Ήρθε πλέον η ώρα, οι πολιτικοί να συμπαραταχθούν με τους κεντρικούς τραπεζίτες στη μάχη για την ανάκαμψη των οικονομιών
Οι παγκόσμιες χρηματιστηριακές αγορές είναι σε περιοχή «bear». Ο χρυσός, καταφύγιο σε περιόδους αναταραχών, είχε το καλύτερο ξεκίνημα στο έτος εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες. Το κόστος ασφάλισης έναντι τραπεζικής πτώχευσης έχει αυξηθεί. Οι συζητήσεις για πιθανή ύφεση στις ΗΠΑ φουντώνουν, καθώς εκτιμάται ότι μετά την πρώτη αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων τον Δεκέμβριο, η FED θα αναγκαστεί να τα πάει πάλι στο μηδέν.
Ο ένας φόβος έρχεται να προστεθεί στον άλλο και όλοι μαζί πλήττουν τις αγορές, σημειώνεται σε δημοσίευμα του Economist, στο οποίο επισημαίνεται ότι τα όπλα του πλούσιου κόσμου έναντι της οικονομικής αδυναμίας δεν λειτουργούν πλέον.
Παρά τις προσπάθειες των κεντρικών τραπεζών, η ανάκαμψη είναι ακόμη αδύναμη, ενώ και ο πληθωρισμός παραμένει σε χαμηλά επίπεδα.
Η πίστη στη νομισματική πολιτική έχει αρχίσει να αποδυναμώνεται, ενώ τα αρνητικά επιτόκια σε Ευρώπη και Ιαπωνία κάνουν τους επενδυτές να ανησυχούν σχετικά με τα κέρδη των τραπεζών, οδηγώντας χαμηλότερα τις τιμές των μετοχών.
Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) έχει οδηγήσει σε συσσώρευση του χρέους των αναδυόμενων αγορών, που απειλεί τώρα να ξεδιπλωθεί.
Οι επενδυτές φοβούνται ότι η παγκόσμια οικονομία παρασύρεται σε μια νέα ύφεση και ότι οι κεντρικές τράπεζες που προσπαθούν να αποφύγουν την ύφεση, έχουν ξεμείνει από πυρομαχικά.
Τα καλά νέα, όμως, είναι ότι μπορούν να γίνουν ακόμη περισσότερα ώστε οι οικονομίες να ανασυρθούν από τη χαμηλή ανάπτυξη και τη… νάρκη του χαμηλού πληθωρισμού, σημειώνει ο Economist, προσθέτοντας ότι υπάρχουν ακόμη άφθονες πολιτικές που απομένουν να ληφθούν.
Τα άσχημα νέα είναι ότι οι κεντρικές τράπεζες θα χρειαστούν τη βοήθεια των κυβερνήσεων.
Μέχρι τώρα, οι κεντρικές τραπεζίτες είχαν αναλάβει τη σκληρή δουλειά διότι οι πολιτικοί ήταν ντροπιαστικά αρνητικοί στο να μοιραστούν το βάρος αυτό, ενώ κάποιες κυβερνήσεις εργάστηκαν ενεργητικά έναντι της νομισματικής τόνωσης, εναγκαλιζόμενοι τη λιτότητα.
Ήρθε πλέον η ώρα, σημειώνει ο Economist, οι πολιτικοί να συμπαραταχθούν με τους κεντρικούς τραπεζίτες σε αυτή την μάχη.
Οι πιο ριζοσπαστικές ιδέες πολιτικής συγχωνεύουν δημοσιονομική και νομισματική πολιτική.
Μια τέτοια επιλογή είναι η χρηματοδότηση της δημόσιας δαπάνης (ή περικοπές φόρων) άμεσα με το τύπωμα χρήματος.
Σε αντίθεση με το QE, μια τέτοια κίνηση παρακάμπτει τις τράπεζες και τις χρηματοπιστωτικές αγορές και φέρνει φρέσκο χρήμα κατευθείαν στις τσέπες των ανθρώπων.
Η καθαρή απερισκεψία αυτού, θεωρητικά, θα ήταν η ενθάρρυνση του κόσμου να ξοδεύουν και να μην αποταμιεύουν.
Μια ακόμη ιδέα θα ήταν η αύξηση των μισθών, ίσως με τη χρήση φορολογικών κινήτρων.
Όλα αυτά, όμως, ενέχουν κινδύνους, ενώ τέτοιες πολιτικές για κάποιους αποτελούν ανάθεμα.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο κόσμος έχει ξεμείνει από επιλογές πολιτικής.
Οι πολιτικοί γνωρίζουν ότι μπορούν να κάνουν τη διαφορά, όμως είναι αδύναμοι και πολύ εριστικοί για να δράσουν.
Αν οι πολιτικοί αποτύχουν να δράσουν τώρα, ενώ έχουν τον χρόνο, μια σε πλήρη ανάπτυξη κρίση στις αγορές θα τους αναγκάσει να δράσουν.
Παρά το γεγονός ότι αυτό θα ήταν μια κακή έκβαση, παρ' όλα αυτά θα ήταν καλύτερο από την εναλλακτική.
Η μεγαλύτερη ανησυχία είναι ότι η πτώση στις αγορές και οι στάσιμες οικονομίες παραδίδουν την εξουσία στους λαϊκιστές, που έχουν αυξήσει την ισχύ τους εξαιτίας της κρίσης του 2007-2008.
Οι λαϊκιστές έχουν τις δικές τους λύσεις για την οικονομική δυσπραγία, που περιλαμβάνουν προστατευτικά τιμολόγια, απροσδόκητους φόρους, εθνικοποιήσεις και έναν αριθμό καταστροφικών σχεδίων.
Πίσω από την ανησυχία ότι οι κεντρικές τράπεζες δεν μπορούν πλέον να ασκήσουν έλεγχο, υπάρχει ένας ακόμη μεγαλύτερος φόβος: ότι οι φιλελεύθεροι, κεντρώοι πολιτικοί δεν κάνουν για τη δουλειά.
www.bankingnews.gr
Ο ένας φόβος έρχεται να προστεθεί στον άλλο και όλοι μαζί πλήττουν τις αγορές, σημειώνεται σε δημοσίευμα του Economist, στο οποίο επισημαίνεται ότι τα όπλα του πλούσιου κόσμου έναντι της οικονομικής αδυναμίας δεν λειτουργούν πλέον.
Παρά τις προσπάθειες των κεντρικών τραπεζών, η ανάκαμψη είναι ακόμη αδύναμη, ενώ και ο πληθωρισμός παραμένει σε χαμηλά επίπεδα.
Η πίστη στη νομισματική πολιτική έχει αρχίσει να αποδυναμώνεται, ενώ τα αρνητικά επιτόκια σε Ευρώπη και Ιαπωνία κάνουν τους επενδυτές να ανησυχούν σχετικά με τα κέρδη των τραπεζών, οδηγώντας χαμηλότερα τις τιμές των μετοχών.
Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) έχει οδηγήσει σε συσσώρευση του χρέους των αναδυόμενων αγορών, που απειλεί τώρα να ξεδιπλωθεί.
Οι επενδυτές φοβούνται ότι η παγκόσμια οικονομία παρασύρεται σε μια νέα ύφεση και ότι οι κεντρικές τράπεζες που προσπαθούν να αποφύγουν την ύφεση, έχουν ξεμείνει από πυρομαχικά.
Τα καλά νέα, όμως, είναι ότι μπορούν να γίνουν ακόμη περισσότερα ώστε οι οικονομίες να ανασυρθούν από τη χαμηλή ανάπτυξη και τη… νάρκη του χαμηλού πληθωρισμού, σημειώνει ο Economist, προσθέτοντας ότι υπάρχουν ακόμη άφθονες πολιτικές που απομένουν να ληφθούν.
Τα άσχημα νέα είναι ότι οι κεντρικές τράπεζες θα χρειαστούν τη βοήθεια των κυβερνήσεων.
Μέχρι τώρα, οι κεντρικές τραπεζίτες είχαν αναλάβει τη σκληρή δουλειά διότι οι πολιτικοί ήταν ντροπιαστικά αρνητικοί στο να μοιραστούν το βάρος αυτό, ενώ κάποιες κυβερνήσεις εργάστηκαν ενεργητικά έναντι της νομισματικής τόνωσης, εναγκαλιζόμενοι τη λιτότητα.
Ήρθε πλέον η ώρα, σημειώνει ο Economist, οι πολιτικοί να συμπαραταχθούν με τους κεντρικούς τραπεζίτες σε αυτή την μάχη.
Οι πιο ριζοσπαστικές ιδέες πολιτικής συγχωνεύουν δημοσιονομική και νομισματική πολιτική.
Μια τέτοια επιλογή είναι η χρηματοδότηση της δημόσιας δαπάνης (ή περικοπές φόρων) άμεσα με το τύπωμα χρήματος.
Σε αντίθεση με το QE, μια τέτοια κίνηση παρακάμπτει τις τράπεζες και τις χρηματοπιστωτικές αγορές και φέρνει φρέσκο χρήμα κατευθείαν στις τσέπες των ανθρώπων.
Η καθαρή απερισκεψία αυτού, θεωρητικά, θα ήταν η ενθάρρυνση του κόσμου να ξοδεύουν και να μην αποταμιεύουν.
Μια ακόμη ιδέα θα ήταν η αύξηση των μισθών, ίσως με τη χρήση φορολογικών κινήτρων.
Όλα αυτά, όμως, ενέχουν κινδύνους, ενώ τέτοιες πολιτικές για κάποιους αποτελούν ανάθεμα.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο κόσμος έχει ξεμείνει από επιλογές πολιτικής.
Οι πολιτικοί γνωρίζουν ότι μπορούν να κάνουν τη διαφορά, όμως είναι αδύναμοι και πολύ εριστικοί για να δράσουν.
Αν οι πολιτικοί αποτύχουν να δράσουν τώρα, ενώ έχουν τον χρόνο, μια σε πλήρη ανάπτυξη κρίση στις αγορές θα τους αναγκάσει να δράσουν.
Παρά το γεγονός ότι αυτό θα ήταν μια κακή έκβαση, παρ' όλα αυτά θα ήταν καλύτερο από την εναλλακτική.
Η μεγαλύτερη ανησυχία είναι ότι η πτώση στις αγορές και οι στάσιμες οικονομίες παραδίδουν την εξουσία στους λαϊκιστές, που έχουν αυξήσει την ισχύ τους εξαιτίας της κρίσης του 2007-2008.
Οι λαϊκιστές έχουν τις δικές τους λύσεις για την οικονομική δυσπραγία, που περιλαμβάνουν προστατευτικά τιμολόγια, απροσδόκητους φόρους, εθνικοποιήσεις και έναν αριθμό καταστροφικών σχεδίων.
Πίσω από την ανησυχία ότι οι κεντρικές τράπεζες δεν μπορούν πλέον να ασκήσουν έλεγχο, υπάρχει ένας ακόμη μεγαλύτερος φόβος: ότι οι φιλελεύθεροι, κεντρώοι πολιτικοί δεν κάνουν για τη δουλειά.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών