Οι κεντρικοί τραπεζίτες δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι έχουν ξεμείνει από «όπλα» νομισματικής πολιτικής
Όλο και περισσότεροι κεντρικοί τραπεζίτες προχώρησαν σε υιοθέτηση αρνητικών επιτοκίων σε μια προσπάθεια να τονώσουν τις οικονομίες τους.
Παρά το ότι δεν υπάρχουν πολλά διαθέσιμα στοιχεία ώστε να εξαχθούν συμπεράσματα ως προς την αποτελεσματικότητα αυτής της πολιτικής, ο Ανώτατος Διευθυντής της BlackRock Peter Fisher στρέφεται στη θεωρία για να επισημάνει ορισμένους εγγενείς περιορισμούς.
Μιλώντας στην τηλεόραση του Bloomberg, υποστήριξε ότι η πολιτική των αρνητικών επιτοκίων θα αποδειχθεί αντιπαραγωγική εξετάζοντας τους τρεις βασικούς τρόπους δια των οποίων η νομισματική πολιτική υποστηρίζει την οικονομική δραστηριότητα:
Ξένο συνάλλαγμα: ένα πιο αδύναμο νόμισμα βοηθά στη βελτίωση των καθαρώ εξαγωγών
Πίστωση:το χαμηλότερο κόστος δανεισμού οδηγεί σε περισσότερη δραστηριότητα που στηρίζεται στο χρέος και
Πλούτος:η νομισματική πολιτική στηρίζει τιμές των περιουσιακών στοιχείων, και όσο πιο ψηλά αποτιμώνται τα περιουσιακά στοιχεία των ανθρώπων τόσο περισσότερο οι ίδιοι νιώθουν πλουσιότεροι και αυτό ενισχύει την τάση τους προς κατανάλωση και αύξηση των δαπανών τους.
Ο Fisher αναγνώρισε ότι για ορισμένες οικονομίες, μικρότερες ανοιχτές οικονομίες χωρίς κεφαλαιακό βάθος, όπως πχ η Δανία ή η Σουηδία, τα αρνητικά επιτόκια θα μπορούσαν ν' αποδειχθούν χρήσιμο εργαλείο για ν' αποτραπούν εισροές κεφαλαίων που θα οδηγήσουν σε ανατίμηση του νομίσματος.
Αυτή η στρατηγική όμως, κατά τον Fisher, δεν μπορεί να αποβεί αποτελεσματική σε μεγαλύτερη κλίμακα και συμβάλλει μόνο στην αποδυνάμωση κάποιων συναλλαγματικών ισοτιμιών, προς το παρόν σε μέτριο βαθμό, επειδή οι ΗΠΑ δεν έχουν εφαρμόσει την ίδια λογική.
«Ας είμαστε ξεκάθαροι: τα αρνητικά επιτόκια οδηγούν μόνο σε ανταγωνιστικές υποτιμήσεις τις συναλλαγματικές ισοτιμίες, γι αυτό ιδρύθηκε άλλωστε το ΔΝΤ για να μην επιτρέψει να ξαναγίνει η καταστροφή που έγινε τη δεκαετία του '20 και του '30 του περασμένου αιώνα» υποστηρίζει.
Όσο αφορά στην πίστωση, εκτιμά ότι αν και το χαμηλότερο επιτόκιο καθιστά πιο ελκυστικό ένα δάνειο, το καθαρό περιθώριο κέρδους καθορίζεται από το πόσο ελκυστικό είναι για τον δανειστή να δώσει αυτά τα κεφάλαια.
«Πώς αισθάνετα κανείς όταν δανείζει περισσότερο αλλά το εύρος του κέρδος του συμπιέζεται;» αναρωτήθηκε.
Τέλος, όσον αφορά στην αίσθηση του πλούτου, ο Fisher εκτιμά ότι τα αρνητικά επιτόκια λειτουργούν εντελώς αντίθετα από ό,τι προαναφέρθηκε και ουσιαστικά οδηγούν σε μείωση των δαπανών, γιατί οι αποταμιεύσεις τους χάνουν την αξία τους και έτσι νιώθουν φτωχότεροι.
Κατά την εκτίμησή του, οι κεντρικοί τραπεζίτες καταφεύγουν στην πολιτική αρνητικών επιτοκίων επειδή θέλουν ν' αποφύγουν να παραδεχτούν ότι έχουν εξαντλήσει όλα τα νομισματικά τους «όπλα».
www.bankingnews.gr
Παρά το ότι δεν υπάρχουν πολλά διαθέσιμα στοιχεία ώστε να εξαχθούν συμπεράσματα ως προς την αποτελεσματικότητα αυτής της πολιτικής, ο Ανώτατος Διευθυντής της BlackRock Peter Fisher στρέφεται στη θεωρία για να επισημάνει ορισμένους εγγενείς περιορισμούς.
Μιλώντας στην τηλεόραση του Bloomberg, υποστήριξε ότι η πολιτική των αρνητικών επιτοκίων θα αποδειχθεί αντιπαραγωγική εξετάζοντας τους τρεις βασικούς τρόπους δια των οποίων η νομισματική πολιτική υποστηρίζει την οικονομική δραστηριότητα:
Ξένο συνάλλαγμα: ένα πιο αδύναμο νόμισμα βοηθά στη βελτίωση των καθαρώ εξαγωγών
Πίστωση:το χαμηλότερο κόστος δανεισμού οδηγεί σε περισσότερη δραστηριότητα που στηρίζεται στο χρέος και
Πλούτος:η νομισματική πολιτική στηρίζει τιμές των περιουσιακών στοιχείων, και όσο πιο ψηλά αποτιμώνται τα περιουσιακά στοιχεία των ανθρώπων τόσο περισσότερο οι ίδιοι νιώθουν πλουσιότεροι και αυτό ενισχύει την τάση τους προς κατανάλωση και αύξηση των δαπανών τους.
Ο Fisher αναγνώρισε ότι για ορισμένες οικονομίες, μικρότερες ανοιχτές οικονομίες χωρίς κεφαλαιακό βάθος, όπως πχ η Δανία ή η Σουηδία, τα αρνητικά επιτόκια θα μπορούσαν ν' αποδειχθούν χρήσιμο εργαλείο για ν' αποτραπούν εισροές κεφαλαίων που θα οδηγήσουν σε ανατίμηση του νομίσματος.
Αυτή η στρατηγική όμως, κατά τον Fisher, δεν μπορεί να αποβεί αποτελεσματική σε μεγαλύτερη κλίμακα και συμβάλλει μόνο στην αποδυνάμωση κάποιων συναλλαγματικών ισοτιμιών, προς το παρόν σε μέτριο βαθμό, επειδή οι ΗΠΑ δεν έχουν εφαρμόσει την ίδια λογική.
«Ας είμαστε ξεκάθαροι: τα αρνητικά επιτόκια οδηγούν μόνο σε ανταγωνιστικές υποτιμήσεις τις συναλλαγματικές ισοτιμίες, γι αυτό ιδρύθηκε άλλωστε το ΔΝΤ για να μην επιτρέψει να ξαναγίνει η καταστροφή που έγινε τη δεκαετία του '20 και του '30 του περασμένου αιώνα» υποστηρίζει.
Όσο αφορά στην πίστωση, εκτιμά ότι αν και το χαμηλότερο επιτόκιο καθιστά πιο ελκυστικό ένα δάνειο, το καθαρό περιθώριο κέρδους καθορίζεται από το πόσο ελκυστικό είναι για τον δανειστή να δώσει αυτά τα κεφάλαια.
«Πώς αισθάνετα κανείς όταν δανείζει περισσότερο αλλά το εύρος του κέρδος του συμπιέζεται;» αναρωτήθηκε.
Τέλος, όσον αφορά στην αίσθηση του πλούτου, ο Fisher εκτιμά ότι τα αρνητικά επιτόκια λειτουργούν εντελώς αντίθετα από ό,τι προαναφέρθηκε και ουσιαστικά οδηγούν σε μείωση των δαπανών, γιατί οι αποταμιεύσεις τους χάνουν την αξία τους και έτσι νιώθουν φτωχότεροι.
Κατά την εκτίμησή του, οι κεντρικοί τραπεζίτες καταφεύγουν στην πολιτική αρνητικών επιτοκίων επειδή θέλουν ν' αποφύγουν να παραδεχτούν ότι έχουν εξαντλήσει όλα τα νομισματικά τους «όπλα».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών