«Πουλήστε ότι δεν έχει χάσει ακόμη την αξία του ως αντιστάθμισμα απέναντι σε ότι έχει πέσει», η συμβουλή του στρατηγικού αναλυτή της Citigroup, Matt King
Οι κεντρικοί τραπεζίτες φαίνεται όλο και πιο ξεκάθαρα ότι δεν έχουν ιδέα τι γίνεται και είναι αβοήθητοι, σημειώνει σε έκθεση της η αμερικανική τράπεζα Citigroup και ο αναλυτής της Matt King και προτρέπει τους επενδυτές να πουλήσουν ότι έχει αξία.
Ο ίδιος από το Σεπτέμβριο του 2015 είχε προειδοποιήσει ότι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης είναι ότι μπορεί να έχουμε φτάσει στο μέγιστο σημείο του χρέους, η υπέρβαση του οποίου η όποια δημιουργία χρέους απλώς «τραβάει ένα σχοινί» που οδηγεί σε μείωση του ρυθμού ανάπτυξης και περαιτέρω αποπληθωρισμό.
Η πιο πρόσφατα, εξηγούσε σε έκθεσή του γιατί, παρά την επιθετική πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης από την Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι τιμές των επενδυτικών προϊόντων ανά τον κόσμο συνεχίζουν να υποχωρούν, ως αποτέλεσμα της σύσφιξης της ποσοτικής χαλάρωσης από τις αναδυόμενες αγορές και την Κίνα, οι οποίοι απορροφούν την ίδια ρευστότητα που πέφτει στο σύστημα από τις ανεπτυγμένες οικονομίες.
Στην τελική, στη νέα του έκθεση το θέτει με τον πιο απλό τρόπο:
«Μην κοιτάτε κάτω, μπορεί να βρείτε πολλά αρνητικά».
Σε αυτήν προχωρά για να αναδείξει το τι έχει αλλάξει τους τελευταίους μήνες σε σχέση με τα προηγούμενα έτη: πρώτον, οι «απεχθείς» αποδόσεις των διαφόρων κατηγοριών επενδυτικών προϊόντων και γενικά η «χαλασμένη» αγορά που δεν αφορά μόνο το αργό πετρέλαιο ή την Κίνα (οι αποδόσεις εντός του 2016 είναι χειρότερες για τις τραπεζικές μετοχές στην Ιαπωνία και την Ελβετία από ότι στην Κίνα), καθώς η όρεξη των επενδυτών για ρίσκο έχει ουσιαστικά εξαφανιστεί.
Ακόμη χειρότερα, όπως έδειξαν και τα αρνητικά επιτόκια στην Ιαπωνία, η τμηματική χαλάρωση με τη μορφή ποσοτικής χαλάρωσης τελικά πυροδοτεί μία συνεχιζόμενη αδυναμία, με αποτέλεσμα τη βουτιά του Nikkei και του ιαπωνικού γιεν, αποδεικνύοντας ότι η κεντρική τράπεζα έχει χάσει τον έλεγχο της κατάστασης.
Στη συνέχεια ο King επισημαίνει ότι «ενώ τίποτα από αυτά δεν θα έπρεπε να συμβαίνει».
Δηλαδή, ο πληθωρισμός και η ανάπτυξη υποτίθεται ότι θα πρέπει να ανεβαίνουν σε έναν κόσμο που χειραγωγείται από τους κεντρικούς τραπεζίτες.
Όμως, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Οπότε που βρισκόμαστε;
Έχοντας καταγράψει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αγορές, καταλήγει ότι «ίσως τελικά η κατάσταση οδηγηθεί σε μία αυτοδιόρθωση».
Αλλά αν δεν το κάνει, τότε έχουμε πρόβλημα.
Και μάλιστα, όχι απλά ένα, αλλά πολλά.
Πρόβλημα 1
Ο κόσμος βρίσκεται ξαφνικά σε έναν κόσμο όπου μία σειρά από «φούσκες» που έχουν δημιουργήσει με την πολιτική τους οι κεντρικές τράπεζες έχουν σκάσει, μετά τη συνειδητοποίηση της αγοράς ότι «πλέον κυβερνούμαστε από ηλιθίους».
Πρόβλημα 2
«Όποτε είχαμε αυτά τα επίπεδα στα spreads των ομολόγων, πάντοτε σωζόμασταν από τις κεντρικές τράπεζες».
Όμως, αυτή τη φορά είτε έχουν καθυστερήσει είτε οι παρεμβάσεις τους αποτυγχάνουν.
Πρόβλημα 3
Το οριακό αποτέλεσμα της χαλάρωσης δεν είναι πλέον θετικό και «ότι υποτίθεται ότι θα έκανε η ποσοτική χαλάρωση, δεν το έχει κάνει»
Πρόβλημα 4
Ως αποτέλεσμα της συντονισμένης, παγκόσμιας παρέμβασης, οι κεντρικές τράπεζες είναι τώρα αναγκασμένες να αντιμετωπίσουν πλέον όχι μόνο τις εγχώριες, αλλά και την παγκόσμια υστέρηση στη ζήτηση.
Πρόβλημα 5
Ως αποτέλεσμα αυτού του παγκόσμιου συντονισμού, οι χώρες που αποσύρουν ρευστότητα από την αγορά τους, όπως οι αναδυόμενες οικονομίες και η Κίνα, αντισταθμίζουν το «θετικό» αντίκτυπο από τις κεντρικές τράπεζες που συνεισφέρουν στη ρευστότητα.
Πρόβλημα 6
Καθώς οι κεντρικές τράπεζες παγκοσμίως λειτουργούν τώρα ως «σέκτα», αυτό έχει «σοβαρές επιπλοκές» και ειδικότερα:
1. Η κάθε Κεντρική Τράπεζα δεν έχει πλέον τον έλεγχο της δικής της μοίρας.
2. Ότι και να κάνουν η ΕΚΤ και η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας αντισταθμίζεται από τις εκροές από τις αναδυόμενες οικονομίες.
3. Τι σημαίνουν αυτή οι συσχετισμοί;
Πρόβλημα 7
Ως αποτέλεσμα αυτού του αναγκαίου, αλλά αποτυχημένου συντονισμού, ο κόσμος έχει πλέον μείνει με ένα παγκόσμιο πρόβλημα που χρειάζεται απεγνωσμένα λύση.
«Τι πρέπει να γίνει;» ρωτάει ο King και δίνει τις ακόλουθες επιλογές πολιτικών, σημειώνοντας όμως ότι «εκείνα τα πράγματα που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά φαίνεται ότι είναι απρόσιτα» και ακόμη πιο μακριά, έπειτα από τη σημερινή προειδοποίηση του αμερικανού υπ. οικονομικών, Jack Lew, ότι δεν θα πρέπει να αναμένεται κάτι ουσιαστικό από τη Σύνοδο του G-20 το προσεχές Σαββατοκύριακο, 27-28 Φεβρουαρίου, στη Σανγκάη.
Και το 8ο και τελευταίο πρόβλημα:
Η «επόμενη φάση» θα είναι πιθανότατα μία κρίση εμπιστοσύνης προς τις κεντρικές τράπεζες.
Ο King, στις πιο δυσοίωνες προβλέψεις του, συμπεραίνει ότι η μόνη πιθανή απάντηση θα ήταν η εξής:
«Πουλήστε ότι δεν έχει χάσει ακόμη την αξία του ως αντιστάθμισμα απέναντι σε ότι έχει πέσει».
www.bankingnews.gr
Ο ίδιος από το Σεπτέμβριο του 2015 είχε προειδοποιήσει ότι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης είναι ότι μπορεί να έχουμε φτάσει στο μέγιστο σημείο του χρέους, η υπέρβαση του οποίου η όποια δημιουργία χρέους απλώς «τραβάει ένα σχοινί» που οδηγεί σε μείωση του ρυθμού ανάπτυξης και περαιτέρω αποπληθωρισμό.
Η πιο πρόσφατα, εξηγούσε σε έκθεσή του γιατί, παρά την επιθετική πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης από την Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι τιμές των επενδυτικών προϊόντων ανά τον κόσμο συνεχίζουν να υποχωρούν, ως αποτέλεσμα της σύσφιξης της ποσοτικής χαλάρωσης από τις αναδυόμενες αγορές και την Κίνα, οι οποίοι απορροφούν την ίδια ρευστότητα που πέφτει στο σύστημα από τις ανεπτυγμένες οικονομίες.
Στην τελική, στη νέα του έκθεση το θέτει με τον πιο απλό τρόπο:
«Μην κοιτάτε κάτω, μπορεί να βρείτε πολλά αρνητικά».
Σε αυτήν προχωρά για να αναδείξει το τι έχει αλλάξει τους τελευταίους μήνες σε σχέση με τα προηγούμενα έτη: πρώτον, οι «απεχθείς» αποδόσεις των διαφόρων κατηγοριών επενδυτικών προϊόντων και γενικά η «χαλασμένη» αγορά που δεν αφορά μόνο το αργό πετρέλαιο ή την Κίνα (οι αποδόσεις εντός του 2016 είναι χειρότερες για τις τραπεζικές μετοχές στην Ιαπωνία και την Ελβετία από ότι στην Κίνα), καθώς η όρεξη των επενδυτών για ρίσκο έχει ουσιαστικά εξαφανιστεί.
Ακόμη χειρότερα, όπως έδειξαν και τα αρνητικά επιτόκια στην Ιαπωνία, η τμηματική χαλάρωση με τη μορφή ποσοτικής χαλάρωσης τελικά πυροδοτεί μία συνεχιζόμενη αδυναμία, με αποτέλεσμα τη βουτιά του Nikkei και του ιαπωνικού γιεν, αποδεικνύοντας ότι η κεντρική τράπεζα έχει χάσει τον έλεγχο της κατάστασης.
Στη συνέχεια ο King επισημαίνει ότι «ενώ τίποτα από αυτά δεν θα έπρεπε να συμβαίνει».
Δηλαδή, ο πληθωρισμός και η ανάπτυξη υποτίθεται ότι θα πρέπει να ανεβαίνουν σε έναν κόσμο που χειραγωγείται από τους κεντρικούς τραπεζίτες.
Όμως, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Οπότε που βρισκόμαστε;
Έχοντας καταγράψει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αγορές, καταλήγει ότι «ίσως τελικά η κατάσταση οδηγηθεί σε μία αυτοδιόρθωση».
Αλλά αν δεν το κάνει, τότε έχουμε πρόβλημα.
Και μάλιστα, όχι απλά ένα, αλλά πολλά.
Πρόβλημα 1
Ο κόσμος βρίσκεται ξαφνικά σε έναν κόσμο όπου μία σειρά από «φούσκες» που έχουν δημιουργήσει με την πολιτική τους οι κεντρικές τράπεζες έχουν σκάσει, μετά τη συνειδητοποίηση της αγοράς ότι «πλέον κυβερνούμαστε από ηλιθίους».
Πρόβλημα 2
«Όποτε είχαμε αυτά τα επίπεδα στα spreads των ομολόγων, πάντοτε σωζόμασταν από τις κεντρικές τράπεζες».
Όμως, αυτή τη φορά είτε έχουν καθυστερήσει είτε οι παρεμβάσεις τους αποτυγχάνουν.
Πρόβλημα 3
Το οριακό αποτέλεσμα της χαλάρωσης δεν είναι πλέον θετικό και «ότι υποτίθεται ότι θα έκανε η ποσοτική χαλάρωση, δεν το έχει κάνει»
Πρόβλημα 4
Ως αποτέλεσμα της συντονισμένης, παγκόσμιας παρέμβασης, οι κεντρικές τράπεζες είναι τώρα αναγκασμένες να αντιμετωπίσουν πλέον όχι μόνο τις εγχώριες, αλλά και την παγκόσμια υστέρηση στη ζήτηση.
Πρόβλημα 5
Ως αποτέλεσμα αυτού του παγκόσμιου συντονισμού, οι χώρες που αποσύρουν ρευστότητα από την αγορά τους, όπως οι αναδυόμενες οικονομίες και η Κίνα, αντισταθμίζουν το «θετικό» αντίκτυπο από τις κεντρικές τράπεζες που συνεισφέρουν στη ρευστότητα.
Πρόβλημα 6
Καθώς οι κεντρικές τράπεζες παγκοσμίως λειτουργούν τώρα ως «σέκτα», αυτό έχει «σοβαρές επιπλοκές» και ειδικότερα:
1. Η κάθε Κεντρική Τράπεζα δεν έχει πλέον τον έλεγχο της δικής της μοίρας.
2. Ότι και να κάνουν η ΕΚΤ και η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας αντισταθμίζεται από τις εκροές από τις αναδυόμενες οικονομίες.
3. Τι σημαίνουν αυτή οι συσχετισμοί;
Πρόβλημα 7
Ως αποτέλεσμα αυτού του αναγκαίου, αλλά αποτυχημένου συντονισμού, ο κόσμος έχει πλέον μείνει με ένα παγκόσμιο πρόβλημα που χρειάζεται απεγνωσμένα λύση.
«Τι πρέπει να γίνει;» ρωτάει ο King και δίνει τις ακόλουθες επιλογές πολιτικών, σημειώνοντας όμως ότι «εκείνα τα πράγματα που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά φαίνεται ότι είναι απρόσιτα» και ακόμη πιο μακριά, έπειτα από τη σημερινή προειδοποίηση του αμερικανού υπ. οικονομικών, Jack Lew, ότι δεν θα πρέπει να αναμένεται κάτι ουσιαστικό από τη Σύνοδο του G-20 το προσεχές Σαββατοκύριακο, 27-28 Φεβρουαρίου, στη Σανγκάη.
Και το 8ο και τελευταίο πρόβλημα:
Η «επόμενη φάση» θα είναι πιθανότατα μία κρίση εμπιστοσύνης προς τις κεντρικές τράπεζες.
Ο King, στις πιο δυσοίωνες προβλέψεις του, συμπεραίνει ότι η μόνη πιθανή απάντηση θα ήταν η εξής:
«Πουλήστε ότι δεν έχει χάσει ακόμη την αξία του ως αντιστάθμισμα απέναντι σε ότι έχει πέσει».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών