Το αποτέλεσμα - συνέπειες των κανονισμών που σχεδιάστηκαν για τον μετριασμό των κινδύνων μιας νέας κρίσης, μαζί με τη μείωση της ρευστότητας συναλλαγών, θα είναι νέα
Η επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση, οι σπόροι της οποίας έχουν ήδη φυτευτεί και είναι έτοιμοι να βλαστήσουν, θα έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με τις προηγούμενες, σημειώνεται σε άρθρο του πρώην τραπεζίτη Satyajit Das στο MarketWatch, στο οποίο σημειώνει ότι το αποτέλεσμα των κανονισμών που σχεδιάστηκαν για τον μετριασμό των κινδύνων μιας νέας κρίσης, μαζί με τη μείωση της ρευστότητας συναλλαγών, θα είναι νέο.
Στον απόηχο του 2008, οι νέοι τραπεζικοί κανονισμοί δίνουν έμφαση σε κεφάλαια και εγγυήσεις (collaterals), όμως τα επιπλέον κεφάλαια, αν και καλοδεχούμενα, δεν μεταβάλλουν το επίπεδο κινδύνου, απλώς τον μεταθέτουν.
Για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι ρυθμιστικές αρχές έχουν εγκρίνει ριψοκίνδυνους υβριδικούς τίτλους.
Από την άλλη, οι επενδυτές έχουν αγοράσει αυτούς τους τίτλους, καθώς προσεκλύστηκαν από τις αποδόσεις, πιθανότατα όμως χωρίς να έχουν γνώση του πραγματικού κινδύνου.
Αυτά τα εργαλεία θα μεταδώσουν τις απώλειες στην περίπτωση μιας συστημικής κρίσης στις ασφαλιστικές εταιρείες, τα συνταξιοδοτικά ταμεία και τους ιδιώτες επενδυτές.
Ένα bail out τότε ίσως να καταστεί αναγκαιότητα, σημειώνεται.
Υπό συνθήκες πραγματικού στρες, τα collaterals μπορεί να αποδειχθούν προβληματικά.
Στη θεωρία, τα collateral μειώνουν τους κινδύνους, καθιστώντας το χρηματοπιστωτικό σύστημα πιο ασφαλές.
Στην πραγματικότητα, απλώς δημιουργούν διαφορετικούς κινδύνους, για πολλούς λόγους:
Πρώτον, η έμφαση μετατοπίζεται από τον δανειολήπτη – οφειλέτη στο collateral.
Δεύτερον, η επιλογή collateral δημιουργεί κινδύνους.
Ο κίνδυνος ασταθών, μη αναμενόμενων αλλαγών στην αξία του ίδιου του collateral παρουσιάζει νέους κινδύνους.
Τρίτον, οι αγορές υποθέτουν ότι η ρευστότητα είναι διαθέσιμη για τα collaterals, που πρέπει να πραγματοποιηθούν σε περίπτωση χρεοκοπίας.
Τέταρτον, η χρήση collateral δημιουργεί αναντιστοιχίες ενεργητικού – παθητικού, όπου το δάνειο είναι μικρότερης διάρκειας απ' ό,τι υποσχόταν η ασφάλειά του ή εάν το collateral πρέπει να αναπροσαρμόζεται συχνά κατά τη διάρκεια της συναλλαγής.
Απροσδόκητες αλλαγές στην ποσότητα των collaterals που χρειάζονται, δημιουργούν κινδύνους ρευστότητας.
Πέμπτον, η χρήση collaterals συνεπάγεται κινδύνους, καθώς και αξιοσημείωτο λειτουργικό και νομικό ρίσκο.
Τέλος, τα collaterals έχουν συστημικούς κινδύνους που αλλάζουν βαθιά τη λειτουργία των χρηματοπιστωτικών αγορών, ιδίως το ποσό της διαθέσιμης πίστωσης, κίνδυνο ρευστότητας και συμπεριφορά.
Όπου η χρήση collaterals είναι διαδεδομένη, επιδεινώνεται το πρόβλημα της αγέλης.
Σε περιόδους στρες, οι συμμετέχοντες στην αγορά αναζητούν περισσότερα collaterals ή πρέπει να προχωρήσουν σε πωλήσεις ενεχυρισμένων τίτλων, αυξάνοντας την αστάθεια στις αγορές.
Όπως σημειώνεται στο άρθρο, δεδομένης της προϋπάρχουσας έκθεσης στα κυβερνητικά ομόλογα μέσω συναλλαγών επαναγοράς, οι κανονισμοί αυξάνουν την έκθεση των τραπεζών στα κρατικά ομόλογα.
Όπου οι υποβαθμίσεις πιστοληπτικής αξιολόγησης ή επιδείνωσης της πιστωτικής ποιότητας έχουν αποτέλεσμα μείωση της αξίας των κρατικών τίτλων, οι τράπεζες υφίστανται απώλειες στα ομόλογα που διακρατούν.
Σε περίπτωση που οι τίτλοι χρησιμοποιούνται ως εγγύηση για χρηματοδότηση ή τα παράγωγα, οι τράπεζες πρέπει να καταθέτουν πρόσθετα collaterals, αποστραγγίζοντας τη ρευστότητα από τις αγορές.
Αν και οι τράπεζες μπορούν να αντισταθμίσουν αυτούς τους κινδύνους, σορτάροντας για παράδειγμα τα κυβερνητικά ομόλογα, ωστόσο αυτό θα επιδεινώσει τις απώλειες καθώς η αξία των ομολόγων υποχωρεί περαιτέρω.
Η αντιστάθμιση κινδύνου μπορεί να μεταδώσει την αστάθεια σε άλλες αγορές assets, κάτι που δημιουργεί επιπλέον κίνδυνο όπου η αστάθεια είναι υψηλή.
Η ακριβής αλληλουχία των γεγονότων καθίσταται απρόβλεπτη, όμως μόλις ξεκινήσουν, είναι δύσκολο να σταματήσουν, καταλήγει το άρθρο.
www.bankingnews.gr
Στον απόηχο του 2008, οι νέοι τραπεζικοί κανονισμοί δίνουν έμφαση σε κεφάλαια και εγγυήσεις (collaterals), όμως τα επιπλέον κεφάλαια, αν και καλοδεχούμενα, δεν μεταβάλλουν το επίπεδο κινδύνου, απλώς τον μεταθέτουν.
Για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι ρυθμιστικές αρχές έχουν εγκρίνει ριψοκίνδυνους υβριδικούς τίτλους.
Από την άλλη, οι επενδυτές έχουν αγοράσει αυτούς τους τίτλους, καθώς προσεκλύστηκαν από τις αποδόσεις, πιθανότατα όμως χωρίς να έχουν γνώση του πραγματικού κινδύνου.
Αυτά τα εργαλεία θα μεταδώσουν τις απώλειες στην περίπτωση μιας συστημικής κρίσης στις ασφαλιστικές εταιρείες, τα συνταξιοδοτικά ταμεία και τους ιδιώτες επενδυτές.
Ένα bail out τότε ίσως να καταστεί αναγκαιότητα, σημειώνεται.
Υπό συνθήκες πραγματικού στρες, τα collaterals μπορεί να αποδειχθούν προβληματικά.
Στη θεωρία, τα collateral μειώνουν τους κινδύνους, καθιστώντας το χρηματοπιστωτικό σύστημα πιο ασφαλές.
Στην πραγματικότητα, απλώς δημιουργούν διαφορετικούς κινδύνους, για πολλούς λόγους:
Πρώτον, η έμφαση μετατοπίζεται από τον δανειολήπτη – οφειλέτη στο collateral.
Δεύτερον, η επιλογή collateral δημιουργεί κινδύνους.
Ο κίνδυνος ασταθών, μη αναμενόμενων αλλαγών στην αξία του ίδιου του collateral παρουσιάζει νέους κινδύνους.
Τρίτον, οι αγορές υποθέτουν ότι η ρευστότητα είναι διαθέσιμη για τα collaterals, που πρέπει να πραγματοποιηθούν σε περίπτωση χρεοκοπίας.
Τέταρτον, η χρήση collateral δημιουργεί αναντιστοιχίες ενεργητικού – παθητικού, όπου το δάνειο είναι μικρότερης διάρκειας απ' ό,τι υποσχόταν η ασφάλειά του ή εάν το collateral πρέπει να αναπροσαρμόζεται συχνά κατά τη διάρκεια της συναλλαγής.
Απροσδόκητες αλλαγές στην ποσότητα των collaterals που χρειάζονται, δημιουργούν κινδύνους ρευστότητας.
Πέμπτον, η χρήση collaterals συνεπάγεται κινδύνους, καθώς και αξιοσημείωτο λειτουργικό και νομικό ρίσκο.
Τέλος, τα collaterals έχουν συστημικούς κινδύνους που αλλάζουν βαθιά τη λειτουργία των χρηματοπιστωτικών αγορών, ιδίως το ποσό της διαθέσιμης πίστωσης, κίνδυνο ρευστότητας και συμπεριφορά.
Όπου η χρήση collaterals είναι διαδεδομένη, επιδεινώνεται το πρόβλημα της αγέλης.
Σε περιόδους στρες, οι συμμετέχοντες στην αγορά αναζητούν περισσότερα collaterals ή πρέπει να προχωρήσουν σε πωλήσεις ενεχυρισμένων τίτλων, αυξάνοντας την αστάθεια στις αγορές.
Όπως σημειώνεται στο άρθρο, δεδομένης της προϋπάρχουσας έκθεσης στα κυβερνητικά ομόλογα μέσω συναλλαγών επαναγοράς, οι κανονισμοί αυξάνουν την έκθεση των τραπεζών στα κρατικά ομόλογα.
Όπου οι υποβαθμίσεις πιστοληπτικής αξιολόγησης ή επιδείνωσης της πιστωτικής ποιότητας έχουν αποτέλεσμα μείωση της αξίας των κρατικών τίτλων, οι τράπεζες υφίστανται απώλειες στα ομόλογα που διακρατούν.
Σε περίπτωση που οι τίτλοι χρησιμοποιούνται ως εγγύηση για χρηματοδότηση ή τα παράγωγα, οι τράπεζες πρέπει να καταθέτουν πρόσθετα collaterals, αποστραγγίζοντας τη ρευστότητα από τις αγορές.
Αν και οι τράπεζες μπορούν να αντισταθμίσουν αυτούς τους κινδύνους, σορτάροντας για παράδειγμα τα κυβερνητικά ομόλογα, ωστόσο αυτό θα επιδεινώσει τις απώλειες καθώς η αξία των ομολόγων υποχωρεί περαιτέρω.
Η αντιστάθμιση κινδύνου μπορεί να μεταδώσει την αστάθεια σε άλλες αγορές assets, κάτι που δημιουργεί επιπλέον κίνδυνο όπου η αστάθεια είναι υψηλή.
Η ακριβής αλληλουχία των γεγονότων καθίσταται απρόβλεπτη, όμως μόλις ξεκινήσουν, είναι δύσκολο να σταματήσουν, καταλήγει το άρθρο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών