Ακόμη και οι μυστικές υπηρεσίες των γερμανικών Κρατιδίων δεν συνεργάζονται μεταξύ τους
Η έλλειψη συνεργασίας των μυστικών υπηρεσιών των κρατών - μελών της ΕΕ ήταν ένα από τα εγκληματικά λάθη της ΕΕ καθώς δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τις τρομοκρατικές επιθέσεις σε Βρυξέλλες και Παρίσι.
Όμως, όπως αναφέρει η Deutsche Welle, αν και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης πέφτει στους ώμους της βελγικής κυβέρνησης και η Γερμανία έχει τις ευθύνες της σε αυτό.
«Ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.
Αυτό δεν ισχύει όμως μόνο για τον «δυτικό κόσμο» αλλά και για τα δίκτυα τρομοκρατών.
Ιδίως όταν μιλάμε για το Ισλαμικό Κράτος» αναφέρει ο συντάκτης του κειμένου.
Οι τρομοκρατικές επιθέσεις πίσω από τις οποίες κρύβεται το ΙΚ δεν έχουν σύνορα:
Aπό την νοτιοανατολική Ασία και την Αφρική μέχρι την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Κι αν κάτι έγινε σαφές περισσότερο από ποτέ μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα στις Βρυξέλλες είναι ότι δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα της παγκοσμιοποιημένης τρομοκρατίας μόνο με εθνικά μέσα.
Είναι ανεπαρκή. Αυτό αφορά ιδίως τον τομέα της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ μυστικών υπηρεσιών.
Το ζήτημα αυτό τέθηκε τις τελευταίες μέρες στον δημόσιο διάλογο και από τον γερμανό Υπ. Εσωτερικών Thomas de Maizière.
Στην Ευρώπη δρούν πολλές και διαφορετικές υπηρεσίες πληροφοριών
Σήμερα στην Ευρώπη δρουν πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους εθνικές υπηρεσίες πληροφοριών, οι οποίες δεν χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους και συχνά είναι πολύ διστακτικές ως προς την μεταξύ τους συνεργασία για ανταλλαγή πληροφοριών.
Όπως δήλωσε στο ARD ο ειδικός σε θέματα ασφάλειας Peter Neumann από το King´s College του Λονδίνου «δεν υπάρχει μια κεντρική βάση δεδομένων που να περιέχει πληροφορίες για υπόπτους τρομοκρατικών επιθέσεων αλλά και για ισλαμιστές που δρουν σε μεμονωμένα κράτη της ΕΕ και για τους οποίους οι εθνικές αρχές έχουν πληροφορίες».
Κάθε φορά μετά από ένα νέο τρομοκρατικό χτύπημα ψηφίζονται νέοι αντιτρομοκρατικοί νόμοι και επέρχονται αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας των εκάστοτε υπηρεσιών ασφαλείας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η 11η Σεπτεμβρίου 2001.
Έκτοτε και στην ΕΕ επήλθαν ριζικές αλλαγές, με την Κομισιόν να έχει καταθέσει γύρω στις 200 προτάσεις για ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ αστυνομικών αρχών και μυστικών υπηρεσιών.
Στο μεταξύ έχουν γίνει κάποια βήματα.
Τον Ιανουάριο ξεκίνησε να λειτουργεί το νέο Αντιτρομοκρατικό Κέντρο της Europol (ECTC) στη Χάγη, απασχολώντας μέχρι στιγμής 50 ειδικούς σε θέματα τρομοκρατίας.
Ωστόσο και σε αυτή την περίπτωση υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ σχεδιασμού και εκτέλεσης, μεταξύ στοχεύσεων και πραγματικότητας.
Το ECTC μπορεί να πετύχει μόνο εάν τα επιμέρους κράτη μέλη της ΕΕ συνεισφέρουν με πληροφορίες.
Πρόσφατα ο ευρωβουλευτής Elmar Brock εξέφρασε την ανησυχία του, αναφέροντας ότι μέχρι στιγμής μόλις 5 από τις 28 χώρες της ΕΕ δίνουν συστηματικά πληροφορίες στην Europol.
To ίδιο ισχύει και με την ευρωπαϊκή βάση δεδομένων για τον χώρο Σένγκεν, το σύστημα SIS, όπως είναι γνωστό.
Σε αυτό το σύστημα αποθηκεύονται πληροφορίες για άτομα που αγνοούνται καθώς και για εγκληματίες κατά των οποίων έχουν εκδοθεί εντάλματα σύλληψης εντός του Σένγκεν.
Η ίδια βάση δεδομένων περιέχει πληροφορίες για κλεμμένα οχήματα, πλαστά διαβατήρια και παράνομη οπλοκατοχή.
Το σύστημα SIS της Σένγκεν λειτουργεί περιστασιακά
Εντούτοις, όπως ανέφερε στη DW o Andre Schulz, πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών από την Υπηρεσία Δίωξης του Εγκλήματος το σύστημα SIS λειτουργεί περιστασιακά.
«Αρκετές χώρες αρνούνται να δώσουν στοιχεία, εν μέρει κι επειδή δεν μπορούν», λέει χαρακτηριστικά.
Το ίδιο ισχύει και για τo σύστημα Eurodac, το οποίο είναι αρμόδιο για την αποθήκευση δακτυλικών αποτυπωμάτων για κάθε αιτούντα άσυλο. Στο ίδιο σύστημα καταγράφονται και όσοι παράνομα εισήλθαν στην ΕΕ.
Και αυτό το σύστημα, σύμφωνα με τον Andre Schulz, υπολειτουργεί.
Αντίστοιχη είναι η εικόνα που παρουσιάζουν τα συστήματα VIS για τον έλεγχο της βίζας, το σύστημα PNR για την καταχώριση ονομάτων επιβατών αεροπλάνων και το ΕΕS, που αφορά επίσης τον χώρο Σένγκεν.
Κι αν τα προβλήματα αυτά είναι λίγο-πολύ γνωστά σε ευρωπαϊκό επίπεδο, παρόμοια είναι η κατάσταση που επικρατεί και μεταξύ των 40 περίπου διαφορετικών υπηρεσιών ασφαλείας και πληροφοριών που δρουν στα διάφορα γερμανικά κρατίδια.
Ακόμη και οι μυστικές υπηρεσίες των γερμανικών Κρατιδίων δεν συνεργάζονται μεταξύ τους
Μολονότι, όπως επισημαίνει ο Schulz, από το 2014 λειτουργεί ένα Γενικό Κέντρο Αντιμετώπισης Τρομοκρατικής Απειλής στη Γερμανία (GTAZ), στην πράξη πολλές από τις επιμέρους υπηρεσίες επιδεικνύουν εγωιστική στάση και αρνούνται να συνεργαστούν στενά η μια με την άλλη.
Όμως, όπως αναφέρει η Deutsche Welle, αν και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης πέφτει στους ώμους της βελγικής κυβέρνησης και η Γερμανία έχει τις ευθύνες της σε αυτό.
«Ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.
Αυτό δεν ισχύει όμως μόνο για τον «δυτικό κόσμο» αλλά και για τα δίκτυα τρομοκρατών.
Ιδίως όταν μιλάμε για το Ισλαμικό Κράτος» αναφέρει ο συντάκτης του κειμένου.
Οι τρομοκρατικές επιθέσεις πίσω από τις οποίες κρύβεται το ΙΚ δεν έχουν σύνορα:
Aπό την νοτιοανατολική Ασία και την Αφρική μέχρι την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Κι αν κάτι έγινε σαφές περισσότερο από ποτέ μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα στις Βρυξέλλες είναι ότι δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα της παγκοσμιοποιημένης τρομοκρατίας μόνο με εθνικά μέσα.
Είναι ανεπαρκή. Αυτό αφορά ιδίως τον τομέα της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ μυστικών υπηρεσιών.
Το ζήτημα αυτό τέθηκε τις τελευταίες μέρες στον δημόσιο διάλογο και από τον γερμανό Υπ. Εσωτερικών Thomas de Maizière.
Στην Ευρώπη δρούν πολλές και διαφορετικές υπηρεσίες πληροφοριών
Σήμερα στην Ευρώπη δρουν πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους εθνικές υπηρεσίες πληροφοριών, οι οποίες δεν χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους και συχνά είναι πολύ διστακτικές ως προς την μεταξύ τους συνεργασία για ανταλλαγή πληροφοριών.
Όπως δήλωσε στο ARD ο ειδικός σε θέματα ασφάλειας Peter Neumann από το King´s College του Λονδίνου «δεν υπάρχει μια κεντρική βάση δεδομένων που να περιέχει πληροφορίες για υπόπτους τρομοκρατικών επιθέσεων αλλά και για ισλαμιστές που δρουν σε μεμονωμένα κράτη της ΕΕ και για τους οποίους οι εθνικές αρχές έχουν πληροφορίες».
Κάθε φορά μετά από ένα νέο τρομοκρατικό χτύπημα ψηφίζονται νέοι αντιτρομοκρατικοί νόμοι και επέρχονται αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας των εκάστοτε υπηρεσιών ασφαλείας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η 11η Σεπτεμβρίου 2001.
Έκτοτε και στην ΕΕ επήλθαν ριζικές αλλαγές, με την Κομισιόν να έχει καταθέσει γύρω στις 200 προτάσεις για ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ αστυνομικών αρχών και μυστικών υπηρεσιών.
Στο μεταξύ έχουν γίνει κάποια βήματα.
Τον Ιανουάριο ξεκίνησε να λειτουργεί το νέο Αντιτρομοκρατικό Κέντρο της Europol (ECTC) στη Χάγη, απασχολώντας μέχρι στιγμής 50 ειδικούς σε θέματα τρομοκρατίας.
Ωστόσο και σε αυτή την περίπτωση υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ σχεδιασμού και εκτέλεσης, μεταξύ στοχεύσεων και πραγματικότητας.
Το ECTC μπορεί να πετύχει μόνο εάν τα επιμέρους κράτη μέλη της ΕΕ συνεισφέρουν με πληροφορίες.
Πρόσφατα ο ευρωβουλευτής Elmar Brock εξέφρασε την ανησυχία του, αναφέροντας ότι μέχρι στιγμής μόλις 5 από τις 28 χώρες της ΕΕ δίνουν συστηματικά πληροφορίες στην Europol.
To ίδιο ισχύει και με την ευρωπαϊκή βάση δεδομένων για τον χώρο Σένγκεν, το σύστημα SIS, όπως είναι γνωστό.
Σε αυτό το σύστημα αποθηκεύονται πληροφορίες για άτομα που αγνοούνται καθώς και για εγκληματίες κατά των οποίων έχουν εκδοθεί εντάλματα σύλληψης εντός του Σένγκεν.
Η ίδια βάση δεδομένων περιέχει πληροφορίες για κλεμμένα οχήματα, πλαστά διαβατήρια και παράνομη οπλοκατοχή.
Το σύστημα SIS της Σένγκεν λειτουργεί περιστασιακά
Εντούτοις, όπως ανέφερε στη DW o Andre Schulz, πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών από την Υπηρεσία Δίωξης του Εγκλήματος το σύστημα SIS λειτουργεί περιστασιακά.
«Αρκετές χώρες αρνούνται να δώσουν στοιχεία, εν μέρει κι επειδή δεν μπορούν», λέει χαρακτηριστικά.
Το ίδιο ισχύει και για τo σύστημα Eurodac, το οποίο είναι αρμόδιο για την αποθήκευση δακτυλικών αποτυπωμάτων για κάθε αιτούντα άσυλο. Στο ίδιο σύστημα καταγράφονται και όσοι παράνομα εισήλθαν στην ΕΕ.
Και αυτό το σύστημα, σύμφωνα με τον Andre Schulz, υπολειτουργεί.
Αντίστοιχη είναι η εικόνα που παρουσιάζουν τα συστήματα VIS για τον έλεγχο της βίζας, το σύστημα PNR για την καταχώριση ονομάτων επιβατών αεροπλάνων και το ΕΕS, που αφορά επίσης τον χώρο Σένγκεν.
Κι αν τα προβλήματα αυτά είναι λίγο-πολύ γνωστά σε ευρωπαϊκό επίπεδο, παρόμοια είναι η κατάσταση που επικρατεί και μεταξύ των 40 περίπου διαφορετικών υπηρεσιών ασφαλείας και πληροφοριών που δρουν στα διάφορα γερμανικά κρατίδια.
Ακόμη και οι μυστικές υπηρεσίες των γερμανικών Κρατιδίων δεν συνεργάζονται μεταξύ τους
Μολονότι, όπως επισημαίνει ο Schulz, από το 2014 λειτουργεί ένα Γενικό Κέντρο Αντιμετώπισης Τρομοκρατικής Απειλής στη Γερμανία (GTAZ), στην πράξη πολλές από τις επιμέρους υπηρεσίες επιδεικνύουν εγωιστική στάση και αρνούνται να συνεργαστούν στενά η μια με την άλλη.
«Συχνά αποτυγχάνουμε να επικοινωνήσουμε σε επίπεδο κρατιδίων», αναφέρει ο γερμανός ειδικός.
Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρει την περίπτωση της νεοναζιστικής οργάνωσης NSU, κατά την οποία οι επιμέρους αρμόδιες υπηρεσίες απέτυχαν να συνεργαστούν με αποτέλεσμα να μην καταφέρουν να αποτρέψουν σειρά δολοφονιών με ρατσιστικά κίνητρα.
www.bankingnews.gr
Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρει την περίπτωση της νεοναζιστικής οργάνωσης NSU, κατά την οποία οι επιμέρους αρμόδιες υπηρεσίες απέτυχαν να συνεργαστούν με αποτέλεσμα να μην καταφέρουν να αποτρέψουν σειρά δολοφονιών με ρατσιστικά κίνητρα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών