Οι τράπεζες πουλάνε NPLs δάνεια στο 40% της ονομαστικής αξίας και οι επενδυτές αγοράζουν στο 20% της αξίας....
Η τελευταία προσπάθεια της Ιταλίας να σταθεροποιήσει το τραπεζικό της σύστημα αποτελεί η σύσταση ενός Ταμείου για τα NPLs τα προβληματικά δάνεια αναφέρει ο Βρετανικός Economist.
Στην κλασική ελληνική μυθολογία, o Άτλας (Atlas) ήταν καταδικασμένος να κρατάει ψηλά τον ουρανό στην αιωνιότητα.
Στην Ιταλία, στις 11 Απριλίου του 2016, αποφασίστηκε μεταξύ τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων να δημιουργήσουν ένα ταμείο που ονομάζεται Atlante (Άτλας στα ιταλικά) για να αντιμετωπίσουν το μεγάλο τους πρόβλημα τα NPLs τα προβληματικά δάνεια και να καθησυχάσουν τους φόβους μιας συστημικής κρίσης στην ιταλική τραπεζική αγορά.
Οι Ιταλικές τραπεζικές μετοχές έχουν χάσει το 31% της αξίας τους κατά μέσο όρο από την αρχή του 2016 (βλέπε διάγραμμα στο τέλος).
Μπορεί η Ιταλία να βγήκε από την ύφεση αλλά άφησε πίσω της 360 δισεκ. ευρώ προβληματικά δάνεια.
Δύο τράπεζες οι Veneto Banca και Banco Popolare di Vicenza-βρίσκονται σε ιδιαίτερα δεινή θέση.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει ζητήσει να αυξηθούν κατά 1 δισ και 1,5 δισεκ. αντίστοιχα τα κεφάλαια αυτών των δύο τραπεζών.
Όμως υπάρχει κίνδυνος ότι αυτές οι 2 τράπεζες δεν θα βρουν αρκετούς επενδυτές για να ανακεφαλαιοποιηθούν, δημιουργώντας σοβαρό πρόβλημα κεφαλαιακής επάρκειας…
Το πολιτικό διακύβευμα είναι ιδιαίτερα μεγάλο λόγω του κινδύνου ότι οι Ιταλοί καταθέτες θα μπορούσαν να καταστραφούν από κύμα πτωχεύσεων Ιταλικών τραπεζών.
Οι τράπεζες της Ιταλίας έχουν από καιρό επιδοθεί στην ολέθρια συνήθεια να πωλούν επικίνδυνο χρέος – τραπεζικά ομόλογα - προς τους πελάτες τους.
Οι ιδιώτες επενδυτές κατέχουν περίπου το 50% των 67 δισ ευρώ ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης.
Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Matteo Renzi, είχε πολιτικά πληγεί μετά το bail-out των τεσσάρων μικρών τραπεζών το 2015 που οδήγησε σε απώλειες στους μικρούς επενδυτές.
Το νέο Ταμείο το Atlante θα διαθέτει 5,5 δισ κεφάλαια.
Στους επενδυτές – μετόχους του Ταμείου θα περιλαμβάνονται τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες και διάφορα ιδρύματα που κατέχουν μεγάλα μερίδια σε τράπεζες, καθώς και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (CDP), μια υπό κρατικό έλεγχο τράπεζα που έχει επενδύσει στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο της Ιταλίας.
Σε πιο μακροπρόθεσμη βάση το ταμείο αναμένεται να αγοράσει προβληματικά δάνεια.
Τον Ιανουάριο του 2016 η Ιταλική κυβέρνηση κατέληξε σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με ένα σύστημα που συνέβαλλε στην επιτάχυνση των πωλήσεων μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs), επιτρέποντας στο Ιταλικό Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων να εγγυηθεί διάφορες τιτλοποιήσεις.
Αλλά οι επενδυτές ήταν προβληματισμένοι, καθώς υπήρχε μεγάλο κενό μεταξύ της τιμής πώλησης των προβληματικών δανείων από τις τράπεζες (περίπου το 40% της ονομαστικής αξίας) και τους αγοραστές που δεν ήταν διατεθειμένοι να αγοράσουν με τιμή υψηλότερη του 20% της ονομαστικής αξίας.
Η ελπίδα είναι ότι οι πωλήσεις των μη εξυπηρετούμενων δανείων θα επιταχυνθούν ως αποτέλεσμα του τρίτου στοιχείου του συστήματος:
ένα διάταγμα της κυβέρνησης να επιταχύνει τη διαδικασία πτώχευσης.
Ο Atlas ή Ιταλικά Atlante είναι, θεωρητικά, μια ιδιωτική επιχείρηση, αλλά η κυβέρνηση, όπως υποστήριξε ο Pier Carlo Padoan, ο υπουργός Οικονομικών, ήταν "ο διαμεσολαβητής".
Ρόλο σε αυτή την συμφωνία διαδραμάτισε και η κεντρική τράπεζα της Ιταλίας υπό τον Ignazio Visco.
Η κυβέρνηση έχει ήδη περάσει μια μεταρρύθμιση με στόχο τις πτωχεύσεις.
Έχει επίσης εισαχθεί ένα μέτρο που μειώνει τα τέλη χαρτοσήμου για όσους αγοράζουν ακίνητο που δόθηκε ως εξασφάλιση, ένα βήμα που θα καταστήσουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια πιο ελκυστικά.
Ο Fabrizio Pagani, που επέβλεψε την γέννηση του Atlante, αυτό που χρειάζεται είναι η αίσθηση του επείγοντος μεταξύ των δικαστών και των δικηγόρων.
Σύμφωνα με Mediobanca, την Ιταλική επενδυτική τράπεζα, η διαδικασία πτώχευσης στην Ιταλία κατά μέσο όρο κρατάει σχεδόν 8 χρόνια, ενώ στην Ευρώπη είναι δύο χρόνια.
Οι τράπεζες πρέπει να αισθάνονται ότι οι εξασφαλίσεις που κατέχουν έναντι των μη εξυπηρετούμενων δανείων έχουν αξία.
Υπάρχουν και μερικά προβλήματα με τον Άτλαντα.
Η συμμετοχή του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων το οποίο θα επενδύσει 500 με 600 εκατ παραβιάζει τους ευρωπαϊκούς κανόνες για τις επιδοτήσεις προς τις επιχειρήσεις.
Ένα άλλο ζήτημα είναι της διακυβέρνησης πως θα λειτουργήσει η Atlante.
Κανένας μεμονωμένος μέτοχος δεν θα επιτρέπεται να κατέχει την πλειοψηφία.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αντιπαραθέσεις (και πολιτικές πιέσεις) για το ποια δάνεια θα αγοραστούν.
Στον απόηχο του Άτλαντα οι μετοχές των Ιταλικών τραπεζών κινήθηκαν ανοδικά.
www.bankingnews.gr
Στην κλασική ελληνική μυθολογία, o Άτλας (Atlas) ήταν καταδικασμένος να κρατάει ψηλά τον ουρανό στην αιωνιότητα.
Στην Ιταλία, στις 11 Απριλίου του 2016, αποφασίστηκε μεταξύ τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων να δημιουργήσουν ένα ταμείο που ονομάζεται Atlante (Άτλας στα ιταλικά) για να αντιμετωπίσουν το μεγάλο τους πρόβλημα τα NPLs τα προβληματικά δάνεια και να καθησυχάσουν τους φόβους μιας συστημικής κρίσης στην ιταλική τραπεζική αγορά.
Οι Ιταλικές τραπεζικές μετοχές έχουν χάσει το 31% της αξίας τους κατά μέσο όρο από την αρχή του 2016 (βλέπε διάγραμμα στο τέλος).
Μπορεί η Ιταλία να βγήκε από την ύφεση αλλά άφησε πίσω της 360 δισεκ. ευρώ προβληματικά δάνεια.
Δύο τράπεζες οι Veneto Banca και Banco Popolare di Vicenza-βρίσκονται σε ιδιαίτερα δεινή θέση.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει ζητήσει να αυξηθούν κατά 1 δισ και 1,5 δισεκ. αντίστοιχα τα κεφάλαια αυτών των δύο τραπεζών.
Όμως υπάρχει κίνδυνος ότι αυτές οι 2 τράπεζες δεν θα βρουν αρκετούς επενδυτές για να ανακεφαλαιοποιηθούν, δημιουργώντας σοβαρό πρόβλημα κεφαλαιακής επάρκειας…
Το πολιτικό διακύβευμα είναι ιδιαίτερα μεγάλο λόγω του κινδύνου ότι οι Ιταλοί καταθέτες θα μπορούσαν να καταστραφούν από κύμα πτωχεύσεων Ιταλικών τραπεζών.
Οι τράπεζες της Ιταλίας έχουν από καιρό επιδοθεί στην ολέθρια συνήθεια να πωλούν επικίνδυνο χρέος – τραπεζικά ομόλογα - προς τους πελάτες τους.
Οι ιδιώτες επενδυτές κατέχουν περίπου το 50% των 67 δισ ευρώ ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης.
Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Matteo Renzi, είχε πολιτικά πληγεί μετά το bail-out των τεσσάρων μικρών τραπεζών το 2015 που οδήγησε σε απώλειες στους μικρούς επενδυτές.
Το νέο Ταμείο το Atlante θα διαθέτει 5,5 δισ κεφάλαια.
Στους επενδυτές – μετόχους του Ταμείου θα περιλαμβάνονται τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες και διάφορα ιδρύματα που κατέχουν μεγάλα μερίδια σε τράπεζες, καθώς και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (CDP), μια υπό κρατικό έλεγχο τράπεζα που έχει επενδύσει στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο της Ιταλίας.
Σε πιο μακροπρόθεσμη βάση το ταμείο αναμένεται να αγοράσει προβληματικά δάνεια.
Τον Ιανουάριο του 2016 η Ιταλική κυβέρνηση κατέληξε σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με ένα σύστημα που συνέβαλλε στην επιτάχυνση των πωλήσεων μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs), επιτρέποντας στο Ιταλικό Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων να εγγυηθεί διάφορες τιτλοποιήσεις.
Αλλά οι επενδυτές ήταν προβληματισμένοι, καθώς υπήρχε μεγάλο κενό μεταξύ της τιμής πώλησης των προβληματικών δανείων από τις τράπεζες (περίπου το 40% της ονομαστικής αξίας) και τους αγοραστές που δεν ήταν διατεθειμένοι να αγοράσουν με τιμή υψηλότερη του 20% της ονομαστικής αξίας.
Η ελπίδα είναι ότι οι πωλήσεις των μη εξυπηρετούμενων δανείων θα επιταχυνθούν ως αποτέλεσμα του τρίτου στοιχείου του συστήματος:
ένα διάταγμα της κυβέρνησης να επιταχύνει τη διαδικασία πτώχευσης.
Ο Atlas ή Ιταλικά Atlante είναι, θεωρητικά, μια ιδιωτική επιχείρηση, αλλά η κυβέρνηση, όπως υποστήριξε ο Pier Carlo Padoan, ο υπουργός Οικονομικών, ήταν "ο διαμεσολαβητής".
Ρόλο σε αυτή την συμφωνία διαδραμάτισε και η κεντρική τράπεζα της Ιταλίας υπό τον Ignazio Visco.
Η κυβέρνηση έχει ήδη περάσει μια μεταρρύθμιση με στόχο τις πτωχεύσεις.
Έχει επίσης εισαχθεί ένα μέτρο που μειώνει τα τέλη χαρτοσήμου για όσους αγοράζουν ακίνητο που δόθηκε ως εξασφάλιση, ένα βήμα που θα καταστήσουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια πιο ελκυστικά.
Ο Fabrizio Pagani, που επέβλεψε την γέννηση του Atlante, αυτό που χρειάζεται είναι η αίσθηση του επείγοντος μεταξύ των δικαστών και των δικηγόρων.
Σύμφωνα με Mediobanca, την Ιταλική επενδυτική τράπεζα, η διαδικασία πτώχευσης στην Ιταλία κατά μέσο όρο κρατάει σχεδόν 8 χρόνια, ενώ στην Ευρώπη είναι δύο χρόνια.
Οι τράπεζες πρέπει να αισθάνονται ότι οι εξασφαλίσεις που κατέχουν έναντι των μη εξυπηρετούμενων δανείων έχουν αξία.
Υπάρχουν και μερικά προβλήματα με τον Άτλαντα.
Η συμμετοχή του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων το οποίο θα επενδύσει 500 με 600 εκατ παραβιάζει τους ευρωπαϊκούς κανόνες για τις επιδοτήσεις προς τις επιχειρήσεις.
Ένα άλλο ζήτημα είναι της διακυβέρνησης πως θα λειτουργήσει η Atlante.
Κανένας μεμονωμένος μέτοχος δεν θα επιτρέπεται να κατέχει την πλειοψηφία.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αντιπαραθέσεις (και πολιτικές πιέσεις) για το ποια δάνεια θα αγοραστούν.
Στον απόηχο του Άτλαντα οι μετοχές των Ιταλικών τραπεζών κινήθηκαν ανοδικά.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών