«Κόκκινος συναγερμός» από την έκρηξη των δανείων που χορηγούνται από τις μικρότερες τράπεζες
Δεν είναι μυστικό ότι η κινεζική οικονομία έχει επιβραδύνει.
Στο Α' τρίμηνο το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν αυξήθηκε με ετήσιο ρυθμό 6,7%, κάτω από το Δ' τρίμηνο του 2015 ανάγνωση του 6,8% και πολύ κάτω από το 15,4% που καταγράφηκε ακριβώς πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, το 2008.
Το Μάρτιο, το Πεκίνο αναγνώρισε ότι θα πρέπει να ανεχθεί μία βραδύτερη ανάπτυξη, ανακοινώνοντας τον στόχο του 2016 στο 6,5%-7%.
Η Κίνα απάντησε στην επιβράδυνση αυξάνοντας ραγδαία το δανεισμό και χαλαρώνοντας ορισμένους κανονισμούς για την αγορά περιουσιακών στοιχείων.
Αυτό έχει κάνει πολλούς να ανησυχούν για το ποσό του χρέους που έχει αυξηθεί, καθώς το Πεκίνο προσπαθεί να κρατήσει «ζωντανή» την οικονομία του.
Σύμφωνα με έκθεση που κυκλοφόρησε από την Deutsche Bank, και την οποία υπογράφουν ο επικεφαλής οικονομολόγος Zhiwei Zhang και ο οικονομολόγος Li Zeng, αυτή η πιστωτική έκρηξη συμβαίνει στο χρηματοπιστωτικό τομέα της Κίνας, αντί για την πραγματική οικονομία.
«Πιστεύουμε ότι αυτή η έκρηξη έχει κάνει το χρηματοπιστωτικό τομέα πιο ευάλωτο και τη νομισματική πολιτική λιγότερο αποτελεσματική», σημειώνουν οι οικονομολόγοι.
Ως εκ τούτου, αυξάνουν το βαθμό συναγερμού για τους μακροοικονομικούς κινδύνους στην Κίνα.
Συγκεκριμένα, ο Zhang και ο Zeng επισημαίνουν το διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ της αύξησης των τραπεζικών πιστώσεων και του Μ2, του μέτρου προσφοράς χρήματος που περιλαμβάνει τα μετρητά, τις επιταγές, τις καταθέσεις ταμιευτηρίου και τα κεφάλαια διαχείρισης διαθεσίμων.
Αναλυτικά στην έκθεσή τους επισημαίνουν τα εξής:
Η πιστωτική επέκταση του τραπεζικού χρέους επιταχύνθηκε από 15% σε ετήσια βάση στα τέλη του 2014 στο 25,4% το Μάρτιο του 2016.
Η ανάπτυξη του Μ2 ανέβηκε από τα μέσα του 2015, όταν και ξεκίνησε η πολιτική της νομισματικής χαλάρωσης, αλλά έφτασε μόλις στο 13,5% το Μάρτιο.
Το χάσμα διευρύνθηκε από 7,8% τον Ιούνιο του 2015 στο 12% το Μάρτιο του 2016.
Οι Zhang και Zeng σημειώνουν ότι η Κορέα και η Ταϊλάνδη είχαν τα ίδια συμπτώματα πριν από τις προηγούμενες οικονομικές κρίσεις.
Χαρακτηριστικά γράφουν:
* Στην Ταϊλάνδη, η πιστωτική επέκταση ξεπερνούσε την ανάπτυξη Μ2 επίμονα από τα μέσα του 1992, καθώς ξεκινούσε η ασιατική οικονομική κρίση.
Το χάσμα έφτασε μέχρι και το 19,5% το Νοέμβριο του 1994.
* Στην Κορέα, ένα επίμονο έλλειμμα άρχισε να εμφανίζεται τον Αύγουστο του 1996, πριν από την ασιατική οικονομική κρίση.
Το χάσμα κορυφώθηκε το Μάρτιο του 1998, στο 13%, ενώ διευρύνθηκε και πάλι κατά την περίοδο 2006-2007, πριν από την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, Zhang και Zeng λένε επίσης ότι μια παρόμοια εξέλιξη έλαβε χώρα στις ΗΠΑ, από το 2002 έως το 2005.
Ενώ το χάσμα έκλεισε πριν από την αμερικανική κρίση των ομολόγων ενυπόθηκων δανείων, αποτέλεσε έναν πρόδρομο για την κρίση.
Γιατί το τραπεζικό χρέος της Κίνας αυξάνεται τόσο ταχύτερα από το δείκτη Μ2;
Η Deutsche Bank αναφέρει ότι η επιβράδυνση της οικονομίας της Κίνας μείωσε τις επενδυτικές ευκαιρίες και τα περιθώρια κέρδους για τις τράπεζες.
Αυτό τις οδήγησε να επεκτείνουν τη χορήγηση δανείων με ταχύ ρυθμό, αλλά οι δανειζόμενοι δεν τοποθετούσαν τα χρήματα στην πραγματική οικονομία.
Αντ' αυτού, επέλεξαν να επενδύσουν τα χρήματα σε χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία.
«Με τις πραγματικές αποδόσεις να μειώνονται και τον όγκο των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων που κυνηγούν αυτές τις αποδόσεις να αυξάνεται, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη ότι στράφηκαν στη χρηματοοικονομική μόχλευση για να αυξήσουν τις αποδόσεις», σημειώνουν οι αναλυτές.
Ορίστε το πως φαίνεται το χάσμα μεταξύ των 2 δεκτών στην Κίνα.
Σύμφωνα με τους Zhang και Zeng, το μεγάλο πρόβλημα είναι ακριβώς αυτή η «ταχεία πιστωτική επέκταση εντός του ίδιου του χρηματοπιστωτικού τομέα».
Η αύξηση του δανεισμού ξεκίνησε στα μέσα του 2014 και πλέον βρίσκεται περίπου στο 23% του ΑΕΠ του 2015.
Τονίζουν ότι η έκρηξη των πιστώσεων που χορηγούνται από τις μικρότερες τράπεζες αποτελεί «κόκκινη σημαία» και πρέπει να προκαλεί ανησυχία.
Και που καταλήγουν όλα αυτά;
Οι δύο οικονομολόγοι αυξάνουν την πιθανότητα η ανάπτυξης της Κίνας να υποχωρήσει κάτω από το 6% για 4 συνεχόμενα τρίμηνα την περίοδο 2017-2019 στο 25% από 20% προηγουμένως.
Όμως, δίνουν μια πιθανότητα μόλις 10% η ανάπτυξη του 2016 να πέσει κάτω από το 6%, καθώς η πιστωτικής επέκταση πιθανότατα θα συνεχίσει να τονώνει την οικονομία.
www.bankingnews.gr
Στο Α' τρίμηνο το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν αυξήθηκε με ετήσιο ρυθμό 6,7%, κάτω από το Δ' τρίμηνο του 2015 ανάγνωση του 6,8% και πολύ κάτω από το 15,4% που καταγράφηκε ακριβώς πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, το 2008.
Το Μάρτιο, το Πεκίνο αναγνώρισε ότι θα πρέπει να ανεχθεί μία βραδύτερη ανάπτυξη, ανακοινώνοντας τον στόχο του 2016 στο 6,5%-7%.
Η Κίνα απάντησε στην επιβράδυνση αυξάνοντας ραγδαία το δανεισμό και χαλαρώνοντας ορισμένους κανονισμούς για την αγορά περιουσιακών στοιχείων.
Αυτό έχει κάνει πολλούς να ανησυχούν για το ποσό του χρέους που έχει αυξηθεί, καθώς το Πεκίνο προσπαθεί να κρατήσει «ζωντανή» την οικονομία του.
Σύμφωνα με έκθεση που κυκλοφόρησε από την Deutsche Bank, και την οποία υπογράφουν ο επικεφαλής οικονομολόγος Zhiwei Zhang και ο οικονομολόγος Li Zeng, αυτή η πιστωτική έκρηξη συμβαίνει στο χρηματοπιστωτικό τομέα της Κίνας, αντί για την πραγματική οικονομία.
«Πιστεύουμε ότι αυτή η έκρηξη έχει κάνει το χρηματοπιστωτικό τομέα πιο ευάλωτο και τη νομισματική πολιτική λιγότερο αποτελεσματική», σημειώνουν οι οικονομολόγοι.
Ως εκ τούτου, αυξάνουν το βαθμό συναγερμού για τους μακροοικονομικούς κινδύνους στην Κίνα.
Συγκεκριμένα, ο Zhang και ο Zeng επισημαίνουν το διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ της αύξησης των τραπεζικών πιστώσεων και του Μ2, του μέτρου προσφοράς χρήματος που περιλαμβάνει τα μετρητά, τις επιταγές, τις καταθέσεις ταμιευτηρίου και τα κεφάλαια διαχείρισης διαθεσίμων.
Αναλυτικά στην έκθεσή τους επισημαίνουν τα εξής:
Η πιστωτική επέκταση του τραπεζικού χρέους επιταχύνθηκε από 15% σε ετήσια βάση στα τέλη του 2014 στο 25,4% το Μάρτιο του 2016.
Η ανάπτυξη του Μ2 ανέβηκε από τα μέσα του 2015, όταν και ξεκίνησε η πολιτική της νομισματικής χαλάρωσης, αλλά έφτασε μόλις στο 13,5% το Μάρτιο.
Το χάσμα διευρύνθηκε από 7,8% τον Ιούνιο του 2015 στο 12% το Μάρτιο του 2016.
Οι Zhang και Zeng σημειώνουν ότι η Κορέα και η Ταϊλάνδη είχαν τα ίδια συμπτώματα πριν από τις προηγούμενες οικονομικές κρίσεις.
Χαρακτηριστικά γράφουν:
* Στην Ταϊλάνδη, η πιστωτική επέκταση ξεπερνούσε την ανάπτυξη Μ2 επίμονα από τα μέσα του 1992, καθώς ξεκινούσε η ασιατική οικονομική κρίση.
Το χάσμα έφτασε μέχρι και το 19,5% το Νοέμβριο του 1994.
* Στην Κορέα, ένα επίμονο έλλειμμα άρχισε να εμφανίζεται τον Αύγουστο του 1996, πριν από την ασιατική οικονομική κρίση.
Το χάσμα κορυφώθηκε το Μάρτιο του 1998, στο 13%, ενώ διευρύνθηκε και πάλι κατά την περίοδο 2006-2007, πριν από την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, Zhang και Zeng λένε επίσης ότι μια παρόμοια εξέλιξη έλαβε χώρα στις ΗΠΑ, από το 2002 έως το 2005.
Ενώ το χάσμα έκλεισε πριν από την αμερικανική κρίση των ομολόγων ενυπόθηκων δανείων, αποτέλεσε έναν πρόδρομο για την κρίση.
Γιατί το τραπεζικό χρέος της Κίνας αυξάνεται τόσο ταχύτερα από το δείκτη Μ2;
Η Deutsche Bank αναφέρει ότι η επιβράδυνση της οικονομίας της Κίνας μείωσε τις επενδυτικές ευκαιρίες και τα περιθώρια κέρδους για τις τράπεζες.
Αυτό τις οδήγησε να επεκτείνουν τη χορήγηση δανείων με ταχύ ρυθμό, αλλά οι δανειζόμενοι δεν τοποθετούσαν τα χρήματα στην πραγματική οικονομία.
Αντ' αυτού, επέλεξαν να επενδύσουν τα χρήματα σε χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία.
«Με τις πραγματικές αποδόσεις να μειώνονται και τον όγκο των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων που κυνηγούν αυτές τις αποδόσεις να αυξάνεται, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη ότι στράφηκαν στη χρηματοοικονομική μόχλευση για να αυξήσουν τις αποδόσεις», σημειώνουν οι αναλυτές.
Ορίστε το πως φαίνεται το χάσμα μεταξύ των 2 δεκτών στην Κίνα.
Σύμφωνα με τους Zhang και Zeng, το μεγάλο πρόβλημα είναι ακριβώς αυτή η «ταχεία πιστωτική επέκταση εντός του ίδιου του χρηματοπιστωτικού τομέα».
Η αύξηση του δανεισμού ξεκίνησε στα μέσα του 2014 και πλέον βρίσκεται περίπου στο 23% του ΑΕΠ του 2015.
Τονίζουν ότι η έκρηξη των πιστώσεων που χορηγούνται από τις μικρότερες τράπεζες αποτελεί «κόκκινη σημαία» και πρέπει να προκαλεί ανησυχία.
Και που καταλήγουν όλα αυτά;
Οι δύο οικονομολόγοι αυξάνουν την πιθανότητα η ανάπτυξης της Κίνας να υποχωρήσει κάτω από το 6% για 4 συνεχόμενα τρίμηνα την περίοδο 2017-2019 στο 25% από 20% προηγουμένως.
Όμως, δίνουν μια πιθανότητα μόλις 10% η ανάπτυξη του 2016 να πέσει κάτω από το 6%, καθώς η πιστωτικής επέκταση πιθανότατα θα συνεχίσει να τονώνει την οικονομία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών