Η αριστερά και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα κρίθηκαν, δοκιμάστηκαν και αποδείχθηκαν ανίκανα να διαχειριστούν την κρίση και να αντιμετωπίσουν την πολιτική ηγεμονία της Γερμανίας.
Η Ευρώπη αλλάζει προς το καλύτερο.
Μια σημαντική ζύμωση και αλλαγή βρίσκεται σε εξέλιξη στο πολιτικό τοπίο της Ευρώπης.
Η αριστερά και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα κρίθηκαν, δοκιμάστηκαν και αποδείχθηκαν ανίκανα να διαχειριστούν την κρίση και να αντιμετωπίσουν την πολιτική ηγεμονία της Γερμανίας.
Έρχεται η ώρα των εθνικιστικών κινημάτων Hofer Αυστρίας και της Δεξιάς τύπου Fillon (Φιγιόν) ή Le Pen στην Γαλλία ή του PVV στην Ολλανδία που προηγείται στις δημοσκοπήσεις ή της Lega Nord στην Ιταλία.
Αυτή η στροφή στον εθνικισμό και στην δεξιά αποτελεί φυσική εξέλιξη
1)Μετά την αποτυχία της Αριστεράς, η οποία στηρίχθηκε στον διεθνισμό και στον χωρίς έλεγχο αποδοχή των προσφύγων κινητοποιώντας αρνητικά προφανώς ευρύτατες κοινωνικές μάζες.
2)Η Αριστερά κυβέρνησε και αντί να χρησιμοποιήσει τα όπλα της χρησιμοποίησε το οπλοστάσιο του φιλελευθερισμού αναδεικνύοντας την ιδεολογική γύμνια της Αριστεράς.
Η Αριστερά δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτε στην Ευρώπη.
Φαίνεται και στην περίπτωση του Fillon που εξελέγη από την Κεντροδεξιά ως υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας.
Ο Fillon είναι δεξιός εθνικιστικής και ακραίος νεοφιλελεύθερος που ζητάει δεκάδες απολύσεις στο γαλλικό δημόσιο.
Οι γάλλοι αριστεροί τι θα ψηφίσουν Le Pen δηλαδή ακροδεξιά με κοινωνικό πρόσημο ή Fillon ένα δεξιό νεοφιλελεύθερο;
3)Η προσφυγική κρίση και η οικονομική κρίση όντως ενίσχυσε τα εθνικιστικά κινήματα.
Όμως η μεγάλη παγίδα των ευρωπαίων ήταν η ΕΚΤ.
Άφησαν την ΕΚΤ να ελέγξει το παιχνίδι, ακολούθησε χείριστες οικονομικές πολιτικές με την ποσοτική χαλάρωση που τα αποτελέσματα αυτής της στρατηγικής δεν έχουν αγγίξει τις κοινωνίες.
4)Σε μια περίοδο όπου η παγκοσμιοποίηση δοκιμάστηκε και κρίθηκε ανεπαρκής, οι λαοί επιστρέφουν – δεν περιχαρακώνονται – στην ιδέα του εθνικισμού και πατριωτισμού.
5)Σε όλη την Ευρώπη ο εθνικισμός ισχυροποιείται.
Στην Γαλλία η Le Pen και το Εθνικό Μέτωπο θα είναι στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.
Στην Γερμανία η Εναλλακτική για την Γερμανία ισχυροποιείται.
Στην Αυστρία ο εθνικιστής Hofer προηγείται στις προεδρικές εκλογές.
Στην Ιταλία είναι πιθανό να χάσει το δημοψήφισμα ο Renzi.
Στην Ουγγαρία και Πολωνία η Δεξιά ηγείται, όπως και στην Ισπανία.
Στην Ελλάδα ο εθνικισμός μέσω της Χρυσής Αυγής βρίσκεται στο 10% με 11%.
Στην Ολλανδία το εθνικιστικό κόμμα PVV προηγείται στις δημοσκοπήσεις.
Ο εθνικιστικός αέρας ισχυροποιείται στην Ευρώπη και αυτή η στροφή στην έννοια του έθνους – πατρίδα θα υποχρεώσει την Γερμανία να αναδιπλωθεί από την πολιτική ακραίας λιτότητας που έχει υιοθετήσει.
Το διακύβευμα του δημοψηφίσματος της Ιταλίας
Κατά τα τελευταία 68 χρόνια, στην Ιταλία έχουν δεχθεί 17 εκλογικές αναμετρήσεις και μερικά δημοψηφίσματα.
Αλλά μόνο τρεις φορές οι εκλογές στην Ιταλία συγκέντρωσαν το παγκόσμιο ενδιαφέρον.
Το 1948, όταν η επιλογή ήταν μεταξύ της Δύσης και του κομμουνισμού.
Το 1976, όταν οι ψηφοφόροι αντιμετωπίζουν μια παρόμοια επιλογή, μεταξύ των Χριστιανοδημοκρατών και του Enrico Berlinguer του ευρωκομμουνισμή και τώρα, με το επερχόμενο δημοψήφισμα για τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις.
Οι επιπτώσεις της επικείμενης ψηφοφορίας είναι τεράστιες.
Ο πρωθυπουργός Matteo Renzi έχει ποντάρει το πολιτικό του μέλλον σχετικά με το δημοψήφισμα, υποσχόμενος να παραιτηθεί (αν και όχι αμέσως) εάν οι μεταρρυθμίσεις απορριφθούν.
Μια ήττα για Renzi θα θεωρηθεί ως νίκη για δύο μεγάλα κόμματα της Ιταλίας: της Λέγκας του Βορρά και του Κινήματος Πέντε Αστέρων, με επικεφαλής τον Beppe Grillo.
Τα δύο κόμματα δεν έχουν συμμαχήσει, αλλά και οι δύο πολιτικοί σχηματισμοί πιστεύουν στις εθνικές λύσεις και στην επιστροφή στην λίρα.
Αν ο Renzi νικηθεί, η Lega Nord και το Κίνημα Πέντε Αστέρων θα μπορούσαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να υποστηρίξουν μια νέα κυβέρνηση.
Ο Renzi πάντως υποστηρίζει ότι θα τον διαδεχθεί μια κυβέρνηση τεχνοκρατών εάν χάσει.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τώρα ότι το ΟΧΙ προηγείται με 5% με 6% ενώ το 20% των ψηφοφόρων εξακολουθεί να είναι αναποφάσιστο.
Από την πλευρά του Renzi υποστηρίζουν ότι η υπεροχή του ΟΧΙ μειώνεται.
Εάν κερδίσει το ΟΧΙ με μεγάλη διαφορά πάνω από 10% τότε εκ των πραγμάτων ο Renzi θα παραιτηθεί.
Εάν κερδίσει το ΟΧΙ με μικρή διαφορά ίσως καθυστερήσει να παραιτηθεί.
Εάν υπάρξει έκπληξη και κερδίσει το ΝΑΙ τότε ο Renzi θα είναι ο μεγάλος νικητής αυτής της πολιτικής μάχης επαναφέροντας την Ιταλία όχι ως πηγή προβληματισμού αλλά ως χώρα σταθερότητας.
Η μεγάλη ιδέα του εθνικιστή Hofer μια νέα Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία
Ο Αυστριακός υποψήφιος πρόεδρος Norbert Hofer έχει δεσμευθεί να δημιουργήσει ένα ευρωπαϊκό αντίβαρο απέναντι στη Γαλλία και τη Γερμανία, η οποία θα περιλαμβάνει πολλές χώρες που αποτελούσαν μέρος της Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας.
Ο εθνικιστής Hofer - που έχει μεγάλες πιθανότητες να κερδίσει στις 4 Δεκεμβρίου στις προεδρικές εκλογές στην Αυστρία - τόνισε ότι υπό την προεδρία του η Αυστρία θα επιδιώξει να δημιουργήσει ένα κεντρικό-ανατολικό ευρωπαϊκό αντίβαρο στην ηγεμονία της Γαλλίας και της Γερμανίας στην ΕΕ.
Σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Dagens Nyheter της Σουηδίας, ανέφερε τα εξής από τη μία πλευρά έχουμε τους μεγάλους παίκτες, η Γαλλία, η Γερμανία, την Βρετανία και τις χώρες της Μπενελούξ, που είναι ισχυρές.
Ψάχνω για συμμάχους για να δημιουργήσουμε ένα νέο μοντέλο, το οποίο θα μπορούσε να είναι η Ουγγαρία, η Τσεχική Δημοκρατία, η Ρουμανία, η Σερβία, η Σλοβενία, η Κροατία, όλες είναι χώρες με παρόμοια κουλτούρα.
Μέχρι το 1918, οι χώρες αυτές ήταν όλες μέρος της Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας, που κυβερνήθηκε από την μοναρχία των Αψβούργων.
Ο Hofer είπε ότι αν εκλεγεί, θα εργαστεί για να σχηματιστεί αυτό το πολιτικό αντίβαρο στη Γαλλία και τη Γερμανία στην ΕΕ.
«Ίσως μπορούμε να συντονίσουμε την πολιτική μας πριν από τις συνεδριάσεις (Ευρωπαϊκό) Συμβούλιο, έτσι μπορούμε να αποκτήσουμε περισσότερο ειδικό βάρος τόνισε ο Hofer
Πρόσφατα σε άλλη συνέντευξη του ο Hofer είπε στον βρετανικό Τύπο ότι η Αυστρία θα μπορούσε να ακολουθήσει το Ηνωμένο Βασίλειο διεξάγοντας δημοψήφισμα για την ένταξη στην ΕΕ, εάν η ΕΕ υιοθετήσει περισσότερο συγκεντρωτισμό.
Ολλανδία: Προβάδισμα του ακροδεξιού PVV στις δημοσκοπήσεις ενόψει εκλογών τον Μάρτιο του 2017
Αν διεξάγονταν τώρα οι εκλογές, το PVV θα συγκέντρωνε 33 (έναντι 12 που έχει τώρα) από τις 150 έδρες του Κοινοβουλίου
Προβάδισμα στο ακροδεξιό Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) δίνει η δημοσκόπηση του ινστιτούτου Maurice de Hond, λίγους μήνες πριν τις βουλευτικές εκλογές της Ολλανδίας τον Μάρτιο του 2017.
Ειδικότερα, η έρευνα διαπιστώνει πως, αν διεξάγονταν τώρα οι εκλογές, το PVV θα συγκέντρωνε 33 (έναντι 12 που έχει τώρα) από τις 150 έδρες του Κοινοβουλίου, ενώ το Λαϊκό Κόμμα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία (VVD) του πρωθυπουργού Mark Rutte θα βρισκόταν στη δεύτερη θέση, συγκεντρώνοντας 25 έδρες (έναντι 41 που έχει τώρα).
Να σημειωθεί πως ο επικεφαλής του PVV, Geert Wilders, δικάζεται αυτήν την περίοδο με την κατηγορία της «υποκίνησης μίσους», επειδή υποσχέθηκε «λιγότερους Μαροκινούς» στην Ολλανδία κατά τη διάρκεια εκδήλωσης στη Χάγη, μετά τις περιφερειακές εκλογές του Μαρτίου του 2014.
Επί αυτού, η εισαγγελία έχει ζητήσει να επιβληθεί πρόστιμο ύψους 5.000 ευρώ.
Η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται στις 9 Δεκεμβρίου 2016.
«Η δίκη του κ.Wilders ενίσχυσε τη θετική εκλογική τάση του PVV που καταγράφεται μετά τη νίκη του Donald Trump», σχολιάζει το ινστιτούτο.
www.bankingnews.gr
Μια σημαντική ζύμωση και αλλαγή βρίσκεται σε εξέλιξη στο πολιτικό τοπίο της Ευρώπης.
Η αριστερά και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα κρίθηκαν, δοκιμάστηκαν και αποδείχθηκαν ανίκανα να διαχειριστούν την κρίση και να αντιμετωπίσουν την πολιτική ηγεμονία της Γερμανίας.
Έρχεται η ώρα των εθνικιστικών κινημάτων Hofer Αυστρίας και της Δεξιάς τύπου Fillon (Φιγιόν) ή Le Pen στην Γαλλία ή του PVV στην Ολλανδία που προηγείται στις δημοσκοπήσεις ή της Lega Nord στην Ιταλία.
Αυτή η στροφή στον εθνικισμό και στην δεξιά αποτελεί φυσική εξέλιξη
1)Μετά την αποτυχία της Αριστεράς, η οποία στηρίχθηκε στον διεθνισμό και στον χωρίς έλεγχο αποδοχή των προσφύγων κινητοποιώντας αρνητικά προφανώς ευρύτατες κοινωνικές μάζες.
2)Η Αριστερά κυβέρνησε και αντί να χρησιμοποιήσει τα όπλα της χρησιμοποίησε το οπλοστάσιο του φιλελευθερισμού αναδεικνύοντας την ιδεολογική γύμνια της Αριστεράς.
Η Αριστερά δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτε στην Ευρώπη.
Φαίνεται και στην περίπτωση του Fillon που εξελέγη από την Κεντροδεξιά ως υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας.
Ο Fillon είναι δεξιός εθνικιστικής και ακραίος νεοφιλελεύθερος που ζητάει δεκάδες απολύσεις στο γαλλικό δημόσιο.
Οι γάλλοι αριστεροί τι θα ψηφίσουν Le Pen δηλαδή ακροδεξιά με κοινωνικό πρόσημο ή Fillon ένα δεξιό νεοφιλελεύθερο;
3)Η προσφυγική κρίση και η οικονομική κρίση όντως ενίσχυσε τα εθνικιστικά κινήματα.
Όμως η μεγάλη παγίδα των ευρωπαίων ήταν η ΕΚΤ.
Άφησαν την ΕΚΤ να ελέγξει το παιχνίδι, ακολούθησε χείριστες οικονομικές πολιτικές με την ποσοτική χαλάρωση που τα αποτελέσματα αυτής της στρατηγικής δεν έχουν αγγίξει τις κοινωνίες.
4)Σε μια περίοδο όπου η παγκοσμιοποίηση δοκιμάστηκε και κρίθηκε ανεπαρκής, οι λαοί επιστρέφουν – δεν περιχαρακώνονται – στην ιδέα του εθνικισμού και πατριωτισμού.
5)Σε όλη την Ευρώπη ο εθνικισμός ισχυροποιείται.
Στην Γαλλία η Le Pen και το Εθνικό Μέτωπο θα είναι στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.
Στην Γερμανία η Εναλλακτική για την Γερμανία ισχυροποιείται.
Στην Αυστρία ο εθνικιστής Hofer προηγείται στις προεδρικές εκλογές.
Στην Ιταλία είναι πιθανό να χάσει το δημοψήφισμα ο Renzi.
Στην Ουγγαρία και Πολωνία η Δεξιά ηγείται, όπως και στην Ισπανία.
Στην Ελλάδα ο εθνικισμός μέσω της Χρυσής Αυγής βρίσκεται στο 10% με 11%.
Στην Ολλανδία το εθνικιστικό κόμμα PVV προηγείται στις δημοσκοπήσεις.
Ο εθνικιστικός αέρας ισχυροποιείται στην Ευρώπη και αυτή η στροφή στην έννοια του έθνους – πατρίδα θα υποχρεώσει την Γερμανία να αναδιπλωθεί από την πολιτική ακραίας λιτότητας που έχει υιοθετήσει.
Το διακύβευμα του δημοψηφίσματος της Ιταλίας
Κατά τα τελευταία 68 χρόνια, στην Ιταλία έχουν δεχθεί 17 εκλογικές αναμετρήσεις και μερικά δημοψηφίσματα.
Αλλά μόνο τρεις φορές οι εκλογές στην Ιταλία συγκέντρωσαν το παγκόσμιο ενδιαφέρον.
Το 1948, όταν η επιλογή ήταν μεταξύ της Δύσης και του κομμουνισμού.
Το 1976, όταν οι ψηφοφόροι αντιμετωπίζουν μια παρόμοια επιλογή, μεταξύ των Χριστιανοδημοκρατών και του Enrico Berlinguer του ευρωκομμουνισμή και τώρα, με το επερχόμενο δημοψήφισμα για τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις.
Οι επιπτώσεις της επικείμενης ψηφοφορίας είναι τεράστιες.
Ο πρωθυπουργός Matteo Renzi έχει ποντάρει το πολιτικό του μέλλον σχετικά με το δημοψήφισμα, υποσχόμενος να παραιτηθεί (αν και όχι αμέσως) εάν οι μεταρρυθμίσεις απορριφθούν.
Μια ήττα για Renzi θα θεωρηθεί ως νίκη για δύο μεγάλα κόμματα της Ιταλίας: της Λέγκας του Βορρά και του Κινήματος Πέντε Αστέρων, με επικεφαλής τον Beppe Grillo.
Τα δύο κόμματα δεν έχουν συμμαχήσει, αλλά και οι δύο πολιτικοί σχηματισμοί πιστεύουν στις εθνικές λύσεις και στην επιστροφή στην λίρα.
Αν ο Renzi νικηθεί, η Lega Nord και το Κίνημα Πέντε Αστέρων θα μπορούσαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να υποστηρίξουν μια νέα κυβέρνηση.
Ο Renzi πάντως υποστηρίζει ότι θα τον διαδεχθεί μια κυβέρνηση τεχνοκρατών εάν χάσει.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τώρα ότι το ΟΧΙ προηγείται με 5% με 6% ενώ το 20% των ψηφοφόρων εξακολουθεί να είναι αναποφάσιστο.
Από την πλευρά του Renzi υποστηρίζουν ότι η υπεροχή του ΟΧΙ μειώνεται.
Εάν κερδίσει το ΟΧΙ με μεγάλη διαφορά πάνω από 10% τότε εκ των πραγμάτων ο Renzi θα παραιτηθεί.
Εάν κερδίσει το ΟΧΙ με μικρή διαφορά ίσως καθυστερήσει να παραιτηθεί.
Εάν υπάρξει έκπληξη και κερδίσει το ΝΑΙ τότε ο Renzi θα είναι ο μεγάλος νικητής αυτής της πολιτικής μάχης επαναφέροντας την Ιταλία όχι ως πηγή προβληματισμού αλλά ως χώρα σταθερότητας.
Η μεγάλη ιδέα του εθνικιστή Hofer μια νέα Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία
Ο Αυστριακός υποψήφιος πρόεδρος Norbert Hofer έχει δεσμευθεί να δημιουργήσει ένα ευρωπαϊκό αντίβαρο απέναντι στη Γαλλία και τη Γερμανία, η οποία θα περιλαμβάνει πολλές χώρες που αποτελούσαν μέρος της Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας.
Ο εθνικιστής Hofer - που έχει μεγάλες πιθανότητες να κερδίσει στις 4 Δεκεμβρίου στις προεδρικές εκλογές στην Αυστρία - τόνισε ότι υπό την προεδρία του η Αυστρία θα επιδιώξει να δημιουργήσει ένα κεντρικό-ανατολικό ευρωπαϊκό αντίβαρο στην ηγεμονία της Γαλλίας και της Γερμανίας στην ΕΕ.
Σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Dagens Nyheter της Σουηδίας, ανέφερε τα εξής από τη μία πλευρά έχουμε τους μεγάλους παίκτες, η Γαλλία, η Γερμανία, την Βρετανία και τις χώρες της Μπενελούξ, που είναι ισχυρές.
Ψάχνω για συμμάχους για να δημιουργήσουμε ένα νέο μοντέλο, το οποίο θα μπορούσε να είναι η Ουγγαρία, η Τσεχική Δημοκρατία, η Ρουμανία, η Σερβία, η Σλοβενία, η Κροατία, όλες είναι χώρες με παρόμοια κουλτούρα.
Μέχρι το 1918, οι χώρες αυτές ήταν όλες μέρος της Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας, που κυβερνήθηκε από την μοναρχία των Αψβούργων.
Ο Hofer είπε ότι αν εκλεγεί, θα εργαστεί για να σχηματιστεί αυτό το πολιτικό αντίβαρο στη Γαλλία και τη Γερμανία στην ΕΕ.
«Ίσως μπορούμε να συντονίσουμε την πολιτική μας πριν από τις συνεδριάσεις (Ευρωπαϊκό) Συμβούλιο, έτσι μπορούμε να αποκτήσουμε περισσότερο ειδικό βάρος τόνισε ο Hofer
Πρόσφατα σε άλλη συνέντευξη του ο Hofer είπε στον βρετανικό Τύπο ότι η Αυστρία θα μπορούσε να ακολουθήσει το Ηνωμένο Βασίλειο διεξάγοντας δημοψήφισμα για την ένταξη στην ΕΕ, εάν η ΕΕ υιοθετήσει περισσότερο συγκεντρωτισμό.
Ολλανδία: Προβάδισμα του ακροδεξιού PVV στις δημοσκοπήσεις ενόψει εκλογών τον Μάρτιο του 2017
Αν διεξάγονταν τώρα οι εκλογές, το PVV θα συγκέντρωνε 33 (έναντι 12 που έχει τώρα) από τις 150 έδρες του Κοινοβουλίου
Προβάδισμα στο ακροδεξιό Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) δίνει η δημοσκόπηση του ινστιτούτου Maurice de Hond, λίγους μήνες πριν τις βουλευτικές εκλογές της Ολλανδίας τον Μάρτιο του 2017.
Ειδικότερα, η έρευνα διαπιστώνει πως, αν διεξάγονταν τώρα οι εκλογές, το PVV θα συγκέντρωνε 33 (έναντι 12 που έχει τώρα) από τις 150 έδρες του Κοινοβουλίου, ενώ το Λαϊκό Κόμμα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία (VVD) του πρωθυπουργού Mark Rutte θα βρισκόταν στη δεύτερη θέση, συγκεντρώνοντας 25 έδρες (έναντι 41 που έχει τώρα).
Να σημειωθεί πως ο επικεφαλής του PVV, Geert Wilders, δικάζεται αυτήν την περίοδο με την κατηγορία της «υποκίνησης μίσους», επειδή υποσχέθηκε «λιγότερους Μαροκινούς» στην Ολλανδία κατά τη διάρκεια εκδήλωσης στη Χάγη, μετά τις περιφερειακές εκλογές του Μαρτίου του 2014.
Επί αυτού, η εισαγγελία έχει ζητήσει να επιβληθεί πρόστιμο ύψους 5.000 ευρώ.
Η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται στις 9 Δεκεμβρίου 2016.
«Η δίκη του κ.Wilders ενίσχυσε τη θετική εκλογική τάση του PVV που καταγράφεται μετά τη νίκη του Donald Trump», σχολιάζει το ινστιτούτο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών