Από το 2013 υπήρξε μια εναλλαγή αυτών των υπερβολικών ανισορροπιών προς τις προηγμένες οικονομίες...
Οι υπερβολικές ανισορροπίες του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών παρέμειναν σε γενικές γραμμές αμετάβλητες το 2016, όπως διαπιστώνει σε έκθεσή του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο σημειώνει πως οι εν λόγω ανισορροπίες αντιπροσώπευαν το ένα τρίτο περίπου των συνολικών πραγματικών πλεονασμάτων και ελλειμμάτων το περασμένο έτος 2016.
Από το 2013, ωστόσο, υπήρξε μια εναλλαγή αυτών των υπερβολικών ανισορροπιών προς τις προηγμένες οικονομίες, δημιουργώντας νέους κινδύνους και πολιτικές προκλήσεις.
Βέβαια, οι υπερβολικές ανισορροπίες μειώθηκαν στις κυριότερες αναδυόμενες οικονομίες της αγοράς, οδηγώντας σε μικρότερο πλεόνασμα την Κίνα και μικρότερα υπερβάλλοντα ελλείμματα άλλες βασικές οικονομίες (όπως η Βραζιλία, η Ινδονησία, η Νότια Αφρική και η Τουρκία), αναφέρει το Δ.Ν.Τ..
«Οι προοπτικές εξομάλυνσης της νομισματικής πολιτικής των Η.Π.Α. έγιναν πιο εμφανείς και οι εξωτερικοί όροι χρηματοδότησης έγιναν αυστηρότεροι.
Αυτό όμως συνοδεύτηκε από τη διεύρυνση των υπερβολικών ανισορροπιών σε πολλές προηγμένες οικονομίες και τη συνέχιση μεγάλων και διαρκών πλεονασμάτων σε άλλες (π.χ. Γερμανία, Κορέα, Ολλανδία, Σιγκαπούρη και Σουηδία).
Η ιστορική μας ανάλυση δείχνει ότι αυτά τα μεγάλα και επίμονα πλεονάσματα, εκτός των χωρών που εξάγουν πετρέλαιο και των χρηματοπιστωτικών κέντρων, είναι ένα αρκετά πρόσφατο φαινόμενο και στις λίγες περιπτώσεις που αναστρέφονταν, οι πολιτικές ενέργειες σε πολλαπλά μέτωπα διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο».
Τί σημαίνουν αυτές οι εξελίξεις για την οικονομική πολιτική;
Ότι οι μηχανισμοί αυτόματης προσαρμογής είναι αδύναμοι, σύμφωνα με το Ταμείο.
Δηλαδή, δεν προσαρμόζονται αρκετά γρήγορα ώστε να διορθωθούν αυτές οι υπερβολικές ανισορροπίες.
Αυτό αντανακλά εν μέρει τις άκαμπτες ρυθμίσεις για τα νομίσματα των εκάστοτε χωρών, αλλά και τα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά που οδηγούν σε ανεπιθύμητα επίπεδα εξοικονόμησης και επενδύσεων σε ορισμένες οικονομίες.
Αυτό απαιτεί πιο αποφασιστική δράση πολιτικής.
Ενώ η αυξημένη συγκέντρωση ελλειμμάτων στις προηγμένες οικονομίες -κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο- θα μπορούσε να μειώσει βραχυπρόθεσμα τους κινδύνους χρηματοδότησης του ελλείμματος, θα μπορούσε να δημιουργήσει άλλους κινδύνους, εάν δεν επιλυθούν, ειδικά μεσοπρόθεσμα.
Η συγκέντρωση ελλειμμάτων σε ορισμένες χώρες αυξάνει την πιθανότητα προστατευτικών μέτρων.
«Με δεδομένους αυτούς τους κινδύνους, η αντιμετώπιση των εξωτερικών ανισορροπιών κατά τρόπο που να υποστηρίζει την παγκόσμια ανάπτυξη, αποτελεί κοινή ευθύνη.
Οι χώρες με υπερβάλλον έλλειμμα θα πρέπει να προχωρήσουν σε δημοσιονομική εξυγίανση, ενώ ταυτόχρονα να εξομαλύνουν σταδιακά τη νομισματική πολιτική παράλληλα με την πορεία του πληθωρισμού.
Οι οικονομίες με μεγάλα πλεονάσματα που έχουν περιθώρια στον προϋπολογισμό τους θα πρέπει να μειώσουν την εξάρτησή τους από την εύκολη νομισματική πολιτική και να επιτρέψουν μεγαλύτερα δημοσιονομικά κίνητρα.
Όπου η νομισματική πολιτική περιορίζεται να διαδραματίσει κάποιο ρόλο, όπως συμβαίνει με τα μεμονωμένα μέλη της Ευρωζώνης, οι χώρες θα πρέπει να αναζητήσουν δημοσιονομικές και διαρθρωτικές πολιτικές για να διευκολύνουν τις σχετικές προσαρμογές των τιμών», τονίζει το Ταμείο, συμπληρώνοντας πως, επιπλέον, οι χώρες θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στις διαρθρωτικές πολιτικές.
Οι πλεονασματικές οικονομίες θα πρέπει να επικεντρωθούν στην άρση των στρεβλώσεων που περιορίζουν την εγχώρια ζήτηση ή περιορίζουν τον ανταγωνισμό στο εμπόριο.
Στις υπερβολικά ελλειμματικές οικονομίες, οι πολιτικές πρέπει να κατευθύνονται στη βελτίωση της εξωτερικής ανταγωνιστικότητας και της συνολικής εξοικονόμησης.
Κλείνοντας, σημειώνεται ότι πρέπει να αποφευχθούν οι προστατευτικές πολιτικές, καθώς είναι απίθανο να αντιμετωπίσουν ουσιαστικά τις εξωτερικές ανισορροπίες, αλλά θα είναι επιζήμιες τόσο για την εγχώρια όσο και για την παγκόσμια ανάπτυξη.
www.bankingnews.gr
Από το 2013, ωστόσο, υπήρξε μια εναλλαγή αυτών των υπερβολικών ανισορροπιών προς τις προηγμένες οικονομίες, δημιουργώντας νέους κινδύνους και πολιτικές προκλήσεις.
Βέβαια, οι υπερβολικές ανισορροπίες μειώθηκαν στις κυριότερες αναδυόμενες οικονομίες της αγοράς, οδηγώντας σε μικρότερο πλεόνασμα την Κίνα και μικρότερα υπερβάλλοντα ελλείμματα άλλες βασικές οικονομίες (όπως η Βραζιλία, η Ινδονησία, η Νότια Αφρική και η Τουρκία), αναφέρει το Δ.Ν.Τ..
«Οι προοπτικές εξομάλυνσης της νομισματικής πολιτικής των Η.Π.Α. έγιναν πιο εμφανείς και οι εξωτερικοί όροι χρηματοδότησης έγιναν αυστηρότεροι.
Αυτό όμως συνοδεύτηκε από τη διεύρυνση των υπερβολικών ανισορροπιών σε πολλές προηγμένες οικονομίες και τη συνέχιση μεγάλων και διαρκών πλεονασμάτων σε άλλες (π.χ. Γερμανία, Κορέα, Ολλανδία, Σιγκαπούρη και Σουηδία).
Η ιστορική μας ανάλυση δείχνει ότι αυτά τα μεγάλα και επίμονα πλεονάσματα, εκτός των χωρών που εξάγουν πετρέλαιο και των χρηματοπιστωτικών κέντρων, είναι ένα αρκετά πρόσφατο φαινόμενο και στις λίγες περιπτώσεις που αναστρέφονταν, οι πολιτικές ενέργειες σε πολλαπλά μέτωπα διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο».
Τί σημαίνουν αυτές οι εξελίξεις για την οικονομική πολιτική;
Ότι οι μηχανισμοί αυτόματης προσαρμογής είναι αδύναμοι, σύμφωνα με το Ταμείο.
Δηλαδή, δεν προσαρμόζονται αρκετά γρήγορα ώστε να διορθωθούν αυτές οι υπερβολικές ανισορροπίες.
Αυτό αντανακλά εν μέρει τις άκαμπτες ρυθμίσεις για τα νομίσματα των εκάστοτε χωρών, αλλά και τα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά που οδηγούν σε ανεπιθύμητα επίπεδα εξοικονόμησης και επενδύσεων σε ορισμένες οικονομίες.
Αυτό απαιτεί πιο αποφασιστική δράση πολιτικής.
Ενώ η αυξημένη συγκέντρωση ελλειμμάτων στις προηγμένες οικονομίες -κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο- θα μπορούσε να μειώσει βραχυπρόθεσμα τους κινδύνους χρηματοδότησης του ελλείμματος, θα μπορούσε να δημιουργήσει άλλους κινδύνους, εάν δεν επιλυθούν, ειδικά μεσοπρόθεσμα.
Η συγκέντρωση ελλειμμάτων σε ορισμένες χώρες αυξάνει την πιθανότητα προστατευτικών μέτρων.
«Με δεδομένους αυτούς τους κινδύνους, η αντιμετώπιση των εξωτερικών ανισορροπιών κατά τρόπο που να υποστηρίζει την παγκόσμια ανάπτυξη, αποτελεί κοινή ευθύνη.
Οι χώρες με υπερβάλλον έλλειμμα θα πρέπει να προχωρήσουν σε δημοσιονομική εξυγίανση, ενώ ταυτόχρονα να εξομαλύνουν σταδιακά τη νομισματική πολιτική παράλληλα με την πορεία του πληθωρισμού.
Οι οικονομίες με μεγάλα πλεονάσματα που έχουν περιθώρια στον προϋπολογισμό τους θα πρέπει να μειώσουν την εξάρτησή τους από την εύκολη νομισματική πολιτική και να επιτρέψουν μεγαλύτερα δημοσιονομικά κίνητρα.
Όπου η νομισματική πολιτική περιορίζεται να διαδραματίσει κάποιο ρόλο, όπως συμβαίνει με τα μεμονωμένα μέλη της Ευρωζώνης, οι χώρες θα πρέπει να αναζητήσουν δημοσιονομικές και διαρθρωτικές πολιτικές για να διευκολύνουν τις σχετικές προσαρμογές των τιμών», τονίζει το Ταμείο, συμπληρώνοντας πως, επιπλέον, οι χώρες θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στις διαρθρωτικές πολιτικές.
Οι πλεονασματικές οικονομίες θα πρέπει να επικεντρωθούν στην άρση των στρεβλώσεων που περιορίζουν την εγχώρια ζήτηση ή περιορίζουν τον ανταγωνισμό στο εμπόριο.
Στις υπερβολικά ελλειμματικές οικονομίες, οι πολιτικές πρέπει να κατευθύνονται στη βελτίωση της εξωτερικής ανταγωνιστικότητας και της συνολικής εξοικονόμησης.
Κλείνοντας, σημειώνεται ότι πρέπει να αποφευχθούν οι προστατευτικές πολιτικές, καθώς είναι απίθανο να αντιμετωπίσουν ουσιαστικά τις εξωτερικές ανισορροπίες, αλλά θα είναι επιζήμιες τόσο για την εγχώρια όσο και για την παγκόσμια ανάπτυξη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών