Algebris Investments: Ποιοι απειλούν τη «φούσκα» των κεντρικών τραπεζών;

Στη «φούσκα» των κεντρικών τραπεζών αναφέρεται ο Alberto Gallo της Algebris Investments επισημαίνοντας τους παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν στο… σκάσιμο της.
Όπως αναφέρει σε σχετική του ανάλυση, οι περισσότεροι επενδυτές συμμετέχουν στο παιχνίδι και στην ίδια κατεύθυνση.
«Εκτιμούμε ότι υπάρχουν περίπου 11 τρισ. δολ. ομόλογων αρνητικών αποδόσεων και περισσότερα από 2 τρισ. δολ. σε στρατηγικές που εξαρτώνται ρητά ή σιωπηρά από τη σταθερή μεταβλητότητα και τις συσχετίσεις assets.
Εάν τα χαμηλά επιτόκια και το QE ήταν ο μοχλός που πιέζει προς τα πάνω τις τιμές των μερισμάτων και τα τοκομερίδια των assets οι κεντρικές τράπεζες αποτελούν το υπομόχλιο» επισημαίνεται στην ίδια ανάλυση.
Αυτό το… υπομόχλιο μετατοπίζεται αργά: η ΕΚΤ μόλις ανακοίνωσε τη μείωση του προγράμματος αγοράς ομολόγων της, η Τράπεζα της Αγγλίας προχώρησε σε αύξηση των επιτοκίων, ενώ η Fed αναμένεται να αυξήσει ξανά τα επιτόκια τον Δεκέμβριο.
Στο παρακάτω γράφημα εξηγείται πως το QE έχει ωφελήσει μια πληθώρα επενδυτικών στρατηγικών και δημιούργησε την τρέχουσα φούσκα για να τερματίσει τις φούσκες.



Ποιοι απειλούν τη φούσκα των κεντρικών τραπεζών

Ο Gallo παρουσιάζει τέσσερα σενάρια σχετικά με το ποιες είναι οι απειλές για τη φούσκα των κεντρικών τραπεζών.
1. Ο πληθωρισμός: Έπειτα από εννέα χρόνια χαμηλού πληθωρισμού, η πιθανότητα ξαφνικής ανόδου αυξάνεται καθώς οι αγορές εργασίας συσφίγγονται, η παγκοσμιοποίηση αφήνει περιθώρια κινήσεων στις προστατευτικές πολιτικές και η ρευστότητα φτάνει σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που δημιουργούν θέσεις εργασίας, καθώς οι τράπεζες ξαναρχίζουν τα δάνεια.
2. Οι ίδιοι οι κεντρικοί τράπεζες: Οι κεντρικές τράπεζες φαίνεται να έχουν αρχίσει να ανησυχούν όλο και περισσότερο για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα.
Υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να γίνει αυτό.
Είμαστε πολλά χρόνια σε μια παγκόσμια σύγχρονη επέκταση και θα υπάρξουν ελάχιστα πυρομαχικά νομισματικής πολιτικής για την καταπολέμηση μιας νέας επιβράδυνσης, με τα επιτόκια κοντά στα χαμηλά ρεκόρ και 20 δισ. δολ. σε ισολογισμούς της κεντρικής τράπεζας.
Σε ορισμένες χώρες, όπως η Ιαπωνία και η Ελβετία, οι κεντρικές τράπεζες έχουν αυξήσει τους ισολογισμούς τους σε μεγέθη παρόμοια με τις αντίστοιχες οικονομίες τους.
Τα καλά νέα είναι ότι μερικές κεντρικές τράπεζες προσπαθούν να περιορίσουν τα μέτρα τόνωσης της οικονομίας πριν ολοκληρωθεί το έργο τους.
Η Fed προτίθεται να αυξήσει τα επιτόκια και πάλι τον Δεκέμβριο, η Τράπεζα της Αγγλίας τα αύξηση ενώ η ΕΚΤ ανακοίνωσε τη μείωση των αγορών και η Τράπεζα του Καναδά έχει επίσης αυξηθεί.
Τα κακά νέα είναι ότι οι αγορές έχουν μέχρι στιγμής αγνοήσει αυτή τη μείωση των μέτρων τόνωσης της οικονομίας.
3. Οι πολιτικοί: To QE της κεντρικής τράπεζας δεν έχει μόνο μειώσει τις αποδόσεις αλλά έχει αυξήσει και τις τιμές των assets.
Έχει επίσης τεχνητά καταστέλλει την αστάθεια.
Ωστόσο, η μεταβλητότητα μπορεί να επανέλθει ως συνέπεια των αυξανόμενων ανισοτήτων στη διανομή του πλούτου, των ευκαιριών και των φυσικών πόρων σε ολόκληρο τον κόσμο.
Την ίδια στιγμή, τα λαϊκιστικά κόμμα βρίσκονται σε άνοδο στην Ευρώπη και τη Σκανδιναβία.
Ο λαϊκισμός έχει τροφοδοτήσει ιστορικά τις κυβερνητικές δαπάνες και τα δημοσιονομικά μέτρα τόνωσης της οικονομίας, τους υψηλότερους φόρους και τις επιθετικές πολιτικές αναδιανομής.
Όλα αυτά μαζί θα μπορούσαν να επανεκτιμήσουν τα υπερτιμημένα assets ή / και τα περιουσιακά στοιχεία-στόχους που χρησιμοποιούνται ως αποθήκη αξίας (store of value).
4. Η αγορά: Η άνοδος της ανάπτυξης, ο χαμηλός πληθωρισμός και τα χαμηλά επιτόκια έχουν αποδειχθεί ωφέλιμα για τις παγκόσμιες αγορές.
Υπάρχουν σήμερα 20 τρισ. δολ. σε assets της κεντρικής τράπεζας παγκοσμίως και περίπου το 10% των κρατικών ομολόγων παρουσιάζουν αρνητικές αποδόσεις.
Οι επενδυτές αγοράζουν μετοχές για απόδοση και ομόλογα για κεφαλαιακά κέρδη και πωλούν τη μεταβλητότητα ή τοποθετούνται σε στρατηγικές που στην ουσία είναι short στη μεταβλητότητα.
Αυτά υποθέτουν μια σταθερή αστάθεια και συσχέτιση μεταξύ της τιμής των assets.
Για παράδειγμα, οι στρατηγικές ισοτιμίας κινδύνου υποθέτουν μια αρνητική συσχέτιση μεταξύ των ριψοκίνδυνων assets, όπως οι μετοχές και τα risk-free assets, όπως τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα.
Αλλά τι συμβαίνει εάν και τα δύο μειώνονται ταυτόχρονα και οι επενδυτές με μικρή μεταβλητότητα αναγκάζονται να χαλαρώσουν τα χαρτοφυλάκιά τους;