WSJ: Μπορούν οι κεντρικές τράπεζες να διατηρήσουν τον έλεγχο των επιτοκίων;

Το επίμαχο θέμα της διατήρησης των επιτοκίων σε χαμηλά επίπεδα από τις κεντρικές τράπεζες, αναλύει σήμερα 26 Δεκεμβρίου 2017 η εφημερίδα Wall Street Journal.
Μάλιστα θέτει το ερώτημα αν οι κεντρικοί τραπεζίτες χάσουν τον έλεγχο μετά από σχεδόν μία δεκαετία υποστήριξης από τη μεριά τους με πλεονάζουσα ρευστότητα των 15 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Σύμφωνα με την εφημερίδα τελικά το κόστος του χρήματος επικεντρώνεται σε ένα πράγμα: το προσαρμοσμένο για τον πληθωρισμό κόστος ευκαιρίας της κατοχής ενός περιουσιακού στοιχείου σε σχέση με ένα άλλο.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι κεντρικές τράπεζες του κόσμου να αναγκάσουν τους επενδυτές σε επικίνδυνα περιουσιακά στοιχεία ή όπως η WSJ, οι «πραγματικοί» συντελεστές ωθούν τα χρήματα σε επικίνδυνα περιουσιακά στοιχεία, επειδή οι επενδυτές αποκτούν λίγη επιπλέον αγοραστική δύναμη για την κατοχή ασφαλέστερων τίτλων.
Η WSJ αναφέρει την έκθεση της BlackRock, η οποία ισχυρίζεται ότι «οι υποτονικές πραγματικές ισοτιμίες αποτέλεσαν το κύριο μοχλό του 2017 για την επιστροφή του εταιρικού χρέους σε investment-grade», ενώ αναφέρει επίσης ο χρυσός και τα ακίνητα, χάνουν αξία όταν ο πληθωρισμός αυξάνεται.
Τέτοιες μη παράλληλες κινήσεις εξηγούν επίσης γιατί η καμπύλη αποδόσεων ανατρέπεται αναπόφευκτα όταν οι κεντρικές τράπεζες διατηρούν τη χαλαρή νομισματική πολιτική.
Ακόμα, τουλάχιστον για τις κεντρικές τράπεζες καταλήγουν να έχουν δυσανάλογο αποτέλεσμα στις πραγματικές αποδόσεις.
Οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων που συνδέονται με τον πληθωρισμό είναι σήμερα κοντά στο 0,5%.
Πριν από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, κυμάνθηκαν γύρω στο 2%.
Αφού η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed, Federal Reserve) εξαπέλυσε τεράστια ποσά νομισματικών κινήτρων, έφθασε το ρεκόρ της τάξης του 0,87% το 2013.



Πολλοί αναλυτές και επενδυτές βλέπουν είτε ως ένδειξη για τους "υπεύθυνους χάραξης πολιτικής που έχουν ισχυρό έλεγχο επί των πραγματικών επιτοκίων", είτε απλώς πλημμυρίζουν το σύστημα με τόσα μετρητά που οι ενέργειες μιας κεντρικής τράπεζας έχουν επιπτώσεις σε άλλες κεντρικές τράπεζες, αλλά και τι τίτλους καταλήγουν να αγοράζουν.
Ένα άλλο πρόβλημα: τελικά, ακόμη και οι πιο χειραγωγημένες αγορές πρέπει να μάθουν να εκτιμούν τα ερεθίσματα και την παρέμβαση των κεντρικών τραπεζών:
η κλασική οικονομική θεωρία λέει ότι οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να επηρεάσουν τα επιτόκια στην αρχή, οπότε δεν ορίζουν πολιτική για να αντικατοπτρίζουν τις μακροπρόθεσμες οικονομικές τάσεις της οικονομίας, όπως κάνουν οι Janet Yellen και Mark Carney της Τράπεζας της Αγγλίας για να διατηρήσουν τα επιτόκια χαμηλά τα τελευταία χρόνια.
Θα ακολουθήσει πληθωρισμός ή αποπληθωρισμός.



Σύμφωνα με αυτή την άποψη, τα ποσοστά είναι τόσο χαμηλά, επειδή οι άνθρωποι εξοικονομούν πολλά και αυτά τα αποθηκευμένα κεφάλαια μπορούν να δανεισθούν και να χρησιμοποιηθούν για να επενδύσουν, μια άφθονη προσφορά που μειώνει το κόστος δανεισμού.
Έτσι οδηγούμαστε στην ερώτηση, μπορούν οι κεντρικοί τραπεζίτες να διατηρήσουν τον έλεγχο των επιτοκίων, σε ένα περιβάλλον που διατηρήθηκαν χαμηλά για να ανατροφοδοτηθεί η αγορά με ρευστό;
Και αυτή η αγορά που με τυχόν αλλαγή πολιτικής από τις κεντρικές τράπεζες θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στις καινούργιες προκλήσεις;
Ερωτήματα που ψάχνουν απάντηση μέσα στο 2018.



www.bankingnews.gr