Καθ 'όλη τη διάρκεια του 2017, οι περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις επανειλημμένα βρισκόταν στα πρόθυρα της ανοιχτής στρατιωτικής σύγκρουσης
Το 2017 εκδηλώθηκαν πολλές κρίσεις στον κόσμο, μεταξύ των οποίων οι συνεχιζόμενοι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή, η εξάπλωση της τρομοκρατίας, οι ανθρωπιστικές κρίσεις στην Αφρική και την Ασία, οι αυξανόμενες στρατιωτικές εντάσεις για τα πυραυλικά και πυρηνικά προγράμματα της Βόρειας Κορέας και η στρατιωτικοποίηση τόσο της Θάλασσας της Νότιας Κίνας όσο και της ανατολικής Ευρώπης.
Καθ 'όλη τη διάρκεια του 2017, οι περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις επανειλημμένα βρισκόταν στα πρόθυρα της ανοιχτής στρατιωτικής σύγκρουσης, η οποία μπορεί να οδηγήσει ακόμα σε μεγάλους πολέμους, όπως αναφέρει ο εξειδικευμένος σε γεωπολιτικά ζητήματα διαδικτυακός τόπος, Southfront.org.
Μέχρι το τέλος του 2017, το αυτοαποκαλούμενο χαλιφάτο του ISIS είχε καταρρεύσει πλήρως τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράκ.
Χάρη στις προσπάθειες της συμμαχίας μεταξύ Συρίας, Ιράν, Ρωσίας και της Χεζμπολάχ, μαζί με τις ιρακινές δυνάμεις και τον συνασπισμό υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, η ομάδα αυτή εξαφανίστηκε από όλες σχεδόν τις περιοχές που είχε επιχειρήσει στις δύο χώρες.
Το ISIS έχει χάσει τον έλεγχο των στρατηγικών αυτών σημείων όπως η Μοσούλη και η Ράκα.
Το ISIS, υπό μορφή τρομοκρατικού κράτους, δεν υπάρχει πλέον. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι σύντομα η Συρία και το Ιράκ θα επιστρέψουν στην κανονικότητα.
Υπάρχουν ακόμα πολλά στοιχεία του ISIS και πρώην υποστηρικτές της οργάνωσης στις χώρες αυτές, όπως ένα παρακλάδι στη Συρίας γνωστό ως Hayat Tahrir al-Sham, που ελέγχει το Ιντλίμπ ενώ οι συγκρούσεις Κούρδων – Αράβων απειλούν με «ανάφλεξη» την περιοχή στη βόρεια Συρία και το Ιράκ.
Αυτά τα ζητήματα δεν μπορούν να αγνοηθούν και θα αποτελέσουν σημαντικό μέρος της κατάστασης στην περιοχή.
Τώρα, η Ρωσία, οι ΗΠΑ, η Τουρκία, το Ιράν και η Συρία αυξάνουν τη διπλωματική τους δραστηριότητα, προκειμένου να βρουν έναν τρόπο, ο οποίος θα μπορούσε να επιτρέψει την έναρξη συνομιλιών για την τελική πολιτική διευθέτηση της κρίσης, ζήτημα ακανθώδες λόγω των συμφερόντων τους.
Την κατάσταση περιπλέκει η έλλειψης στρατηγικού οράματος από τις ΗΠΑ, οι οποίες, σύμφωνα με Αμερικανικούς εμπειρογνώμονες, δεν έχουν μακροπρόθεσμη στρατηγική για τη Συρία.
Οι ελίτ των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας φέρονται να είναι απασχολημένες με τις ενισχυμένες θέσεις της Χεζμπολάχ και του Ιράν.
Μετά την ήττα του ISIS, η συμμαχία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ άρχισε να επιχειρεί να χρησιμοποιήσει εκείνες τις περιοχές της Συρίας που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των υποστηριζόμενων από τους Αμερικανούς, Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων για να περιορίσουν την επιρροή της κυβέρνησης της Δαμασκού των Ιρανών και Ρώσων συμμάχων της.
Ένα άλλο σημείο ανάφλεξης σε αυτή τη σύγκρουση βρίσκεται στην επαρχία Ιντλίμπ που τώρα ελέγχεται κυρίως από τη Hayat Tahrir al-Sham.
Στο πλαίσιο των συμφωνιών που επιτεύχθηκαν από τη Συρία, το Ιράν, τη Ρωσία και την Τουρκία στην Αστάνα, θα πρέπει τώρα να δημιουργηθεί ζώνη ασφαλείας σε αυτόν τον τομέα.
Ωστόσο, αυτό είναι σχεδόν αδύνατο, αφού η Hayat Tahrir al-Sham παραμένει σε θέση ισχύος στην περιοχή.
Παρά την ήττα του ISIS και τη μερική απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων, η Συρία θα παραμείνει πεδίο μάχης σε αυτήν την περιφερειακή στρατιωτική και γεωπολιτική σύγκρουση το 2018.
Στρατιωτικά, η συμμαχία Ιράν-Ρωσίας-Συρίας θα συνεχίσει να εστιάζει τις προσπάθειές της στη μείωση της επιρροής της Hayat Tahrir al-Sham στην επαρχία Ιντλίμπ.
Αυτές οι προσπάθειες θα συμπεριλάβουν την έναρξη μιας σειράς περιορισμένων στρατιωτικών επιχειρήσεων εναντίον της και την περαιτέρω ανάπτυξη προσπαθειών κατά του ISIS.
Στο διπλωματικό στάδιο, οι διάφορες πλευρές θα συνεχίσουν να εργάζονται για την ανάπτυξη μιας πολιτικής λύσης στην κρίση.
Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μια περίπλοκη κατάσταση: Αφενός, δεν μπορούν να δεχθούν επισήμως την κυβέρνηση Assad ως συμμετέχουσα στις διαπραγματεύσεις, ενώ από την άλλη πλευρά έχουν ελάχιστη παρακίνηση για να επηρεάσουν την κατάσταση.
Έτσι, ο Λευκός Οίκος θα προσπαθήσει να εντείνει τις προσπάθειές του για τη διάσπαση της Συρίας υποστηρίζοντας τις αποσχιστικές προθέσεις των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) που κυριαρχούν στα κουρδικά εδάφη, καθώς και των ένοπλων ομάδων «αντιπολίτευσης» στην περιοχή.
Η ενισχυμένη Χεζμπολάχ ανησυχεί το Ισραήλ
Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένου του τερματισμού της σύγκρουσης στη Συρία και της αυξανόμενης επιρροής και των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Χεζμπολάχ, άλλαξαν την πολιτική κατάσταση στο Λίβανο.
Οι μονάδες της Χεζμπολάχ εκπληρώνουν εκ των πραγμάτων τις προεδρικές λειτουργίες της χώρας.
Οι διοικητικές υπηρεσίες του Λιβάνου και οι ειδικές υπηρεσίες της Χεζμπολάχ είναι βαθιά διασυνδεμένες.
Οι νίκες της Χεζμπολάχ στη Συρία και οι δραστηριότητές της στο Λίβανο αύξησαν τη δημοτικότητα του κινήματος μεταξύ των πολιτών.
Το Τελ Αβίβ εκτιμά ότι η αυξανόμενη επιρροή της Χεζμπολάχ και του Ιράν στη Μέση Ανατολή, ιδιαίτερα στη Συρία και το Λίβανο, αποτελεί κρίσιμη πρόκληση για την εθνική του ασφάλεια.
Το βασικό ζήτημα είναι πως οι ισραηλινοί στρατιωτικοί αναλυτές κατανοούν ότι η Χεζμπολάχ είναι πλέον πολύ ισχυρότερη από ό, τι ήταν το 2006.
Τώρα, η Χεζμπολάχ είναι μια ισχυρή, πεπειραμένη, στρατιωτική οργάνωση με δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες και διαθέτει τις απαραίτητες δυνάμεις και εγκαταστάσεις για να αντισταθεί σε πιθανή ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο.
Το Ιράν ενίσχυσε επίσης τις θέσεις του στην περιοχή τα τελευταία δέκα χρόνια.
Έχει ενισχύσει την αεροπορική άμυνά του με τα ρωσικά συστήματα S-300, ενίσχυσε τις ένοπλες δυνάμεις του και απέκτησε πείρα στη Συρία και σε άλλες τοπικές συγκρούσεις.
Η Τεχεράνη ενίσχυσε επίσης τις ιδεολογικές της θέσεις μεταξύ των Σιιτών και ακόμη και των Σουνιτών που ζουν στην περιοχή.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις συνθήκες, οι αρχικές απόψεις εμπειρογνωμόνων δείχνουν ότι το Ισραήλ θα αποφασίσει να συμμετάσχει σε μια μεγάλης κλίμακας σύγκρουση στο Λίβανο μόνο στην περίπτωση κάποιου έκτακτου γεγονότος. Ωστόσο, οι αυξανόμενες αραβο-ισραηλινές εντάσεις και η έντονη σχέση Ισραήλ-Χεζμπολάχ μπορεί να φέρουν πιο κοντά το «έκτακτο γεγονός».
Παρόλα αυτά, το Ισραήλ θα συνεχίσει τις περιορισμένες επιθέσεις με πυροβολικό και αεροπορία στις θέσεις και τις υποδομές της Χεζμπολάχ στη Συρία και ίσως στο Λίβανο.
Ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ θα διεξάγουν επιχειρήσεις με στόχο την εξάλειψη των κορυφαίων μελών της Χεζμπολάχ και την καταστροφή της υποδομής του κινήματος στο Λίβανο και τη Συρία.
Η Σαουδική Αραβία θα υποστηρίξει πιθανώς αυτές τις ισραηλινές ενέργειες.
Είναι ευρέως γνωστό ότι το Ριάντ θα προτιμούσε να χρησιμοποιεί έναν πληρεξούσιο για τη συμμετοχή του σε έναν πόλεμο.
Καθοριστικός ο ρόλος της Τουρκίας
Το 2018, η Τουρκία θα παραμείνει βασικός παράγοντας στην συνεχιζόμενη συριακή κρίση και ένας σύμμαχος (αν και διστακτικός) της συμμαχίας Ιράν-Ρωσίας-Συρίας στην περιοχή.
Η Άγκυρα διαθέτει λίγες επιλογές εκτός από την ανάπτυξη του συντονισμού της με αυτό τη συμμαχία
Η σημερινή εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ προς τη βόρεια Συρία και το Ιράκ θεωρείται ασυνάρτητη, καθώς η Τουρκία (ως μέλος του ΝΑΤΟ και ο ισχυρότερος εταίρος των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο) δεν θεωρεί πλέον την Ουάσινγκτον ως αξιόπιστο σύμμαχο στον στρατηγικό σχεδιασμό της.
Η διπλωματική κρίση για το Κατάρ, η οποία ξεκίνησε τον Ιούνιο 2017 με τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν και την Αίγυπτο, να υποβαθμίζουν τις διπλωματικές τους σχέσεις και να επιβάλλουν κυρώσεις στο εμιράτο, είναι μια ακόμη εξέλιξη που κατατείνει στη διατήρηση της παρούσας ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή.
Η κρίση αποτελεί τη σοβαρότερη σύγκρουση μεταξύ των αραβικών κρατών του Κόλπου μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Ωστόσο, οι πρόσφατες προσπάθειες της Σαουδικής Αραβίας να εξαναγκάσει το Κατάρ να υπακούσει σε σαουδαραβικά συμφέροντα στην περιοχή ώθησαν την Ντόχα σε σύγκλιση με την Τουρκία, το Ιράν και τη Ρωσία.
Λατινική Αμερική και Ουκρανία
Η κατάσταση στη Λατινική Αμερική παραμένει ασταθής και περίπλοκη, με τη Βενεζουέλα να παραμένει ως κέντρο αβεβαιότητας.
Το 2018, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας θα αγωνιστεί να διατηρήσει την εξουσία εν μέσω της συνεχιζόμενης αναταραχής στη χώρα του.
Οι διαδικασίες ανατροπής είναι επίσης εμφανείς στη Ρωσία, η οποία αντιμετωπίζει συνεχιζόμενα οικονομικά προβλήματα λόγω της αυξανόμενης πίεσης των κυρώσεων που επιβάλλονται από τη Δύση.
Δυνάμεις στη Ρωσία συνασπίστηκαν με ξένα κέντρα, επωφελήθηκαν από αυτήν την κατάσταση και ενίσχυσαν την επιρροή τους.
Γενικά, το ρωσικό κράτος έχει δείξει σχετικά χαμηλό βαθμό οικονομικής αποτελεσματικότητας, αντισταθμίζοντας μόνο εν μέρει τις επιτυχίες της εξωτερικής πολιτικής του.
Αυτοί οι παράγοντες μπορούν και θα περιπλέξουν την εσωτερική πολιτική κατάσταση της Ρωσίας κατά τις επικείμενες προεδρικές εκλογές του 2018.
Η Ουκρανία παραμένει το βασικό σημείο ανάφλεξης στην Ευρώπη. Η κυβέρνηση του Κιέβου, επηρεασμένη έντονα από διάφορες ριζοσπαστικές ομάδες, είναι απίθανο να συμμορφωθεί με τους όρους των συμφωνιών του Μινσκ, καθώς το θεωρεί ως παραίτηση.
Σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες της Ουκρανίας παραδέχονται δημόσια ότι οι συμφωνίες αυτές ήταν ένα τέχνασμα, μόνο για να αγοράσουν χρόνο και όχι να προετοιμαστούν για μια στρατιωτική λύση σε αυτή την κρίση στο ανατολικό τμήμα της χώρας.
Η ηγεσία του Ντόνετσκ και των Λαϊκών Δημοκρατιών το κατανοούν σαφώς και ενισχύουν περαιτέρω τους δεσμούς τους με τη Ρωσία προκειμένου να αποφευχθεί μια μελλοντική προσπάθεια της κυβέρνησης του Κιέβου να επανεντάξει στα εδάφη της αυτή η επικράτεια.
Σε αποοσύνθεση η ΕΕ - Η επιστροφή των Ταλιμπάν
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παρατηρείται η συνεχιζόμενη παρακμή των θεσμών της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, αναφέρει ο διαδικτυακός τόπος.
Κρίσεις όπως αυτές στην Καταλονία, καθώς και η αδυναμία της ευρωπαϊκής ηγεσίας να αντιμετωπίσει επιτυχώς τη ροή της μετανάστευσης από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, που είναι σαφή σημάδια αυτής της συνεχιζόμενης αποσύνθεσης.
Σε μια προσπάθεια να ελέγξει αυτά τα προβλήματα, η ΕΕ έχει εντείνει τις προσπάθειες ανάπτυξης ενός κοινού συστήματος ασφαλείας και να θέσει τα θεμέλια για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού. Αυτές οι προσπάθειες, ωστόσο, μάλλον καταβάλλονται πολύ αργά.
Εάν η ΕΕ δεν είναι σε θέση να βρει έναν τρόπο να εδραιώσει τα κράτη μέλη της το 2018, αναμένεται ο περαιτέρω κατακερματισμός της στο μέλλον.
Στην Κεντρική και τη Νοτιοανατολική Ασία, τα βασικά προβλήματα ασφάλειας εξακολουθούν να είναι η μαχητικότητα και η εξάπλωση της τρομοκρατίας.
Οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους στο ΝΑΤΟ δεν φαίνονται ικανοί να κάμψουν τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, οι οποίοι σύμφωνα με εμπειρογνώμονες, αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη επιρροή και κάποια στιγμή θα μπορούσαν να αναγνωριστούν από την Ουάσινγκτον ως εκπρόσωπος σε διαβουλεύσεις για το μέλλον της χώρας.
Επί του παρόντος, σε ορισμένες περιοχές της χώρας, οι Ταλιμπάν διεξάγουν ακόμη επιχειρήσεις εναντίον του ISIS, προκειμένου να αποφευχθεί η περαιτέρω εξάπλωση αυτής της ομάδας.
Η ιστορική αστάθεια που παρατηρείται στα σύνορα Πακιστάν-Ινδίας και Ινδίας-Κίνας είναι από μακρού παράγοντες που συμβάλλουν στη γενική αναταραχή στην περιοχή.
Ωστόσο, όλες οι πλευρές έχουν μέχρι στιγμής πετύχει στην αποφυγή ανοικτών στρατιωτικών συγκρούσεων.
Στις Φιλιππίνες, η προσπάθεια του ISIS να καθιερώσει την κυριαρχία του στο νησί Μιντανάο ηττήθηκε από την κυβέρνηση, η οποία επίσης εκδίωξε τους μαχητές που είχαν καταλάβει τον έλεγχο στην πόλη Μαράουι.
Η απειλή του ISIS αντιμετωπίστηκε με επιτυχία σε αυτή τη χώρα τουλάχιστον προς το παρόν.
Το 2018, η τρομοκρατία θα παραμείνει η βασική απειλή για την Κεντρική και Νοτιοανατολική Ασία. Αναμένεται οι Ταλιμπάν να επεκτείνουν περαιτέρω την επιρροή τους στο Αφγανιστάν, καθώς το ISIS συνεχίζει τις προσπάθειές του να αποκτήσει ερείσματα στην περιοχή.
Οι εντάσεις μεταξύ Πακιστάν, Ινδίας και Κίνας πιθανόν να παραμείνουν εντός των πεδίων του διπλωματικού και οικονομικού ανταγωνισμού, με την επιφύλαξη τυχόν έκτακτων και αποσταθεροποιητικών γεγονότων.
Μια πρόσθετη και αξιοσημείωτη απειλή για τη σταθερότητα της περιοχής είναι η συνεχιζόμενη «μετακόμιση» των μελών του ISIS από τη Συρία και το Ιράκ στο Ουζμπεκιστάν, το Τατζικιστάν και την Αυτόνομη Περιφέρεια των Ουιγούρων της Κίνας.
Προς παγκόσμια κυριαρχία η Κίνα - Άλυτο το πρόβλημα της Βόρειας Κορέας
Η Κίνα συνέχισε την επέκτασή της στον Ασιατικό Ειρηνικό και πλέον ελέγχει τη θάλασσα της Νότιας Κίνας μέσω ενός δικτύου τεχνητών νησιών.
Επιπλέον, το Πεκίνο έχει επίσης επεκτείνει τις δυνατότητές του σε θαλάσσιες, αεροπορικές και αμφίβιες δυνάμεις και εργάζεται ενεργά για τη μετατόπιση της ισορροπίας δυνάμεων στον Ειρηνικό, μια περιοχή την οποία περιγράφει ως ευρισκόμενη εντός της σφαίρας επιρροής του, περιοχή.
Από διπλωματικής και οικονομικής πλευράς, η Κίνα εξακολουθεί να ακολουθεί μια εξαιρετικά ισορροπημένη εξωτερική πολιτική, παρέχοντας παράλληλα μια ελαφρά διπλωματική υποστήριξη στη Ρωσία.
Αυτή η προσέγγιση επιτρέπει στο Πεκίνο να αμφισβητήσει την κυριαρχία των ΗΠΑ σε ορισμένες περιοχές, προφανώς στη Μέση Ανατολή, αποφεύγοντας ταυτόχρονα μια ανοιχτή αντιπαράθεση με τον κύριο οικονομικό εταίρο της.
Εκτός από τις εντάσεις στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, τα πυρηνικά και τα πυραυλικά προγράμματα της Βόρειας Κορέας αποτέλεσαν το κέντρο της προσοχής της διεθνούς κοινότητας.
Η Βόρεια Κορέα πραγματοποίησε πρόσφατα μια άλλη πυρηνική δοκιμή και έχει δοκιμάσει ένα διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο, ο οποίος όπως ισχυρίζεται ότι έχει το εύρος για να επιτύχει οποιοδήποτε στόχο εντός των ηπειρωτικών ΗΠΑ.
Παρά την πολεμική ρητορεία της διοίκησης Trump και την επιβολή πρόσθετων κυρώσεων, δεν έχει σημειωθεί πρόοδος προς μια ειρηνική επίλυση, με τη Βόρεια Κορέα που επιταχύνει τις προσπάθειές της να καταστεί πλήρης πυρηνική δύναμη.
Στο εγγύς μέλλον, η κατάσταση αυτή μπορεί να περάσει σε σημείο καμπής, όταν οι ΗΠΑ δεν θα έχουν στρατιωτικές επιλογές στη σύγκρουσή της με τη Βόρεια Κορέα και οι διαπραγματεύσεις παραμένουν η μόνη λύση.
Εάν προκύψει αυτή η κατάσταση, θα είναι ένα πλήγμα τόσο για την εικόνα των ΗΠΑ ως «αστυνομικού» του κόσμου, όσο και για τους μηχανισμούς μη διάδοσης των πυρηνικών.
Το 2018, η Κίνα θα συνεχίσει να ενισχύει τις στρατιωτικές και διπλωματικές της θέσεις στην περιοχή και θα γίνει μια περιφερειακή υπερδύναμη και θα προχωρήσει για την παγκόσμια κυριαρχία καθώς θα ανταγωνίζεται με τις ΗΠΑ.
Η Βόρεια Κορέα πιθανότατα θα συνεχίσει να αναπτύσσει τα πυρηνικά και πυραυλικά της προγράμματα και εάν οι ΗΠΑ δεν εισβάλλουν, κάτι που είναι απίθανο, θα καταστούν ένα πλήρως ανεπτυγμένο πυρηνικό κράτος.
Γενικότερα το 2018 ο κόσμος δεν θα γίνει ασφαλέστερος.
Οι σχέσεις μεταξύ μεγάλων παγκόσμιων δυνάμεων θα παραμείνουν χωρίς εντάσεις στην καλύτερη περίπτωση.
Πιθανώς όμως να επιδεινωθούν.
Ο αριθμός των περιφερειακών συγκρούσεων μικρής κλίμακας δεν θα μειωθεί.
Η χρήση όπλων μαζικής καταστροφής θα παραμείνει πραγματική απειλή στο πλαίσιο περιφερειακών συγκρούσεων.
Τα επίπεδα τρομοκρατικής δραστηριότητας ενδέχεται να αυξηθούν.
www.bankingnews.gr
Καθ 'όλη τη διάρκεια του 2017, οι περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις επανειλημμένα βρισκόταν στα πρόθυρα της ανοιχτής στρατιωτικής σύγκρουσης, η οποία μπορεί να οδηγήσει ακόμα σε μεγάλους πολέμους, όπως αναφέρει ο εξειδικευμένος σε γεωπολιτικά ζητήματα διαδικτυακός τόπος, Southfront.org.
Μέχρι το τέλος του 2017, το αυτοαποκαλούμενο χαλιφάτο του ISIS είχε καταρρεύσει πλήρως τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράκ.
Χάρη στις προσπάθειες της συμμαχίας μεταξύ Συρίας, Ιράν, Ρωσίας και της Χεζμπολάχ, μαζί με τις ιρακινές δυνάμεις και τον συνασπισμό υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, η ομάδα αυτή εξαφανίστηκε από όλες σχεδόν τις περιοχές που είχε επιχειρήσει στις δύο χώρες.
Το ISIS έχει χάσει τον έλεγχο των στρατηγικών αυτών σημείων όπως η Μοσούλη και η Ράκα.
Το ISIS, υπό μορφή τρομοκρατικού κράτους, δεν υπάρχει πλέον. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι σύντομα η Συρία και το Ιράκ θα επιστρέψουν στην κανονικότητα.
Υπάρχουν ακόμα πολλά στοιχεία του ISIS και πρώην υποστηρικτές της οργάνωσης στις χώρες αυτές, όπως ένα παρακλάδι στη Συρίας γνωστό ως Hayat Tahrir al-Sham, που ελέγχει το Ιντλίμπ ενώ οι συγκρούσεις Κούρδων – Αράβων απειλούν με «ανάφλεξη» την περιοχή στη βόρεια Συρία και το Ιράκ.
Αυτά τα ζητήματα δεν μπορούν να αγνοηθούν και θα αποτελέσουν σημαντικό μέρος της κατάστασης στην περιοχή.
Τώρα, η Ρωσία, οι ΗΠΑ, η Τουρκία, το Ιράν και η Συρία αυξάνουν τη διπλωματική τους δραστηριότητα, προκειμένου να βρουν έναν τρόπο, ο οποίος θα μπορούσε να επιτρέψει την έναρξη συνομιλιών για την τελική πολιτική διευθέτηση της κρίσης, ζήτημα ακανθώδες λόγω των συμφερόντων τους.
Την κατάσταση περιπλέκει η έλλειψης στρατηγικού οράματος από τις ΗΠΑ, οι οποίες, σύμφωνα με Αμερικανικούς εμπειρογνώμονες, δεν έχουν μακροπρόθεσμη στρατηγική για τη Συρία.
Οι ελίτ των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας φέρονται να είναι απασχολημένες με τις ενισχυμένες θέσεις της Χεζμπολάχ και του Ιράν.
Μετά την ήττα του ISIS, η συμμαχία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ άρχισε να επιχειρεί να χρησιμοποιήσει εκείνες τις περιοχές της Συρίας που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των υποστηριζόμενων από τους Αμερικανούς, Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων για να περιορίσουν την επιρροή της κυβέρνησης της Δαμασκού των Ιρανών και Ρώσων συμμάχων της.
Ένα άλλο σημείο ανάφλεξης σε αυτή τη σύγκρουση βρίσκεται στην επαρχία Ιντλίμπ που τώρα ελέγχεται κυρίως από τη Hayat Tahrir al-Sham.
Στο πλαίσιο των συμφωνιών που επιτεύχθηκαν από τη Συρία, το Ιράν, τη Ρωσία και την Τουρκία στην Αστάνα, θα πρέπει τώρα να δημιουργηθεί ζώνη ασφαλείας σε αυτόν τον τομέα.
Ωστόσο, αυτό είναι σχεδόν αδύνατο, αφού η Hayat Tahrir al-Sham παραμένει σε θέση ισχύος στην περιοχή.
Παρά την ήττα του ISIS και τη μερική απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων, η Συρία θα παραμείνει πεδίο μάχης σε αυτήν την περιφερειακή στρατιωτική και γεωπολιτική σύγκρουση το 2018.
Στρατιωτικά, η συμμαχία Ιράν-Ρωσίας-Συρίας θα συνεχίσει να εστιάζει τις προσπάθειές της στη μείωση της επιρροής της Hayat Tahrir al-Sham στην επαρχία Ιντλίμπ.
Αυτές οι προσπάθειες θα συμπεριλάβουν την έναρξη μιας σειράς περιορισμένων στρατιωτικών επιχειρήσεων εναντίον της και την περαιτέρω ανάπτυξη προσπαθειών κατά του ISIS.
Στο διπλωματικό στάδιο, οι διάφορες πλευρές θα συνεχίσουν να εργάζονται για την ανάπτυξη μιας πολιτικής λύσης στην κρίση.
Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μια περίπλοκη κατάσταση: Αφενός, δεν μπορούν να δεχθούν επισήμως την κυβέρνηση Assad ως συμμετέχουσα στις διαπραγματεύσεις, ενώ από την άλλη πλευρά έχουν ελάχιστη παρακίνηση για να επηρεάσουν την κατάσταση.
Έτσι, ο Λευκός Οίκος θα προσπαθήσει να εντείνει τις προσπάθειές του για τη διάσπαση της Συρίας υποστηρίζοντας τις αποσχιστικές προθέσεις των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) που κυριαρχούν στα κουρδικά εδάφη, καθώς και των ένοπλων ομάδων «αντιπολίτευσης» στην περιοχή.
Η ενισχυμένη Χεζμπολάχ ανησυχεί το Ισραήλ
Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένου του τερματισμού της σύγκρουσης στη Συρία και της αυξανόμενης επιρροής και των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Χεζμπολάχ, άλλαξαν την πολιτική κατάσταση στο Λίβανο.
Οι μονάδες της Χεζμπολάχ εκπληρώνουν εκ των πραγμάτων τις προεδρικές λειτουργίες της χώρας.
Οι διοικητικές υπηρεσίες του Λιβάνου και οι ειδικές υπηρεσίες της Χεζμπολάχ είναι βαθιά διασυνδεμένες.
Οι νίκες της Χεζμπολάχ στη Συρία και οι δραστηριότητές της στο Λίβανο αύξησαν τη δημοτικότητα του κινήματος μεταξύ των πολιτών.
Το Τελ Αβίβ εκτιμά ότι η αυξανόμενη επιρροή της Χεζμπολάχ και του Ιράν στη Μέση Ανατολή, ιδιαίτερα στη Συρία και το Λίβανο, αποτελεί κρίσιμη πρόκληση για την εθνική του ασφάλεια.
Το βασικό ζήτημα είναι πως οι ισραηλινοί στρατιωτικοί αναλυτές κατανοούν ότι η Χεζμπολάχ είναι πλέον πολύ ισχυρότερη από ό, τι ήταν το 2006.
Τώρα, η Χεζμπολάχ είναι μια ισχυρή, πεπειραμένη, στρατιωτική οργάνωση με δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες και διαθέτει τις απαραίτητες δυνάμεις και εγκαταστάσεις για να αντισταθεί σε πιθανή ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο.
Το Ιράν ενίσχυσε επίσης τις θέσεις του στην περιοχή τα τελευταία δέκα χρόνια.
Έχει ενισχύσει την αεροπορική άμυνά του με τα ρωσικά συστήματα S-300, ενίσχυσε τις ένοπλες δυνάμεις του και απέκτησε πείρα στη Συρία και σε άλλες τοπικές συγκρούσεις.
Η Τεχεράνη ενίσχυσε επίσης τις ιδεολογικές της θέσεις μεταξύ των Σιιτών και ακόμη και των Σουνιτών που ζουν στην περιοχή.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις συνθήκες, οι αρχικές απόψεις εμπειρογνωμόνων δείχνουν ότι το Ισραήλ θα αποφασίσει να συμμετάσχει σε μια μεγάλης κλίμακας σύγκρουση στο Λίβανο μόνο στην περίπτωση κάποιου έκτακτου γεγονότος. Ωστόσο, οι αυξανόμενες αραβο-ισραηλινές εντάσεις και η έντονη σχέση Ισραήλ-Χεζμπολάχ μπορεί να φέρουν πιο κοντά το «έκτακτο γεγονός».
Παρόλα αυτά, το Ισραήλ θα συνεχίσει τις περιορισμένες επιθέσεις με πυροβολικό και αεροπορία στις θέσεις και τις υποδομές της Χεζμπολάχ στη Συρία και ίσως στο Λίβανο.
Ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ θα διεξάγουν επιχειρήσεις με στόχο την εξάλειψη των κορυφαίων μελών της Χεζμπολάχ και την καταστροφή της υποδομής του κινήματος στο Λίβανο και τη Συρία.
Η Σαουδική Αραβία θα υποστηρίξει πιθανώς αυτές τις ισραηλινές ενέργειες.
Είναι ευρέως γνωστό ότι το Ριάντ θα προτιμούσε να χρησιμοποιεί έναν πληρεξούσιο για τη συμμετοχή του σε έναν πόλεμο.
Καθοριστικός ο ρόλος της Τουρκίας
Το 2018, η Τουρκία θα παραμείνει βασικός παράγοντας στην συνεχιζόμενη συριακή κρίση και ένας σύμμαχος (αν και διστακτικός) της συμμαχίας Ιράν-Ρωσίας-Συρίας στην περιοχή.
Η Άγκυρα διαθέτει λίγες επιλογές εκτός από την ανάπτυξη του συντονισμού της με αυτό τη συμμαχία
Η σημερινή εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ προς τη βόρεια Συρία και το Ιράκ θεωρείται ασυνάρτητη, καθώς η Τουρκία (ως μέλος του ΝΑΤΟ και ο ισχυρότερος εταίρος των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο) δεν θεωρεί πλέον την Ουάσινγκτον ως αξιόπιστο σύμμαχο στον στρατηγικό σχεδιασμό της.
Η διπλωματική κρίση για το Κατάρ, η οποία ξεκίνησε τον Ιούνιο 2017 με τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν και την Αίγυπτο, να υποβαθμίζουν τις διπλωματικές τους σχέσεις και να επιβάλλουν κυρώσεις στο εμιράτο, είναι μια ακόμη εξέλιξη που κατατείνει στη διατήρηση της παρούσας ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή.
Η κρίση αποτελεί τη σοβαρότερη σύγκρουση μεταξύ των αραβικών κρατών του Κόλπου μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Ωστόσο, οι πρόσφατες προσπάθειες της Σαουδικής Αραβίας να εξαναγκάσει το Κατάρ να υπακούσει σε σαουδαραβικά συμφέροντα στην περιοχή ώθησαν την Ντόχα σε σύγκλιση με την Τουρκία, το Ιράν και τη Ρωσία.
Λατινική Αμερική και Ουκρανία
Η κατάσταση στη Λατινική Αμερική παραμένει ασταθής και περίπλοκη, με τη Βενεζουέλα να παραμένει ως κέντρο αβεβαιότητας.
Το 2018, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας θα αγωνιστεί να διατηρήσει την εξουσία εν μέσω της συνεχιζόμενης αναταραχής στη χώρα του.
Οι διαδικασίες ανατροπής είναι επίσης εμφανείς στη Ρωσία, η οποία αντιμετωπίζει συνεχιζόμενα οικονομικά προβλήματα λόγω της αυξανόμενης πίεσης των κυρώσεων που επιβάλλονται από τη Δύση.
Δυνάμεις στη Ρωσία συνασπίστηκαν με ξένα κέντρα, επωφελήθηκαν από αυτήν την κατάσταση και ενίσχυσαν την επιρροή τους.
Γενικά, το ρωσικό κράτος έχει δείξει σχετικά χαμηλό βαθμό οικονομικής αποτελεσματικότητας, αντισταθμίζοντας μόνο εν μέρει τις επιτυχίες της εξωτερικής πολιτικής του.
Αυτοί οι παράγοντες μπορούν και θα περιπλέξουν την εσωτερική πολιτική κατάσταση της Ρωσίας κατά τις επικείμενες προεδρικές εκλογές του 2018.
Η Ουκρανία παραμένει το βασικό σημείο ανάφλεξης στην Ευρώπη. Η κυβέρνηση του Κιέβου, επηρεασμένη έντονα από διάφορες ριζοσπαστικές ομάδες, είναι απίθανο να συμμορφωθεί με τους όρους των συμφωνιών του Μινσκ, καθώς το θεωρεί ως παραίτηση.
Σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες της Ουκρανίας παραδέχονται δημόσια ότι οι συμφωνίες αυτές ήταν ένα τέχνασμα, μόνο για να αγοράσουν χρόνο και όχι να προετοιμαστούν για μια στρατιωτική λύση σε αυτή την κρίση στο ανατολικό τμήμα της χώρας.
Η ηγεσία του Ντόνετσκ και των Λαϊκών Δημοκρατιών το κατανοούν σαφώς και ενισχύουν περαιτέρω τους δεσμούς τους με τη Ρωσία προκειμένου να αποφευχθεί μια μελλοντική προσπάθεια της κυβέρνησης του Κιέβου να επανεντάξει στα εδάφη της αυτή η επικράτεια.
Σε αποοσύνθεση η ΕΕ - Η επιστροφή των Ταλιμπάν
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παρατηρείται η συνεχιζόμενη παρακμή των θεσμών της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, αναφέρει ο διαδικτυακός τόπος.
Κρίσεις όπως αυτές στην Καταλονία, καθώς και η αδυναμία της ευρωπαϊκής ηγεσίας να αντιμετωπίσει επιτυχώς τη ροή της μετανάστευσης από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, που είναι σαφή σημάδια αυτής της συνεχιζόμενης αποσύνθεσης.
Σε μια προσπάθεια να ελέγξει αυτά τα προβλήματα, η ΕΕ έχει εντείνει τις προσπάθειες ανάπτυξης ενός κοινού συστήματος ασφαλείας και να θέσει τα θεμέλια για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού. Αυτές οι προσπάθειες, ωστόσο, μάλλον καταβάλλονται πολύ αργά.
Εάν η ΕΕ δεν είναι σε θέση να βρει έναν τρόπο να εδραιώσει τα κράτη μέλη της το 2018, αναμένεται ο περαιτέρω κατακερματισμός της στο μέλλον.
Στην Κεντρική και τη Νοτιοανατολική Ασία, τα βασικά προβλήματα ασφάλειας εξακολουθούν να είναι η μαχητικότητα και η εξάπλωση της τρομοκρατίας.
Οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους στο ΝΑΤΟ δεν φαίνονται ικανοί να κάμψουν τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, οι οποίοι σύμφωνα με εμπειρογνώμονες, αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη επιρροή και κάποια στιγμή θα μπορούσαν να αναγνωριστούν από την Ουάσινγκτον ως εκπρόσωπος σε διαβουλεύσεις για το μέλλον της χώρας.
Επί του παρόντος, σε ορισμένες περιοχές της χώρας, οι Ταλιμπάν διεξάγουν ακόμη επιχειρήσεις εναντίον του ISIS, προκειμένου να αποφευχθεί η περαιτέρω εξάπλωση αυτής της ομάδας.
Η ιστορική αστάθεια που παρατηρείται στα σύνορα Πακιστάν-Ινδίας και Ινδίας-Κίνας είναι από μακρού παράγοντες που συμβάλλουν στη γενική αναταραχή στην περιοχή.
Ωστόσο, όλες οι πλευρές έχουν μέχρι στιγμής πετύχει στην αποφυγή ανοικτών στρατιωτικών συγκρούσεων.
Στις Φιλιππίνες, η προσπάθεια του ISIS να καθιερώσει την κυριαρχία του στο νησί Μιντανάο ηττήθηκε από την κυβέρνηση, η οποία επίσης εκδίωξε τους μαχητές που είχαν καταλάβει τον έλεγχο στην πόλη Μαράουι.
Η απειλή του ISIS αντιμετωπίστηκε με επιτυχία σε αυτή τη χώρα τουλάχιστον προς το παρόν.
Το 2018, η τρομοκρατία θα παραμείνει η βασική απειλή για την Κεντρική και Νοτιοανατολική Ασία. Αναμένεται οι Ταλιμπάν να επεκτείνουν περαιτέρω την επιρροή τους στο Αφγανιστάν, καθώς το ISIS συνεχίζει τις προσπάθειές του να αποκτήσει ερείσματα στην περιοχή.
Οι εντάσεις μεταξύ Πακιστάν, Ινδίας και Κίνας πιθανόν να παραμείνουν εντός των πεδίων του διπλωματικού και οικονομικού ανταγωνισμού, με την επιφύλαξη τυχόν έκτακτων και αποσταθεροποιητικών γεγονότων.
Μια πρόσθετη και αξιοσημείωτη απειλή για τη σταθερότητα της περιοχής είναι η συνεχιζόμενη «μετακόμιση» των μελών του ISIS από τη Συρία και το Ιράκ στο Ουζμπεκιστάν, το Τατζικιστάν και την Αυτόνομη Περιφέρεια των Ουιγούρων της Κίνας.
Προς παγκόσμια κυριαρχία η Κίνα - Άλυτο το πρόβλημα της Βόρειας Κορέας
Η Κίνα συνέχισε την επέκτασή της στον Ασιατικό Ειρηνικό και πλέον ελέγχει τη θάλασσα της Νότιας Κίνας μέσω ενός δικτύου τεχνητών νησιών.
Επιπλέον, το Πεκίνο έχει επίσης επεκτείνει τις δυνατότητές του σε θαλάσσιες, αεροπορικές και αμφίβιες δυνάμεις και εργάζεται ενεργά για τη μετατόπιση της ισορροπίας δυνάμεων στον Ειρηνικό, μια περιοχή την οποία περιγράφει ως ευρισκόμενη εντός της σφαίρας επιρροής του, περιοχή.
Από διπλωματικής και οικονομικής πλευράς, η Κίνα εξακολουθεί να ακολουθεί μια εξαιρετικά ισορροπημένη εξωτερική πολιτική, παρέχοντας παράλληλα μια ελαφρά διπλωματική υποστήριξη στη Ρωσία.
Αυτή η προσέγγιση επιτρέπει στο Πεκίνο να αμφισβητήσει την κυριαρχία των ΗΠΑ σε ορισμένες περιοχές, προφανώς στη Μέση Ανατολή, αποφεύγοντας ταυτόχρονα μια ανοιχτή αντιπαράθεση με τον κύριο οικονομικό εταίρο της.
Εκτός από τις εντάσεις στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, τα πυρηνικά και τα πυραυλικά προγράμματα της Βόρειας Κορέας αποτέλεσαν το κέντρο της προσοχής της διεθνούς κοινότητας.
Η Βόρεια Κορέα πραγματοποίησε πρόσφατα μια άλλη πυρηνική δοκιμή και έχει δοκιμάσει ένα διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο, ο οποίος όπως ισχυρίζεται ότι έχει το εύρος για να επιτύχει οποιοδήποτε στόχο εντός των ηπειρωτικών ΗΠΑ.
Παρά την πολεμική ρητορεία της διοίκησης Trump και την επιβολή πρόσθετων κυρώσεων, δεν έχει σημειωθεί πρόοδος προς μια ειρηνική επίλυση, με τη Βόρεια Κορέα που επιταχύνει τις προσπάθειές της να καταστεί πλήρης πυρηνική δύναμη.
Στο εγγύς μέλλον, η κατάσταση αυτή μπορεί να περάσει σε σημείο καμπής, όταν οι ΗΠΑ δεν θα έχουν στρατιωτικές επιλογές στη σύγκρουσή της με τη Βόρεια Κορέα και οι διαπραγματεύσεις παραμένουν η μόνη λύση.
Εάν προκύψει αυτή η κατάσταση, θα είναι ένα πλήγμα τόσο για την εικόνα των ΗΠΑ ως «αστυνομικού» του κόσμου, όσο και για τους μηχανισμούς μη διάδοσης των πυρηνικών.
Το 2018, η Κίνα θα συνεχίσει να ενισχύει τις στρατιωτικές και διπλωματικές της θέσεις στην περιοχή και θα γίνει μια περιφερειακή υπερδύναμη και θα προχωρήσει για την παγκόσμια κυριαρχία καθώς θα ανταγωνίζεται με τις ΗΠΑ.
Η Βόρεια Κορέα πιθανότατα θα συνεχίσει να αναπτύσσει τα πυρηνικά και πυραυλικά της προγράμματα και εάν οι ΗΠΑ δεν εισβάλλουν, κάτι που είναι απίθανο, θα καταστούν ένα πλήρως ανεπτυγμένο πυρηνικό κράτος.
Γενικότερα το 2018 ο κόσμος δεν θα γίνει ασφαλέστερος.
Οι σχέσεις μεταξύ μεγάλων παγκόσμιων δυνάμεων θα παραμείνουν χωρίς εντάσεις στην καλύτερη περίπτωση.
Πιθανώς όμως να επιδεινωθούν.
Ο αριθμός των περιφερειακών συγκρούσεων μικρής κλίμακας δεν θα μειωθεί.
Η χρήση όπλων μαζικής καταστροφής θα παραμείνει πραγματική απειλή στο πλαίσιο περιφερειακών συγκρούσεων.
Τα επίπεδα τρομοκρατικής δραστηριότητας ενδέχεται να αυξηθούν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών