Ως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τις παγκόσμιες αγορές εμφανίζεται η εξομάλυνση της νομισματικής πολιτικής από τις κεντρικές τράπεζες των G7 το 2018, αναφέρει ο Christopher Wood από την πλατφόρμα «Grizzle»
Ως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τις παγκόσμιες αγορές και τις τιμές assets συνολικά, εμφανίζεται η εξομάλυνση της νομισματικής πολιτικής από τις κεντρικές τράπεζες των G7 το 2018, εννιά χρόνια αφότου η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Federal Reserve, Fed) ξεκίνησε την ποσοτική χαλάρωση, τον Δεκέμβριο του 2008, εν μέσω της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Όπως αναφέρει σε άρθρο του o Christopher Wood, επικεφαλής Στρατηγικής Επενδύσεων στην πλατφόρμα «Grizzle»*, από τα τέλη του 2008, οι κεντρικές τράπεζες των G7 - μεταξύ των οποίων οι Fed, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), Τράπεζα της Αγγλίας (ΒοΕ) και Τράπεζα της Ιαπωνίας (BoJ) - έχουν δεσμευτεί σε μια μαζική επέκταση των ισολογισμών τους, μέσω των αγορών κρατικών και εταιρικών ομολόγων.
Όπως αναφέρει ο Wood, οι ισολογισμοί των κεντρικών τραπεζών συνέχισαν να αυξάνονται κατά τη διάρκεια του 2017, παρά το γεγονός ότι η Fed σταμάτησε να επεκτείνει τον ισολογισμό της τον Νοέμβριο του 2014.
Τα συνολικά assets των κεντρικών τραπεζών των G7 αυξήθηκαν κατά 17,2% το 2017, στα 15,2 τρισ. δολ., από μόλις 4,3 τρισ. δολ. στις αρχές του 2008.
Ωστόσο, ο Wood προειδοποιεί ότι η έναρξη της συρρίκνωσης του ισολογισμού από τη Fed τον περασμένο Οκτώβριο, συνιστά κίνδυνο για τις χρηματιστηριακές αγορές, καθώς αποτελεί μια άλλη μορφή νομισματικής σύσφιξης, πέραν των αυξήσεων των επιτοκίων.
Σύμφωνα με τον αναλυτή, το γεγονός ότι ακόμη δεν έχει πυροδοτήσει πτώση στην αγορά, οφείλεται σε δύο παράγοντες:
Πρώτον, στο γεγονός ότι η Fed έχει ξεκινήσει εξαιρετικά διστακτικά, μειώνοντας τις επανεπενδύσεις των βασικών πληρωμών από τα ομόλογα που ωριμάζουν και δεύτερον, στο γεγονός ότι άλλες κεντρικές τράπεζες των G7 εξακολουθούν να επεκτείνουν τους ισολογισμούς τους συνολικά, αν και με βραδύτερο ρυθμό.
Όπως αναφέρει ο Wood, οι ισολογισμοί των κεντρικών τραπεζών των G7 θα αρχίσουν να συρρικνώνονται συνολικά το 2019 αντί για το 2018.
«Αχαρτογράφητα» εδάφη
Όπως σημειώνει ο Wood, το πόσο δύσκολο θα είναι για τις κεντρικές τράπεζες να εξομαλύνουν τη νομισματική τους πολιτική στην πράξη και ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτών των πολιτικών για τους επενδυτές, παραμένει άγνωστο.
Το μοναδικό προηγούμενο επέκτασης των ισολογισμών των κεντρικών τραπεζών πάει πίσω στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο στόχος ήταν η χρηματοδότηση του πολέμου.
Το δημόσιο χρέος και τα κρατικά εγγυημένα assets αντιστοιχούν πλέον τουλάχιστον στο μερίδιο των ισολογισμών των κεντρικών τραπεζών που ίσχυε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Παγκόσμιοι οικονομικοί «πονοκέφαλοι»: Χρέος και δημογραφικά
Η μείωση του ισολογισμού των κεντρικών τραπεζών μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο επιτεύχθηκε πρωτίστως από τη μείωση των ισολογισμών σε σχέση με το ΑΕΠ χωρίς οι κεντρικές τράπεζες να υποχρεωθούν να συρρικνώσουν τα στοιχεία ενεργητικού τους σε ονομαστικές τιμές.
Αυτή η μείωση του ισολογισμού κατέστη δυνατή μόνο χάρη στην ισχυρή οικονομική ανάπτυξη που καταγράφηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Για του λόγου το αληθές, το πραγματικό ΑΕΠ των ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 4,4% ετησίως μεταξύ του 1949 και του 1969, ενώ το πραγματικό ΑΕΠ της Ιαπωνίας αυξήθηκε κατά 9,7% ετησίως μεταξύ του 1955 και του 1970.
Όπως σημειώνει ο Wood, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική σήμερα, καθώς τα συνολικά επίπεδα χρέους στον ανεπτυγμένο κόσμο είναι πολύ υψηλότερα και η δημογραφική γήρανση στον ανεπτυγμένο κόσμο είναι πολύ λιγότερο ευνοϊκή για την ισχυρή ανάπτυξη.
Ο ρυθμός αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ έχει ανέλθει μόλις στο 2,2% στην Αμερική κατά μέσο όρο από το 2009, 1,3% στην Ευρωζώνη και 1,7% στην Ιαπωνία.
Όπως αναφέρει σε άρθρο του o Christopher Wood, επικεφαλής Στρατηγικής Επενδύσεων στην πλατφόρμα «Grizzle»*, από τα τέλη του 2008, οι κεντρικές τράπεζες των G7 - μεταξύ των οποίων οι Fed, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), Τράπεζα της Αγγλίας (ΒοΕ) και Τράπεζα της Ιαπωνίας (BoJ) - έχουν δεσμευτεί σε μια μαζική επέκταση των ισολογισμών τους, μέσω των αγορών κρατικών και εταιρικών ομολόγων.
Όπως αναφέρει ο Wood, οι ισολογισμοί των κεντρικών τραπεζών συνέχισαν να αυξάνονται κατά τη διάρκεια του 2017, παρά το γεγονός ότι η Fed σταμάτησε να επεκτείνει τον ισολογισμό της τον Νοέμβριο του 2014.
Τα συνολικά assets των κεντρικών τραπεζών των G7 αυξήθηκαν κατά 17,2% το 2017, στα 15,2 τρισ. δολ., από μόλις 4,3 τρισ. δολ. στις αρχές του 2008.
Ωστόσο, ο Wood προειδοποιεί ότι η έναρξη της συρρίκνωσης του ισολογισμού από τη Fed τον περασμένο Οκτώβριο, συνιστά κίνδυνο για τις χρηματιστηριακές αγορές, καθώς αποτελεί μια άλλη μορφή νομισματικής σύσφιξης, πέραν των αυξήσεων των επιτοκίων.
Σύμφωνα με τον αναλυτή, το γεγονός ότι ακόμη δεν έχει πυροδοτήσει πτώση στην αγορά, οφείλεται σε δύο παράγοντες:
Πρώτον, στο γεγονός ότι η Fed έχει ξεκινήσει εξαιρετικά διστακτικά, μειώνοντας τις επανεπενδύσεις των βασικών πληρωμών από τα ομόλογα που ωριμάζουν και δεύτερον, στο γεγονός ότι άλλες κεντρικές τράπεζες των G7 εξακολουθούν να επεκτείνουν τους ισολογισμούς τους συνολικά, αν και με βραδύτερο ρυθμό.
Όπως αναφέρει ο Wood, οι ισολογισμοί των κεντρικών τραπεζών των G7 θα αρχίσουν να συρρικνώνονται συνολικά το 2019 αντί για το 2018.
«Αχαρτογράφητα» εδάφη
Όπως σημειώνει ο Wood, το πόσο δύσκολο θα είναι για τις κεντρικές τράπεζες να εξομαλύνουν τη νομισματική τους πολιτική στην πράξη και ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτών των πολιτικών για τους επενδυτές, παραμένει άγνωστο.
Το μοναδικό προηγούμενο επέκτασης των ισολογισμών των κεντρικών τραπεζών πάει πίσω στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο στόχος ήταν η χρηματοδότηση του πολέμου.
Το δημόσιο χρέος και τα κρατικά εγγυημένα assets αντιστοιχούν πλέον τουλάχιστον στο μερίδιο των ισολογισμών των κεντρικών τραπεζών που ίσχυε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Παγκόσμιοι οικονομικοί «πονοκέφαλοι»: Χρέος και δημογραφικά
Η μείωση του ισολογισμού των κεντρικών τραπεζών μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο επιτεύχθηκε πρωτίστως από τη μείωση των ισολογισμών σε σχέση με το ΑΕΠ χωρίς οι κεντρικές τράπεζες να υποχρεωθούν να συρρικνώσουν τα στοιχεία ενεργητικού τους σε ονομαστικές τιμές.
Αυτή η μείωση του ισολογισμού κατέστη δυνατή μόνο χάρη στην ισχυρή οικονομική ανάπτυξη που καταγράφηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Για του λόγου το αληθές, το πραγματικό ΑΕΠ των ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 4,4% ετησίως μεταξύ του 1949 και του 1969, ενώ το πραγματικό ΑΕΠ της Ιαπωνίας αυξήθηκε κατά 9,7% ετησίως μεταξύ του 1955 και του 1970.
Όπως σημειώνει ο Wood, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική σήμερα, καθώς τα συνολικά επίπεδα χρέους στον ανεπτυγμένο κόσμο είναι πολύ υψηλότερα και η δημογραφική γήρανση στον ανεπτυγμένο κόσμο είναι πολύ λιγότερο ευνοϊκή για την ισχυρή ανάπτυξη.
Ο ρυθμός αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ έχει ανέλθει μόλις στο 2,2% στην Αμερική κατά μέσο όρο από το 2009, 1,3% στην Ευρωζώνη και 1,7% στην Ιαπωνία.
Η αξιοπιστία των κεντρικών τραπεζών σε κίνδυνο
Το άλλο ζήτημα που προκύπτει από τα χρόνια της ποσοτικής χαλάρωσης είναι η αναπόφευκτη αμφισβήτηση της ανεξαρτησίας των κεντρικών τραπεζών, όταν αγοράζουν κρατικά ομόλογα.
Η Τράπεζα της Ιαπωνίας, για παράδειγμα, κατέχει σήμερα το 42% της αγοράς ιαπωνικών κρατικών ομολόγων.
Αυτό, σύμφωνα με τον Wood, εγείρει το κρίσιμο ζήτημα της αξιοπιστίας των κεντρικών τραπεζών.
Χαμηλή η κυκλοφοριακή ταχύτητα του χρήματος
Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι πιθανό να υπάρχει ένα σημείο καμπής σε αυτό που οι οικονομολόγοι ονομάζουν «κυκλοφοριακή ταχύτητα» του χρήματος (το ποσοστό με το οποίο δαπανώνται τα χρήματα), ειδικότερα εάν η αξία του χρέους που εγγυάται η κυβέρνηση τίθεται σε αμφισβήτηση.
Όπως τονίζει ο αναλυτής του Grizzle, ο χρυσός είναι ο μόνος πρακτικός τρόπος αντιστάθμισης μιας τέτοιας εξέλιξης.
Είναι δε ενδιαφέρον ότι η κυκλοφοριακή ταχύτητα εξακολουθεί να μειώνεται από το 2009, όντας σε χαμηλά ρεκόρ, παρά τη φρενήρη εκτύπωση χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες των G7.
*Σημειώνεται ότι η «Grizzle» είναι μια πλατφόρμα με επενδυτικές συμβουλές και άρθρα χρηματοπιστωτικού ενδιαφέροντος, ενώ οι συντάκτες του ασχολούνται και με άλλα ιδιαίτερα θέματα, όπως τα κρυπτονομίσματα.
www.bankingnews.gr
Το άλλο ζήτημα που προκύπτει από τα χρόνια της ποσοτικής χαλάρωσης είναι η αναπόφευκτη αμφισβήτηση της ανεξαρτησίας των κεντρικών τραπεζών, όταν αγοράζουν κρατικά ομόλογα.
Η Τράπεζα της Ιαπωνίας, για παράδειγμα, κατέχει σήμερα το 42% της αγοράς ιαπωνικών κρατικών ομολόγων.
Αυτό, σύμφωνα με τον Wood, εγείρει το κρίσιμο ζήτημα της αξιοπιστίας των κεντρικών τραπεζών.
Χαμηλή η κυκλοφοριακή ταχύτητα του χρήματος
Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι πιθανό να υπάρχει ένα σημείο καμπής σε αυτό που οι οικονομολόγοι ονομάζουν «κυκλοφοριακή ταχύτητα» του χρήματος (το ποσοστό με το οποίο δαπανώνται τα χρήματα), ειδικότερα εάν η αξία του χρέους που εγγυάται η κυβέρνηση τίθεται σε αμφισβήτηση.
Όπως τονίζει ο αναλυτής του Grizzle, ο χρυσός είναι ο μόνος πρακτικός τρόπος αντιστάθμισης μιας τέτοιας εξέλιξης.
Είναι δε ενδιαφέρον ότι η κυκλοφοριακή ταχύτητα εξακολουθεί να μειώνεται από το 2009, όντας σε χαμηλά ρεκόρ, παρά τη φρενήρη εκτύπωση χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες των G7.
*Σημειώνεται ότι η «Grizzle» είναι μια πλατφόρμα με επενδυτικές συμβουλές και άρθρα χρηματοπιστωτικού ενδιαφέροντος, ενώ οι συντάκτες του ασχολούνται και με άλλα ιδιαίτερα θέματα, όπως τα κρυπτονομίσματα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών