Το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα είναι μια στασιμότητα τύπου Ιαπωνίας και το χειρότερο η επιστροφή στο 2011», προειδοποιεί ο οικονομολόγος Daniel Lacalle
Ο πολιτικός κίνδυνος στην Ευρώπη αγνοήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τις διεθνείς αγορές μετά την εκλογή του Macron στη Γαλλία.
Το τεράστιο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων από την ΕΚΤ και η αντίληψη ότι αυτή τη φορά όλα ήταν διαφορετικά για την Ευρώπη, ενίσχυσαν την ψευδαίσθηση της ανάπτυξης και της σταθερότητας.
Ωστόσο η καταιγίδα ήταν προ των πυλών και τα παλιά προβλήματα βγαίνουν και πάλι στην επιφάνεια, σύμφωνα με ανάλυση του οικονομολόγου Daniel Lacalle για το Hedgeye.
Στην Ιταλία, το σοκ προήλθε από τις εκλογές που οδήγησαν στον συνασπισμό ακραίων λαϊκιστών και ακροδεξιών.
Η απογοήτευση με το ευρώ ήταν εμφανής στην Ιταλία εδώ και χρόνια, καθώς η οικονομία εξακολουθεί να βρίσκεται σε στασιμότητα, ενώ το χρέος αυξήθηκε.
Ωστόσο, οι διεθνείς οργανισμοί, οι αναλυτές και οι τράπεζες προτίμησαν να αγνοήσουν τον κίνδυνο και να συνεχίσουν να ανακοινώνουν αδύνατες εκτιμήσεις ανάπτυξης για το επόμενο έτος και βελτιώσεις κερδοφορίας των τραπεζών σε επίπεδο επιστημονικής φαντασίας.
Τα οικονομικά προβλήματα της Ιταλίας βέβαια δεν οφείλονται στο ευρώ, αλλά στις παρωχημένες παρεμβατικές πολιτικές που εφάρμοζαν οι κυβερνήσεις, οι οποίες προκάλεσαν μεγάλα προβλήματα στις ιταλικές τράπεζες, με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια να εκτοξεύονται.
Τώρα, η νέα κυβέρνηση θέλει να λύσει ένα πρόβλημα υψηλής κυβερνητικής παρεμβατικότητας με... περισσότερη κυβερνητική παρεμβατικότητα.
Τα μέτρα που εξετάζονται, εκτιμάται ότι θα αυξήσουν το έλλειμμα κατά 130 δισ. ευρώ έως το 2020 το οποίο θα εκτοξευθεί στο 8% του ΑΕΠ, σύμφωνα με την Fidentiis.
Τα προβλήματα της Ιταλίας με το χρέος και τα κόκκινα δάνεια, μπορούν να προκαλέσουν μια κρίση πολύ μεγαλύτερη από την ελληνική.
Και αυτό γιατί πλέον η ΕΚΤ δεν έχει τα εργαλεία να τη διαχωριστεί.
Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στην Ισπανία.
Η ισπανική ανάκαμψη από τη χειρότερη κρίση εδώ και δεκαετίες ήταν εντυπωσιακή και ένα παράδειγμα για άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά αδύναμη και εύθραυστη.
Ωστόσο, εξακολούθησαν να οικοδομούνται μεγάλες ανισορροπίες.
Η Ισπανία, όπως η Ιταλία, η Γαλλία και η Πορτογαλία, είδαν ένα αυξανόμενο λαϊκιστικό κύμα και, με χαρακτηριστικό τρόπο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αποφάσισαν να καταπολεμήσουν τον λαϊκισμό αυξάνοντας τις δαπάνες και προσθέτοντας ανισορροπίες στο δημόσιο τομέα.
Με τον τρόπο αυτό, η Ισπανία, όπως και η Ιταλία, δεν σταμάτησε τις λαϊκιστικές απαιτήσεις.
Ωστόσο, η ανάπτυξη ήταν εντυπωσιακή.
Το 2018, παρά την προφανή επιβράδυνση της Ευρωζώνης, η Ισπανία παρουσίασε ετήσια ανάπτυξη 3% το πρώτο τρίμηνο.
Ο λόγος της διαφοράς στην απόδοση της Ισπανίας σε σχέση με άλλες γειτονικές χώρες ήταν ένα πολύ φιλόδοξο σύνολο διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Αλλά ήρθε με κόστος, όπως είδαμε σε πολλές άλλες χώρες όπου έπρεπε να παρθούν δύσκολες αποφάσεις και η κυβέρνηση έχασε την απόλυτη πλειοψηφία στις προηγούμενες εκλογές.
Τώρα, οι εσωτερικές δυνάμεις θέτουν την ανάκαμψη σε κίνδυνο και απειλούν ξανά την οικονομία.
Η δικαιολογία για την πρόταση μομφής κατά του Rajoy, προέκυψε από το σκάνδαλο διαφθοράς στο Λαϊκό Κόμμα, αλλά οποιοσδήποτε επενδυτής γνωρίζει ότι πρόκειται για μια καθαρά πολιτική τακτική.
Όλες αυτές οι περιπτώσεις προέρχονται από το παρελθόν.
Οι κίνδυνοι στην Ευρώπη έχουν υποτιμηθεί και πολλοί υποστηρίζουν ότι η ΕΚΤ θα τους αντιμετωπίσει.
«Προσέξτε τι εύχεστε.
Το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα είναι μια στασιμότητα τύπου Ιαπωνίας και το χειρότερο η επιστροφή στο 2011», προειδοποιεί ο οικονομολόγος Daniel Lacalle.
www.bankingnews.gr
Το τεράστιο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων από την ΕΚΤ και η αντίληψη ότι αυτή τη φορά όλα ήταν διαφορετικά για την Ευρώπη, ενίσχυσαν την ψευδαίσθηση της ανάπτυξης και της σταθερότητας.
Ωστόσο η καταιγίδα ήταν προ των πυλών και τα παλιά προβλήματα βγαίνουν και πάλι στην επιφάνεια, σύμφωνα με ανάλυση του οικονομολόγου Daniel Lacalle για το Hedgeye.
Στην Ιταλία, το σοκ προήλθε από τις εκλογές που οδήγησαν στον συνασπισμό ακραίων λαϊκιστών και ακροδεξιών.
Η απογοήτευση με το ευρώ ήταν εμφανής στην Ιταλία εδώ και χρόνια, καθώς η οικονομία εξακολουθεί να βρίσκεται σε στασιμότητα, ενώ το χρέος αυξήθηκε.
Ωστόσο, οι διεθνείς οργανισμοί, οι αναλυτές και οι τράπεζες προτίμησαν να αγνοήσουν τον κίνδυνο και να συνεχίσουν να ανακοινώνουν αδύνατες εκτιμήσεις ανάπτυξης για το επόμενο έτος και βελτιώσεις κερδοφορίας των τραπεζών σε επίπεδο επιστημονικής φαντασίας.
Τα οικονομικά προβλήματα της Ιταλίας βέβαια δεν οφείλονται στο ευρώ, αλλά στις παρωχημένες παρεμβατικές πολιτικές που εφάρμοζαν οι κυβερνήσεις, οι οποίες προκάλεσαν μεγάλα προβλήματα στις ιταλικές τράπεζες, με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια να εκτοξεύονται.
Τώρα, η νέα κυβέρνηση θέλει να λύσει ένα πρόβλημα υψηλής κυβερνητικής παρεμβατικότητας με... περισσότερη κυβερνητική παρεμβατικότητα.
Τα μέτρα που εξετάζονται, εκτιμάται ότι θα αυξήσουν το έλλειμμα κατά 130 δισ. ευρώ έως το 2020 το οποίο θα εκτοξευθεί στο 8% του ΑΕΠ, σύμφωνα με την Fidentiis.
Τα προβλήματα της Ιταλίας με το χρέος και τα κόκκινα δάνεια, μπορούν να προκαλέσουν μια κρίση πολύ μεγαλύτερη από την ελληνική.
Και αυτό γιατί πλέον η ΕΚΤ δεν έχει τα εργαλεία να τη διαχωριστεί.
Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στην Ισπανία.
Η ισπανική ανάκαμψη από τη χειρότερη κρίση εδώ και δεκαετίες ήταν εντυπωσιακή και ένα παράδειγμα για άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά αδύναμη και εύθραυστη.
Ωστόσο, εξακολούθησαν να οικοδομούνται μεγάλες ανισορροπίες.
Η Ισπανία, όπως η Ιταλία, η Γαλλία και η Πορτογαλία, είδαν ένα αυξανόμενο λαϊκιστικό κύμα και, με χαρακτηριστικό τρόπο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αποφάσισαν να καταπολεμήσουν τον λαϊκισμό αυξάνοντας τις δαπάνες και προσθέτοντας ανισορροπίες στο δημόσιο τομέα.
Με τον τρόπο αυτό, η Ισπανία, όπως και η Ιταλία, δεν σταμάτησε τις λαϊκιστικές απαιτήσεις.
Ωστόσο, η ανάπτυξη ήταν εντυπωσιακή.
Το 2018, παρά την προφανή επιβράδυνση της Ευρωζώνης, η Ισπανία παρουσίασε ετήσια ανάπτυξη 3% το πρώτο τρίμηνο.
Ο λόγος της διαφοράς στην απόδοση της Ισπανίας σε σχέση με άλλες γειτονικές χώρες ήταν ένα πολύ φιλόδοξο σύνολο διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Αλλά ήρθε με κόστος, όπως είδαμε σε πολλές άλλες χώρες όπου έπρεπε να παρθούν δύσκολες αποφάσεις και η κυβέρνηση έχασε την απόλυτη πλειοψηφία στις προηγούμενες εκλογές.
Τώρα, οι εσωτερικές δυνάμεις θέτουν την ανάκαμψη σε κίνδυνο και απειλούν ξανά την οικονομία.
Η δικαιολογία για την πρόταση μομφής κατά του Rajoy, προέκυψε από το σκάνδαλο διαφθοράς στο Λαϊκό Κόμμα, αλλά οποιοσδήποτε επενδυτής γνωρίζει ότι πρόκειται για μια καθαρά πολιτική τακτική.
Όλες αυτές οι περιπτώσεις προέρχονται από το παρελθόν.
Οι κίνδυνοι στην Ευρώπη έχουν υποτιμηθεί και πολλοί υποστηρίζουν ότι η ΕΚΤ θα τους αντιμετωπίσει.
«Προσέξτε τι εύχεστε.
Το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα είναι μια στασιμότητα τύπου Ιαπωνίας και το χειρότερο η επιστροφή στο 2011», προειδοποιεί ο οικονομολόγος Daniel Lacalle.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών