Το τι συνέβη στη δεκαετία που διανύσαμε θα προκαλέσει τους μελλοντικούς οικονομικούς ιστορικούς να αναρωτιούνται πώς συνέβη και δεν αναπτύχθηκε ο κόσμος
Μετά από πολλά χρόνια φθηνού χρήματος, η άνοδος τελικά τελείωσε.
Αυτό συμβαίνει - η πιθανή άνοδος του κινδύνου που μπορεί να αναληφθεί - έχει λήξει.
Αυτό αναφέρει η Palisade Research, επισημαίνοντας ότι οι επενδυτές πρέπει να βρουν ασύμμετρες (χαμηλού κινδύνου - υψηλής ανταμοιβής) ευκαιρίες.
Μάλιστα, πολλοί βασικοί δείκτες "αναβοσβήνουν" προειδοποιώντας για τη μεγάλη διόρθωση.
Εντούτοις, ο Tumerkan δεν προβλέπει ότι η διόρθωση θα έρθει αύριο.
Ή ακόμα και την επόμενη εβδομάδα.
Αλλά αυτό που επισημαίνει είναι ότι υπάρχει πολύ περισσότερος κίνδυνος σε σχέση με την ανταμοιβή - τουλάχιστον για τη γενική αγορά και τις μετοχές.
Μάλιστα, υπενθυμίζει τη "λευκή βίβλο" που δημοσίευσε πρόδφατα η Bank of America Merrill Lynch (BAML).
Η BAML, πρώτον, έδειξε ότι η σχεδόν δεκαετής bull makret των ΗΠΑ είναι πολύ αποπληθωριστική.
Και σε περίπτωση που δεν γνωρίζει κανείς τι σημαίνει αυτό, ο αποπληθωρισμός αναφέρεται όταν υπάρχει συνολική μείωση των τιμών αγαθών και υπηρεσιών.
Τα «αποπληθωριστικά στοιχεία ενεργητικού» περιλαμβάνουν τα αμερικανικά ομόλογα επενδυτικού βαθμού, τα κρατικά ομόλογα, τον S&P 500, τις αμερικανικές πιστώσεις υψηλής απόδοσης και τις αμερικανικές μετοχές (αλλιώς μη βασικά αγαθά - και λοιπά).
Η ομάδα των «πληθωριστικών περιουσιακών στοιχείων» περιλαμβάνει εμπορεύματα, μετοχές (εκτός των Η.Π.Α. και Καναδά), μετοχές τραπεζών ΗΠΑ, «μετοχές αξίας», μετρητά και τίτλους προστατευόμενους από τον πληθωρισμό.
Από το τέλος της συντριβής του 2008, η Fed ξεκίνησε μια «εύχρηστη» και επεκτατική πορεία μέσω της πολιτικής ZIRP (πολιτική μηδενικού επιτοκίου) και του QE (ποσοτική χαλάρωση).
Αλλά ακόμα και μετά από όλα αυτά - τα αποπληθωριστικά περιουσιακά στοιχεία υπερέβησαν σημαντικά τα πληθωριστικά στοιχεία ενεργητικού.
Αυτό θα προκαλέσει τους μελλοντικούς οικονομικούς ιστορικούς να αναρωτιούνται πώς συνέβη αυτό.
"Δεν ήταν όλα αυτά τα ερεθίσματα και τα εύκολα χρήματα που έπρεπε να προκαλέσουν πληθωρισμό;"
Μάλιστα η BAML επισημαίνει αυτό που ονομάζουν «Τρία D» - διαταραχές της τεχνολογίας, δημογραφικά γήρανση και υπερβάλλον χρέος.
Τα τελευταία 10 χρόνια έχουμε δει τις εταιρείες να αναπτύσσουν την τεχνολογία τους μειώνοντας το κόστος παραγωγής.
Και ναι, οι «baby boomers» εισέρχονται πλέον στη συνταξιοδότηση.
Αλλά ο κύριος λόγος εδώ - όπως πάντα - είναι το υπερβολικό χρέος.
Κι εδώ έρχεται η θεωρία του οικονομολόγου Richard Koo σχετικά με τις «διακυμάνσεις του ισοζυγίου».
Ως γρήγορη εξήγηση, ο Koo λέει ότι η "ύφεση του ισοζυγίου" είναι όταν τα υψηλά επίπεδα χρέους του ιδιωτικού τομέα προκαλούν τα άτομα ή τις εταιρείες να εστιάζουν συλλογικά στην αποταμίευση με την εξόφληση του χρέους αντί να δαπανούν ή να επενδύουν, προκαλώντας επιβράδυνση ή μείωση της οικονομικής ανάπτυξης.
Και καθώς οι άνθρωποι και οι εταιρείες εξοικονομούν περισσότερα, αυτά τα χρήματα δεν τροφοδοτούν την κατανάλωση και τις επενδύσεις.
Αυτό επιβραδύνει την οικονομική ανάπτυξη.
Ακόμη και με τιμές κοντά στο μηδέν - ελαφρώς αρνητικές - οι άνθρωποι και οι επιχειρήσεις δεν θέλουν να αναλάβουν περισσότερο χρέος μέχρι να εξοφλήσουν το παλαιό (αυτό το βλέπουμε στην Ιαπωνία και στην ΕΕ).
Το τεράστιο ποσό ιδιωτικής αποταμίευσης καταλήγει στις τράπεζες.
Και δεδομένου ότι κανείς δεν δανείζεται, αυτοί οι δανειστές δεν έχουν πού να τα επενδύσουν όλα αυτά.
Έτσι, το μόνο μέρος που μπορούν να επενδύσουν την πλεονάζουσα ρευστότητα είναι στο δημόσιο χρέος.
Και γι 'αυτό οι κυβερνήσεις μπορούν να τρέξουν τεράστια ελλείμματα, αφού οι τιμές παραμένουν τόσο χαμηλές.
Τέτοια παραδείγματα είναι η Ιαπωνία από τη στιγμή που ξέσπασε η ιαπωνική φούσκα του 1991 και η Ευρωζώνη μετά το 2010.
Βέβαια, μετά από σχεδόν 10 χρόνια, τα πράγματα αρχίζουν τώρα να ανακάμπτουν στις ΗΠΑ, καθώς οι ιδιωτικές δαπάνες, το χρέος και ο πληθωρισμός αυξάνονται.
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι είναι λίγο αργά...
Και καθώς οι Κεντρικές Τράπεζες συνεχίζουν να αποβάλλουν την πλεονάζουσα ρευστότητα, οι μειώσεις των τιμών χαρτοφυλακίου και των στοιχείων ενεργητικού δεν θα καθυστερήσουν.
Η κατάρρευση των παγκόσμιων τιμών των περιουσιακών στοιχείων θα οδηγήσει αναμφισβήτητα σε παγκόσμια ύφεση - όπως συμβαίνει συχνά σε όλη την ιστορία.
Υπάρχει σχεδόν πάντα μια οικονομική κρίση όταν η Fed συσφίγγει την πολιτική της.
Εν τω μεταξύ, οι κυβερνήσεις θα συνεχίσουν να έχουν τεράστια ελλείμματα καθώς μειώνουν τους φόρους και αυξάνουν τις κυβερνητικές δαπάνες για να αντισταθμίσουν την απώλεια της ζήτησης του ιδιωτικού τομέα.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών θα το δούμε σύντομα.
www.bankingnews.gr
Αυτό συμβαίνει - η πιθανή άνοδος του κινδύνου που μπορεί να αναληφθεί - έχει λήξει.
Αυτό αναφέρει η Palisade Research, επισημαίνοντας ότι οι επενδυτές πρέπει να βρουν ασύμμετρες (χαμηλού κινδύνου - υψηλής ανταμοιβής) ευκαιρίες.
Μάλιστα, πολλοί βασικοί δείκτες "αναβοσβήνουν" προειδοποιώντας για τη μεγάλη διόρθωση.
Εντούτοις, ο Tumerkan δεν προβλέπει ότι η διόρθωση θα έρθει αύριο.
Ή ακόμα και την επόμενη εβδομάδα.
Αλλά αυτό που επισημαίνει είναι ότι υπάρχει πολύ περισσότερος κίνδυνος σε σχέση με την ανταμοιβή - τουλάχιστον για τη γενική αγορά και τις μετοχές.
Μάλιστα, υπενθυμίζει τη "λευκή βίβλο" που δημοσίευσε πρόδφατα η Bank of America Merrill Lynch (BAML).
Η BAML, πρώτον, έδειξε ότι η σχεδόν δεκαετής bull makret των ΗΠΑ είναι πολύ αποπληθωριστική.
Και σε περίπτωση που δεν γνωρίζει κανείς τι σημαίνει αυτό, ο αποπληθωρισμός αναφέρεται όταν υπάρχει συνολική μείωση των τιμών αγαθών και υπηρεσιών.
Η ομάδα των «πληθωριστικών περιουσιακών στοιχείων» περιλαμβάνει εμπορεύματα, μετοχές (εκτός των Η.Π.Α. και Καναδά), μετοχές τραπεζών ΗΠΑ, «μετοχές αξίας», μετρητά και τίτλους προστατευόμενους από τον πληθωρισμό.
Από το τέλος της συντριβής του 2008, η Fed ξεκίνησε μια «εύχρηστη» και επεκτατική πορεία μέσω της πολιτικής ZIRP (πολιτική μηδενικού επιτοκίου) και του QE (ποσοτική χαλάρωση).
Αλλά ακόμα και μετά από όλα αυτά - τα αποπληθωριστικά περιουσιακά στοιχεία υπερέβησαν σημαντικά τα πληθωριστικά στοιχεία ενεργητικού.
Αυτό θα προκαλέσει τους μελλοντικούς οικονομικούς ιστορικούς να αναρωτιούνται πώς συνέβη αυτό.
"Δεν ήταν όλα αυτά τα ερεθίσματα και τα εύκολα χρήματα που έπρεπε να προκαλέσουν πληθωρισμό;"
Μάλιστα η BAML επισημαίνει αυτό που ονομάζουν «Τρία D» - διαταραχές της τεχνολογίας, δημογραφικά γήρανση και υπερβάλλον χρέος.
Τα τελευταία 10 χρόνια έχουμε δει τις εταιρείες να αναπτύσσουν την τεχνολογία τους μειώνοντας το κόστος παραγωγής.
Και ναι, οι «baby boomers» εισέρχονται πλέον στη συνταξιοδότηση.
Αλλά ο κύριος λόγος εδώ - όπως πάντα - είναι το υπερβολικό χρέος.
Κι εδώ έρχεται η θεωρία του οικονομολόγου Richard Koo σχετικά με τις «διακυμάνσεις του ισοζυγίου».
Ως γρήγορη εξήγηση, ο Koo λέει ότι η "ύφεση του ισοζυγίου" είναι όταν τα υψηλά επίπεδα χρέους του ιδιωτικού τομέα προκαλούν τα άτομα ή τις εταιρείες να εστιάζουν συλλογικά στην αποταμίευση με την εξόφληση του χρέους αντί να δαπανούν ή να επενδύουν, προκαλώντας επιβράδυνση ή μείωση της οικονομικής ανάπτυξης.
Και καθώς οι άνθρωποι και οι εταιρείες εξοικονομούν περισσότερα, αυτά τα χρήματα δεν τροφοδοτούν την κατανάλωση και τις επενδύσεις.
Αυτό επιβραδύνει την οικονομική ανάπτυξη.
Ακόμη και με τιμές κοντά στο μηδέν - ελαφρώς αρνητικές - οι άνθρωποι και οι επιχειρήσεις δεν θέλουν να αναλάβουν περισσότερο χρέος μέχρι να εξοφλήσουν το παλαιό (αυτό το βλέπουμε στην Ιαπωνία και στην ΕΕ).
Το τεράστιο ποσό ιδιωτικής αποταμίευσης καταλήγει στις τράπεζες.
Και δεδομένου ότι κανείς δεν δανείζεται, αυτοί οι δανειστές δεν έχουν πού να τα επενδύσουν όλα αυτά.
Έτσι, το μόνο μέρος που μπορούν να επενδύσουν την πλεονάζουσα ρευστότητα είναι στο δημόσιο χρέος.
Και γι 'αυτό οι κυβερνήσεις μπορούν να τρέξουν τεράστια ελλείμματα, αφού οι τιμές παραμένουν τόσο χαμηλές.
Τέτοια παραδείγματα είναι η Ιαπωνία από τη στιγμή που ξέσπασε η ιαπωνική φούσκα του 1991 και η Ευρωζώνη μετά το 2010.
Βέβαια, μετά από σχεδόν 10 χρόνια, τα πράγματα αρχίζουν τώρα να ανακάμπτουν στις ΗΠΑ, καθώς οι ιδιωτικές δαπάνες, το χρέος και ο πληθωρισμός αυξάνονται.
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι είναι λίγο αργά...
Και καθώς οι Κεντρικές Τράπεζες συνεχίζουν να αποβάλλουν την πλεονάζουσα ρευστότητα, οι μειώσεις των τιμών χαρτοφυλακίου και των στοιχείων ενεργητικού δεν θα καθυστερήσουν.
Η κατάρρευση των παγκόσμιων τιμών των περιουσιακών στοιχείων θα οδηγήσει αναμφισβήτητα σε παγκόσμια ύφεση - όπως συμβαίνει συχνά σε όλη την ιστορία.
Υπάρχει σχεδόν πάντα μια οικονομική κρίση όταν η Fed συσφίγγει την πολιτική της.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών θα το δούμε σύντομα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών