Η διεθνής πίστωση, που ορίζεται ως τραπεζικά δάνεια και χρεόγραφα όπως τα ομόλογα, έχει αυξηθεί στο 38% της παγκόσμιας οικονομίας κατά το πρώτο τρίμηνο του 2018, τονίζει η BIS
Η έκδοση ομολόγων διεθνώς έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια καθώς βελτιώνονται οι συνθήκες χρηματοδότησης, τονίζει σε μελέτη της η Διεθνής Τράπεζα Διακανονισμών (BIS).
Σημειώνει δε ότι, τα ομόλογα σε δολάρια υπερτερούνε του τραπεζικού δανεισμού ως το πιο δημοφιλές εργαλείο χρηματοδότησης μια δεκαετία μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Η διεθνής πίστωση, που ορίζεται ως τραπεζικά δάνεια και χρεόγραφα όπως τα ομόλογα, έχει αυξηθεί στο 38% της παγκόσμιας οικονομίας κατά το πρώτο τρίμηνο του 2018, έναντι 33% πριν από από τρία χρόνια, σύμφωνα με τριμηνιαία έκθεση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών.
Το χρέος αυτό έχει καταστεί κομβικό σημείο της παγκόσμιας ρευστότητας, δεδομένου ότι η κρίση του 2008 είχε παραλύσει τη διασυνοριακή δανειοδοτική δραστηριότητα, φέρνοντας την παγκόσμια οικονομία σε δεινή θέση.
Ο δανεισμός σε δολάρια στις μη τραπεζικές αναδυόμενες αγορές έχει υπερδιπλασιαστεί σε περίπου 3,7 τρισεκατομμύρια δολάρια από την κρίση του 2008.
Ένα παρόμοιο ποσό έχει καταστεί αντικείμενο δανείων μέσω ανταλλαγής νομισμάτων, σύμφωνα με το BIS.
Χρησιμοποιώντας τριμηνιαίες στατιστικές τραπεζικών δανείων σε χώρες και στοιχεία για διεθνή έκδοση ομολόγων ως μέτρα ρευστότητας, η BIS υποστηρίζει ότι θέλει να δημιουργήσει ένα σήμα έγκαιρης προειδοποίησης για πιθανά τρωτά σημεία στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Τα τελευταία χρόνια, οι οφειλέτες προτιμούν όλο και περισσότερο την έκδοση ομολόγων έναντι τραπεζικών δανείων, σύμφωνα με την BIS.
Ως αποτέλεσμα, το μερίδιο των χρεογράφων στη διεθνή πίστωση αυξήθηκε σε 57% το πρώτο τρίμηνο του 2018 σε σύγκριση με 48% πριν από μία δεκαετία.
Με την αύξηση της έκδοσης ομολόγων, το μερίδιο του δολαρίου έχει ισχυροποιηθεί ως πρωτεύον ξένο νόμισμα για διεθνή δανεισμό.
Οι χορηγήσεις σε δολάρια προς τον μη τραπεζικό τομέα εκτός των ΗΠΑ αυξήθηκαν στο 1/7 του παγκόσμιου ΑΕΠ το Μάρτιο του 2018 από περίπου 10% στο τέλος του 2007.
Η μεγαλύτερη χρήση του δολαρίου δημιουργεί προβλήματα στους δανειολήπτες, ιδιαίτερα στις αναδυόμενες αγορές ενώ οι διεθνείς επενδυτές ομολόγων τείνουν να υποχωρούν γρήγορα όταν αυξάνονται τα επιτόκια των ΗΠΑ, ανέφεραν οι Inaki Aldasoro και Torsten Ehlers, οι συντάκτες της έκθεσης.
Η Fed έχει αυξήσει τα επιτόκια επτά φορές από τα τέλη του 2015 και αναμένεται να τα αυξήσει άλλες τρεις ή τέσσερις φορές μέχρι τα τέλη του 2019, αυξάνοντας το κόστος για τους διεθνείς δανειολήπτες.
Ένα ταραχώδες καλοκαίρι για τις αναδυόμενες αγορές από την Τουρκία έως την Ινδία τις έχει εκθέσει στους κινδύνους της εξάρτησης από ροές ξένων κεφαλαίων σε δολάρια για τη χρηματοδότηση διαρθρωτικών ελλειμμάτων.
Η μετατόπιση στα ομόλογα τα τελευταία χρόνια έρχεται σε αντίθεση με την περίοδο που επικρατούσε στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση το 2008, όταν επιταχύνθηκε ο ρυθμός αύξησης των τραπεζικών δανείων.
Μετά την απότομη πτώση κατά τη διάρκεια της κρίσης, η αύξηση του τραπεζικού δανεισμού παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητη, ενώ η έκδοση ομολόγων σημείωσε άνοδο.
Η μετατόπιση προς τα ξένα ομόλογα ήταν πιο εμφανής στις προηγμένες οικονομίες, καθώς η κρίση χρέους της Ευρωζώνης ανάγκασε τις ευρωπαϊκές τράπεζες να συρρικνώσουν τον δανεισμό τους.
Οι αναδυόμενες αγορές δίνουν πάντως μια μικτή εικόνα με την αύξηση των τραπεζικών δανείων και την έκδοση ομολόγων, γεγονός που αντανακλά μια γενική ευκολία στις παγκόσμιες συνθήκες χρηματοδότησης.
Ο αυξανόμενος όγκος της έκδοσης ομολόγων έρχεται σε αντίθεση με τον μειούμενο ρόλο που παίζουν οι παγκόσμιες τράπεζες στη διεθνή πίστωση, καθώς οι μη τραπεζικοί παράγοντες έχουν αυξήσει την παρουσία τους.
Για παράδειγμα, η κατοχή διεθνούς τραπεζικού χρέους από τις διεθνείς τράπεζες στις αναδυόμενες αγορές παρέμεινε σταθερή από την κρίση, ενώ η συνολική έκδοση σχεδόν διπλασιάστηκε στο 6% του περιφερειακού ΑΕΠ.
Σημειώνει δε ότι, τα ομόλογα σε δολάρια υπερτερούνε του τραπεζικού δανεισμού ως το πιο δημοφιλές εργαλείο χρηματοδότησης μια δεκαετία μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Η διεθνής πίστωση, που ορίζεται ως τραπεζικά δάνεια και χρεόγραφα όπως τα ομόλογα, έχει αυξηθεί στο 38% της παγκόσμιας οικονομίας κατά το πρώτο τρίμηνο του 2018, έναντι 33% πριν από από τρία χρόνια, σύμφωνα με τριμηνιαία έκθεση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών.
Το χρέος αυτό έχει καταστεί κομβικό σημείο της παγκόσμιας ρευστότητας, δεδομένου ότι η κρίση του 2008 είχε παραλύσει τη διασυνοριακή δανειοδοτική δραστηριότητα, φέρνοντας την παγκόσμια οικονομία σε δεινή θέση.
Ο δανεισμός σε δολάρια στις μη τραπεζικές αναδυόμενες αγορές έχει υπερδιπλασιαστεί σε περίπου 3,7 τρισεκατομμύρια δολάρια από την κρίση του 2008.
Ένα παρόμοιο ποσό έχει καταστεί αντικείμενο δανείων μέσω ανταλλαγής νομισμάτων, σύμφωνα με το BIS.
Χρησιμοποιώντας τριμηνιαίες στατιστικές τραπεζικών δανείων σε χώρες και στοιχεία για διεθνή έκδοση ομολόγων ως μέτρα ρευστότητας, η BIS υποστηρίζει ότι θέλει να δημιουργήσει ένα σήμα έγκαιρης προειδοποίησης για πιθανά τρωτά σημεία στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Τα τελευταία χρόνια, οι οφειλέτες προτιμούν όλο και περισσότερο την έκδοση ομολόγων έναντι τραπεζικών δανείων, σύμφωνα με την BIS.
Ως αποτέλεσμα, το μερίδιο των χρεογράφων στη διεθνή πίστωση αυξήθηκε σε 57% το πρώτο τρίμηνο του 2018 σε σύγκριση με 48% πριν από μία δεκαετία.
Με την αύξηση της έκδοσης ομολόγων, το μερίδιο του δολαρίου έχει ισχυροποιηθεί ως πρωτεύον ξένο νόμισμα για διεθνή δανεισμό.
Οι χορηγήσεις σε δολάρια προς τον μη τραπεζικό τομέα εκτός των ΗΠΑ αυξήθηκαν στο 1/7 του παγκόσμιου ΑΕΠ το Μάρτιο του 2018 από περίπου 10% στο τέλος του 2007.
Η μεγαλύτερη χρήση του δολαρίου δημιουργεί προβλήματα στους δανειολήπτες, ιδιαίτερα στις αναδυόμενες αγορές ενώ οι διεθνείς επενδυτές ομολόγων τείνουν να υποχωρούν γρήγορα όταν αυξάνονται τα επιτόκια των ΗΠΑ, ανέφεραν οι Inaki Aldasoro και Torsten Ehlers, οι συντάκτες της έκθεσης.
Η Fed έχει αυξήσει τα επιτόκια επτά φορές από τα τέλη του 2015 και αναμένεται να τα αυξήσει άλλες τρεις ή τέσσερις φορές μέχρι τα τέλη του 2019, αυξάνοντας το κόστος για τους διεθνείς δανειολήπτες.
Ένα ταραχώδες καλοκαίρι για τις αναδυόμενες αγορές από την Τουρκία έως την Ινδία τις έχει εκθέσει στους κινδύνους της εξάρτησης από ροές ξένων κεφαλαίων σε δολάρια για τη χρηματοδότηση διαρθρωτικών ελλειμμάτων.
Η μετατόπιση στα ομόλογα τα τελευταία χρόνια έρχεται σε αντίθεση με την περίοδο που επικρατούσε στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση το 2008, όταν επιταχύνθηκε ο ρυθμός αύξησης των τραπεζικών δανείων.
Μετά την απότομη πτώση κατά τη διάρκεια της κρίσης, η αύξηση του τραπεζικού δανεισμού παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητη, ενώ η έκδοση ομολόγων σημείωσε άνοδο.
Η μετατόπιση προς τα ξένα ομόλογα ήταν πιο εμφανής στις προηγμένες οικονομίες, καθώς η κρίση χρέους της Ευρωζώνης ανάγκασε τις ευρωπαϊκές τράπεζες να συρρικνώσουν τον δανεισμό τους.
Οι αναδυόμενες αγορές δίνουν πάντως μια μικτή εικόνα με την αύξηση των τραπεζικών δανείων και την έκδοση ομολόγων, γεγονός που αντανακλά μια γενική ευκολία στις παγκόσμιες συνθήκες χρηματοδότησης.
Ο αυξανόμενος όγκος της έκδοσης ομολόγων έρχεται σε αντίθεση με τον μειούμενο ρόλο που παίζουν οι παγκόσμιες τράπεζες στη διεθνή πίστωση, καθώς οι μη τραπεζικοί παράγοντες έχουν αυξήσει την παρουσία τους.
Για παράδειγμα, η κατοχή διεθνούς τραπεζικού χρέους από τις διεθνείς τράπεζες στις αναδυόμενες αγορές παρέμεινε σταθερή από την κρίση, ενώ η συνολική έκδοση σχεδόν διπλασιάστηκε στο 6% του περιφερειακού ΑΕΠ.
Σχόλια αναγνωστών