Η ανάλυση του πολύπειρου Ray Dalio για τις κρίσεις χρέους
Τον οικονομικό κύκλο που οδηγεί σε κρίσεις χρέους τα κράτη αναλύει ο πολύπειρος επενδυτής, επικεφαλής της Bridgewater Associates, Ray Dalio, εν μέσω ανησυχιών για τον υψηλό όγκο χρέους που δημιούργησε παγκοσμίως η πολύ χαλαρή νομισματική πολιτική των μεγάλων κεντρικών τραπεζών.
Όπως γράφει χαρακτηριστικά στο LinkedIn, κάθε φορά που δανειζόμαστε χρήματα δημιουργούμε έναν οικονομικό κύκλο.
«Αγοράζοντας κάτι που δεν μπορείτε να αντέξετε οικονομικά σημαίνει ότι ξοδεύετε περισσότερο από ό,τι βγάζετε.
Δεν δανείζεστε μόνο από τον δανειστή σας.
Δανείζεστε από μέλλον σας.
Ουσιαστικά, από έναν χρόνο στο μέλλον που θα ξοδέψετε λιγότερα από όσα βγάζετε, ώστε να μπορείτε να επιστρέψετε το δάνειο.
Αυτό ισχύει για μια εθνική οικονομία, όπως για ένα άτομο.
Ο δανεισμός χρημάτων θέτει σε κίνηση μια μηχανική, προβλέψιμη σειρά γεγονότων», σημειώνει, παρομοιάζοντας τα παραπάνω και με τις συναλλαγές στο γνωστό επιτραπέζιο «Monopoly».
«Τώρα, ας φανταστούμε πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει το Monopoly στην πραγματικότητα.
Οι παίκτες θα είναι σε θέση να δανείζονται χρήματα για να αγοράσουν ακίνητα, και, αντί να κατέχουν μετρητά, θα τα καταθέσουν στην τράπεζα για να κερδίσουν το επιτόκιο. (…)
Το ποσό του χρέους που ξοδεύεται στα ξενοδοχεία θα αυξηθεί γρήγορα σε πολλαπλάσια του ποσού των χρημάτων που υπάρχουν.
Αυτά είναι τα ξενοδοχεία που θέλουν να περάσουν τις διακοπές τους.
Έτσι, η τράπεζα θα μπει σε μπελάδες, καθώς η αύξηση ανάγκη των καταθετών τους για μετρητά θα τους αναγκάσει να αποσύρουν τα χρήματα, όταν ταυτόχρονα χάνουν όλο και περισσότερο έδαφος στις πληρωμές τους».
Όπως αναφέρει ο μεγιστάνας, κατά τη διάρκεια των ανοδικών τάσεων, ο δανεισμός υποστηρίζει τις δαπάνες και τις επενδύσεις, οι οποίες με τη σειρά τους υποστηρίζουν τα εισοδήματα και τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων.
Ο δανεισμός δαπανάται ουσιαστικά για την συνεπή ανάπτυξη της οικονομίας.
Η εξέλιξη αυτή θα συνεχιστεί επ 'αόριστον.
Αλλά, φυσικά, αυτό δεν μπορεί να συμβεί, καθώς τα ενδεχόμενα έσοδα θα υποστούν το κόστος των δανείων.
Επίσης, υπάρχει και ο κίνδυνος δημιουργίας «φούσκας» σε ορισμένους τομείς.
Ωστόσο, όταν η αύξηση των πιστώσεων περιορίζεται και/ή αυστηροποιούνται τα κριτήρια δανεισμού, έχουμε φθάσει στην κορυφή της ανοδικής φάσης του κύκλου του χρέους. Συνειδητοποιώντας τις συνέπειες της χαλαρής νομισματικής πολιτικής, γρήγορα οι κεντρικές τράπεζες προχωρούν σε σύσφιξη, σημειώνεται.
Σε αυτό το σημείο «αυξάνεται η πίεση προς τους οφειλέτες για πληρωμές τους.
Όσο πιο ξεκάθαρο γίνεται ότι οι οφειλέτες δυσκολεύονται, τόσο λιγότεροι δανεισμοί υπάρχουν.
Η επιβράδυνση δαπανών και επενδύσεων επιβραδύνει ακόμη περισσότερο την ανάπτυξη και οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων υποχωρούν».
Τα δύο κύρια μακροπρόθεσμα προβλήματα που προκύπτουν από αυτόν τον κύκλο χρέους είναι:
1.Προκύπτουν μεγάλα ελλείμματα για τα κράτη
2.Η μείωση του δανεισμού και των δαπανών συνεχίζεται ακόμη και μετά το πέρας της κρίσης.
«Το κλειδί για την αντιμετώπιση των κρίσεων χρέους είναι να ξέρουν όλοι πώς να ξοδεύουν τα χρήματά τους ποιος θέλει και σε ποιο βαθμό, ώστε να είναι αποδεκτές οι πολιτικές και άλλες συνέπειες».
www.bankingnews.gr
Όπως γράφει χαρακτηριστικά στο LinkedIn, κάθε φορά που δανειζόμαστε χρήματα δημιουργούμε έναν οικονομικό κύκλο.
«Αγοράζοντας κάτι που δεν μπορείτε να αντέξετε οικονομικά σημαίνει ότι ξοδεύετε περισσότερο από ό,τι βγάζετε.
Δεν δανείζεστε μόνο από τον δανειστή σας.
Δανείζεστε από μέλλον σας.
Ουσιαστικά, από έναν χρόνο στο μέλλον που θα ξοδέψετε λιγότερα από όσα βγάζετε, ώστε να μπορείτε να επιστρέψετε το δάνειο.
Αυτό ισχύει για μια εθνική οικονομία, όπως για ένα άτομο.
Ο δανεισμός χρημάτων θέτει σε κίνηση μια μηχανική, προβλέψιμη σειρά γεγονότων», σημειώνει, παρομοιάζοντας τα παραπάνω και με τις συναλλαγές στο γνωστό επιτραπέζιο «Monopoly».
«Τώρα, ας φανταστούμε πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει το Monopoly στην πραγματικότητα.
Οι παίκτες θα είναι σε θέση να δανείζονται χρήματα για να αγοράσουν ακίνητα, και, αντί να κατέχουν μετρητά, θα τα καταθέσουν στην τράπεζα για να κερδίσουν το επιτόκιο. (…)
Το ποσό του χρέους που ξοδεύεται στα ξενοδοχεία θα αυξηθεί γρήγορα σε πολλαπλάσια του ποσού των χρημάτων που υπάρχουν.
Αυτά είναι τα ξενοδοχεία που θέλουν να περάσουν τις διακοπές τους.
Έτσι, η τράπεζα θα μπει σε μπελάδες, καθώς η αύξηση ανάγκη των καταθετών τους για μετρητά θα τους αναγκάσει να αποσύρουν τα χρήματα, όταν ταυτόχρονα χάνουν όλο και περισσότερο έδαφος στις πληρωμές τους».
Όπως αναφέρει ο μεγιστάνας, κατά τη διάρκεια των ανοδικών τάσεων, ο δανεισμός υποστηρίζει τις δαπάνες και τις επενδύσεις, οι οποίες με τη σειρά τους υποστηρίζουν τα εισοδήματα και τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων.
Ο δανεισμός δαπανάται ουσιαστικά για την συνεπή ανάπτυξη της οικονομίας.
Η εξέλιξη αυτή θα συνεχιστεί επ 'αόριστον.
Αλλά, φυσικά, αυτό δεν μπορεί να συμβεί, καθώς τα ενδεχόμενα έσοδα θα υποστούν το κόστος των δανείων.
Επίσης, υπάρχει και ο κίνδυνος δημιουργίας «φούσκας» σε ορισμένους τομείς.
Ωστόσο, όταν η αύξηση των πιστώσεων περιορίζεται και/ή αυστηροποιούνται τα κριτήρια δανεισμού, έχουμε φθάσει στην κορυφή της ανοδικής φάσης του κύκλου του χρέους. Συνειδητοποιώντας τις συνέπειες της χαλαρής νομισματικής πολιτικής, γρήγορα οι κεντρικές τράπεζες προχωρούν σε σύσφιξη, σημειώνεται.
Σε αυτό το σημείο «αυξάνεται η πίεση προς τους οφειλέτες για πληρωμές τους.
Όσο πιο ξεκάθαρο γίνεται ότι οι οφειλέτες δυσκολεύονται, τόσο λιγότεροι δανεισμοί υπάρχουν.
Η επιβράδυνση δαπανών και επενδύσεων επιβραδύνει ακόμη περισσότερο την ανάπτυξη και οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων υποχωρούν».
Τα δύο κύρια μακροπρόθεσμα προβλήματα που προκύπτουν από αυτόν τον κύκλο χρέους είναι:
1.Προκύπτουν μεγάλα ελλείμματα για τα κράτη
2.Η μείωση του δανεισμού και των δαπανών συνεχίζεται ακόμη και μετά το πέρας της κρίσης.
«Το κλειδί για την αντιμετώπιση των κρίσεων χρέους είναι να ξέρουν όλοι πώς να ξοδεύουν τα χρήματά τους ποιος θέλει και σε ποιο βαθμό, ώστε να είναι αποδεκτές οι πολιτικές και άλλες συνέπειες».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών