Το πάρτι δεν έχει τελειώσει ακόμη, όμως, οι προβλέψεις για την παγκόσμια οικονομία είναι αξιοσημείωτα αρνητικές
Για ρωγμές στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και ασυνήθιστους κινδύνους κάνει λόγο o Jean Pisani - Ferry του Ινστιτούτου Bruegel, σε ανάλυσή του με τίτλο «Η μεγάλη μακροοικονομική απόκλιση», στην οποία χαρακτηρίζει ακραία περίπτωση την Ελλάδα, υπογραμμίζοντας ωστόσο ότι δεν είναι η μόνη.
«Η παγκόσμια επέκταση έχει κορυφωθεί», προειδοποιεί ο ΟΟΣΑ στις τελευταίες εκθέσεις για τις οικονομικές προοπτικές και η απόδοση μπορεί να είναι πιο αδύναμη εάν υλοποιηθούν οι καθοδικοί κίνδυνοι.
Το πάρτι δεν έχει τελειώσει ακόμη: η παγκόσμια ανάπτυξη αναμένεται να συνεχιστεί το 2019 και το 2020, αν και με βραδύτερο ρυθμό.
Όμως, οι προβλέψεις είναι αξιοσημείωτα αρνητικές στο να εντοπίσουν τα μακροοικονομικά σημεία καμπής και ο δρόμος μπροστά είναι δύσκολος», όπως τονίζει το άρθρο.
Τα εμπόδια είναι πολλά: πιο επιθετική νομισματική σύσφιξη, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια περαιτέρω κλιμάκωση του προστατευτισμού, μια πιο απότομη οικονομική προσγείωση στην Κίνα και η επιστροφή των εντάσεων στη ζώνη του ευρώ, λόγω ανησυχίας για την Ιταλία.
Οποιοδήποτε στοιχείο από τα παραπάνω μπορεί να εντείνει μια επιβράδυνση που έχει ήδη αρχίσει, σημειώνει στο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Project Syndicate.
Ανεύθυνα παιχνίδια στις ΗΠΑ
Ειδικότερα, πιθανή ύφεση στις ΗΠΑ θα κατέστρεφε τον Πρόεδρο Donald Trump καθώς επιδιώκει επανεκλογή το 2020, αλλά δεν θα ερχόταν σε αντίθεση με τα καθιερωμένα πρότυπα.
Η επέκταση ξεκίνησε επίσημα τον Ιούνιο του 2009 και μέχρι τον Ιούλιο του 2019 θα είναι η μακρύτερη στην οικονομική ιστορία των ΗΠΑ.
Η ανεργία βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο από τη δεκαετία του 1960.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο συνδυασμός πολιτικών της διοίκησης Trump με τεράστιες φορολογικές περικοπές και αυξήσεις των δαπανών - ένα δημοσιονομικό κίνητρο τόσο σημαντικό όσο αυτό που χρησιμοποιήθηκε το 2009 για να αποφευχθεί η παρεμπόδιση της ύφεσης - δεν έχει οικονομική λογική.
Και αφήνει τη Fed με μόνο δύο επιλογές: να αυξήσει τα επιτόκια πιο επιθετικά για να ή να συνθηκολογήσει.
Ένα τέτοιο ανεύθυνο [παιχνίδι μεταξύ των δημοσιονομικών και νομισματικών αρχών της Αμερικής αυξάνει τον κίνδυνο αστάθειας για τον υπόλοιπο κόσμο, δεδομένης της παγκόσμιας ευαισθησίας στον κύκλο επιτοκίων των ΗΠΑ.
«Ακραία περίπτωση η Ελλάδα, αλλά δεν είναι η μόνη»
Μια παγκόσμια ύφεση θα ήταν κάτι περισσότερο από πρόωρη για τις χώρες των οποίων η μετά την κρίση ανάκαμψη έχει καθυστερήσει, είναι αδύναμη ή και οι δύο.
Η Ελλάδα, όπου η ανάπτυξη συνεχίστηκε μόλις το 2017 και η ανεργία εξακολουθεί να είναι κοντά στο 20%, είναι μια ακραία περίπτωση.
Αλλά δεν είναι η μόνη.
Στην Ιταλία, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ δεν είναι υψηλότερο από ό, τι στα μέσα της δεκαετίας του '90.
Και στην Ισπανία, τη Γαλλία, τη Νότια Κορέα και αλλού, η ανεργία εξακολουθεί να είναι σε επίπεδα σημαντικά υψηλότερη από τα επίπεδα πριν από την κρίση.
Στο άλλο άκρο, η αγορά εργασίας στη Γερμανία, είναι σε καλύτερηγ κατάσταση έναντι του 2017.
Ισχυρή είναι η ανάκαμψη της αγοράς εργασίας σε χώρες όπως η Ιαπωνία, η Βρετρανία και η Πολωνία.
Δέκα χρόνια πριν, σχεδόν όλες οι ανεπτυγμένες οικονομίες έφτασαν στο χείλος του γκερμού.
Η εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις και τους φορείς λήψης αποφάσεων παραμένει σε - ακατανότητα - πολύ χαμηλά επίπεδα, σύμφωνα με τον οικονομολόγο του Bruegel.
Μια κακή οικονομική διαχείριση θα μπορούσε μόνο να επιδεινώσει την κατάσταση και να τροφοδοτήσει το ήδη αυξανόμενο ρεύμα του εθνικισμού, προειδοποιεί το Bruegel.
Τι πρέπει να γίνει;
Ποια είναι η απάντηση στους κινδύνους που απειλούν την παγκόσμια οικονομία;
Σύμφωνα με το Bruegel, σε πολλές χώρες κυριαρχεί η ανισορροπία στην αγορά εργασίας και απαιτείται εγχώρια δράση προκειμένου να ισχυροποιηθούν οι οικονομικές δυνατότητες και να βελτιωθεί η πρόσβαση στην απασχόληση.
Αυτό που ανησυχεί τον οικονομολόγο του Bruegel περισσότερο και από τον παραβίαση των δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ από την Ιταλία, είναι η πολιτική ασυνέπεια που παρατηρείται στα κράτη -μέλη της Ε.Ε.
Δεύτερη προτεραιότητα αποτελεί η εξισορρόπηση των κινδύνων με τον σωστό τρόπο και αυτό αφορά και τις αποφάσεις των κεντρικών τραπεζών.
Τρίτη προτεραιότητα και δυσκολότερη στην επίτευξή της, είναι η διεθνής συνεργασία, ειδικά στην Ευρωζώνη, στην οποία η ΕΚΤ εφαρμόζει μια κοινή πολιτική για διαφορετικές οικονομίες.
Ωστόσο, παρά τις αμφιβολίες για την επιτυχία του εγχειρήματος, η δουλειά των αξιωματούχων είναι να διαχειρίζονται μη συνηθισμένους κινδύνους.
Το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο και αφορά την ανθεκτικότητα του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, το οποίο έχει ήδη υποστεί ρωγμές, οι οποίες δεν πρέπει να μετατραπούν σε συντρίμμια, όπως προειδοποιεί το Bruegel.
www.bankingnews.gr
«Η παγκόσμια επέκταση έχει κορυφωθεί», προειδοποιεί ο ΟΟΣΑ στις τελευταίες εκθέσεις για τις οικονομικές προοπτικές και η απόδοση μπορεί να είναι πιο αδύναμη εάν υλοποιηθούν οι καθοδικοί κίνδυνοι.
Το πάρτι δεν έχει τελειώσει ακόμη: η παγκόσμια ανάπτυξη αναμένεται να συνεχιστεί το 2019 και το 2020, αν και με βραδύτερο ρυθμό.
Όμως, οι προβλέψεις είναι αξιοσημείωτα αρνητικές στο να εντοπίσουν τα μακροοικονομικά σημεία καμπής και ο δρόμος μπροστά είναι δύσκολος», όπως τονίζει το άρθρο.
Τα εμπόδια είναι πολλά: πιο επιθετική νομισματική σύσφιξη, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια περαιτέρω κλιμάκωση του προστατευτισμού, μια πιο απότομη οικονομική προσγείωση στην Κίνα και η επιστροφή των εντάσεων στη ζώνη του ευρώ, λόγω ανησυχίας για την Ιταλία.
Οποιοδήποτε στοιχείο από τα παραπάνω μπορεί να εντείνει μια επιβράδυνση που έχει ήδη αρχίσει, σημειώνει στο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Project Syndicate.
Ανεύθυνα παιχνίδια στις ΗΠΑ
Ειδικότερα, πιθανή ύφεση στις ΗΠΑ θα κατέστρεφε τον Πρόεδρο Donald Trump καθώς επιδιώκει επανεκλογή το 2020, αλλά δεν θα ερχόταν σε αντίθεση με τα καθιερωμένα πρότυπα.
Η επέκταση ξεκίνησε επίσημα τον Ιούνιο του 2009 και μέχρι τον Ιούλιο του 2019 θα είναι η μακρύτερη στην οικονομική ιστορία των ΗΠΑ.
Η ανεργία βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο από τη δεκαετία του 1960.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο συνδυασμός πολιτικών της διοίκησης Trump με τεράστιες φορολογικές περικοπές και αυξήσεις των δαπανών - ένα δημοσιονομικό κίνητρο τόσο σημαντικό όσο αυτό που χρησιμοποιήθηκε το 2009 για να αποφευχθεί η παρεμπόδιση της ύφεσης - δεν έχει οικονομική λογική.
Και αφήνει τη Fed με μόνο δύο επιλογές: να αυξήσει τα επιτόκια πιο επιθετικά για να ή να συνθηκολογήσει.
Ένα τέτοιο ανεύθυνο [παιχνίδι μεταξύ των δημοσιονομικών και νομισματικών αρχών της Αμερικής αυξάνει τον κίνδυνο αστάθειας για τον υπόλοιπο κόσμο, δεδομένης της παγκόσμιας ευαισθησίας στον κύκλο επιτοκίων των ΗΠΑ.
«Ακραία περίπτωση η Ελλάδα, αλλά δεν είναι η μόνη»
Μια παγκόσμια ύφεση θα ήταν κάτι περισσότερο από πρόωρη για τις χώρες των οποίων η μετά την κρίση ανάκαμψη έχει καθυστερήσει, είναι αδύναμη ή και οι δύο.
Η Ελλάδα, όπου η ανάπτυξη συνεχίστηκε μόλις το 2017 και η ανεργία εξακολουθεί να είναι κοντά στο 20%, είναι μια ακραία περίπτωση.
Αλλά δεν είναι η μόνη.
Στην Ιταλία, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ δεν είναι υψηλότερο από ό, τι στα μέσα της δεκαετίας του '90.
Και στην Ισπανία, τη Γαλλία, τη Νότια Κορέα και αλλού, η ανεργία εξακολουθεί να είναι σε επίπεδα σημαντικά υψηλότερη από τα επίπεδα πριν από την κρίση.
Στο άλλο άκρο, η αγορά εργασίας στη Γερμανία, είναι σε καλύτερηγ κατάσταση έναντι του 2017.
Ισχυρή είναι η ανάκαμψη της αγοράς εργασίας σε χώρες όπως η Ιαπωνία, η Βρετρανία και η Πολωνία.
Δέκα χρόνια πριν, σχεδόν όλες οι ανεπτυγμένες οικονομίες έφτασαν στο χείλος του γκερμού.
Η εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις και τους φορείς λήψης αποφάσεων παραμένει σε - ακατανότητα - πολύ χαμηλά επίπεδα, σύμφωνα με τον οικονομολόγο του Bruegel.
Μια κακή οικονομική διαχείριση θα μπορούσε μόνο να επιδεινώσει την κατάσταση και να τροφοδοτήσει το ήδη αυξανόμενο ρεύμα του εθνικισμού, προειδοποιεί το Bruegel.
Τι πρέπει να γίνει;
Ποια είναι η απάντηση στους κινδύνους που απειλούν την παγκόσμια οικονομία;
Σύμφωνα με το Bruegel, σε πολλές χώρες κυριαρχεί η ανισορροπία στην αγορά εργασίας και απαιτείται εγχώρια δράση προκειμένου να ισχυροποιηθούν οι οικονομικές δυνατότητες και να βελτιωθεί η πρόσβαση στην απασχόληση.
Αυτό που ανησυχεί τον οικονομολόγο του Bruegel περισσότερο και από τον παραβίαση των δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ από την Ιταλία, είναι η πολιτική ασυνέπεια που παρατηρείται στα κράτη -μέλη της Ε.Ε.
Δεύτερη προτεραιότητα αποτελεί η εξισορρόπηση των κινδύνων με τον σωστό τρόπο και αυτό αφορά και τις αποφάσεις των κεντρικών τραπεζών.
Τρίτη προτεραιότητα και δυσκολότερη στην επίτευξή της, είναι η διεθνής συνεργασία, ειδικά στην Ευρωζώνη, στην οποία η ΕΚΤ εφαρμόζει μια κοινή πολιτική για διαφορετικές οικονομίες.
Ωστόσο, παρά τις αμφιβολίες για την επιτυχία του εγχειρήματος, η δουλειά των αξιωματούχων είναι να διαχειρίζονται μη συνηθισμένους κινδύνους.
Το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο και αφορά την ανθεκτικότητα του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, το οποίο έχει ήδη υποστεί ρωγμές, οι οποίες δεν πρέπει να μετατραπούν σε συντρίμμια, όπως προειδοποιεί το Bruegel.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών