Γεμάτες με εταιρείες-«ζόμπι» οι αγορές
Οι εταιρείες-«ζόμπι» έχουν αρχίσει να κατακλύζουν τις αγορές, αυξάνοντας σημαντικό τον κίνδυνο έκρηξης στη «φούσκα» που δημιούργησε η πολύ χαλαρή νομισματική πολιτική των τελευταίων 10 χρόνων, σχολιάζει σε έκθεσή του ο ιστότοπος GnS Economics.
Όπως εκτιμάται, πλέον το 14% των εισηγμένων του δείκτη S&P 1500 θεωρούνται «ζόμπι», με το αντίστοιχο ποσοστό για τις κινεζικές μετοχές (Α) να διαμορφώνεται σε 20%.
Στις ανεπτυγμένες οικονομίες συνολικά, το 12% των μη-χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων θεωρούνται «ζόμπι», επισημαίνεται, όταν το αντίστοιχο ποσοστό πριν από 30 χρόνια έφθανε το μόλις 2%.
Ο όρος αφορά εταιρείες που έχουν φορτωθεί μεγάλες ποσότητες χρέους και πλέον αδυνατούν να είναι παραγωγικές και κερδοφόρες.
O ιστότοπος αναφέρει πως ο μεγαλύτερος παράγοντας στη δημιουργία εταιρειών -ζόμπι είναι η υγεία των τραπεζών.
Όταν είναι εύθραυστες και αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις απώλειες δανείων, οι τράπεζες αρχίζουν να εγκρίνουν τον δανεισμό σε αιώνιους οφειλέτες.
Δηλαδή, οι αδύναμες τράπεζες υποστηρίζουν προβληματικές εταιρείες, οι οποίες υποστηρίζει η μία την άλλη.
«Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα χαμηλά επιτόκια προωθούν τη δημιουργία ζόμπι.
Τα χαμηλά (ή αρνητικά) επιτόκια καθιστούν τις τράπεζες πιο αδύναμες, περιορίζοντας τα κέρδη τους και παρέχουν φθηνά δάνεια σε εταιρείες ζόμπι για να αποτρέψουν τις απώλειες.
Ωστόσο, υπάρχει και ένα άλλο κανάλι: τα χρήματα από τις αγορές.
Όταν οι κεντρικές τράπεζες θέσπισαν τα προγράμματα QEs, οδήγησαν σε πτώση των αποδόσεων (και αύξηση των τιμών) στα ομόλογα.
Όταν επεκτάθηκαν τα QEs, η συνεχής αναζήτηση της απόδοσης οδήγησε τους επενδυτές σε ολοένα και πιο επικίνδυνα προϊόντα, μειώνοντας παράλληλα τις αποδόσεις τους.
Αυτή η τεχνητή ρευστότητα εξαπλώθηκε ευρέως μέσω των κεφαλαιαγορών.
Αυτό σήμαινε ότι ακόμη και οι πιο ριψοκίνδυνες εταιρείες, δηλαδή οι επιχειρήσεις με χαμηλή βαθμολογία, ήταν σε θέση να λάβουν χρηματοδότηση από τις κεφαλαιαγορές με πολύ χαμηλά επιτόκια.
Αυτό τους επέτρεψε να συνεχίσουν να λειτουργούν, εντείνοντας την “ζομπιοποίηση” του εταιρικού τομέα», υπογραμμίζεται.
Οι εταιρείες-ζόμπι είναι επικίνδυνες διότι έχουν τη δυνατότητα να κατακρημνίσουν τη «φούσκα» που οι κεντρικοί τραπεζίτες προκάλεσαν τα τελευταία 10 χρόνια.
Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα γεγονός που θα περιπλέξει τους επενδυτές.
Θα μπορούσε να είναι κάτι πολύ μικρό, όπως μια υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας ή κάτι μεγαλύτερο, όπως μία πτώχευση μιας μεγάλης εταιρείας.
www.bankingnews.gr
Όπως εκτιμάται, πλέον το 14% των εισηγμένων του δείκτη S&P 1500 θεωρούνται «ζόμπι», με το αντίστοιχο ποσοστό για τις κινεζικές μετοχές (Α) να διαμορφώνεται σε 20%.
Στις ανεπτυγμένες οικονομίες συνολικά, το 12% των μη-χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων θεωρούνται «ζόμπι», επισημαίνεται, όταν το αντίστοιχο ποσοστό πριν από 30 χρόνια έφθανε το μόλις 2%.
Ο όρος αφορά εταιρείες που έχουν φορτωθεί μεγάλες ποσότητες χρέους και πλέον αδυνατούν να είναι παραγωγικές και κερδοφόρες.
O ιστότοπος αναφέρει πως ο μεγαλύτερος παράγοντας στη δημιουργία εταιρειών -ζόμπι είναι η υγεία των τραπεζών.
Όταν είναι εύθραυστες και αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις απώλειες δανείων, οι τράπεζες αρχίζουν να εγκρίνουν τον δανεισμό σε αιώνιους οφειλέτες.
Δηλαδή, οι αδύναμες τράπεζες υποστηρίζουν προβληματικές εταιρείες, οι οποίες υποστηρίζει η μία την άλλη.
«Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα χαμηλά επιτόκια προωθούν τη δημιουργία ζόμπι.
Τα χαμηλά (ή αρνητικά) επιτόκια καθιστούν τις τράπεζες πιο αδύναμες, περιορίζοντας τα κέρδη τους και παρέχουν φθηνά δάνεια σε εταιρείες ζόμπι για να αποτρέψουν τις απώλειες.
Ωστόσο, υπάρχει και ένα άλλο κανάλι: τα χρήματα από τις αγορές.
Όταν οι κεντρικές τράπεζες θέσπισαν τα προγράμματα QEs, οδήγησαν σε πτώση των αποδόσεων (και αύξηση των τιμών) στα ομόλογα.
Όταν επεκτάθηκαν τα QEs, η συνεχής αναζήτηση της απόδοσης οδήγησε τους επενδυτές σε ολοένα και πιο επικίνδυνα προϊόντα, μειώνοντας παράλληλα τις αποδόσεις τους.
Αυτή η τεχνητή ρευστότητα εξαπλώθηκε ευρέως μέσω των κεφαλαιαγορών.
Αυτό σήμαινε ότι ακόμη και οι πιο ριψοκίνδυνες εταιρείες, δηλαδή οι επιχειρήσεις με χαμηλή βαθμολογία, ήταν σε θέση να λάβουν χρηματοδότηση από τις κεφαλαιαγορές με πολύ χαμηλά επιτόκια.
Αυτό τους επέτρεψε να συνεχίσουν να λειτουργούν, εντείνοντας την “ζομπιοποίηση” του εταιρικού τομέα», υπογραμμίζεται.
Οι εταιρείες-ζόμπι είναι επικίνδυνες διότι έχουν τη δυνατότητα να κατακρημνίσουν τη «φούσκα» που οι κεντρικοί τραπεζίτες προκάλεσαν τα τελευταία 10 χρόνια.
Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα γεγονός που θα περιπλέξει τους επενδυτές.
Θα μπορούσε να είναι κάτι πολύ μικρό, όπως μια υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας ή κάτι μεγαλύτερο, όπως μία πτώχευση μιας μεγάλης εταιρείας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών