Το Gatestone institute αναλύει την σοσιαλιστική ουτοπία
Ο σοσιαλισμός υποτίθεται ότι αυξάνει την οικονομική ισότητα στην κοινωνία καθώς θεωρητικά αναδιανείμει τον πλούτο, ωστόσο κρύβει καλά τα ένοχα του μυστικά αναφέρει το Gatestone institute.
Με βάση το σοσιαλιστικό μοντέλο ο πλούτος θα πρέπει να αναδιανέμεται στα φτωχότερα στρώματα μέσω της κοινωνικής πολιτικής.
Καθώς ο πλούτος δεν παραδίδεται εθελοντικά η ανακατανομή θα πρέπει να επιβληθεί από τις κυβερνήσεις υποστηριζόμενες από νόμους και διοικητικούς κανονισμούς.
Ο σοσιαλισμός στην πράξη, υφαρπάζει τον πλούτο για να τον αναδιανείμει από αυτούς που έχουν ικανότητα να πλουτίζουν.
Ο σοσιαλισμός καταστρέφει τη σχέση μεταξύ της ικανότητας και της ανταμοιβής καθώς δημεύει τον πλούτο για να τον δώσει κάπου αλλού.
Ο σοσιαλισμός συμβάλλει στην αποσύνδεση της εργασίας και της ανταμοιβής, υπονομεύει το κίνητρο για εργασία και καινοτομία. Γιατί να εργάζεστε ή να αναλαμβάνετε κινδύνους εάν τα κέρδη τα παίρνει το κράτος βίαια για να τα δώσει κάπου αλλού;
Εάν αφαιρεθεί το βασικό κίνητρο της εργασίας και της παραγωγής, αφαιρείται ο πυρήνας της οικονομίας από ένα σύστημα.
Η ιστορία δυστυχώς έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα οικονομικό σπιράλ θανάτου.
Αν η δικαιοσύνη δίδει στον καθένα ότι του αξίζει, τότε η απόκτηση πλούτου από εκείνους που τον έχουν κερδίσει νόμιμα είναι επίσης μέρος της δικαιοσύνης.
Στο σοσιαλιστικό μοντέλο ο πλούτος υφαρπάζεται.
Είναι στην ανθρώπινη φύση να ζηλεύουμε τα περισσότερα και καλύτερα.
Ωστόσο, η οικονομική ισότητα όπως την αντιμετωπίζει ο σοσιαλισμός είναι λάθος.
Η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ) είχε καταρρεύσει.
Οι δορυφόροι της ανατολικής Ευρώπης είχαν δραπετεύσει στη δεκαετία του 1990 από τον ΕΣΣΔ.
Η Κίνα είχε μετατραπεί από σοσιαλιστική οικονομία σε κρατικό καπιταλισμό ξεκινώντας από τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις του 1978.
Η κομμουνιστική Κούβα είχε μετατραπεί σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο διακοπών για καναδούς και ευρωπαίους και η σοσιαλιστική Βενεζουέλα κατέρρευσε τελείως.
Σε ένα δοκίμιο του 1989 με τίτλο «Το τέλος της ιστορίας», ο Francis Fukuyama ισχυρίστηκε ότι, όλα αυτά τα γεγονότα αποτελούν «άθικτη νίκη του οικονομικού και πολιτικού φιλελευθερισμού».
Τα σοσιαλιστικά κόμματα βέβαια ήταν παρόντα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες κατά τη διάρκεια του 20ου και του 21ου αιώνα και σε κάποιο χρονικό διάστημα και σε ορισμένες χώρες κυριαρχούσαν.
Αλλά έτειναν να είναι "ροζ" και όχι "κόκκινα" και γενικά ευνόησαν τις πολιτικές του κράτους πρόνοιας και όχι την εξαγορά των μέσων παραγωγής.
Προς το παρόν, στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αγωνίζονται τα σοσιαλιστικά κόμματα να μείνουν στην ζωή.
Το Βρετανικό Εργατικό Κόμμα, για παράδειγμα, εγκατέλειψε την κρατική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής σε μια αναθεώρηση του άρθρου IV του Συντάγματος του 1993.
Ο σοσιαλισμός, ωστόσο, πρόσφατα απογειώθηκε στην αμερικανική πολιτική σκηνή και εξακολουθεί να είναι η θεμελιώδης αρχή του Νέου Δημοκρατικού Κόμματος του Καναδά.
Στις ΗΠΑ, «οι στάσεις απέναντι στον σοσιαλισμό μεταξύ των Δημοκρατικών δεν έχουν αλλάξει ουσιαστικά από το 2010, ενώ το 57% σήμερα έχει θετική άποψη.
Η κυριότερη αλλαγή μεταξύ των Δημοκρατικών ήταν η λιγότερο αισιόδοξη άποψη απέναντι στον καπιταλισμό, φθάνοντας στο 47%».
Ενδιαφέρον είναι ότι οι "Αμερικανοί ηλικίας 18 έως 29 ετών είναι ακόμα πιο θετικοί στον σοσιαλισμό (51%), έναντι 45% για τον καπιταλισμό.
Οι σοσιαλιστικές προσδοκίες των νέων δεν πρέπει να αποτελούν έκπληξη για όλους όσους είναι εξοικειωμένοι με το εκπαιδευτικό σύστημα μας, από το δημοτικό σχολείο μέχρι το πανεπιστήμιο, το οποίο έχει προφανώς καταληφθεί από τους μαρξιστές, οι οποίοι χωρίζουν τον κόσμο μεταξύ καταπιεστών και καταπιεσμένων.
Ο σοσιαλισμός δεν είναι τίποτε άλλο από φθηνή προπαγάνδα.
Σοσιαλιστική Ισότητα
Η ισότητα είναι μια αόριστη έννοια αλλά απέκτησε σημαντική αξία στον δυτικό πολιτισμό μετά τον Διαφωτισμό.
Ισότητα από τι και σε τι;
Η ισότητα πρωτοεμφανίστηκε ιστορικά ως ισότητα ενώπιον του νόμου, τότε εξελίχθηκε σε ίσες ευκαιρίες και στη σοσιαλιστική θεωρία, πλαισιώνεται ως ισότητα των αποτελεσμάτων.
Η ισότητα των αποτελεσμάτων καταστρέφει τη σχέση μεταξύ του να μπορεί κανείς να απολαμβάνει τα οφέλη της παραγωγής του απέναντι σε ένα κράτος που κατάσχει την περιουσία όπως φαίνεται στο σύνθημα του Μάρξ, «από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με την ανάγκη του».
Ακόμη και ο Στάλιν θέλησε να διατηρήσει κάποια σχέση μεταξύ παραγωγής και διανομής: εισήγαγε στο Σοβιετικό Σύνταγμα το τροποποιημένο σύνθημα "από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του στον κάθ΄ένα σύμφωνα με το έργο του".
Οι υποστηρικτές της ισότητας των αποτελεσμάτων απαιτούν μια ακόμη πιο ριζική αποσύνδεση μεταξύ εργασίας και ανταμοιβής.
Παραγωγή και διανομή
Το επίκεντρο του σοσιαλισμού είναι η ανακατανομή του πλούτου. Όμως περιφρονούν τον τρόπο παραγωγής καθώς παρεμποδίζουν την ελεύθερη αγορά.
Έτσι, ένα κεντρικό πρόβλημα του σοσιαλισμού και κάθε κυβέρνησης είναι η έλλειψη παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών που επιθυμεί να αναδιανείμει.
Μια άλλη σημαντική κριτική στον σοσιαλισμό είναι η αποσύνδεση μεταξύ εργασίας και ανταμοιβής υπονομεύει το κίνητρο για εργασία και καινοτομία.
Οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις έχουν μια νομισματική λύση σε αυτό το πρόβλημα, απλώς εκτυπώνουν περισσότερα χρήματα.
Αυτό λειτουργεί προσωρινά, αλλά όσο ο πληθωρισμός αυξάνεται η νομισματική λύση καταρρέει.
Ο πληθωρισμός στην πλούσια σε πετρέλαιο Βενεζουέλα ανήλθε σε 80.000% το 2018.
Η σοσιαλιστική "ισότητα" μετεξελίσσεται σε ίση φτώχεια και πείνα για όλους, εκτός ίσως από μερικούς στην κυβέρνηση.
Ισότητα "uber alles"
Ενώ η ισότητα είναι μια σημαντική δυτική αξία, δεν είναι η μόνη.
Η ευημερία είναι μια άλλη σημαντική Δυτική αξία και η ευημερία χάθηκε καθώς η παραγωγή μειώθηκε.
Επιπλέον, εάν η ισότητα γίνει η μόνη αξία, η αποτελεσματικότητα εξαφανίζεται.
Τα αγαθά και οι υπηρεσίες δεν αναπτύσσονται ούτε διατίθενται. Επιπλέον, οι οικονομίες που ελέγχονται από την κυβέρνηση είναι εξαιρετικά αναποτελεσματικές: οι οικονομίες είναι εξαιρετικά σύνθετες και μεταλλάσσονται γρήγορα, οι γραφειοκρατίες είναι αδέξιοι και αργοί στις αλλαγές.
Η ελευθερία είναι μια άλλη σημαντική αξία.
Κάτω από το σοσιαλισμό, η ελευθερία περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό.
Με την απαλλοτρίωση του πλούτου και την αναδιανομή, οι άνθρωποι χάνουν την ικανότητα να εφευρίσκουν, να κινούνται, να αγοράζουν και να αναπτύσσονται.
Η ισότητα και η ελευθερία είναι απλώς ασυμβίβαστες.
Η δικαιοσύνη είναι μια άλλη αξία.
Τι δικαιοσύνη απονέμεται όταν αυτός που έχει την ικανότητα του πλούτου αντιμετωπίζει ένα κράτος που τον υφαρπάζει;
Σοσιαλιστική Διακυβέρνηση
Όσο περισσότερο μια οικονομία βρίσκεται υπό κυβερνητικό έλεγχο, τόσο περισσότερη δύναμη έχει η κυβέρνηση.
Οι συνέπειες αυτού του γεγονότος είναι σοβαρές: όπως έγραψε ο Λόρδος Acton στον Επίσκοπο Creighton το 1887, «η δύναμη τείνει να καταστρέφει και η απόλυτη δύναμη απογοητεύει απολύτως».
Η οικονομική ισότητα που απαιτεί μια ισχυρή κυβέρνηση συνήθως καταλήγει να οδηγεί σε πολιτική ανισότητα:
Οι πολιτικοί ηγέτες και η γραφειοκρατική ελίτ είναι πάντα οι μεγάλοι κερδισμένοι.
Στη σοσιαλιστική πολιτική ιεραρχία, όσοι βρίσκονται στην κορυφή είναι κοντά στην απόλυτη εξουσία…οι πιο κάτω δεν έχουν εξουσία.
Ο σοσιαλισμός αποδείχθηκε ασυμβίβαστος με τη δημοκρατία.
Οι σοσιαλιστικές χώρες τείνουν να γίνονται αλαζονικά δικτατορικές, μονομερείς, ολοκληρωτικές στον πολιτισμό και την ασφάλεια.
Οι υπηρεσίες ασφαλείας διαθέτουν απεριόριστη εξουσία
Η ισότητα του σοσιαλισμού καταστρέφει την ευημερία, την ελευθερία της δημοκρατίας
Ο κύριος λόγος για τον οποίο ο σοσιαλισμός έχει αποκτήσει δημοτικότητα στη Βόρεια Αμερική είναι, φυσικά, ότι χορηγούν «δωρεάν χρήματα».
Συνήθως οι υποσχέσεις αποδεικνύονται πλαστές (για παράδειγμα, ο πρώην πρόεδρος Obama υποστήριζε «μπορείτε να κρατήσετε το γιατρό σας», «μπορείτε να κρατήσετε το σχέδιο υγειονομικής περίθαλψης» θα εξοικονομήσει κάθε οικογένεια 2.500 δολάρια ετησίως.
Ήταν όλα αυτά αλήθεια;
Οι αστικές αξίες της ειλικρίνειας, της πίστης, της επιμέλειας και του αυτοέλεγχου που κάποτε κυριαρχούσαν έχουν αμφισβητηθεί εδώ και πολλές δεκαετίες από μια ηθική αυτοεκδήλωσης, αυτοπεποίθησης, στιγμιαίας ικανοποίησης και απαίτησης του αδύνατου
Για εκείνους τους Αμερικανούς που δεν επιθυμούν να ακολουθήσουν το δρόμο της ΕΣΣΔ, της Κομμουνιστικής Κίνας, των ερυθρών Χμέρ της Καμπότζης, της Βόρειας Κορέας, της Κούβας και της Βενεζουέλας, υπάρχει μια εναλλακτική διαδρομή.
Ο Πρόεδρος Ronald Reagan πρότεινε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα βοήθειας μόνο γι 'αυτό και μια ελεύθερη οικονομία αγοράς επιλογών.
Το συμπέρασμα η ισότητα του σοσιαλισμού καταστρέφει την ευημερία, την ελευθερία της δημοκρατίας.
www.bankingnews.gr
Με βάση το σοσιαλιστικό μοντέλο ο πλούτος θα πρέπει να αναδιανέμεται στα φτωχότερα στρώματα μέσω της κοινωνικής πολιτικής.
Καθώς ο πλούτος δεν παραδίδεται εθελοντικά η ανακατανομή θα πρέπει να επιβληθεί από τις κυβερνήσεις υποστηριζόμενες από νόμους και διοικητικούς κανονισμούς.
Ο σοσιαλισμός στην πράξη, υφαρπάζει τον πλούτο για να τον αναδιανείμει από αυτούς που έχουν ικανότητα να πλουτίζουν.
Ο σοσιαλισμός καταστρέφει τη σχέση μεταξύ της ικανότητας και της ανταμοιβής καθώς δημεύει τον πλούτο για να τον δώσει κάπου αλλού.
Ο σοσιαλισμός συμβάλλει στην αποσύνδεση της εργασίας και της ανταμοιβής, υπονομεύει το κίνητρο για εργασία και καινοτομία. Γιατί να εργάζεστε ή να αναλαμβάνετε κινδύνους εάν τα κέρδη τα παίρνει το κράτος βίαια για να τα δώσει κάπου αλλού;
Εάν αφαιρεθεί το βασικό κίνητρο της εργασίας και της παραγωγής, αφαιρείται ο πυρήνας της οικονομίας από ένα σύστημα.
Η ιστορία δυστυχώς έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα οικονομικό σπιράλ θανάτου.
Αν η δικαιοσύνη δίδει στον καθένα ότι του αξίζει, τότε η απόκτηση πλούτου από εκείνους που τον έχουν κερδίσει νόμιμα είναι επίσης μέρος της δικαιοσύνης.
Στο σοσιαλιστικό μοντέλο ο πλούτος υφαρπάζεται.
Είναι στην ανθρώπινη φύση να ζηλεύουμε τα περισσότερα και καλύτερα.
Ωστόσο, η οικονομική ισότητα όπως την αντιμετωπίζει ο σοσιαλισμός είναι λάθος.
Η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ) είχε καταρρεύσει.
Οι δορυφόροι της ανατολικής Ευρώπης είχαν δραπετεύσει στη δεκαετία του 1990 από τον ΕΣΣΔ.
Η Κίνα είχε μετατραπεί από σοσιαλιστική οικονομία σε κρατικό καπιταλισμό ξεκινώντας από τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις του 1978.
Η κομμουνιστική Κούβα είχε μετατραπεί σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο διακοπών για καναδούς και ευρωπαίους και η σοσιαλιστική Βενεζουέλα κατέρρευσε τελείως.
Σε ένα δοκίμιο του 1989 με τίτλο «Το τέλος της ιστορίας», ο Francis Fukuyama ισχυρίστηκε ότι, όλα αυτά τα γεγονότα αποτελούν «άθικτη νίκη του οικονομικού και πολιτικού φιλελευθερισμού».
Τα σοσιαλιστικά κόμματα βέβαια ήταν παρόντα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες κατά τη διάρκεια του 20ου και του 21ου αιώνα και σε κάποιο χρονικό διάστημα και σε ορισμένες χώρες κυριαρχούσαν.
Αλλά έτειναν να είναι "ροζ" και όχι "κόκκινα" και γενικά ευνόησαν τις πολιτικές του κράτους πρόνοιας και όχι την εξαγορά των μέσων παραγωγής.
Προς το παρόν, στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αγωνίζονται τα σοσιαλιστικά κόμματα να μείνουν στην ζωή.
Το Βρετανικό Εργατικό Κόμμα, για παράδειγμα, εγκατέλειψε την κρατική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής σε μια αναθεώρηση του άρθρου IV του Συντάγματος του 1993.
Ο σοσιαλισμός, ωστόσο, πρόσφατα απογειώθηκε στην αμερικανική πολιτική σκηνή και εξακολουθεί να είναι η θεμελιώδης αρχή του Νέου Δημοκρατικού Κόμματος του Καναδά.
Στις ΗΠΑ, «οι στάσεις απέναντι στον σοσιαλισμό μεταξύ των Δημοκρατικών δεν έχουν αλλάξει ουσιαστικά από το 2010, ενώ το 57% σήμερα έχει θετική άποψη.
Η κυριότερη αλλαγή μεταξύ των Δημοκρατικών ήταν η λιγότερο αισιόδοξη άποψη απέναντι στον καπιταλισμό, φθάνοντας στο 47%».
Ενδιαφέρον είναι ότι οι "Αμερικανοί ηλικίας 18 έως 29 ετών είναι ακόμα πιο θετικοί στον σοσιαλισμό (51%), έναντι 45% για τον καπιταλισμό.
Οι σοσιαλιστικές προσδοκίες των νέων δεν πρέπει να αποτελούν έκπληξη για όλους όσους είναι εξοικειωμένοι με το εκπαιδευτικό σύστημα μας, από το δημοτικό σχολείο μέχρι το πανεπιστήμιο, το οποίο έχει προφανώς καταληφθεί από τους μαρξιστές, οι οποίοι χωρίζουν τον κόσμο μεταξύ καταπιεστών και καταπιεσμένων.
Ο σοσιαλισμός δεν είναι τίποτε άλλο από φθηνή προπαγάνδα.
Σοσιαλιστική Ισότητα
Η ισότητα είναι μια αόριστη έννοια αλλά απέκτησε σημαντική αξία στον δυτικό πολιτισμό μετά τον Διαφωτισμό.
Ισότητα από τι και σε τι;
Η ισότητα πρωτοεμφανίστηκε ιστορικά ως ισότητα ενώπιον του νόμου, τότε εξελίχθηκε σε ίσες ευκαιρίες και στη σοσιαλιστική θεωρία, πλαισιώνεται ως ισότητα των αποτελεσμάτων.
Η ισότητα των αποτελεσμάτων καταστρέφει τη σχέση μεταξύ του να μπορεί κανείς να απολαμβάνει τα οφέλη της παραγωγής του απέναντι σε ένα κράτος που κατάσχει την περιουσία όπως φαίνεται στο σύνθημα του Μάρξ, «από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με την ανάγκη του».
Ακόμη και ο Στάλιν θέλησε να διατηρήσει κάποια σχέση μεταξύ παραγωγής και διανομής: εισήγαγε στο Σοβιετικό Σύνταγμα το τροποποιημένο σύνθημα "από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του στον κάθ΄ένα σύμφωνα με το έργο του".
Οι υποστηρικτές της ισότητας των αποτελεσμάτων απαιτούν μια ακόμη πιο ριζική αποσύνδεση μεταξύ εργασίας και ανταμοιβής.
Παραγωγή και διανομή
Το επίκεντρο του σοσιαλισμού είναι η ανακατανομή του πλούτου. Όμως περιφρονούν τον τρόπο παραγωγής καθώς παρεμποδίζουν την ελεύθερη αγορά.
Έτσι, ένα κεντρικό πρόβλημα του σοσιαλισμού και κάθε κυβέρνησης είναι η έλλειψη παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών που επιθυμεί να αναδιανείμει.
Μια άλλη σημαντική κριτική στον σοσιαλισμό είναι η αποσύνδεση μεταξύ εργασίας και ανταμοιβής υπονομεύει το κίνητρο για εργασία και καινοτομία.
Οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις έχουν μια νομισματική λύση σε αυτό το πρόβλημα, απλώς εκτυπώνουν περισσότερα χρήματα.
Αυτό λειτουργεί προσωρινά, αλλά όσο ο πληθωρισμός αυξάνεται η νομισματική λύση καταρρέει.
Ο πληθωρισμός στην πλούσια σε πετρέλαιο Βενεζουέλα ανήλθε σε 80.000% το 2018.
Η σοσιαλιστική "ισότητα" μετεξελίσσεται σε ίση φτώχεια και πείνα για όλους, εκτός ίσως από μερικούς στην κυβέρνηση.
Ισότητα "uber alles"
Ενώ η ισότητα είναι μια σημαντική δυτική αξία, δεν είναι η μόνη.
Η ευημερία είναι μια άλλη σημαντική Δυτική αξία και η ευημερία χάθηκε καθώς η παραγωγή μειώθηκε.
Επιπλέον, εάν η ισότητα γίνει η μόνη αξία, η αποτελεσματικότητα εξαφανίζεται.
Τα αγαθά και οι υπηρεσίες δεν αναπτύσσονται ούτε διατίθενται. Επιπλέον, οι οικονομίες που ελέγχονται από την κυβέρνηση είναι εξαιρετικά αναποτελεσματικές: οι οικονομίες είναι εξαιρετικά σύνθετες και μεταλλάσσονται γρήγορα, οι γραφειοκρατίες είναι αδέξιοι και αργοί στις αλλαγές.
Η ελευθερία είναι μια άλλη σημαντική αξία.
Κάτω από το σοσιαλισμό, η ελευθερία περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό.
Με την απαλλοτρίωση του πλούτου και την αναδιανομή, οι άνθρωποι χάνουν την ικανότητα να εφευρίσκουν, να κινούνται, να αγοράζουν και να αναπτύσσονται.
Η ισότητα και η ελευθερία είναι απλώς ασυμβίβαστες.
Η δικαιοσύνη είναι μια άλλη αξία.
Τι δικαιοσύνη απονέμεται όταν αυτός που έχει την ικανότητα του πλούτου αντιμετωπίζει ένα κράτος που τον υφαρπάζει;
Σοσιαλιστική Διακυβέρνηση
Όσο περισσότερο μια οικονομία βρίσκεται υπό κυβερνητικό έλεγχο, τόσο περισσότερη δύναμη έχει η κυβέρνηση.
Οι συνέπειες αυτού του γεγονότος είναι σοβαρές: όπως έγραψε ο Λόρδος Acton στον Επίσκοπο Creighton το 1887, «η δύναμη τείνει να καταστρέφει και η απόλυτη δύναμη απογοητεύει απολύτως».
Η οικονομική ισότητα που απαιτεί μια ισχυρή κυβέρνηση συνήθως καταλήγει να οδηγεί σε πολιτική ανισότητα:
Οι πολιτικοί ηγέτες και η γραφειοκρατική ελίτ είναι πάντα οι μεγάλοι κερδισμένοι.
Στη σοσιαλιστική πολιτική ιεραρχία, όσοι βρίσκονται στην κορυφή είναι κοντά στην απόλυτη εξουσία…οι πιο κάτω δεν έχουν εξουσία.
Ο σοσιαλισμός αποδείχθηκε ασυμβίβαστος με τη δημοκρατία.
Οι σοσιαλιστικές χώρες τείνουν να γίνονται αλαζονικά δικτατορικές, μονομερείς, ολοκληρωτικές στον πολιτισμό και την ασφάλεια.
Οι υπηρεσίες ασφαλείας διαθέτουν απεριόριστη εξουσία
Η ισότητα του σοσιαλισμού καταστρέφει την ευημερία, την ελευθερία της δημοκρατίας
Ο κύριος λόγος για τον οποίο ο σοσιαλισμός έχει αποκτήσει δημοτικότητα στη Βόρεια Αμερική είναι, φυσικά, ότι χορηγούν «δωρεάν χρήματα».
Συνήθως οι υποσχέσεις αποδεικνύονται πλαστές (για παράδειγμα, ο πρώην πρόεδρος Obama υποστήριζε «μπορείτε να κρατήσετε το γιατρό σας», «μπορείτε να κρατήσετε το σχέδιο υγειονομικής περίθαλψης» θα εξοικονομήσει κάθε οικογένεια 2.500 δολάρια ετησίως.
Ήταν όλα αυτά αλήθεια;
Οι αστικές αξίες της ειλικρίνειας, της πίστης, της επιμέλειας και του αυτοέλεγχου που κάποτε κυριαρχούσαν έχουν αμφισβητηθεί εδώ και πολλές δεκαετίες από μια ηθική αυτοεκδήλωσης, αυτοπεποίθησης, στιγμιαίας ικανοποίησης και απαίτησης του αδύνατου
Για εκείνους τους Αμερικανούς που δεν επιθυμούν να ακολουθήσουν το δρόμο της ΕΣΣΔ, της Κομμουνιστικής Κίνας, των ερυθρών Χμέρ της Καμπότζης, της Βόρειας Κορέας, της Κούβας και της Βενεζουέλας, υπάρχει μια εναλλακτική διαδρομή.
Ο Πρόεδρος Ronald Reagan πρότεινε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα βοήθειας μόνο γι 'αυτό και μια ελεύθερη οικονομία αγοράς επιλογών.
Το συμπέρασμα η ισότητα του σοσιαλισμού καταστρέφει την ευημερία, την ελευθερία της δημοκρατίας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών