Η αύξηση της κερδοφορίας των τραπεζών μειώνει τον κίνδυνο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, προκύπτει από έρευνα του ΔΝΤ
Η αύξηση της κερδοφορίας των τραπεζών μειώνει τον κίνδυνο στο σύστημα, σύμφωνα με όσα προκύπτουν από έρευνα (περιλαμβάνει 431 τράπεζες, 2004 με 2017) του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείο (ΔΝΤ).
Όπως σχολιάζουν οι συγγραφείς της έρευνας στο μπλογκ του ΔΝΤ, η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007-2009 και η επακόλουθη περίοδος χαμηλών επιτοκίων έχουν ανανεώσει το ενδιαφέρον των πολιτικών για τη σχέση μεταξύ τραπεζικής κερδοφορίας και χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
Παρά την επακόλουθη ανάκαμψη, η απόδοση κεφαλαίου πολλών τραπεζών παραμένει κάτω από το κόστος των ιδίων κεφαλαίων, με τις αγορές να μην εμφανίζονται αισιόδοξες σχετικά με τον κλάδο.
«Η υψηλότερη κερδοφορία συνδέεται με χαμηλότερους κινδύνους όχι μόνο σε επίπεδο επιμέρους ιδρυμάτων αλλά και σε επίπεδο συστήματος.
Τα υψηλά κέρδη μειώνουν τον κίνδυνο με δύο τρόπους.
Τα κέρδη τείνουν να δημιουργούν αποθέματα έναντι των αρνητικών σοκ.
Επίσης, η προοπτική των μελλοντικών κερδών περιορίζει τη συμπεριφορά ανάληψης κινδύνων από τις τράπεζες.
Ενώ το επίπεδο της κερδοφορίας των τραπεζών είναι σημαντικό για τη χρηματοοικονομική σταθερότητα, έχει μεγάλη σημασία από πού προέρχονται τα κέρδη μιας τράπεζας.
Στο περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων, μετά από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, οι τράπεζες διαφοροποίησαν τα χαρτοφυλάκιά τους.
Η αυξημένη εξάρτηση από τα μη έσοδα από τόκους τείνει να συνδέεται με αυξημένους κινδύνους για τις τράπεζες. (…)
Οι τράπεζες με υψηλότερη ισχύ στην αγορά τείνουν να συνδέονται με χαμηλότερους κινδύνους σε επίπεδο τραπεζών, αλλά με υψηλότερη συμβολή στον συστημικό κίνδυνο», σχολιάζεται χαρακτηριστικά.
Τι σημαίνει αυτό για τις αρχές;
Πρώτον, τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν την ανάγκη για μια πιο ξεκάθαρη διάκριση μεταξύ των διαφορετικών τύπων των εσόδων.
Δεύτερον, είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη ο αντίκτυπος της ενοποίησης των τραπεζών στον ανταγωνισμό και τον συστημικό κίνδυνο.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να επιτύχουν μια ισορροπία μεταξύ της ενοποίησης με εξοικονόμηση κόστους και ενός ανταγωνιστικού τραπεζικού περιβάλλοντος.
Τρίτον, τα αποτελέσματα δείχνουν την ανάγκη αξιολόγησης της πηγής και της βιωσιμότητας των τραπεζικών κερδών, ιδίως όταν υπάρχει υπερβολική εξάρτηση από τα έσοδα εκτός τόκων, τη χονδρική χρηματοδότηση και τη μόχλευση, υπογραμμίζεται.
www.bankingnews.gr
Όπως σχολιάζουν οι συγγραφείς της έρευνας στο μπλογκ του ΔΝΤ, η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007-2009 και η επακόλουθη περίοδος χαμηλών επιτοκίων έχουν ανανεώσει το ενδιαφέρον των πολιτικών για τη σχέση μεταξύ τραπεζικής κερδοφορίας και χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
Παρά την επακόλουθη ανάκαμψη, η απόδοση κεφαλαίου πολλών τραπεζών παραμένει κάτω από το κόστος των ιδίων κεφαλαίων, με τις αγορές να μην εμφανίζονται αισιόδοξες σχετικά με τον κλάδο.
«Η υψηλότερη κερδοφορία συνδέεται με χαμηλότερους κινδύνους όχι μόνο σε επίπεδο επιμέρους ιδρυμάτων αλλά και σε επίπεδο συστήματος.
Τα υψηλά κέρδη μειώνουν τον κίνδυνο με δύο τρόπους.
Τα κέρδη τείνουν να δημιουργούν αποθέματα έναντι των αρνητικών σοκ.
Επίσης, η προοπτική των μελλοντικών κερδών περιορίζει τη συμπεριφορά ανάληψης κινδύνων από τις τράπεζες.
Ενώ το επίπεδο της κερδοφορίας των τραπεζών είναι σημαντικό για τη χρηματοοικονομική σταθερότητα, έχει μεγάλη σημασία από πού προέρχονται τα κέρδη μιας τράπεζας.
Στο περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων, μετά από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, οι τράπεζες διαφοροποίησαν τα χαρτοφυλάκιά τους.
Η αυξημένη εξάρτηση από τα μη έσοδα από τόκους τείνει να συνδέεται με αυξημένους κινδύνους για τις τράπεζες. (…)
Οι τράπεζες με υψηλότερη ισχύ στην αγορά τείνουν να συνδέονται με χαμηλότερους κινδύνους σε επίπεδο τραπεζών, αλλά με υψηλότερη συμβολή στον συστημικό κίνδυνο», σχολιάζεται χαρακτηριστικά.
Τι σημαίνει αυτό για τις αρχές;
Πρώτον, τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν την ανάγκη για μια πιο ξεκάθαρη διάκριση μεταξύ των διαφορετικών τύπων των εσόδων.
Δεύτερον, είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη ο αντίκτυπος της ενοποίησης των τραπεζών στον ανταγωνισμό και τον συστημικό κίνδυνο.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να επιτύχουν μια ισορροπία μεταξύ της ενοποίησης με εξοικονόμηση κόστους και ενός ανταγωνιστικού τραπεζικού περιβάλλοντος.
Τρίτον, τα αποτελέσματα δείχνουν την ανάγκη αξιολόγησης της πηγής και της βιωσιμότητας των τραπεζικών κερδών, ιδίως όταν υπάρχει υπερβολική εξάρτηση από τα έσοδα εκτός τόκων, τη χονδρική χρηματοδότηση και τη μόχλευση, υπογραμμίζεται.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών