H νομισματική πολιτική δεν μοιάζει ικανή να αντιμετωπίσει τα δομικά προβλήματα των οικονομιών
Στο θέμα της νομισματικής πολιτικής που ασκούν οι κεντρικές τράπεζες και στο κατά πόσο είναι η ορθή προκειμένου να στηριχθούν οικονομίες και αγορές, επανέρχεται με report της η Bank of America.
Αν και η παγκόσμια ανάπτυξη υποχωρεί, ο πληθωρισμός βρίσκεται κάτω από τους στόχους των κεντρικών τραπεζών, η ανεργία είναι σε χαμηλά επίπεδα και οι μισθοί αυξάνουν, τουλάχιστον στις περισσότερες οικονομίες των G10, η νομισματική πολιτική γίνεται όλο και πιο χαλαρή.
Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν την τακτική διαδραματίζει η Fed, η οποία μοιάζει να πιέζει και τις υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες να ακολουθήσουν.
Η Fed μειώνει τα επιτόκια, παρά το ότι η αμερικανική οικονομία είναι η ισχυρότερη μεταξύ των G10, η ανάπτυξή της έχει αρχίσει να χαλαρώνει, καθώς τελείωσε η θετική επίδραση από το πρόγραμμα στήριξης του Trump, η ανεργία βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο 50 ετών και ο πληθωρισμός είναι οριακά κοντά στον στόχο που έχει θέσει η ίδια η τράπεζα.
Οι παγκόσμιοι κίνδυνοι έχουν αυξηθεί, αλλά η νομισματική πολιτική μπορεί να μην είναι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισής τους σε ορισμένες περιπτώσεις.
Οι κίνδυνοι που προσπαθεί να αντιμετωπίσει η νομισματική πολιτική είναι κατά κύριο λόγο το αποτέλεσμα των αποτυχιών πολιτικής σε άλλους τομείς, οι οποίοι είναι απίθανο να μπορέσουν να αντισταθμιστούν από τις ίδιες τις κεντρικές τράπεζες.
Οι κίνδυνοι αυτοί περιλαμβάνουν τις εμπορικές εντάσεις μεταξύ των ΗΠΑ και ορισμένων άλλων χωρών, τους περιορισμούς του μοντέλου ανάπτυξης της Γερμανίας με βάση τις εξαγωγές και την αποτυχία της χώρας να εφαρμόσει δημοσιονομικά κίνητρα, πολιτικούς κινδύνους και μη βιώσιμες δημοσιονομικές πολιτικές στην Ιταλία και φυσικά το Brexit. Επιπλέον η χαλαρή νομισματική πολιτική των κεντρικών τραπεζών μπορεί στην πραγματικότητα να επιτρέψει τη συνέχιση ή ακόμα και την επιδείνωση τέτοιων πολιτικών λαθών.
Επίσης η νομισματική πολιτική έχει μειωμένες αποδόσεις, με όλο και μικρότερο αντίκτυπο στον πληθωρισμό και τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό.
Οι περισσότερες κεντρικές τράπεζες έχουν πολύ περιορισμένο χώρο πολιτικής και ίσως να σπαταλούν πολύτιμα πυρομαχικά.
Εάν ο πληθωρισμός είναι χαμηλός για λόγους (καλούς ή κακούς) που δεν έχουν καμία σχέση με τη νομισματική πολιτική, η μεγαλύτερη δράση των κεντρικών τραπεζών δεν θα οδηγήσει αναγκαστικά σε υψηλότερο πληθωρισμό, γεγονός που θα μπορούσε να μειώσει την αξιοπιστία των κεντρικών τραπεζών και την αποτελεσματικότητά τους στην επίτευξη του στόχου του πληθωρισμού μελλοντικός.
Τελευταίο, αλλά σίγουρα όχι λιγότερο σημαντικό, είναι το ότι η χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής σε αυτό το περιβάλλον υποστηρίζει τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων περισσότερο από την πραγματική οικονομία.
Αυτό αυξάνει τους κινδύνους δημιουργίας φούσκας των αποτιμήσεων και επανάληψη του λάθους που είχε κάνει πριν από αρκετές δεκαετίες ως πρόεδρος της Fed, ο Alan Greenspan…
www.bankingnews.gr
Αν και η παγκόσμια ανάπτυξη υποχωρεί, ο πληθωρισμός βρίσκεται κάτω από τους στόχους των κεντρικών τραπεζών, η ανεργία είναι σε χαμηλά επίπεδα και οι μισθοί αυξάνουν, τουλάχιστον στις περισσότερες οικονομίες των G10, η νομισματική πολιτική γίνεται όλο και πιο χαλαρή.
Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν την τακτική διαδραματίζει η Fed, η οποία μοιάζει να πιέζει και τις υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες να ακολουθήσουν.
Η Fed μειώνει τα επιτόκια, παρά το ότι η αμερικανική οικονομία είναι η ισχυρότερη μεταξύ των G10, η ανάπτυξή της έχει αρχίσει να χαλαρώνει, καθώς τελείωσε η θετική επίδραση από το πρόγραμμα στήριξης του Trump, η ανεργία βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο 50 ετών και ο πληθωρισμός είναι οριακά κοντά στον στόχο που έχει θέσει η ίδια η τράπεζα.
Οι παγκόσμιοι κίνδυνοι έχουν αυξηθεί, αλλά η νομισματική πολιτική μπορεί να μην είναι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισής τους σε ορισμένες περιπτώσεις.
Οι κίνδυνοι που προσπαθεί να αντιμετωπίσει η νομισματική πολιτική είναι κατά κύριο λόγο το αποτέλεσμα των αποτυχιών πολιτικής σε άλλους τομείς, οι οποίοι είναι απίθανο να μπορέσουν να αντισταθμιστούν από τις ίδιες τις κεντρικές τράπεζες.
Οι κίνδυνοι αυτοί περιλαμβάνουν τις εμπορικές εντάσεις μεταξύ των ΗΠΑ και ορισμένων άλλων χωρών, τους περιορισμούς του μοντέλου ανάπτυξης της Γερμανίας με βάση τις εξαγωγές και την αποτυχία της χώρας να εφαρμόσει δημοσιονομικά κίνητρα, πολιτικούς κινδύνους και μη βιώσιμες δημοσιονομικές πολιτικές στην Ιταλία και φυσικά το Brexit. Επιπλέον η χαλαρή νομισματική πολιτική των κεντρικών τραπεζών μπορεί στην πραγματικότητα να επιτρέψει τη συνέχιση ή ακόμα και την επιδείνωση τέτοιων πολιτικών λαθών.
Επίσης η νομισματική πολιτική έχει μειωμένες αποδόσεις, με όλο και μικρότερο αντίκτυπο στον πληθωρισμό και τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό.
Οι περισσότερες κεντρικές τράπεζες έχουν πολύ περιορισμένο χώρο πολιτικής και ίσως να σπαταλούν πολύτιμα πυρομαχικά.
Εάν ο πληθωρισμός είναι χαμηλός για λόγους (καλούς ή κακούς) που δεν έχουν καμία σχέση με τη νομισματική πολιτική, η μεγαλύτερη δράση των κεντρικών τραπεζών δεν θα οδηγήσει αναγκαστικά σε υψηλότερο πληθωρισμό, γεγονός που θα μπορούσε να μειώσει την αξιοπιστία των κεντρικών τραπεζών και την αποτελεσματικότητά τους στην επίτευξη του στόχου του πληθωρισμού μελλοντικός.
Τελευταίο, αλλά σίγουρα όχι λιγότερο σημαντικό, είναι το ότι η χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής σε αυτό το περιβάλλον υποστηρίζει τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων περισσότερο από την πραγματική οικονομία.
Αυτό αυξάνει τους κινδύνους δημιουργίας φούσκας των αποτιμήσεων και επανάληψη του λάθους που είχε κάνει πριν από αρκετές δεκαετίες ως πρόεδρος της Fed, ο Alan Greenspan…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών