ΕΚΤ και Fed θα κάνουν λίγα πράγματα για να βελτιώσουν τις σταθερά αρνητικές προοπτικές για την παγκόσμια οικονομία
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Federal Reserve θα υπόκεινται σε ακόμη μεγαλύτερο έλεγχο κατά τις επόμενες 10 ημέρες, καθώς οι επιτροπές χάραξης πολιτικής συζητούν τις πρόσφατες οικονομικές εξελίξεις, επικαιροποιούν την εκτίμησή τους για τις προοπτικές και υιοθετούν οποιεσδήποτε ενέργειες και οδηγίες κρίνουν αναγκαίες.
Το αποτέλεσμα θα ικανοποιήσει κατά πάσα πιθανότητα όσους περιμένουν τις δύο πιο σημαντικές κεντρικές τράπεζες στον κόσμο να χαλαρώσουν περαιτέρω τη νομισματική τους πολιτική.
Κατά πάσα πιθανότητα, όμως, θα κάνουν λίγα πράγματα για να βελτιώσουν τις σταθερά αρνητικές προοπτικές για την παγκόσμια οικονομία, εκτιμά ο Mohamed El-Erian, επικεφαλής οικονομολόγος στην Allianz.
Και χωρίς αμφιβολία θα απογοητεύσει εκείνους, τόσο μέσα όσο και έξω από τις κεντρικές τράπεζες, που αναζητούν το κίνητρο να στραφούν από τη νομισματική πολιτική στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και, για ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, τα δημοσιονομικά εργαλεία που είναι καλύτερα.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το καλύτερο που μπορούν οι αγορές να ελπίζουν είναι ότι θα μπορέσουν να πλοηγηθούν στο ναρκοπέδιο όπου βρίσκονται, χωρίς να κατηγορούνται ότι δεν κάνουν αρκετά, ότι προκαλούν οικονομική ζημία και ότι συμβάλλουν στην αδικαιολόγητη οικονομική αστάθεια.
Πράγματι, το πιο πιθανό αποτέλεσμα είναι ότι θα θεωρηθούν ως μέτρα που θεωρούνται αναποτελεσματικά ή, ακόμη χειρότερα, αντιπαραγωγικά.
Και είναι ένα δίλημμα που είναι απίθανο να επιλυθεί σύντομα.
Αυτή είναι μια ειρωνική κατάσταση για τις κεντρικές τράπεζες.
Θεωρητικά, έχουν στη διάθεσή τους ισχυρά εργαλεία όπως την πολιτική αυτονομία, τα ταλαντούχα μέλη του προσωπικού και τον μερικό έλεγχο του ποσού και του κόστους του χρήματος.
Αυτό τους επιτρέπει να ανταποκρίνονται γρήγορα, να τροποποιούν τις συμπεριφορές των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων και να είναι τολμηροί όταν χρειάζεται.
Αλλά επειδή οι εξαιρετικές δράσεις τους κατά την τελευταία δεκαετία δεν υποστηρίχθηκαν από τις κατάλληλες απαντήσεις από άλλους φορείς χάραξης πολιτικής, συνέβαλαν στο τρέχον δίλημμα τους.
Και όσο περισσότερο μένουν οι κεντρικές τράπεζες μπροστά, οι πιο ευτυχισμένες αγορές και οι κυβερνήσεις θα είναι να μεταβιβάσουν περισσότερες ευθύνες σε αυτές.
Με απλά λόγια, καθίσταται όλο και πιο δύσκολο για τις κεντρικές τράπεζες είτε να προχωρήσουν είτε να οπισθοχωρήσουν.
Είναι ένα δίλημμα που βρίσκεται στο επίκεντρο τις τελευταίες εβδομάδες.
Ας πάρουμε ως παράδειγμα την Fed, της οποίας η πολυπλοκότητα της πολιτικής, αν και σημαντική, ανοιχτή σε σχέση με εκείνη της ΕΚΤ, δέχεται τα πυρά του προέδρου Donald Trump.
Ο αμερικανός πρόεδρος έχει επιτεθεί επανειλημμένα στη Fed επειδή δεν έκανε αρκετά για να υποστηρίξει την ατζέντα ανάπτυξης, ενώ από την άλλη, ο Bill Dudley, πρώην πρόεδρος της Fed της Νέας Υόρκης, η πιο ισχυρή από τις περιφερειακές τράπεζες του συστήματος, υποστηρίζει ότι έχει κάνει πάρα πολλά.
Διαμετρικά αντίθετες απόψεις έχουν επίσης δημοσιευθεί από το εσωτερικό της Fed, με ορισμένα μέλη της Ομοσπονδιακής Επιτροπής να υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει ανάγκη για μείωση του επιτοκίου αυτό το μήνα, ενώ άλλοι υποστηρίζουν μείωση κατά 50 μονάδες βάσης.
Αυτό μας οδηγεί στην ΕΚΤ.
Σε αντίθεση με την Fed, είναι αντιμέτωπη με σαφή ένδειξη της ταχέως μειούμενης οικονομικής δυναμικής.
Ως εκ τούτου, βρίσκεται υπό την πίεση της αγοράς να μειώσει περαιτέρω τα επιτόκια σε αρνητικό έδαφος αυτό το μήνα και να επαναλάβει τις αγορές περιουσιακών στοιχείων μεγάλης κλίμακας τις επόμενες εβδομάδες.
Δεδομένου ότι οι επενδυτές έχουν ήδη τιμολογήσει τέτοιου είδους βήματα, ενώ η αποτυχία παρακολούθησης πιθανότατα θα προκαλέσει χρηματοοικονομική αστάθεια, που κινδυνεύει να υπονομεύσει μια ήδη εύθραυστη περιφερειακή οικονομία.
Ωστόσο, λίγοι αναμένουν τέτοιες ενέργειες να βελτιώσουν ουσιαστικά τις οικονομικές προοπτικές της ευρωζώνης για έναν απλό λόγο: Η περαιτέρω χαλάρωση των οικονομικών συνθηκών δεν βοηθά στην εξάλειψη των διαρθρωτικών και κυκλικών εμποδίων στην ανάπτυξη.
Ακόμη χειρότερο για την ΕΚΤ είναι μια βραδέως διαδεδομένη άποψη που προειδοποιεί για το άμεσο κόστος περαιτέρω τόνωσης της νομισματικής πολιτικής.
Το βασικό στοιχείο είναι ότι η επιμονή των αρνητικών επιτοκίων εξαφανίζεται στην ακεραιότητα μιας εύρυθμης οικονομίας βασιζόμενης στην αγορά, περιορίζοντας τις τραπεζικές πιστώσεις, ενθαρρύνοντας την ανεύθυνη ανάληψη κινδύνων από τις μη τραπεζικές επιχειρήσεις, αποθαρρύνοντας την παροχή προϊόντων χρηματοοικονομικής προστασίας που αποτελούν σημαντικό μέρος της χρηματοοικονομικής ασφάλειας ενός νοικοκυριού και προκαλώντας λανθασμένη κατανομή των πόρων.
Όλα αυτά δεσμεύουν την ΕΚΤ όχι μόνο για τη συνεδρίασή της αργότερα αυτό το μήνα.
Μπορεί είτε να διακινδυνεύσει οικονομικές διαταραχές από απογοητευτευμένουν επενδυτές, οι οποίοι αγκιστρώνονται στην ευρεία και προβλέψιμη ρευστότητα των κεντρικών τραπεζών είτε ανταποκρίνονται στις προσδοκίες της αγοράς μόνο για να διακινδυνεύσουν να βλάψουν περισσότερο την οικονομία.
Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχει μια διέξοδος από το χάος.
Τα κακά νέα είναι ότι απαιτεί πολιτική βούληση και θάρρος σε εθνικό, περιφερειακό και πολυμερές επίπεδο, η οποία μέχρι στιγμής δεν υπήρχε.
Εάν δεν υπάρξει σημαντική δημοσιονομική δέσμευση από κυβερνήσεις και άλλους φορείς χάραξης πολιτικής, το δίλημμα των κεντρικών τραπεζών θα γίνει πιο οξύ.
www.bankingnews.gr
Το αποτέλεσμα θα ικανοποιήσει κατά πάσα πιθανότητα όσους περιμένουν τις δύο πιο σημαντικές κεντρικές τράπεζες στον κόσμο να χαλαρώσουν περαιτέρω τη νομισματική τους πολιτική.
Κατά πάσα πιθανότητα, όμως, θα κάνουν λίγα πράγματα για να βελτιώσουν τις σταθερά αρνητικές προοπτικές για την παγκόσμια οικονομία, εκτιμά ο Mohamed El-Erian, επικεφαλής οικονομολόγος στην Allianz.
Και χωρίς αμφιβολία θα απογοητεύσει εκείνους, τόσο μέσα όσο και έξω από τις κεντρικές τράπεζες, που αναζητούν το κίνητρο να στραφούν από τη νομισματική πολιτική στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και, για ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, τα δημοσιονομικά εργαλεία που είναι καλύτερα.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το καλύτερο που μπορούν οι αγορές να ελπίζουν είναι ότι θα μπορέσουν να πλοηγηθούν στο ναρκοπέδιο όπου βρίσκονται, χωρίς να κατηγορούνται ότι δεν κάνουν αρκετά, ότι προκαλούν οικονομική ζημία και ότι συμβάλλουν στην αδικαιολόγητη οικονομική αστάθεια.
Πράγματι, το πιο πιθανό αποτέλεσμα είναι ότι θα θεωρηθούν ως μέτρα που θεωρούνται αναποτελεσματικά ή, ακόμη χειρότερα, αντιπαραγωγικά.
Και είναι ένα δίλημμα που είναι απίθανο να επιλυθεί σύντομα.
Αυτή είναι μια ειρωνική κατάσταση για τις κεντρικές τράπεζες.
Θεωρητικά, έχουν στη διάθεσή τους ισχυρά εργαλεία όπως την πολιτική αυτονομία, τα ταλαντούχα μέλη του προσωπικού και τον μερικό έλεγχο του ποσού και του κόστους του χρήματος.
Αυτό τους επιτρέπει να ανταποκρίνονται γρήγορα, να τροποποιούν τις συμπεριφορές των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων και να είναι τολμηροί όταν χρειάζεται.
Αλλά επειδή οι εξαιρετικές δράσεις τους κατά την τελευταία δεκαετία δεν υποστηρίχθηκαν από τις κατάλληλες απαντήσεις από άλλους φορείς χάραξης πολιτικής, συνέβαλαν στο τρέχον δίλημμα τους.
Και όσο περισσότερο μένουν οι κεντρικές τράπεζες μπροστά, οι πιο ευτυχισμένες αγορές και οι κυβερνήσεις θα είναι να μεταβιβάσουν περισσότερες ευθύνες σε αυτές.
Με απλά λόγια, καθίσταται όλο και πιο δύσκολο για τις κεντρικές τράπεζες είτε να προχωρήσουν είτε να οπισθοχωρήσουν.
Είναι ένα δίλημμα που βρίσκεται στο επίκεντρο τις τελευταίες εβδομάδες.
Ας πάρουμε ως παράδειγμα την Fed, της οποίας η πολυπλοκότητα της πολιτικής, αν και σημαντική, ανοιχτή σε σχέση με εκείνη της ΕΚΤ, δέχεται τα πυρά του προέδρου Donald Trump.
Ο αμερικανός πρόεδρος έχει επιτεθεί επανειλημμένα στη Fed επειδή δεν έκανε αρκετά για να υποστηρίξει την ατζέντα ανάπτυξης, ενώ από την άλλη, ο Bill Dudley, πρώην πρόεδρος της Fed της Νέας Υόρκης, η πιο ισχυρή από τις περιφερειακές τράπεζες του συστήματος, υποστηρίζει ότι έχει κάνει πάρα πολλά.
Διαμετρικά αντίθετες απόψεις έχουν επίσης δημοσιευθεί από το εσωτερικό της Fed, με ορισμένα μέλη της Ομοσπονδιακής Επιτροπής να υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει ανάγκη για μείωση του επιτοκίου αυτό το μήνα, ενώ άλλοι υποστηρίζουν μείωση κατά 50 μονάδες βάσης.
Αυτό μας οδηγεί στην ΕΚΤ.
Σε αντίθεση με την Fed, είναι αντιμέτωπη με σαφή ένδειξη της ταχέως μειούμενης οικονομικής δυναμικής.
Ως εκ τούτου, βρίσκεται υπό την πίεση της αγοράς να μειώσει περαιτέρω τα επιτόκια σε αρνητικό έδαφος αυτό το μήνα και να επαναλάβει τις αγορές περιουσιακών στοιχείων μεγάλης κλίμακας τις επόμενες εβδομάδες.
Δεδομένου ότι οι επενδυτές έχουν ήδη τιμολογήσει τέτοιου είδους βήματα, ενώ η αποτυχία παρακολούθησης πιθανότατα θα προκαλέσει χρηματοοικονομική αστάθεια, που κινδυνεύει να υπονομεύσει μια ήδη εύθραυστη περιφερειακή οικονομία.
Ωστόσο, λίγοι αναμένουν τέτοιες ενέργειες να βελτιώσουν ουσιαστικά τις οικονομικές προοπτικές της ευρωζώνης για έναν απλό λόγο: Η περαιτέρω χαλάρωση των οικονομικών συνθηκών δεν βοηθά στην εξάλειψη των διαρθρωτικών και κυκλικών εμποδίων στην ανάπτυξη.
Ακόμη χειρότερο για την ΕΚΤ είναι μια βραδέως διαδεδομένη άποψη που προειδοποιεί για το άμεσο κόστος περαιτέρω τόνωσης της νομισματικής πολιτικής.
Το βασικό στοιχείο είναι ότι η επιμονή των αρνητικών επιτοκίων εξαφανίζεται στην ακεραιότητα μιας εύρυθμης οικονομίας βασιζόμενης στην αγορά, περιορίζοντας τις τραπεζικές πιστώσεις, ενθαρρύνοντας την ανεύθυνη ανάληψη κινδύνων από τις μη τραπεζικές επιχειρήσεις, αποθαρρύνοντας την παροχή προϊόντων χρηματοοικονομικής προστασίας που αποτελούν σημαντικό μέρος της χρηματοοικονομικής ασφάλειας ενός νοικοκυριού και προκαλώντας λανθασμένη κατανομή των πόρων.
Όλα αυτά δεσμεύουν την ΕΚΤ όχι μόνο για τη συνεδρίασή της αργότερα αυτό το μήνα.
Μπορεί είτε να διακινδυνεύσει οικονομικές διαταραχές από απογοητευτευμένουν επενδυτές, οι οποίοι αγκιστρώνονται στην ευρεία και προβλέψιμη ρευστότητα των κεντρικών τραπεζών είτε ανταποκρίνονται στις προσδοκίες της αγοράς μόνο για να διακινδυνεύσουν να βλάψουν περισσότερο την οικονομία.
Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχει μια διέξοδος από το χάος.
Τα κακά νέα είναι ότι απαιτεί πολιτική βούληση και θάρρος σε εθνικό, περιφερειακό και πολυμερές επίπεδο, η οποία μέχρι στιγμής δεν υπήρχε.
Εάν δεν υπάρξει σημαντική δημοσιονομική δέσμευση από κυβερνήσεις και άλλους φορείς χάραξης πολιτικής, το δίλημμα των κεντρικών τραπεζών θα γίνει πιο οξύ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών