Τα κρυπτονομίσματα είναι «αποκεντρωμένα», στις συναλλαγές τους δεν υπάρχει μεσάζοντας (τράπεζα) - Αποτελούν ψήφο μη-εμπιστοσύνης στις πολιτικές των κεντρικών τραπεζών
Τα κρυπτονομίσματα κερδίζουν συνεχώς έδαφος γιατί είναι «αποκεντρωμένα», δηλαδή δεν υπάρχει ενδιάμεσος φορέας, οι συναλλαγές γίνονται από ένα συμβαλλόμενο μέρος προς άλλο συμβαλλόμενο μέρος με χρήση ηλεκτρονικών διευθύνσεων, χωρίς τη μεσολάβηση των κεντρικών τραπεζών γι'αυτό και στην πραγματικότητα, αντιπροσωπεύουν ψήφο μη-εμπιστοσύνης στις πολιτικές των κεντρικών τραπεζών.
Αυτό υποστηρίζει σε μελέτη του το Αυστριακό Ινστιτούτο Mises.
Τελευταίο παράδειγμα η αναζήτηση στελεχών από την MasterCard, για να στελεχώσουν και «τρέξουν» το τμήμα του κρυπτονομίσματος, τη δημιουργία του οποίου έχει δρομολογήσει.
MasterCard
Θα θέλατε να δουλέψετε στην αιχμή του δόρατος στην αγορά χρήματος;
Στην αγορά κρυπτονομισμάτων;
Την ερώτηση θέτει η Mastercard, ένας από τους μεγαλύτερους διακινητές χρήματος, η οποία έχει στρέψει το βλέμμα της σ'αυτό το νέο είδος χρήματος και στελεχώνει την ομάδα που θα διαχειρίζεται το αντίστοιχο τμήμα στα γραφεία της.
Όσοι προσληφθούν θα παρακολουθούν τις τάσεις του συστήματος των κρυπτονομισμάτων και θα αναπτύσσουν νέα προϊόντα και λύσεις.
Ένας ειδικός στις πιστωτικές κάρτες το χαρακτήρισε ως «έξυπνη κίνηση».
Ο Bill Hardekopf, Διευθύνων Σύμβουλος της LowCards.com, λέει ότι η Mastercard «βλέπει ότι υπάρχει μεγάλη δραστηριότητα σε αυτόν τον τομέα. Ακόμη και αν δεν πρόκειται να προσφέρει τη δική της κρυπτογράφηση, γνωρίζουν ότι είναι σημαντικό να έχουμε ανθρώπους που καταλαβαίνουν το θέμα.»
Άλλοι ήδη παίζουν το παιχνίδι κρυπτο-χρήματος
Η Mastercard αποτελεί τμήμα της Libra Association, που περιλαμβάνει το Pay Pal, Visa και άλλους μεγάλους παίκτες.
Η Libra σκοπεύει να δημιουργήσει ένα «παγκόσμιο ψηφιακό νόμισμα που βασίζεται στην τεχνολογία blockchain».
Το 2017 υπήρχαν μεταξύ 2,9 εκατομμυρίων και 5,8 εκατομμυρίων ιδιοκτήτες πορτοφολιού κρυπτονομισμάτων, σύμφωνα με μια μελέτη του Πανεπιστημίου του Cambridge.
Μεταξύ 2013 και 2017, υπήρχαν 300.000 έως 1.3 εκατομμύρια χρήστες κρυπτονομίσματος.
Το πλέον ευρύτατα διαδεδομένο κρυπτονόμισμα ήταν το bitcoin.
Η «Mastercard», λέει ο Bill Xing, Διευθύνων Σύμβουλος της Panda Analytics, «προσπαθεί να κατασκευάσει ένα κρυπτονόμισμα - εναλλακτική λύση στο Calibra του Facebook, το οποίο υποτίθεται ότι θα ξεκινήσει τον επόμενο χρόνο.
Προετοιμάζεται προφανώς για μια κατάσταση κατά την οποία το κρυπτονόμισμα θα γίνει η κύρια λύση πληρωμών μέσω συναλλαγών peer-to-peer».
Άμεσες συναλλαγές χωρίς μεσάζοντες
Peer to peer σημαίνει ότι ο μεσάζοντας της σημερινής παραδοσιακής συναλλαγής, θα μπορούσε να μην υφίσταται, εφόσον τα κρυπτονομίσματα επικρατήσουν ως το νέο επαναστατικό μέσο συναλλαγών.
Τα κρυπτονομίσματα είναι «αποκεντρωμένα», διότι δεν υπάρχει ενδιάμεσος φορέας.
Οι συναλλαγές γίνονται από ένα συμβαλλόμενο μέρος προς ένα άλλο συμβαλλόμενο μέρος, με χρήση ηλεκτρονικών διευθύνσεων χωρίς τη μεσολάβηση των κεντρικών τραπεζών.
Στην πραγματικότητα, αντιπροσωπεύουν ψήφο μη-εμπιστοσύνης στις πολιτικές των κεντρικών τραπεζών.
Οι συναλλασσόμενοι με κρυπτονομίσματα θεωρούν ότι οι κεντρικές τράπεζες υποτιμούν σκοπίμως τα χρήματα μέσω νομισμάτων που δεν υποστηρίζονται από τίποτα άλλο πέρα από κυβερνητικές υποσχέσεις.
Οι επικριτές ονομάζουν αυτό το μη στηριζόμενο νόμισμα ως «fiat money» (αίολο χρήμα).
Ορισμένες χώρες απαγορεύουν τα εναλλακτικά νομίσματα.
Άλλες τα αγκαλιάζουν ή τα αναγνωρίζουν και τα φορολογούν.
Το 2014, η αμερικανική Εσωτερική Υπηρεσία Εσόδων (IRS) αποφάνθηκε ότι το bitcoin θα αντιμετωπίζεται ως περιουσιακό στοιχείο και θα υπόκειται σε φόρους κεφαλαίου.
Σήμερα υπάρχουν εκατοντάδες κρυπτονομίσματα.
Το Bitcoin είναι το μεγαλύτερο.
Η αξία αυτών των νομισμάτων είναι ευμετάβλητη.
Μερικοί επενδυτές κερδίζουν εκατομμύρια.
Άλλοι χάνουν επίσης πολλά.
Αλλά η ιδέα του ανταγωνισμού νομισμάτων πηγαίνει πίσω τουλάχιστον στη δεκαετία του 1970.
Αποτυπώθηκε ως ιδέα στο βιβλίο του οικονομολόγου F.A Hayek, το 1976, με τίτλο «Αποκρατικοποίηση του χρήματος».
Ο Hayek ισχυρίστηκε ότι το «κυβερνητικό μονοπώλιο των χρημάτων πρέπει να καταργηθεί για να σταματήσει η περιοδική εμφάνιση υψηλού πληθωρισμού και αποπληθωρισμού».
Όπως έγραφε στο βιβλίο του, η εξωφρενική υπερκατανάλωση της κυβέρνησης – γεγονός που σήμερα είναι εμφανές στο έλλειμμα του 1 τρισεκ. δολαρίων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, σε μια εποχή με δυνατή οικονομική ανάπτυξη – θα περιοριζόταν αν το μονοπώλιο του χρήματος έφτανε στο τέλος του.
«Το μονοπώλιο του χρήματος», υποστήριζε ο Hayek το 1970, «την απαλλάσσει από την ανάγκη να διατηρήσει τον όγκο των δαπανών της εντός του πλαισίου των εσόδων της και ελλείψει αυτού του περιορισμού οδηγήθηκε στη θεαματική αύξηση των δημόσιων δαπανών τα τελευταία 30 χρόνια ».
Ο Hayek έγραψε αυτά τα λόγια πίσω στα μέσα της δεκαετίας του '70.
Έκτοτε, η υπερβολική δημοσιονομική επιβάρυνση, τα ελλείμματα και το χρέος έχουν επιδεινωθεί προοδευτικά.
Τα ελλείμματα τρισεκατομμυρίων δολαρίων είναι συνήθως αποδεκτά.
Λίγοι φαίνεται να ανησυχούν για τις υπερδαπάνες της κυβέρνησης.
Οι δημοκράτες ζητούν τρισεκατομμύρια δολάρια σε νέες δαπάνες.
Ρεπουμπλικανοί όπως ο Dick Cheney υπερασπίζονται τώρα αυτό το ογκώδες κατακόκκινο έλλειμμα, διαβεβαιώνοντας ότι «ο Reagan απέδειξε ότι τα ελλείμματα δεν έχουν σημασία».
Στην πραγματικότητα, πολλοί οικονομολόγοι υποστήριζαν προ δεκαετίας ακόμη, ότι το πραγματικό ποσό του ελλείμματος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης ήταν πολύ μεγαλύτερο από όσο ισχυριζόταν η κυβέρνηση.
Οι κεντρικές τράπεζες θέλουν να διατηρήσουν τα μονοπώλιά τους
Αλλά τι γίνεται αν η επανάσταση του χρήματος πετύχει;
Όπως σε κάθε επανάσταση, οι κορυφαίοι έχουν χάνουν τα περισσότερα.
«Θεωρητικά,» λέει ο Xing, "αν αυτές οι εταιρείες πληρωμών δεν μελετήσουν τη νέα τεχνολογία γύρω από το bitcoin ή εξερευνήσουν νέα επιχειρηματικά μοντέλα, θα μπορούσαν να βγουν εκτός επιχειρηματικής δραστηριότητας την επόμενη δεκαετία".
Έτσι, αναπτύσσεται ένα επαναστατικό χρήμα.
Ορισμένες κυβερνήσεις προσπαθούν να το σταματήσουν για έναν προφανή λόγο: την ανθρώπινη φύση.
Σχεδόν όλοι θα ήθελαν να είναι σε μονοπωλιακή θέση, αλλά ο ανταγωνισμός την εμποδίζει σε μια λειτουργική αγορά.
Ωστόσο, οι κυβερνήσεις έχουν τη νομική εξουσία να απομακρύνουν τον ανταγωνισμό ή να τον αποτρέψουν στις περιπτώσεις αγαθών και υπηρεσιών που κάποτε προσφέρονταν ιδιωτικά, αλλά τώρα αποτρέπονται από την κυβέρνηση.
Πάρτε για παράδειγμα τον υπόγειο σιδηρόδρομο εδώ στη Νέα Υόρκη.
Όλοι συμφωνούν ότι το σύστημα αυτό μετακίνησης όσο κακό κι αν είναι πρέπει να υπάρχει και μάλιστα χωρίς να επιτρέπεται να ιδιωτικοποιηθεί.
Αυτό συνέβαινε ακόμη και κατά την πρώιμη περίοδο των υπόγειων διαδρόμων, όταν θεωρούνταν «ένα θαύμα της μηχανικής», και οι ιδιωτικές εταιρείες μεταφορών αποτελούσαν ουσιαστικό μέρος του συστήματος.
Αργότερα οδηγήθηκαν σε πτώχευση από τους κυβερνητικούς ελέγχους τιμών.
Οι ναύλοι του μετρό, υπό ιδιωτικές εταιρείες, δεν επιτρέπεται ποτέ να ανεβαίνουν πάνω από ένα όριο.
Αυτό είναι κάτι που άλλαξε γρήγορα μόλις ανέλαβε η κυβέρνηση.
Το χρήμα και οι καταστροφές
Το κίνημα για εναλλακτικά χρήματα είναι το αποτέλεσμα της ιστορίας της κυβερνητικής νομισματικής κακοδιαχείρισης.
Είναι μια θλιβερή ιστορία κυβερνητικών κεντρικών τραπεζών και νομισματικών καταστροφών.
Η Μεγάλη Ύφεση, βέβαια, συνέβη υπό το βλέμμα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας.
Και οι περισσότεροι ιστορικοί της νομισματικής εξέλιξης συμφωνούν ότι η έκρηξη της προσφοράς χρήματος στις αρχές της δεκαετίας του 1970, λίγο πριν από τις εκλογές του 1972, ήταν καταστροφή.
Οι πολιτικές του εύκολου χρήματος, σχεδιασμένες από τον πρόεδρο της Fed και τον διορισμένο από τον πρόεδρο Nixon Arthur Burns, ενίσχυσαν την επανεκλογή του προέδρου.
Αυτό δημιούργησε ένα φαινόμενο του χωριού Potemkin.
Η οικονομία αναπτύχθηκε βραχυπρόθεσμα και στη συνέχεια «εξερράγη» δημιουργώντας τον περιβόητο στασιμοπληθωρισμό της δεκαετίας του 1970, καταστρέφοντας εκατομμύρια ζωές για περίπου μια δεκαετία.
Τα επιτόκια κυμάνθηκαν σε ποσοστό πάνω από 20%, και ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης για τις βιομηχανίες που ήταν ευαίσθητες στις διακυμάνσεις των επιτοκίων.
Το εύκολο χρήμα της Fed είχε ως αποτέλεσμα χαμηλή ως καθόλου ανάπτυξη, μαζί με τα υψηλά ποσοστά πληθωρισμού.
Αυτό ήταν κάτι που οι Κεϋνσιανοί οικονομολόγοι, στηριζόμενοι ευλαβικά στην καμπύλη Philips, είχαν υποστηρίξει στο παρελθόν ότι δεν θα συνέβαινε ποτέ.
Και συνέβη.
Είναι λογικό ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν να αφαιρέσουν το μονοπώλιο του χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες.
Το παρελθόν τους με τις συχνές περιόδους ύφεσης και οικονομικής δυσπραγίας, οδηγούν αναπόφευκτα σε κύκλο άνθησης και αποτυχίας.
Αυτές οι κυβερνήσεις που θέλουν να απαγορεύσουν αυτές τις νέες χρηματικές εξελίξεις μπορεί να αγωνίζονται με όσους έχουν βρει μια καλύτερη πηγή κέρδους.
Όπως και να είναι, οι κεντρικοί τραπεζίτες και οι πολιτικοί σύμμαχοί τους προσπαθούν να σταματήσουν ένα αναπόφευκτο κύμα.
www.bankingnews.gr
Αυτό υποστηρίζει σε μελέτη του το Αυστριακό Ινστιτούτο Mises.
Τελευταίο παράδειγμα η αναζήτηση στελεχών από την MasterCard, για να στελεχώσουν και «τρέξουν» το τμήμα του κρυπτονομίσματος, τη δημιουργία του οποίου έχει δρομολογήσει.
MasterCard
Θα θέλατε να δουλέψετε στην αιχμή του δόρατος στην αγορά χρήματος;
Στην αγορά κρυπτονομισμάτων;
Την ερώτηση θέτει η Mastercard, ένας από τους μεγαλύτερους διακινητές χρήματος, η οποία έχει στρέψει το βλέμμα της σ'αυτό το νέο είδος χρήματος και στελεχώνει την ομάδα που θα διαχειρίζεται το αντίστοιχο τμήμα στα γραφεία της.
Όσοι προσληφθούν θα παρακολουθούν τις τάσεις του συστήματος των κρυπτονομισμάτων και θα αναπτύσσουν νέα προϊόντα και λύσεις.
Ένας ειδικός στις πιστωτικές κάρτες το χαρακτήρισε ως «έξυπνη κίνηση».
Ο Bill Hardekopf, Διευθύνων Σύμβουλος της LowCards.com, λέει ότι η Mastercard «βλέπει ότι υπάρχει μεγάλη δραστηριότητα σε αυτόν τον τομέα. Ακόμη και αν δεν πρόκειται να προσφέρει τη δική της κρυπτογράφηση, γνωρίζουν ότι είναι σημαντικό να έχουμε ανθρώπους που καταλαβαίνουν το θέμα.»
Άλλοι ήδη παίζουν το παιχνίδι κρυπτο-χρήματος
Η Mastercard αποτελεί τμήμα της Libra Association, που περιλαμβάνει το Pay Pal, Visa και άλλους μεγάλους παίκτες.
Η Libra σκοπεύει να δημιουργήσει ένα «παγκόσμιο ψηφιακό νόμισμα που βασίζεται στην τεχνολογία blockchain».
Το 2017 υπήρχαν μεταξύ 2,9 εκατομμυρίων και 5,8 εκατομμυρίων ιδιοκτήτες πορτοφολιού κρυπτονομισμάτων, σύμφωνα με μια μελέτη του Πανεπιστημίου του Cambridge.
Μεταξύ 2013 και 2017, υπήρχαν 300.000 έως 1.3 εκατομμύρια χρήστες κρυπτονομίσματος.
Το πλέον ευρύτατα διαδεδομένο κρυπτονόμισμα ήταν το bitcoin.
Η «Mastercard», λέει ο Bill Xing, Διευθύνων Σύμβουλος της Panda Analytics, «προσπαθεί να κατασκευάσει ένα κρυπτονόμισμα - εναλλακτική λύση στο Calibra του Facebook, το οποίο υποτίθεται ότι θα ξεκινήσει τον επόμενο χρόνο.
Προετοιμάζεται προφανώς για μια κατάσταση κατά την οποία το κρυπτονόμισμα θα γίνει η κύρια λύση πληρωμών μέσω συναλλαγών peer-to-peer».
Άμεσες συναλλαγές χωρίς μεσάζοντες
Peer to peer σημαίνει ότι ο μεσάζοντας της σημερινής παραδοσιακής συναλλαγής, θα μπορούσε να μην υφίσταται, εφόσον τα κρυπτονομίσματα επικρατήσουν ως το νέο επαναστατικό μέσο συναλλαγών.
Τα κρυπτονομίσματα είναι «αποκεντρωμένα», διότι δεν υπάρχει ενδιάμεσος φορέας.
Οι συναλλαγές γίνονται από ένα συμβαλλόμενο μέρος προς ένα άλλο συμβαλλόμενο μέρος, με χρήση ηλεκτρονικών διευθύνσεων χωρίς τη μεσολάβηση των κεντρικών τραπεζών.
Στην πραγματικότητα, αντιπροσωπεύουν ψήφο μη-εμπιστοσύνης στις πολιτικές των κεντρικών τραπεζών.
Οι συναλλασσόμενοι με κρυπτονομίσματα θεωρούν ότι οι κεντρικές τράπεζες υποτιμούν σκοπίμως τα χρήματα μέσω νομισμάτων που δεν υποστηρίζονται από τίποτα άλλο πέρα από κυβερνητικές υποσχέσεις.
Οι επικριτές ονομάζουν αυτό το μη στηριζόμενο νόμισμα ως «fiat money» (αίολο χρήμα).
Ορισμένες χώρες απαγορεύουν τα εναλλακτικά νομίσματα.
Άλλες τα αγκαλιάζουν ή τα αναγνωρίζουν και τα φορολογούν.
Το 2014, η αμερικανική Εσωτερική Υπηρεσία Εσόδων (IRS) αποφάνθηκε ότι το bitcoin θα αντιμετωπίζεται ως περιουσιακό στοιχείο και θα υπόκειται σε φόρους κεφαλαίου.
Σήμερα υπάρχουν εκατοντάδες κρυπτονομίσματα.
Το Bitcoin είναι το μεγαλύτερο.
Η αξία αυτών των νομισμάτων είναι ευμετάβλητη.
Μερικοί επενδυτές κερδίζουν εκατομμύρια.
Άλλοι χάνουν επίσης πολλά.
Αλλά η ιδέα του ανταγωνισμού νομισμάτων πηγαίνει πίσω τουλάχιστον στη δεκαετία του 1970.
Αποτυπώθηκε ως ιδέα στο βιβλίο του οικονομολόγου F.A Hayek, το 1976, με τίτλο «Αποκρατικοποίηση του χρήματος».
Ο Hayek ισχυρίστηκε ότι το «κυβερνητικό μονοπώλιο των χρημάτων πρέπει να καταργηθεί για να σταματήσει η περιοδική εμφάνιση υψηλού πληθωρισμού και αποπληθωρισμού».
Όπως έγραφε στο βιβλίο του, η εξωφρενική υπερκατανάλωση της κυβέρνησης – γεγονός που σήμερα είναι εμφανές στο έλλειμμα του 1 τρισεκ. δολαρίων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, σε μια εποχή με δυνατή οικονομική ανάπτυξη – θα περιοριζόταν αν το μονοπώλιο του χρήματος έφτανε στο τέλος του.
«Το μονοπώλιο του χρήματος», υποστήριζε ο Hayek το 1970, «την απαλλάσσει από την ανάγκη να διατηρήσει τον όγκο των δαπανών της εντός του πλαισίου των εσόδων της και ελλείψει αυτού του περιορισμού οδηγήθηκε στη θεαματική αύξηση των δημόσιων δαπανών τα τελευταία 30 χρόνια ».
Ο Hayek έγραψε αυτά τα λόγια πίσω στα μέσα της δεκαετίας του '70.
Έκτοτε, η υπερβολική δημοσιονομική επιβάρυνση, τα ελλείμματα και το χρέος έχουν επιδεινωθεί προοδευτικά.
Τα ελλείμματα τρισεκατομμυρίων δολαρίων είναι συνήθως αποδεκτά.
Λίγοι φαίνεται να ανησυχούν για τις υπερδαπάνες της κυβέρνησης.
Οι δημοκράτες ζητούν τρισεκατομμύρια δολάρια σε νέες δαπάνες.
Ρεπουμπλικανοί όπως ο Dick Cheney υπερασπίζονται τώρα αυτό το ογκώδες κατακόκκινο έλλειμμα, διαβεβαιώνοντας ότι «ο Reagan απέδειξε ότι τα ελλείμματα δεν έχουν σημασία».
Στην πραγματικότητα, πολλοί οικονομολόγοι υποστήριζαν προ δεκαετίας ακόμη, ότι το πραγματικό ποσό του ελλείμματος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης ήταν πολύ μεγαλύτερο από όσο ισχυριζόταν η κυβέρνηση.
Οι κεντρικές τράπεζες θέλουν να διατηρήσουν τα μονοπώλιά τους
Αλλά τι γίνεται αν η επανάσταση του χρήματος πετύχει;
Όπως σε κάθε επανάσταση, οι κορυφαίοι έχουν χάνουν τα περισσότερα.
«Θεωρητικά,» λέει ο Xing, "αν αυτές οι εταιρείες πληρωμών δεν μελετήσουν τη νέα τεχνολογία γύρω από το bitcoin ή εξερευνήσουν νέα επιχειρηματικά μοντέλα, θα μπορούσαν να βγουν εκτός επιχειρηματικής δραστηριότητας την επόμενη δεκαετία".
Έτσι, αναπτύσσεται ένα επαναστατικό χρήμα.
Ορισμένες κυβερνήσεις προσπαθούν να το σταματήσουν για έναν προφανή λόγο: την ανθρώπινη φύση.
Σχεδόν όλοι θα ήθελαν να είναι σε μονοπωλιακή θέση, αλλά ο ανταγωνισμός την εμποδίζει σε μια λειτουργική αγορά.
Ωστόσο, οι κυβερνήσεις έχουν τη νομική εξουσία να απομακρύνουν τον ανταγωνισμό ή να τον αποτρέψουν στις περιπτώσεις αγαθών και υπηρεσιών που κάποτε προσφέρονταν ιδιωτικά, αλλά τώρα αποτρέπονται από την κυβέρνηση.
Πάρτε για παράδειγμα τον υπόγειο σιδηρόδρομο εδώ στη Νέα Υόρκη.
Όλοι συμφωνούν ότι το σύστημα αυτό μετακίνησης όσο κακό κι αν είναι πρέπει να υπάρχει και μάλιστα χωρίς να επιτρέπεται να ιδιωτικοποιηθεί.
Αυτό συνέβαινε ακόμη και κατά την πρώιμη περίοδο των υπόγειων διαδρόμων, όταν θεωρούνταν «ένα θαύμα της μηχανικής», και οι ιδιωτικές εταιρείες μεταφορών αποτελούσαν ουσιαστικό μέρος του συστήματος.
Αργότερα οδηγήθηκαν σε πτώχευση από τους κυβερνητικούς ελέγχους τιμών.
Οι ναύλοι του μετρό, υπό ιδιωτικές εταιρείες, δεν επιτρέπεται ποτέ να ανεβαίνουν πάνω από ένα όριο.
Αυτό είναι κάτι που άλλαξε γρήγορα μόλις ανέλαβε η κυβέρνηση.
Το χρήμα και οι καταστροφές
Το κίνημα για εναλλακτικά χρήματα είναι το αποτέλεσμα της ιστορίας της κυβερνητικής νομισματικής κακοδιαχείρισης.
Είναι μια θλιβερή ιστορία κυβερνητικών κεντρικών τραπεζών και νομισματικών καταστροφών.
Η Μεγάλη Ύφεση, βέβαια, συνέβη υπό το βλέμμα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας.
Και οι περισσότεροι ιστορικοί της νομισματικής εξέλιξης συμφωνούν ότι η έκρηξη της προσφοράς χρήματος στις αρχές της δεκαετίας του 1970, λίγο πριν από τις εκλογές του 1972, ήταν καταστροφή.
Οι πολιτικές του εύκολου χρήματος, σχεδιασμένες από τον πρόεδρο της Fed και τον διορισμένο από τον πρόεδρο Nixon Arthur Burns, ενίσχυσαν την επανεκλογή του προέδρου.
Αυτό δημιούργησε ένα φαινόμενο του χωριού Potemkin.
Η οικονομία αναπτύχθηκε βραχυπρόθεσμα και στη συνέχεια «εξερράγη» δημιουργώντας τον περιβόητο στασιμοπληθωρισμό της δεκαετίας του 1970, καταστρέφοντας εκατομμύρια ζωές για περίπου μια δεκαετία.
Τα επιτόκια κυμάνθηκαν σε ποσοστό πάνω από 20%, και ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης για τις βιομηχανίες που ήταν ευαίσθητες στις διακυμάνσεις των επιτοκίων.
Το εύκολο χρήμα της Fed είχε ως αποτέλεσμα χαμηλή ως καθόλου ανάπτυξη, μαζί με τα υψηλά ποσοστά πληθωρισμού.
Αυτό ήταν κάτι που οι Κεϋνσιανοί οικονομολόγοι, στηριζόμενοι ευλαβικά στην καμπύλη Philips, είχαν υποστηρίξει στο παρελθόν ότι δεν θα συνέβαινε ποτέ.
Και συνέβη.
Είναι λογικό ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν να αφαιρέσουν το μονοπώλιο του χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες.
Το παρελθόν τους με τις συχνές περιόδους ύφεσης και οικονομικής δυσπραγίας, οδηγούν αναπόφευκτα σε κύκλο άνθησης και αποτυχίας.
Αυτές οι κυβερνήσεις που θέλουν να απαγορεύσουν αυτές τις νέες χρηματικές εξελίξεις μπορεί να αγωνίζονται με όσους έχουν βρει μια καλύτερη πηγή κέρδους.
Όπως και να είναι, οι κεντρικοί τραπεζίτες και οι πολιτικοί σύμμαχοί τους προσπαθούν να σταματήσουν ένα αναπόφευκτο κύμα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών