Ως αδύνατους να εφαρμοστούν θεωρεί αρκετούς από τους όρους της «Φάσης Ι» η Rabobank
Την εκτίμηση ότι η εμπορική συμφωνία, έστω και για τη «Φάση Ι» μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας είναι μία… φανφάρα, η οποία θα αποδειχθεί άνευ ουσίας, εκφράζει σε report της η Rabobank.
Όπως τονίζει δεν υπάρχουν ακόμη λεπτομέρειες για το τι ακριβώς περιλαμβάνει αυτή η συμφωνία, πέραν του ότι καμία εκ των δύο χωρών δεν ενεργοποίησε τους πρόσθετους δασμούς που είχαν ανακοινώσει για τις 15 Δεκεμβρίου 2019.
Ο Αμερικανικός εμπορικός αντιπρόσωπος (USTR) αναφέρει ότι το τελικό κείμενο της συμφωνίας για τη «Φάση Ι» δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και θα υπογραφεί στις αρχές του επόμενου έτους, με πιθανή ημερομηνία έναρξης τα τέλη Ιανουαρίου 2020.
Οι τομείς που καλύπτονται περιλαμβάνουν: Μεταφορά τεχνολογίας, Γεωργία, Χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, Συνάλλαγμα, Διεύρυνση του εμπορίου και την επίλυση ορισμένων διαφορών.
Κάθε μία από αυτές τις υποσχέσεις δεν προσφέρει κάτι σημαντικό, δεν κάνει τη διαφορά.
Η Κίνα δεσμεύτηκε να αντιμετωπίσει ζητήματα γεωγραφικών ενδείξεων, εμπορικών σημάτων και πάταξη των πειρατικών και παραποιημένων αγαθών.
Η Κίνα συμφώνησε να σταματήσει να πιέζει τις ξένες εταιρείες να μεταφέρουν την τεχνολογία τους ως προϋπόθεση για την απόκτηση πρόσβασης στην αγορά της ή για να λάβουν διοικητικές εγκρίσεις.
Και πάλι, αυτό που έχει σημασία είναι να δούμε εάν αυτό θα εφαρμοστεί.
Η Κίνα επίσης «δεσμεύεται να αποφύγει να κατευθύνει ή να υποστηρίξει εξερχόμενες επενδύσεις που αποσκοπούν στην απόκτηση ξένης τεχνολογίας σύμφωνα με βιομηχανικά σχέδια που δημιουργούν στρεβλώσεις».
Η Κίνα θα υποστηρίξει μια δραματική επέκταση των εισαγωγών τροφίμων και αγροτικών προϊόντων από τις ΗΠΑ, η αξία των οποίων θα φθάσει – σύμφωνα με το USTR- στα 40 δισ. το 2020, δηλαδή θα είναι αυξημένη κατά 16 δισ. σε σύγκριση με την τρέχουσα αποτίμησή της.
Ωστόσο, είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πώς μπορεί να επιτευχθεί το συνολικό ποσό χωρίς την Κίνα να χρησιμοποιήσει τις ΗΠΑ για να εκτοπίσει τις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από άλλα έθνη, π.χ. σόγια από Αργεντινή και Βραζιλία και ίσως αγροτικά αγαθά Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας.
Αυτό επίσης αυξάνει την οικονομική έκθεση της Κίνας στις ΗΠΑ σε μια περίοδο αυξανόμενων γεωπολιτικών εντάσεων μεταξύ των δύο πλευρών.
Από την πλευρά του, ο κινέζικος Τύπος δεν αναφέρει αυτούς τους σκληρούς στόχους των ΗΠΑ και μιλά για συμμόρφωση με τους όρους που θέτει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου.
Το κεφάλαιο για τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες δεσμεύει την Κίνα να ξεκινήσει ήδη το άνοιγμά της καθώς αναζητά νέες πηγές εισροών σε δολάρια ΗΠΑ, οπότε και πάλι δεν αποτελεί παραχώρηση.
Είναι ενδιαφέρον ότι υποτίθεται ότι οι αμερικανικές εταιρείες αξιολόγησης θα έχουν πρόσβαση στην Κίνα, κάτι το οποίο είναι μάλλον διασκεδαστικό, με δεδομένο ότι οι ίδιες θεωρούν την Κίνα ως έναν ιδιαίτερα ελκυστικό προορισμό.
Όσον αφορά το νόμισμα, οι ΗΠΑ απαιτούν «δεσμεύσεις υψηλού επιπέδου» για την αποφυγή ανταγωνιστικών υποτιμήσεων και στόχευσης των συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Ο καθένας ξέρει ότι το γουάν δεν εμπορεύεται ελεύθερα - αλλά και ότι η Κίνα καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να το στηρίξει.
Το USTR αναφέρει ότι η Κίνα δεσμεύεται να ενισχύσει τις εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών στις ΗΠΑ το 2020 κατά 100 δισεκατομμύρια δολάρια σε σχέση με το επίπεδο το 2017 και κατά 100 δισεκατομμύρια δολάρια πάλι το 2021 για συνολική αύξηση ύψους 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ.
Πώς μπορεί άραγε μία Κίνα της οποίας η οικονομία επιβραδύνεται να καλύψει αυτή τη δέσμευση;
Πώς μπορεί μια Κίνα με έλλειψη ρευστότητας σε δολάρια ΗΠΑ να αποκτήσει τη δυνατότητα να πράξει κάτι τέτοιο;
Αυτό μας φέρνει στο τελευταίο κεφάλαιο: Επίλυση διαφορών.
Το να κατορθώσουμε να κάνουμε την Κίνα να συμμορφωθεί είναι πολύ πιο εύκολο από το να την πείσουμε να υπογράψει.
Το USTR σημειώνει ότι η συμφωνία "καθιερώνει ισχυρές διαδικασίες για την επίλυση διαφορών σχετικών με τη συμφωνία και επιτρέπει σε κάθε συμβαλλόμενο μέρος να αναλάβει τις ανάλογες δράσεις που κρίνει κατάλληλες".
Με άλλα λόγια, κάθε πλευρά μπορεί μονομερώς να κάνει αυτό που θέλει όταν θέλει!
Πώς μπορούμε να δούμε αυτό συνοπτικά;
Η μείωση των τιμολογίων από 15% σε 7,5% είναι θετική, αν και πολύ λιγότερο από ό, τι είχε υποσχεθεί η Wall Street Journal.
Πράγματι, αν η Κίνα έχει πράγματι συμφωνήσει σε όλα όσα αναφέρονται εδώ μπορούν να παρατηρηθούν περαιτέρω αυξομειώσεις των τιμολογίων - αν και η USTR έχει δηλώσει ότι τα τιμολόγια 25% θα παραμείνουν ως εγγύηση για μια συμφωνία φάσης δύο που κανείς δεν αναμένει πραγματικά να συμβεί.
Πώς μπορεί η Κίνα να σταματήσει να αγοράζει ξένες τεχνολογίες;
Πώς μπορεί να αγοράσει τόσα αμερικανικά πράγματα όπως έχει υποσχεθεί;
Πώς μπορεί να το κάνει και να μην υπονομεύσει τον ΠΟΕ;
Πώς μπορεί να το κάνει και να μην εξασθενήσει το γουάν;
Και πώς μπορεί να το κάνει με ένα ισχυρό γουάν χωρίς να αυξήσει τα χρέη της σε δολάρια ΗΠΑ;
www.bankingnews.gr
Όπως τονίζει δεν υπάρχουν ακόμη λεπτομέρειες για το τι ακριβώς περιλαμβάνει αυτή η συμφωνία, πέραν του ότι καμία εκ των δύο χωρών δεν ενεργοποίησε τους πρόσθετους δασμούς που είχαν ανακοινώσει για τις 15 Δεκεμβρίου 2019.
Ο Αμερικανικός εμπορικός αντιπρόσωπος (USTR) αναφέρει ότι το τελικό κείμενο της συμφωνίας για τη «Φάση Ι» δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και θα υπογραφεί στις αρχές του επόμενου έτους, με πιθανή ημερομηνία έναρξης τα τέλη Ιανουαρίου 2020.
Οι τομείς που καλύπτονται περιλαμβάνουν: Μεταφορά τεχνολογίας, Γεωργία, Χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, Συνάλλαγμα, Διεύρυνση του εμπορίου και την επίλυση ορισμένων διαφορών.
Κάθε μία από αυτές τις υποσχέσεις δεν προσφέρει κάτι σημαντικό, δεν κάνει τη διαφορά.
Η Κίνα δεσμεύτηκε να αντιμετωπίσει ζητήματα γεωγραφικών ενδείξεων, εμπορικών σημάτων και πάταξη των πειρατικών και παραποιημένων αγαθών.
Η Κίνα συμφώνησε να σταματήσει να πιέζει τις ξένες εταιρείες να μεταφέρουν την τεχνολογία τους ως προϋπόθεση για την απόκτηση πρόσβασης στην αγορά της ή για να λάβουν διοικητικές εγκρίσεις.
Και πάλι, αυτό που έχει σημασία είναι να δούμε εάν αυτό θα εφαρμοστεί.
Η Κίνα επίσης «δεσμεύεται να αποφύγει να κατευθύνει ή να υποστηρίξει εξερχόμενες επενδύσεις που αποσκοπούν στην απόκτηση ξένης τεχνολογίας σύμφωνα με βιομηχανικά σχέδια που δημιουργούν στρεβλώσεις».
Η Κίνα θα υποστηρίξει μια δραματική επέκταση των εισαγωγών τροφίμων και αγροτικών προϊόντων από τις ΗΠΑ, η αξία των οποίων θα φθάσει – σύμφωνα με το USTR- στα 40 δισ. το 2020, δηλαδή θα είναι αυξημένη κατά 16 δισ. σε σύγκριση με την τρέχουσα αποτίμησή της.
Ωστόσο, είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πώς μπορεί να επιτευχθεί το συνολικό ποσό χωρίς την Κίνα να χρησιμοποιήσει τις ΗΠΑ για να εκτοπίσει τις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από άλλα έθνη, π.χ. σόγια από Αργεντινή και Βραζιλία και ίσως αγροτικά αγαθά Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας.
Αυτό επίσης αυξάνει την οικονομική έκθεση της Κίνας στις ΗΠΑ σε μια περίοδο αυξανόμενων γεωπολιτικών εντάσεων μεταξύ των δύο πλευρών.
Από την πλευρά του, ο κινέζικος Τύπος δεν αναφέρει αυτούς τους σκληρούς στόχους των ΗΠΑ και μιλά για συμμόρφωση με τους όρους που θέτει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου.
Το κεφάλαιο για τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες δεσμεύει την Κίνα να ξεκινήσει ήδη το άνοιγμά της καθώς αναζητά νέες πηγές εισροών σε δολάρια ΗΠΑ, οπότε και πάλι δεν αποτελεί παραχώρηση.
Είναι ενδιαφέρον ότι υποτίθεται ότι οι αμερικανικές εταιρείες αξιολόγησης θα έχουν πρόσβαση στην Κίνα, κάτι το οποίο είναι μάλλον διασκεδαστικό, με δεδομένο ότι οι ίδιες θεωρούν την Κίνα ως έναν ιδιαίτερα ελκυστικό προορισμό.
Όσον αφορά το νόμισμα, οι ΗΠΑ απαιτούν «δεσμεύσεις υψηλού επιπέδου» για την αποφυγή ανταγωνιστικών υποτιμήσεων και στόχευσης των συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Ο καθένας ξέρει ότι το γουάν δεν εμπορεύεται ελεύθερα - αλλά και ότι η Κίνα καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να το στηρίξει.
Το USTR αναφέρει ότι η Κίνα δεσμεύεται να ενισχύσει τις εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών στις ΗΠΑ το 2020 κατά 100 δισεκατομμύρια δολάρια σε σχέση με το επίπεδο το 2017 και κατά 100 δισεκατομμύρια δολάρια πάλι το 2021 για συνολική αύξηση ύψους 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ.
Πώς μπορεί άραγε μία Κίνα της οποίας η οικονομία επιβραδύνεται να καλύψει αυτή τη δέσμευση;
Πώς μπορεί μια Κίνα με έλλειψη ρευστότητας σε δολάρια ΗΠΑ να αποκτήσει τη δυνατότητα να πράξει κάτι τέτοιο;
Αυτό μας φέρνει στο τελευταίο κεφάλαιο: Επίλυση διαφορών.
Το να κατορθώσουμε να κάνουμε την Κίνα να συμμορφωθεί είναι πολύ πιο εύκολο από το να την πείσουμε να υπογράψει.
Το USTR σημειώνει ότι η συμφωνία "καθιερώνει ισχυρές διαδικασίες για την επίλυση διαφορών σχετικών με τη συμφωνία και επιτρέπει σε κάθε συμβαλλόμενο μέρος να αναλάβει τις ανάλογες δράσεις που κρίνει κατάλληλες".
Με άλλα λόγια, κάθε πλευρά μπορεί μονομερώς να κάνει αυτό που θέλει όταν θέλει!
Πώς μπορούμε να δούμε αυτό συνοπτικά;
Η μείωση των τιμολογίων από 15% σε 7,5% είναι θετική, αν και πολύ λιγότερο από ό, τι είχε υποσχεθεί η Wall Street Journal.
Πράγματι, αν η Κίνα έχει πράγματι συμφωνήσει σε όλα όσα αναφέρονται εδώ μπορούν να παρατηρηθούν περαιτέρω αυξομειώσεις των τιμολογίων - αν και η USTR έχει δηλώσει ότι τα τιμολόγια 25% θα παραμείνουν ως εγγύηση για μια συμφωνία φάσης δύο που κανείς δεν αναμένει πραγματικά να συμβεί.
Πώς μπορεί η Κίνα να σταματήσει να αγοράζει ξένες τεχνολογίες;
Πώς μπορεί να αγοράσει τόσα αμερικανικά πράγματα όπως έχει υποσχεθεί;
Πώς μπορεί να το κάνει και να μην υπονομεύσει τον ΠΟΕ;
Πώς μπορεί να το κάνει και να μην εξασθενήσει το γουάν;
Και πώς μπορεί να το κάνει με ένα ισχυρό γουάν χωρίς να αυξήσει τα χρέη της σε δολάρια ΗΠΑ;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών