Πως το Gin & Tonic το οποίο στον σημερινό κόσμο είναι πλέον κλασσικό ποτό σε όλα τα μπαρ του πλανήτη σχετίζεται με την υδροξυχλωροκίνη για τον κορωνοιό;
Η υδροξυχλωροκίνη είναι ίσως το πιο περιζήτητο φάρμακο διεθνώς την τελευταία περίοδο.
Αναφέρεται από τα διεθνή μέσα ότι έχει θετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση του κορωνοιού.
Η υδροξυχλωροκίνη (hydroxychloroquine) διαθέτει ανθελονοσιακές ιδιότητες και ασκεί ευεργετική επίδραση στον ερυθηματώδη λύκο και στην οξεία ή χρόνια ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Η υδροξυχλωροκίνη έχει αρκετές φαρμακολογικές δράσεις οι οποίες μπορεί να εμπλακούν στα θεραπευτικά της αποτελέσματα.
Πως αυτή η χημική σύνθεση είναι τόσο βαθιά εδραιωμένη στην Ινδία;
Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από την υδροξυχλωροκίνη;
Λοιπόν, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία πίσω από την υδροξυχλωροκίνη που φθάνει μέχρι την ήττα του βασιλιά της Ινδίας Tipu Sultan.
Το 1799, όταν ο Tipu ηττήθηκε από τους Βρετανούς, ολόκληρο το βασίλειο του Mysore με την πρωτεύουσα του Tipu, τέθηκε υπό τον βρετανικό έλεγχο.
Για τις επόμενες μέρες μετά την νίκη, οι Βρετανοί στρατιώτες περνούσαν υπέροχα εορτάζοντας την νίκη τους, αλλά μέσα σε λίγες εβδομάδες, πολλοί άρχισαν να αισθάνονται άρρωστοι λόγω της ελονοσίας, επειδή η Srirangapatnam (Σιραγκαπατάμ) ήταν μια πολύ ελώδης περιοχή με σοβαρά προβλήματα από τα κουνούπια.
Ο ντόπιος Ινδικός πληθυσμός είχε κατά τη διάρκεια των αιώνων, αναπτύξει ανοσία, και επίσης όλες οι πικάντικες συνήθειες στα φαγητά τους βοήθησαν σε κάποιο βαθμό.
Οι Βρετανοί στρατιώτες ασυνήθιστοι σε όλα αυτά αρρώστησαν.
Για να ξεπεράσει γρήγορα την απειλή των κουνουπιών, ο Βρετανικός Στρατός μετέφερε γρήγορα το σταθμό τους από τη Srirangapatnam στο Bangalore (Μπανγκαλόρ) η οποία ήταν μια ευπρόσδεκτη αλλαγή, ειδικά λόγω του δροσερού καιρού, τον οποίο οι Βρετανοί επιθυμούσαν.
Όμως το πρόβλημα της ελονοσίας εξακολουθούσε να υφίσταται επειδή η Bangalore είχε και αυτή πρόβλημα με τα κουνούπια.
Περίπου την ίδια εποχή τον 18ο αιώνα, Ευρωπαίοι επιστήμονες ανακάλυψαν μια χημική σύνθεση που ονομάζεται «Quinine», η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της ελονοσίας, αλλά δεν είχε ακόμη δοκιμαστεί εκτενώς σε μεγάλη κλίμακα.
Αυτή η κρίση ελονοσίας μεταξύ του βρετανικού στρατού ήρθε σε μια κατάλληλη στιγμή και έτσι το Quinine εισήχθη χύμα από το στρατό και διανεμήθηκε σε όλους τους στρατιώτες, στους οποίους δόθηκε εντολή να λαμβάνουν τακτικές δόσεις (ακόμη και οι υγιείς στρατιώτες), ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν ανοσία.
‘Έτσι το φάρμακο διαδόθηκε σε όλη την Ινδία που είχε πρόβλημα ελονοσίας σε κάποιο βαθμό.
Υπήρχε όμως ένα μικρό πρόβλημα.
Αν και οι άρρωστοι στρατιώτες γρήγορα ανέκαμψαν, πολλοί περισσότεροι στρατιώτες που είχαν εκτεθεί στις σκληρές συνθήκες της τροπικής Ινδίας συνέχισαν να αρρωσταίνουν, επειδή αργότερα διαπιστώθηκε ότι δεν έπαιρναν τις σωστές δοσολογίες Quinine.
Γιατί;
Επειδή το φάρμακο ήταν πολύ πικρό... είχε πικρή γεύση και δεν άρεσε στους στρατιώτες.
Έτσι, αποφεύγοντας την πικρή γεύση του Quinine, οι Βρετανοί στρατιώτες υστερούσαν στην ανοσία και έτσι ήταν ευάλωτοι στην ελονοσία.
Τότε Βρετανοί αξιωματικοί και επιστήμονες άρχισαν να πειραματίζονται τρόπους να πείσουν τους στρατιώτες τους να πάρουν αυστηρά αυτές τις δοσολογίες και κατά τη διάρκεια των πειραμάτων τους διαπίστωσαν ότι η πικρή γεύση του Quinine όταν αναμιχγνυόταν με το ποτό που είχε βάση το Juniper, απέκτησε μια πιο γλυκιά γεύση.
Οι βρετανοί στρατιώτες χρησιμοποίησαν Gin αναμεμιγμένο με την Quinine και το ονόμασαν το ποσό αυτό «Gin & Tonic», το οποίο έγινε αμέσως αποδεκτό μεταξύ Βρετανών στρατιωτών.
Οι ίδιοι Βρετανοί στρατιώτες που ήταν έτοιμοι να διακινδυνεύσουν ακόμη και τη ζωή τους στον πόλεμο, αλλά δεν μπορούσαν να αντέξουν την πικρή γεύση του Quinine, άρχισαν να το αναμιγνύουν με Gin.
Έτσι δημιουργήθηκε και το Gin and Tonic το οποίο στον σημερινό κόσμο είναι πλέον κλασσικό ποτό σε όλα τα μπαρ του πλανήτη
Για να καλύψει την αυξανόμενη ζήτηση Gin και άλλων μορφών οινοπνευματωδών ποτών μεταξύ Βρετανών στρατιωτών, η βρετανική εταιρεία Ανατολικής Ινδίας δημιούργησε πολλά τοπικά ζυθοποιεία μέσα και γύρω από το Bangalore, τα οποία στη συνέχεια θα μπορούσαν να μεταφερθούν σε όλα τα άλλα μέρη της Ινδίας.
Και έτσι, λόγω των αναρίθμητων ζυθοποιείων και των εργοστασίων απόσταξης οινοπνευματωδών ποτών, το Bangalore είχε ήδη γίνει η πρωτεύουσα της Ινδίας κατά τη διάρκεια της βρετανικής ηγεμονίας.
Τελικά, τα περισσότερα από αυτά τα ζυθοποιεία παραδόθηκαν από τους Βρετανούς μετά την ανεξαρτησία της Ινδίας, στον Vittal Mallya (τον πατέρα του Vijay Mallya), ο οποίος στη συνέχεια ηγήθηκε της κοινοπραξίας με την ονομασία United Breweries που εδρεύει στο Bangalore
Επιστρέφοντας στο θέμα, έτσι δημιουργήθηκε το Gin & Tonic ένα δημοφιλές κοκτέιλ που εξακολουθεί να είναι ένα δημοφιλές ποτό ακόμα και σήμερα.
Το Quinine, το οποίο ονομαζόταν τονοτικό (χωρίς τζιν), συνταγογραφήθηκε ευρέως από τους γιατρούς, για ασθενείς που χρειάζονταν θεραπεία για πυρετό ή οποιαδήποτε λοίμωξη.
Έτσι, η λέξη «τονωτικό φάρμακο» έγινε μια συνηθισμένη λέξη για τη «Δυτική ιατρική» στην Ινδία και διεθνώς.
Με τα χρόνια, το Quinine αναπτύχθηκε περαιτέρω σε πολλές παραλλαγές και παράγωγα και συνταγογραφήθηκε ευρέως από Ινδούς γιατρούς.
Ένας τέτοιος απόγονος της Quinine, ονομάζεται Hydroxychloroquine, έγινε τελικά η defacto θεραπεία για την ελονοσία, το οποίο είναι πλέον το πιο περιζήτητο φάρμακο στον κόσμο σήμερα λόγω του κορωνοιού.
www.bankingnews.gr
Αναφέρεται από τα διεθνή μέσα ότι έχει θετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση του κορωνοιού.
Η υδροξυχλωροκίνη (hydroxychloroquine) διαθέτει ανθελονοσιακές ιδιότητες και ασκεί ευεργετική επίδραση στον ερυθηματώδη λύκο και στην οξεία ή χρόνια ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Η υδροξυχλωροκίνη έχει αρκετές φαρμακολογικές δράσεις οι οποίες μπορεί να εμπλακούν στα θεραπευτικά της αποτελέσματα.
Πως αυτή η χημική σύνθεση είναι τόσο βαθιά εδραιωμένη στην Ινδία;
Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από την υδροξυχλωροκίνη;
Λοιπόν, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία πίσω από την υδροξυχλωροκίνη που φθάνει μέχρι την ήττα του βασιλιά της Ινδίας Tipu Sultan.
Το 1799, όταν ο Tipu ηττήθηκε από τους Βρετανούς, ολόκληρο το βασίλειο του Mysore με την πρωτεύουσα του Tipu, τέθηκε υπό τον βρετανικό έλεγχο.
Για τις επόμενες μέρες μετά την νίκη, οι Βρετανοί στρατιώτες περνούσαν υπέροχα εορτάζοντας την νίκη τους, αλλά μέσα σε λίγες εβδομάδες, πολλοί άρχισαν να αισθάνονται άρρωστοι λόγω της ελονοσίας, επειδή η Srirangapatnam (Σιραγκαπατάμ) ήταν μια πολύ ελώδης περιοχή με σοβαρά προβλήματα από τα κουνούπια.
Ο ντόπιος Ινδικός πληθυσμός είχε κατά τη διάρκεια των αιώνων, αναπτύξει ανοσία, και επίσης όλες οι πικάντικες συνήθειες στα φαγητά τους βοήθησαν σε κάποιο βαθμό.
Οι Βρετανοί στρατιώτες ασυνήθιστοι σε όλα αυτά αρρώστησαν.
Για να ξεπεράσει γρήγορα την απειλή των κουνουπιών, ο Βρετανικός Στρατός μετέφερε γρήγορα το σταθμό τους από τη Srirangapatnam στο Bangalore (Μπανγκαλόρ) η οποία ήταν μια ευπρόσδεκτη αλλαγή, ειδικά λόγω του δροσερού καιρού, τον οποίο οι Βρετανοί επιθυμούσαν.
Όμως το πρόβλημα της ελονοσίας εξακολουθούσε να υφίσταται επειδή η Bangalore είχε και αυτή πρόβλημα με τα κουνούπια.
Περίπου την ίδια εποχή τον 18ο αιώνα, Ευρωπαίοι επιστήμονες ανακάλυψαν μια χημική σύνθεση που ονομάζεται «Quinine», η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της ελονοσίας, αλλά δεν είχε ακόμη δοκιμαστεί εκτενώς σε μεγάλη κλίμακα.
Αυτή η κρίση ελονοσίας μεταξύ του βρετανικού στρατού ήρθε σε μια κατάλληλη στιγμή και έτσι το Quinine εισήχθη χύμα από το στρατό και διανεμήθηκε σε όλους τους στρατιώτες, στους οποίους δόθηκε εντολή να λαμβάνουν τακτικές δόσεις (ακόμη και οι υγιείς στρατιώτες), ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν ανοσία.
‘Έτσι το φάρμακο διαδόθηκε σε όλη την Ινδία που είχε πρόβλημα ελονοσίας σε κάποιο βαθμό.
Υπήρχε όμως ένα μικρό πρόβλημα.
Αν και οι άρρωστοι στρατιώτες γρήγορα ανέκαμψαν, πολλοί περισσότεροι στρατιώτες που είχαν εκτεθεί στις σκληρές συνθήκες της τροπικής Ινδίας συνέχισαν να αρρωσταίνουν, επειδή αργότερα διαπιστώθηκε ότι δεν έπαιρναν τις σωστές δοσολογίες Quinine.
Γιατί;
Επειδή το φάρμακο ήταν πολύ πικρό... είχε πικρή γεύση και δεν άρεσε στους στρατιώτες.
Έτσι, αποφεύγοντας την πικρή γεύση του Quinine, οι Βρετανοί στρατιώτες υστερούσαν στην ανοσία και έτσι ήταν ευάλωτοι στην ελονοσία.
Τότε Βρετανοί αξιωματικοί και επιστήμονες άρχισαν να πειραματίζονται τρόπους να πείσουν τους στρατιώτες τους να πάρουν αυστηρά αυτές τις δοσολογίες και κατά τη διάρκεια των πειραμάτων τους διαπίστωσαν ότι η πικρή γεύση του Quinine όταν αναμιχγνυόταν με το ποτό που είχε βάση το Juniper, απέκτησε μια πιο γλυκιά γεύση.
Οι βρετανοί στρατιώτες χρησιμοποίησαν Gin αναμεμιγμένο με την Quinine και το ονόμασαν το ποσό αυτό «Gin & Tonic», το οποίο έγινε αμέσως αποδεκτό μεταξύ Βρετανών στρατιωτών.
Οι ίδιοι Βρετανοί στρατιώτες που ήταν έτοιμοι να διακινδυνεύσουν ακόμη και τη ζωή τους στον πόλεμο, αλλά δεν μπορούσαν να αντέξουν την πικρή γεύση του Quinine, άρχισαν να το αναμιγνύουν με Gin.
Έτσι δημιουργήθηκε και το Gin and Tonic το οποίο στον σημερινό κόσμο είναι πλέον κλασσικό ποτό σε όλα τα μπαρ του πλανήτη
Για να καλύψει την αυξανόμενη ζήτηση Gin και άλλων μορφών οινοπνευματωδών ποτών μεταξύ Βρετανών στρατιωτών, η βρετανική εταιρεία Ανατολικής Ινδίας δημιούργησε πολλά τοπικά ζυθοποιεία μέσα και γύρω από το Bangalore, τα οποία στη συνέχεια θα μπορούσαν να μεταφερθούν σε όλα τα άλλα μέρη της Ινδίας.
Και έτσι, λόγω των αναρίθμητων ζυθοποιείων και των εργοστασίων απόσταξης οινοπνευματωδών ποτών, το Bangalore είχε ήδη γίνει η πρωτεύουσα της Ινδίας κατά τη διάρκεια της βρετανικής ηγεμονίας.
Τελικά, τα περισσότερα από αυτά τα ζυθοποιεία παραδόθηκαν από τους Βρετανούς μετά την ανεξαρτησία της Ινδίας, στον Vittal Mallya (τον πατέρα του Vijay Mallya), ο οποίος στη συνέχεια ηγήθηκε της κοινοπραξίας με την ονομασία United Breweries που εδρεύει στο Bangalore
Επιστρέφοντας στο θέμα, έτσι δημιουργήθηκε το Gin & Tonic ένα δημοφιλές κοκτέιλ που εξακολουθεί να είναι ένα δημοφιλές ποτό ακόμα και σήμερα.
Το Quinine, το οποίο ονομαζόταν τονοτικό (χωρίς τζιν), συνταγογραφήθηκε ευρέως από τους γιατρούς, για ασθενείς που χρειάζονταν θεραπεία για πυρετό ή οποιαδήποτε λοίμωξη.
Έτσι, η λέξη «τονωτικό φάρμακο» έγινε μια συνηθισμένη λέξη για τη «Δυτική ιατρική» στην Ινδία και διεθνώς.
Με τα χρόνια, το Quinine αναπτύχθηκε περαιτέρω σε πολλές παραλλαγές και παράγωγα και συνταγογραφήθηκε ευρέως από Ινδούς γιατρούς.
Ένας τέτοιος απόγονος της Quinine, ονομάζεται Hydroxychloroquine, έγινε τελικά η defacto θεραπεία για την ελονοσία, το οποίο είναι πλέον το πιο περιζήτητο φάρμακο στον κόσμο σήμερα λόγω του κορωνοιού.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών