Υπάρχει επείγουσα ανάγκη στην ΕΕ να εγκριθούν ακόμη και τα ευρωομόλογα προτού η Γερμανία αναλάβει την Προεδρία της ΕΕ τον Ιούλιο, όπου θα θέσει την ατζέντα του επόμενου επταετούς προϋπολογισμού της ΕΕ, γιατί τότε μπορεί να μπει η ταφόπλακα της ΕΕ
Η κρίση που έχει ξεσπάσει με αφορμή την επιδημία του κορωνοϊού αποδεικνύει την ικανότητα της Γερμανίδας καγκελάριου Angela Merkel, όχι μόνο να παραμένει πολιτικά ζωντανή αλλά και να ανανεώνεται πολιτικά, γεγονός που δεν συμβαίνει και για την Ευρωπαϊκή Ένωση που δείχνει να παραπαίει επικίνδυνα, όπως επισημαίνει σε ανάλυσή του το Strategic Culture Foundation.
Και ο πρόσφατος αγώνας μεταξύ των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα «Coronabonds» έχει αποδείξει έναν ακόμη δρόμο διαφυγής για να αποφύγει το πολιτικό της τέλος.
Χάρη στη Merkel και την κάθετη γραμμή που διατηρεί για την αμοιβαιοποίηση χρέους και τη δημοσιονομική ολοκλήρωση της ΕΕ, γεγονός καθόλου δημοφιλές στη Γερμανία, η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (CDU) βλέπει ξανά τώρα νούμερα σε επίπεδα που δεν είχε απολαύσει πριν από τις τελευταίες γενικές εκλογές του 2017.
Σύμφωνα με την Europe Elects, στην τελευταία δημοσκόπηση στη Γερμανία το CDU κυριαρχεί περίπου στο 35-37% των Γερμανών ψηφοφόρων.
Πρόκειται για ένα κόμμα που βρισκόταν σε αναταραχή πριν από δύο μήνες, αφού η κατά τα φαινόμενα κληρονόμος της Merkel, Annagret Kramp-Karrenbauer παραιτήθηκε από ηγέτης του CDU, προκαλώντας διαδικασίες εκλογών που για την ώρα έχουν αναβληθεί επ 'αόριστον χάρη στην κρίση από τον COVID-19.
Ωστόσο τα πολιτικά δεδομένα είναι τα ίδια με ένα συνηθισμένο «ράλι γύρω από τον σημερινό ηγέτη» που επαναλαμβάνεται σε οποιαδήποτε κρίση.
Οι αριθμοί του Προέδρου Τραμπ στις Η.Π.Α. ήταν ισχυροί παρά τις διπλές κρίσεις που αντιμετωπίζουν στις ΗΠΑ
Ακόμη και οριακοί ηγέτες όπως ο πρωθυπουργός Giuseppe Conte στην Ιταλία έχουν δει τη δημοτικότητά τους να αυξάνεται.
Ωστόσο μια ξαφνική άνοδος 15 πόντων για τη Merkel είναι τεράστιο αν σκεφτεί κανείς ότι συμβαίνει παρά την άρνησή της στις συνόδους της ΕΕ που εμφανίζει τη Γερμανία αρνητική στη διάσωση της νότιας Ευρώπης.
Και αυτή η υποστήριξη μπορεί να αποβαίνει σωτήρια για την πολιτική της πορεία στο εσωτερικό αλλά υπογράφει ένα καταστροφικό μέλλον για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Καθώς το COVID-19 μαίνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι δύο σημαντικές παρατάξεις εντός της ΕΕ αγωνίζονται για μια απελπισμένη μάχη για το μέλλον της, με το ζήτημα της αμοιβαιοποίησης του χρέους στην αιχμή της συζήτησης.
Όσο εξελίσσεται η κρίση τόσο πιο εμφανές γίνεται πως η καραντίνα και τα μέτρα περιορισμού ήταν περισσότερο πολιτική κίνηση παρά πρακτική.
Η χρήση μιας κρίσης δημόσιας υγείας για την προώθηση μιας πολιτικής ατζέντας είναι το αποκορύφωμα του κυνισμού και της μεγαλομανίας.
Από τη μία πλευρά έχουμε τους Ευρω-ολοκληρωτές, με επικεφαλής τον Γάλλο Πρόεδρο Emmanuel Macron.
Από την άλλη είναι οι συντηρητικοί της οικονομίας με επικεφαλής τη Merkel, έδωσαν βήμα στον πρωθυπουργό της Ολλανδίας Mark Routte να γίνει ο στόχος επίκρισης από τον Macron.
Παγιδευμένη στη μέση είναι η Ιταλία και η πραγματική ανθρώπινη τραγωδία στη βόρεια Ιταλία, όπου χιλιάδες άνθρωποι έχουν πεθάνει από το τοξικό μείγμα έλλειψης ιατρικής υποδομής, υψηλής συγκέντρωσης ατόμων υψηλού κινδύνου και έλλειψης γνώσεων για την καταπολέμηση της νόσου.
Το χειρότερο από αυτό, η κυβέρνηση της Ιταλίας συγκεντρώθηκε για να ηγηθεί αυτού του αγώνα για τα ευρωομόλογα, αφού ο Conte διατηρήθηκε στην εξουσία για να διασφαλιστεί ότι δεν θα ανέβει ο Matteo Salvini της Lega και να πολεμήσει τον Macron και τη Merkel απειλώντας να εγκαταλείψουν τη ζώνη του ευρώ.
Είτε πιστεύετε ότι η ανταπόκριση της ΕΕ ή, ακριβέστερα, η έλλειψη αυτής, στην κατάσταση της Ιταλίας οφείλεται σε κακία ή ανικανότητα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Χιλιάδες Ιταλοί πέθαναν εξασθενίζοντας ακόμη περισσότερο τους αδύναμους δεσμούς μεταξύ της Ιταλίας και της υπόλοιπης τεχνοκρατίας της ΕΕ.
Μέσα σε αυτό το χάος έρχεται ο COVID-19 και η ασυντόνιστη και ανίκανη απάντηση σε αυτό από το πολιτικό κέντρο της Ευρώπης μέχρι σήμερα.
Μόνο τώρα καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να περιορίσουν τα ταξίδια, αφού απλά παρακολουθούσαν τα όσα συνέβαιναν στην Ιταλία για εβδομάδες, ενώ οι Ιταλοί πέθεναν κατά εκατοντάδες.
Μετά από αυτό είναι σίγουρο πως οι Ιταλοί δεν θα ξαναδούν με καλό μάτι τους Γερμανούς ποτέ, κι από εδώ ξεκινά η πραγματική κρίση.
Μπορεί ο COVID-19 να ήταν ο καταλύτης για την κατάρρευση των κεφαλαιαγορών, οι κεφαλαιαγορές περίμεναν απλώς να τον σπινθήρα για να συμβεί αυτό.
Από την αρχή της κρίσης στα μέσα Μαρτίου, ήταν σαφές ότι αυτή η κρίση χρησιμοποιούνταν για να προωθήσει τα σχέδια ολοκλήρωσης της ΕΕ του Macron και της Προέδρου της ΕΚΤ Christine Lagarde που προσπαθούν να ενισχύσουν της θέση των Γερμανών και των Ολλανδών.
Μέχρι τη συνάντηση στις 26 Μαρτίου το σχέδιο αυτό είχε αποτύχει.
Ο Rutte, η Merkel ο Αυστριακός Καγκελάριος Sebastian Kurz και η Νορβηγία διατηρούσαν ακλόνητες τις θέσεις τους και η σύνοδος θα είχε εξελιχθεί σε ρινγκ, αν δεν γινόταν υπό τους κανόνες κοινωνικής απόστασης μέσω τηλεδιάσκεψης.
Η συνάντηση της περασμένης εβδομάδα, έκανε την Ιταλία να ξεσκεπάσει τη γερμανική και την ολλανδική αδιαλλαξία.
Οι Macron και Lagarde έχασαν, εξασφαλίζοντας μόλις 500 δισεκατομμύρια δολάρια σε νέα δάνεια, αλλά καμία έκδοση ομολόγων της ΕΚΤ.
Και το ζήτημα τώρα είναι αν ο Conte θα λάβει μέρος στο πρόγραμμα ή όχι.
Η αποτυχία του να ενεργήσει ως «πράκτορας του Macron» για να εξασφαλίσει το μέλλον της ΕΕ θέτει σε κίνδυνο ολόκληρο το ευρωπαϊκό σχέδιο, επειδή η κυβέρνηση του Conte αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό στην Ιταλία.
Επιπλέον, αυτή η αποτυχία ήταν πιθανότατα απροσδόκητη, καθώς τώρα και οι πιο σκληροπυρηνικοί ενταξιακοί της ΕΕ στην ιταλική κυβέρνηση αναρωτιούνται γιατί είναι μέλη της ΕΕ.
Εν τω μεταξύ, οι δημοσκοπήσεις στην Ιταλία δεν έχουν αλλάξει πραγματικά με τη Lega του Salvini που κατέχει περίπου το 30% του εκλογικού σώματος με τους Αδελφούς της Ιταλίας να διατηρούν τα πρόσφατα κέρδη στα νεανικά κοινά.
Επιπλέον, τώρα το ζήτημα της παραμονής της Ιταλίας στην ΕΕ είναι πραγματικό στον αέρα και παίζεται στο κέρμα.
Τέλος, και το πιο σημαντικό, η κυβέρνηση συνασπισμού του Conte είναι διαιρεμένη για το αν θα κάνει χρήση των πρόσφατα εγκεκριμένων δανείων.
Το Reuters ανέφερε ότι οι διαιρέσεις εντός του ιταλικού συνασπισμού αυξάνονται και υποδηλώνουν διχασμό.
Ο ανώτερος εταίρος Five Star Movement (M5S) αντιτίθεται ενώ οι Ευρωκεντρικοί Δημοκρατικοί είναι όλοι υπέρ αυτού, καθώς, από τώρα, δεν υπάρχει καμία δέσμη με τα χρήματα.
Ο Conte θα πρέπει να επιλύσει τη διαφωνία πριν από μια τηλεδιάσκεψη μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών στις 23 Απριλίου, οπότε αναμένεται η Ιταλία να αποσαφηνίσει τη θέση της.
Προσπάθησε να εξουδετερώσει τη διαμάχη την Τετάρτη, προειδοποιώντας σε μια ανάρτηση στο Facebook ότι ο ΕΜΣ «κινδυνεύει να διαιρέσει ολόκληρη την Ιταλία» και προσθέτοντας ότι χρειάζονταν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους όρους οποιωνδήποτε πιστωτικών ορίων προτού ληφθεί μια τελική απόφαση.
Μέχρι να είναι σαφείς αυτές οι λεπτομέρειες, η συζήτηση εάν ένα δάνειο ESM είναι προς το συμφέρον της Ιταλίας είναι «μια απλώς αφηρημένη και σχηματική συζήτηση», δήλωσε ο Conte.
Αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι θα υπάρξουν σκοινιά σωτηρίας στο τέλος.
Εάν αμφιβάλλετε για τον ισχυρισμό αυτό, σας προτείνω να ρωτήσετε την Ελλάδα για το θέμα.
Έτσι, ο Conte έχει δουλειά μπροστά του, αλλά και διλήμματα.
Υπάρχει πραγματικά επείγουσα ανάγκη στην ΕΕ να εγκριθούν ακόμη και τα ευρωομόλογα προτού η Γερμανία αναλάβει την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τον Ιούλιο, όπου θα θέσει την ατζέντα του επόμενου επταετούς προϋπολογισμού της ΕΕ, γιατί τότε μπορεί να μπει η ταφόπλακα της ΕΕ.
Μετά από χρόνια προασπαθειών να αποφευχθεί μια ακατάστατη πολιτική αναταραχή, η οποία είναι το σήμα κατατεθέν της Merkel, τίποτα δεν έχει αλλάξει στην ΕΕ όταν πρόκειται για την αποκατάσταση της δομής της.
Και για αυτόν τον λόγο, όσο η Angela Merkel βρίσκεται στη σκηνή, δεν θα υπάρjει ευρωπαϊκό όνειρο.
Το μόνο που κάνει η Merkel είναι να χειρίζεται τα γεγονότα διατηρώντας το προηγούμενο status quo.
Δεν έχει την ικανότητα ή το στομάχι να αντιμετωπίσει τους Γερμανούς ψηφοφόρους ούτε θα επιτρέψει σε κανέναν άλλο να εκφραστεί πλήρως.
Ευτυχώς, ο χειρισμός της στις διαπραγματεύσεις του Brexit ήταν φιάσκο για την ΕΕ, και ο χειρισμός της Ιταλίας σήμερα είναι εξίσου ανίκανος.
Με τον Salvini να περιμένει στη γωνία, ο λαός είναι έτοιμος να εξεγερθεί για τον χειρισμό της κρίσης από τη Γερμανία και μια αδύναμη κυβέρνηση συνασπισμού που έχει θέσει η Merkel για να συγκρατήσει τα πράγματα, η πιθανότητα εμφάνισης του Italeave αυξάνεται καθημερινά.
Έτσι, ενώ η Merkel μπορεί να έχει κερδίσει αυτήν την τελευταία μάχη στο τέλος, μπορεί να χάσει τον πόλεμο για την ΕΕ.
Και, στην απόλυτη ειρωνεία, οι λαοί της Ευρώπης μπορεί να την ευχαριστήσουν για την απελευθέρωσή τους από τη δυσλειτουργία της.
Και ο πρόσφατος αγώνας μεταξύ των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα «Coronabonds» έχει αποδείξει έναν ακόμη δρόμο διαφυγής για να αποφύγει το πολιτικό της τέλος.
Χάρη στη Merkel και την κάθετη γραμμή που διατηρεί για την αμοιβαιοποίηση χρέους και τη δημοσιονομική ολοκλήρωση της ΕΕ, γεγονός καθόλου δημοφιλές στη Γερμανία, η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (CDU) βλέπει ξανά τώρα νούμερα σε επίπεδα που δεν είχε απολαύσει πριν από τις τελευταίες γενικές εκλογές του 2017.
Σύμφωνα με την Europe Elects, στην τελευταία δημοσκόπηση στη Γερμανία το CDU κυριαρχεί περίπου στο 35-37% των Γερμανών ψηφοφόρων.
Πρόκειται για ένα κόμμα που βρισκόταν σε αναταραχή πριν από δύο μήνες, αφού η κατά τα φαινόμενα κληρονόμος της Merkel, Annagret Kramp-Karrenbauer παραιτήθηκε από ηγέτης του CDU, προκαλώντας διαδικασίες εκλογών που για την ώρα έχουν αναβληθεί επ 'αόριστον χάρη στην κρίση από τον COVID-19.
Ωστόσο τα πολιτικά δεδομένα είναι τα ίδια με ένα συνηθισμένο «ράλι γύρω από τον σημερινό ηγέτη» που επαναλαμβάνεται σε οποιαδήποτε κρίση.
Οι αριθμοί του Προέδρου Τραμπ στις Η.Π.Α. ήταν ισχυροί παρά τις διπλές κρίσεις που αντιμετωπίζουν στις ΗΠΑ
Ακόμη και οριακοί ηγέτες όπως ο πρωθυπουργός Giuseppe Conte στην Ιταλία έχουν δει τη δημοτικότητά τους να αυξάνεται.
Ωστόσο μια ξαφνική άνοδος 15 πόντων για τη Merkel είναι τεράστιο αν σκεφτεί κανείς ότι συμβαίνει παρά την άρνησή της στις συνόδους της ΕΕ που εμφανίζει τη Γερμανία αρνητική στη διάσωση της νότιας Ευρώπης.
Και αυτή η υποστήριξη μπορεί να αποβαίνει σωτήρια για την πολιτική της πορεία στο εσωτερικό αλλά υπογράφει ένα καταστροφικό μέλλον για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Καθώς το COVID-19 μαίνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι δύο σημαντικές παρατάξεις εντός της ΕΕ αγωνίζονται για μια απελπισμένη μάχη για το μέλλον της, με το ζήτημα της αμοιβαιοποίησης του χρέους στην αιχμή της συζήτησης.
Όσο εξελίσσεται η κρίση τόσο πιο εμφανές γίνεται πως η καραντίνα και τα μέτρα περιορισμού ήταν περισσότερο πολιτική κίνηση παρά πρακτική.
Η χρήση μιας κρίσης δημόσιας υγείας για την προώθηση μιας πολιτικής ατζέντας είναι το αποκορύφωμα του κυνισμού και της μεγαλομανίας.
Από τη μία πλευρά έχουμε τους Ευρω-ολοκληρωτές, με επικεφαλής τον Γάλλο Πρόεδρο Emmanuel Macron.
Από την άλλη είναι οι συντηρητικοί της οικονομίας με επικεφαλής τη Merkel, έδωσαν βήμα στον πρωθυπουργό της Ολλανδίας Mark Routte να γίνει ο στόχος επίκρισης από τον Macron.
Παγιδευμένη στη μέση είναι η Ιταλία και η πραγματική ανθρώπινη τραγωδία στη βόρεια Ιταλία, όπου χιλιάδες άνθρωποι έχουν πεθάνει από το τοξικό μείγμα έλλειψης ιατρικής υποδομής, υψηλής συγκέντρωσης ατόμων υψηλού κινδύνου και έλλειψης γνώσεων για την καταπολέμηση της νόσου.
Το χειρότερο από αυτό, η κυβέρνηση της Ιταλίας συγκεντρώθηκε για να ηγηθεί αυτού του αγώνα για τα ευρωομόλογα, αφού ο Conte διατηρήθηκε στην εξουσία για να διασφαλιστεί ότι δεν θα ανέβει ο Matteo Salvini της Lega και να πολεμήσει τον Macron και τη Merkel απειλώντας να εγκαταλείψουν τη ζώνη του ευρώ.
Είτε πιστεύετε ότι η ανταπόκριση της ΕΕ ή, ακριβέστερα, η έλλειψη αυτής, στην κατάσταση της Ιταλίας οφείλεται σε κακία ή ανικανότητα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Χιλιάδες Ιταλοί πέθαναν εξασθενίζοντας ακόμη περισσότερο τους αδύναμους δεσμούς μεταξύ της Ιταλίας και της υπόλοιπης τεχνοκρατίας της ΕΕ.
Μέσα σε αυτό το χάος έρχεται ο COVID-19 και η ασυντόνιστη και ανίκανη απάντηση σε αυτό από το πολιτικό κέντρο της Ευρώπης μέχρι σήμερα.
Μόνο τώρα καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να περιορίσουν τα ταξίδια, αφού απλά παρακολουθούσαν τα όσα συνέβαιναν στην Ιταλία για εβδομάδες, ενώ οι Ιταλοί πέθεναν κατά εκατοντάδες.
Μετά από αυτό είναι σίγουρο πως οι Ιταλοί δεν θα ξαναδούν με καλό μάτι τους Γερμανούς ποτέ, κι από εδώ ξεκινά η πραγματική κρίση.
Μπορεί ο COVID-19 να ήταν ο καταλύτης για την κατάρρευση των κεφαλαιαγορών, οι κεφαλαιαγορές περίμεναν απλώς να τον σπινθήρα για να συμβεί αυτό.
Από την αρχή της κρίσης στα μέσα Μαρτίου, ήταν σαφές ότι αυτή η κρίση χρησιμοποιούνταν για να προωθήσει τα σχέδια ολοκλήρωσης της ΕΕ του Macron και της Προέδρου της ΕΚΤ Christine Lagarde που προσπαθούν να ενισχύσουν της θέση των Γερμανών και των Ολλανδών.
Μέχρι τη συνάντηση στις 26 Μαρτίου το σχέδιο αυτό είχε αποτύχει.
Ο Rutte, η Merkel ο Αυστριακός Καγκελάριος Sebastian Kurz και η Νορβηγία διατηρούσαν ακλόνητες τις θέσεις τους και η σύνοδος θα είχε εξελιχθεί σε ρινγκ, αν δεν γινόταν υπό τους κανόνες κοινωνικής απόστασης μέσω τηλεδιάσκεψης.
Η συνάντηση της περασμένης εβδομάδα, έκανε την Ιταλία να ξεσκεπάσει τη γερμανική και την ολλανδική αδιαλλαξία.
Οι Macron και Lagarde έχασαν, εξασφαλίζοντας μόλις 500 δισεκατομμύρια δολάρια σε νέα δάνεια, αλλά καμία έκδοση ομολόγων της ΕΚΤ.
Και το ζήτημα τώρα είναι αν ο Conte θα λάβει μέρος στο πρόγραμμα ή όχι.
Η αποτυχία του να ενεργήσει ως «πράκτορας του Macron» για να εξασφαλίσει το μέλλον της ΕΕ θέτει σε κίνδυνο ολόκληρο το ευρωπαϊκό σχέδιο, επειδή η κυβέρνηση του Conte αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό στην Ιταλία.
Επιπλέον, αυτή η αποτυχία ήταν πιθανότατα απροσδόκητη, καθώς τώρα και οι πιο σκληροπυρηνικοί ενταξιακοί της ΕΕ στην ιταλική κυβέρνηση αναρωτιούνται γιατί είναι μέλη της ΕΕ.
Εν τω μεταξύ, οι δημοσκοπήσεις στην Ιταλία δεν έχουν αλλάξει πραγματικά με τη Lega του Salvini που κατέχει περίπου το 30% του εκλογικού σώματος με τους Αδελφούς της Ιταλίας να διατηρούν τα πρόσφατα κέρδη στα νεανικά κοινά.
Επιπλέον, τώρα το ζήτημα της παραμονής της Ιταλίας στην ΕΕ είναι πραγματικό στον αέρα και παίζεται στο κέρμα.
Τέλος, και το πιο σημαντικό, η κυβέρνηση συνασπισμού του Conte είναι διαιρεμένη για το αν θα κάνει χρήση των πρόσφατα εγκεκριμένων δανείων.
Το Reuters ανέφερε ότι οι διαιρέσεις εντός του ιταλικού συνασπισμού αυξάνονται και υποδηλώνουν διχασμό.
Ο ανώτερος εταίρος Five Star Movement (M5S) αντιτίθεται ενώ οι Ευρωκεντρικοί Δημοκρατικοί είναι όλοι υπέρ αυτού, καθώς, από τώρα, δεν υπάρχει καμία δέσμη με τα χρήματα.
Ο Conte θα πρέπει να επιλύσει τη διαφωνία πριν από μια τηλεδιάσκεψη μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών στις 23 Απριλίου, οπότε αναμένεται η Ιταλία να αποσαφηνίσει τη θέση της.
Προσπάθησε να εξουδετερώσει τη διαμάχη την Τετάρτη, προειδοποιώντας σε μια ανάρτηση στο Facebook ότι ο ΕΜΣ «κινδυνεύει να διαιρέσει ολόκληρη την Ιταλία» και προσθέτοντας ότι χρειάζονταν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους όρους οποιωνδήποτε πιστωτικών ορίων προτού ληφθεί μια τελική απόφαση.
Μέχρι να είναι σαφείς αυτές οι λεπτομέρειες, η συζήτηση εάν ένα δάνειο ESM είναι προς το συμφέρον της Ιταλίας είναι «μια απλώς αφηρημένη και σχηματική συζήτηση», δήλωσε ο Conte.
Αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι θα υπάρξουν σκοινιά σωτηρίας στο τέλος.
Εάν αμφιβάλλετε για τον ισχυρισμό αυτό, σας προτείνω να ρωτήσετε την Ελλάδα για το θέμα.
Έτσι, ο Conte έχει δουλειά μπροστά του, αλλά και διλήμματα.
Υπάρχει πραγματικά επείγουσα ανάγκη στην ΕΕ να εγκριθούν ακόμη και τα ευρωομόλογα προτού η Γερμανία αναλάβει την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τον Ιούλιο, όπου θα θέσει την ατζέντα του επόμενου επταετούς προϋπολογισμού της ΕΕ, γιατί τότε μπορεί να μπει η ταφόπλακα της ΕΕ.
Μετά από χρόνια προασπαθειών να αποφευχθεί μια ακατάστατη πολιτική αναταραχή, η οποία είναι το σήμα κατατεθέν της Merkel, τίποτα δεν έχει αλλάξει στην ΕΕ όταν πρόκειται για την αποκατάσταση της δομής της.
Και για αυτόν τον λόγο, όσο η Angela Merkel βρίσκεται στη σκηνή, δεν θα υπάρjει ευρωπαϊκό όνειρο.
Το μόνο που κάνει η Merkel είναι να χειρίζεται τα γεγονότα διατηρώντας το προηγούμενο status quo.
Δεν έχει την ικανότητα ή το στομάχι να αντιμετωπίσει τους Γερμανούς ψηφοφόρους ούτε θα επιτρέψει σε κανέναν άλλο να εκφραστεί πλήρως.
Ευτυχώς, ο χειρισμός της στις διαπραγματεύσεις του Brexit ήταν φιάσκο για την ΕΕ, και ο χειρισμός της Ιταλίας σήμερα είναι εξίσου ανίκανος.
Με τον Salvini να περιμένει στη γωνία, ο λαός είναι έτοιμος να εξεγερθεί για τον χειρισμό της κρίσης από τη Γερμανία και μια αδύναμη κυβέρνηση συνασπισμού που έχει θέσει η Merkel για να συγκρατήσει τα πράγματα, η πιθανότητα εμφάνισης του Italeave αυξάνεται καθημερινά.
Έτσι, ενώ η Merkel μπορεί να έχει κερδίσει αυτήν την τελευταία μάχη στο τέλος, μπορεί να χάσει τον πόλεμο για την ΕΕ.
Και, στην απόλυτη ειρωνεία, οι λαοί της Ευρώπης μπορεί να την ευχαριστήσουν για την απελευθέρωσή τους από τη δυσλειτουργία της.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών