JPMorgan: Τα πάντα είναι μια φούσκα - Προχωράμε προς μια ρύθμιση πληθωρισμού τύπου Δημοκρατίας της Βαϊμάρης

Τα πάντα είναι μια φούσκα, οι αγορές, οι οικονομίες, το χρέος. 
Προχωράμε προς μια ρύθμιση πληθωρισμού τύπου Δημοκρατίας της Βαϊμάρης προειδοποιεί πρώην οικονομολόγος της J P Morgan.
Οι επενδυτές ανά τον κόσμο είχαν προβλέψει την έκρηξη της φούσκας που διογκώνεται από το 2009, δεν ήξεραν το πότε αλλά πριν τον κορωνοιό όλοι έλεγαν το εξής, πότε θα σκάσει η φούσκα στις μετοχές και στα ομόλογα και όλοι ανησυχούσαν για την αύξηση του χρέους.
Η εξαιρετικά χαλαρή νομισματική πολιτική, σε συνδυασμό με τις αποπληθωριστικές τάσεις από την αυξημένη συνολική προσφορά με τους επενδυτές να κυνηγούν τις αποδόσεις αναλαμβάνοντας  όλο και μεγαλύτερο κίνδυνο, είχε οδηγήσει όλες τις κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων – μετοχές και ομόλογα - σε ιστορικά υψηλά όλων των εποχών.
Ότι υπάρχει μια φούσκα, μια τεράστια φούσκα, είναι αναμφισβήτητο.
Οι επενδυτές και αναγνώστες είχαν επίσης προβλέψει ότι ανεξαρτήτως της παγκόσμιας πανδημίας η φούσκα θα έσκαγε. Αυτή η φούσκα έψαχνε πρακτικά μια αιτία – μια οποιοδήποτε αιτία - για να το σκάσει.
Είτε πρόκειται για πιστωτικό γεγονός, ελλείψεις ρευστότητας που θα οδηγούσαν σε πτωχεύσεις, είτε μια τρομοκρατική επίθεση, φυσική καταστροφή ή οτιδήποτε άλλο: οι αγορές είχαν φτάσει σε ένα επίπεδο θραύσης είχαν φθάσει στα όρια τους.
Πάρα πολλά προκάλεσαν τα όρια θραύσης: αξιολογήσεις πιστοληπτικής ικανότητας εκτός πραγματικότητας, ισολογισμοί με ακραία μόχλευση, επαναγορές ιδίων μετοχών, επεκτατική νομισματική πολιτική και ως αποτέλεσμα: δάνεια στον ιδιωτικό τομέα και κρατικό χρέος εκτός ελέγχου.

Προοπτικές αγοράς

Οι εταιρίες ενέργειας βρέθηκαν πρώτες στο επίκεντρο με αυξημένο κίνδυνο χρεοκοπίας.
Στη συνέχεια λιανική και φιλοξενία.
Σε κάποιο στάδιο, οι πτωχεύσεις τους θα πιέσουν τις τράπεζες οι οποίες είτε πρέπει είτε να διασωθούν είτε να πέσουν σαν μύγες (στυλ Lehman).
Ήδη οι τράπεζες έχουν μειώσει τα πιστωτικά τους όρια σε εταιρείες, όπως το 2008/2009, προβλέποντας ότι ορισμένοι από τους οφειλέτες τους δεν θα αποπληρώσουν τα δάνεια τους.
Σίγουρα, με περισσότερο QE – ποσοτική χαλάρωση - να πλημμυρίζει στις αγορές, μπορεί να αποφευχθεί το χάος των χρεοκοπιών μεγάλης κλίμακας καθώς δεν υπάρχει πολιτική διάθεση για μαζικές χρεοκοπίες (ειδικά σε ένα έτος εκλογών στις ΗΠΑ).
Η φούσκα έχει φτάσει σε ένα επίπεδο όπου οι συστημικές τράπεζες θα αντιμετωπίσουν τη στιγμή της Lehman τους νωρίτερα και όχι αργότερα απόρροια της κρίσης σε δανειζόμενες εταιρίες.
Ωστόσο οι κυβερνήσεις δεν θα επιτρέψουν στις συστημικές τράπεζες να χρεοκοπήσουν, καθώς αυτό θα συνεπαγόταν πρακτικά παγκόσμιο οικονομικό χάος.
Όμως η πραγματική ερώτηση είναι: με ποιο κόστος;

-Με ποιο κόστος θα αποτρέψουν την πτώχευση της Deutsche Bank και των πολλών Deutsche banks ανά τον κόσμο;
-Με τί κόστος θα κρατήσουμε τους ανέργους, γιατί σίγουρα εάν δεν υπάρχει δουλειά, δεν υπάρχει εισόδημα και δεν υπάρχει προοπτική θα είναι συνταγή για κοινωνικές αναταραχές.
-Με ποιο κόστος θα αντιμετωπιστεί το γεγονός ότι μεγάλοι θεσμικοί βγαίνουν από τις αγορές και θέλουν μετρητά;
-Με ποιο κόστος οι ΗΠΑ λειτουργούν με το μεγαλύτερο έλλειμμα προϋπολογισμού παγκοσμίως και με το μεγαλύτερο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών;
-Με τι κόστος διαχειρίζεται το χάος από το Covid-19 η παγκόσμια κοινωνία;
-Με ποιο κόστος οι κεντρικές τράπεζες ανακοινώνουν ποσοτική χαλάρωση για πάντα;

Διασχίζοντας τον Ρουβίκωνα

Στις 27 Απριλίου 2020, το CNBC έγραψε ένα θέμα "Γιατί η κρίση του κορωνοϊού μπορεί να ωθήσει τους κεντρικούς τραπεζίτες να ανακαλέσουν τον στόχο 2% του πληθωρισμού".
Εάν πράγματι οι κεντρικές τράπεζες εγκαταλείψουν ή τροποποιήσουν τη στόχευση του πληθωρισμού, σίγουρα θα διασχίσουμε τον Ρουβίκωνα.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να απαντηθούν οι παραπάνω ερωτήσεις.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής εξακολουθούν να βρίσκονται πίσω από την καμπύλη και προφανώς απέτυχαν να μάθουν από το 2008/2009.
Η τελευταία τους λύση είναι η εκτύπωση χρημάτων και η δημιουργία περισσότερου χρέους.
Το χρέος είχε αυξηθεί δραματικά πριν τον Κορωνοιό και θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο, δεν αντιμετωπίζεται το μη βιώσιμο χρέος με περισσότερο μη βιώσιμο χρέος.
Εάν οι κεντρικές τράπεζες δεν έχουν καθαρή εντολή για τον πληθωρισμό, κατευθυνόμαστε προς μια ρύθμιση πληθωρισμού τύπου Βαϊμάρης.
Με την παγκόσμια παραγωγή να παραμένει η ίδια ή να μειώνεται, η συνολική ζήτηση να μειώνεται σημαντικά και η ποσότητα χρήματος σε κυκλοφορία να πολλαπλασιάζεται οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων σε όλες τις κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων αυξάνονται από τις κεντρικές τράπεζες, είναι μόνο θέμα χρόνος έως ότου ο πληθωρισμός από «υποτονικός» να τεθεί «εκτός ελέγχου».
Με τις κεντρικές τράπεζες είτε να αγοράζουν εταιρικά ομόλογα είτε να τα αποδέχονται ως εγγύηση, μπορεί σύντομα να αγοράζουν και μετοχές.
Οι κεντρικές τράπεζες έχουν ακραία καταστρατήγηση την   ελεύθερη αγορά και τώρα κατευθυνόμαστε σε μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία.
Η πρόσφατη αύξηση στα χρηματιστήρια από τα χαμηλά του Μαρτίου 2020 θα είναι βραχύβια.
Τίποτα δεν έχει βελτιωθεί ριζικά, εκτός από τις πολιτικές ρευστότητας έκτακτης ανάγκης από τις κεντρικές τράπεζες. Αναμένετε μια νέα επιθετική πώληση στα χρηματιστήρια μέχρι το τέλος του έτους - επανεξετάστε τα χαμηλά του Μαρτίου - γιατί η Fed δεν έχει ακόμη αρκετά ίδια κεφάλαια για να ελέγξει τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων!
Οι κεντρικές τράπεζες θα εκτυπώνουν χρήματα σε πρωτοφανή κλίμακα.
Με δυνητικά αρνητικά επιτόκια ακόμη και στις ΗΠΑ, την επιβράδυνση του παγκόσμιου εμπορίου και συνεπώς τη μείωση της προσφοράς, ο κίνδυνος έκπληξης από τον πληθωρισμό αυξάνεται σημαντικά.
Έρχονται δύσκολες ημέρες.


www.bankingnews.gr