Το κύριο πρόβλημα της ευρωζώνης είναι ότι οι περισσότερες κυβερνήσεις έχουν εγκαταλείψει όλες τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και βασίζονται μόνο στη νομισματική πολιτική
Παρά την άνευ προηγουμένου αύξηση του προγράμματος αγοράς περιουσιακών στοιχείων της ΕΚΤ, τα spread των ομολόγων της Νότιας Ευρώπης αυξάνονται.
Ο ισολογισμός της ΕΚΤ έχει αυξηθεί σε περισσότερο από το 42% του ΑΕΠ της ευρωζώνης, σε σύγκριση με εκείνον της Fed στο 27% του ΑΕΠ των ΗΠΑ.
Ωστόσο, την ίδια στιγμή, η υπερβολική ρευστότητα έχει διογκωθεί σε περισσότερα από 2,1 τρισ. ευρώ.
Ποιο επομένως είναι το πρόβλημα και η οικονομία της ευρωζώνης παρέμεινε αδύναμη, ενώ βρίσκεται ήδη σε στασιμότητα από το τέταρτο τρίμηνο του 2019.
Το κύριο πρόβλημα της ευρωζώνης είναι ότι οι περισσότερες κυβερνήσεις έχουν εγκαταλείψει όλες τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και βασίζονται μόνο στη νομισματική πολιτική.
Οι υπερβολικές κυβερνητικές δαπάνες, η υψηλή φορολογική επιβάρυνση και οι επιβαρύνσεις στην ανάπτυξη παραμένουν, ενώ ένα αυξανόμενο ποσοστό ανάπτυξης προήλθε από ταξίδια και αναψυχή (περίπου 22% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας το 2019).
Ο μηχανισμός μετάδοσης της νομισματικής πολιτικής δεν είναι το πρόβλημα.
Οι τράπεζες είναι πρόθυμες να δανείσουν και οι επιχειρήσεις και οι οικογένειες δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αποκτήσουν πίστωση.
Το πρόβλημα είναι ότι οι ηγέτες της ευρωζώνης και οι επικεφαλής στις κεντρικές τράπεζες πιστεύουν ότι οι προκλήσεις της ευρωζώνης είναι προβλήματα ζήτησης όταν υπήρχαν ενδείξεις ότι το κενό παραγωγής ήταν πολύ μικρό.
Το βασικό είναι ότι η νομισματική πολιτική στην ευρωζώνη δεν λειτούργησε ως κίνητρο για παραγωγικές επενδύσεις και ανάπτυξη, αλλά ως δράστης μαζικών ανισορροπιών από σχεδόν πτωχευμένες κυβερνήσεις.
Με την κρίση του Covid-19, η ευρωζώνη βρίσκεται παγιδευμένη.
Η δημοσιονομική και νομισματική πολιτική της θα διαιωνίσει την πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα σε λάθος τομείς και τις υπερβολικές κυβερνητικές δαπάνες, ενώ η φορολογική της πολιτική θα επιβαρύνει πιθανώς στην καινοτομία, την τεχνολογία και τις παραγωγικές επενδύσεις.
Τώρα που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέτρεψε μερικούς εθνικοποιήσεις των βιομηχανιών, ο δρόμος προς τη μόνιμη στασιμότητα έχει ανοίξει.
Πρώτον, οι κυβερνήσεις αγνοούν τους κινδύνους της πανδημίας, στη συνέχεια κλείνουν την οικονομία και μετά ανακοινώνουν αυστηρότερους ελέγχους στις ξένες επενδύσεις και στις εισροές κεφαλαίων… και παρουσιάζονται ως η λύση.
Η Ευρωζώνη φαίνεται να θέλει να χρησιμοποιήσει την κρίση Covid-19 για να προωθήσει την ατζέντα της παρέμβασης και τη λεγόμενη στρατηγική της «πράσινης συμφωνίας».
Το πρόβλημα είναι ότι η υψηλότερη κυβερνητική παρέμβαση στην οικονομία θα οδηγήσει πιθανότατα σε περισσότερες κακές επενδύσεις, υψηλότερη ανεργία και χαμηλότερη ανάπτυξη.
Η ΕΚΤ μπορεί να συγκαλύψει τον κίνδυνο για λίγο, αλλά η πραγματικότητα του αυξανόμενου χρέους και της φορολογικής επιβάρυνσης που ακολουθεί πιθανότατα θα τελειώσει σε μια κρίση χρέους που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς οι κυβερνήσεις στις βόρειες χώρες δεν είναι διατεθειμένες να αναλάβουν επιπλέον δαπάνες ορισμένων μελών του Νότου.
Το ευρώ θα χάσει τη σημασία του ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα και η χρήση του σε διασυνοριακές συναλλαγές μπορεί να μειωθεί περαιτέρω, οδηγώντας σε νομισματική κρίση καθώς αυξάνεται η επιβάρυνση του χρέους.
www.bankingnews.gr
Ο ισολογισμός της ΕΚΤ έχει αυξηθεί σε περισσότερο από το 42% του ΑΕΠ της ευρωζώνης, σε σύγκριση με εκείνον της Fed στο 27% του ΑΕΠ των ΗΠΑ.
Ωστόσο, την ίδια στιγμή, η υπερβολική ρευστότητα έχει διογκωθεί σε περισσότερα από 2,1 τρισ. ευρώ.
Ποιο επομένως είναι το πρόβλημα και η οικονομία της ευρωζώνης παρέμεινε αδύναμη, ενώ βρίσκεται ήδη σε στασιμότητα από το τέταρτο τρίμηνο του 2019.
Το κύριο πρόβλημα της ευρωζώνης είναι ότι οι περισσότερες κυβερνήσεις έχουν εγκαταλείψει όλες τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και βασίζονται μόνο στη νομισματική πολιτική.
Οι υπερβολικές κυβερνητικές δαπάνες, η υψηλή φορολογική επιβάρυνση και οι επιβαρύνσεις στην ανάπτυξη παραμένουν, ενώ ένα αυξανόμενο ποσοστό ανάπτυξης προήλθε από ταξίδια και αναψυχή (περίπου 22% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας το 2019).
Ο μηχανισμός μετάδοσης της νομισματικής πολιτικής δεν είναι το πρόβλημα.
Οι τράπεζες είναι πρόθυμες να δανείσουν και οι επιχειρήσεις και οι οικογένειες δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αποκτήσουν πίστωση.
Το πρόβλημα είναι ότι οι ηγέτες της ευρωζώνης και οι επικεφαλής στις κεντρικές τράπεζες πιστεύουν ότι οι προκλήσεις της ευρωζώνης είναι προβλήματα ζήτησης όταν υπήρχαν ενδείξεις ότι το κενό παραγωγής ήταν πολύ μικρό.
Το βασικό είναι ότι η νομισματική πολιτική στην ευρωζώνη δεν λειτούργησε ως κίνητρο για παραγωγικές επενδύσεις και ανάπτυξη, αλλά ως δράστης μαζικών ανισορροπιών από σχεδόν πτωχευμένες κυβερνήσεις.
Με την κρίση του Covid-19, η ευρωζώνη βρίσκεται παγιδευμένη.
Η δημοσιονομική και νομισματική πολιτική της θα διαιωνίσει την πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα σε λάθος τομείς και τις υπερβολικές κυβερνητικές δαπάνες, ενώ η φορολογική της πολιτική θα επιβαρύνει πιθανώς στην καινοτομία, την τεχνολογία και τις παραγωγικές επενδύσεις.
Τώρα που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέτρεψε μερικούς εθνικοποιήσεις των βιομηχανιών, ο δρόμος προς τη μόνιμη στασιμότητα έχει ανοίξει.
Πρώτον, οι κυβερνήσεις αγνοούν τους κινδύνους της πανδημίας, στη συνέχεια κλείνουν την οικονομία και μετά ανακοινώνουν αυστηρότερους ελέγχους στις ξένες επενδύσεις και στις εισροές κεφαλαίων… και παρουσιάζονται ως η λύση.
Η Ευρωζώνη φαίνεται να θέλει να χρησιμοποιήσει την κρίση Covid-19 για να προωθήσει την ατζέντα της παρέμβασης και τη λεγόμενη στρατηγική της «πράσινης συμφωνίας».
Το πρόβλημα είναι ότι η υψηλότερη κυβερνητική παρέμβαση στην οικονομία θα οδηγήσει πιθανότατα σε περισσότερες κακές επενδύσεις, υψηλότερη ανεργία και χαμηλότερη ανάπτυξη.
Η ΕΚΤ μπορεί να συγκαλύψει τον κίνδυνο για λίγο, αλλά η πραγματικότητα του αυξανόμενου χρέους και της φορολογικής επιβάρυνσης που ακολουθεί πιθανότατα θα τελειώσει σε μια κρίση χρέους που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς οι κυβερνήσεις στις βόρειες χώρες δεν είναι διατεθειμένες να αναλάβουν επιπλέον δαπάνες ορισμένων μελών του Νότου.
Το ευρώ θα χάσει τη σημασία του ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα και η χρήση του σε διασυνοριακές συναλλαγές μπορεί να μειωθεί περαιτέρω, οδηγώντας σε νομισματική κρίση καθώς αυξάνεται η επιβάρυνση του χρέους.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών