Καταλυτική η δολοφονία του George Floyd για τις ταραχές στις ΗΠΑ, αλλά τα αίτια είναι βαθύτερα
Ένας είναι ο υπεύθυνος για τις ταραχές στις ΗΠΑ και αυτός δεν είναι άλλος από τη Fed, επισημαίνει σε ανάλυσή της η ιστοσελίδα RealInvestmentAdvice.com.
Όπως είναι γνωστό, οι ΗΠΑ, μετά τον κορωνοϊό, έχουν να αντιμετωπίσουν και τις ταραχές που εκτυλίσσονται ήδη σε 12 πολιτείες, απειλώντας τη σταθερότητα στη χώρα και το πολιτικό κεφάλαιο του ίδιου του Αμερικανού Προέδρου, Donald Trump.
Και ενώ τα μέσα ενημέρωσης έχουν αναλωθεί στο ξετύλιγμα ενός συνωμοσιολογικού κουβαριού που διατρέχει μια σειρά από τερατώδη αφηγήματα (για τις ταραχές δεν ευθύνεται η δολοφονία του Αφροαμερικανού George Floyd, αλλά οι Ρώσοι, οι Κινέζοι κ.λπ.), η αλήθεια που αναδύεται σιγά σιγά φαίνεται πως κρύβεται πίσω από τα λόγια του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Thomas Jefferson:
«Τα τραπεζικά ιδρύματα είναι ο πιο επικίνδυνος εχθρός για τις ατομικές ελευθερίες.
Εφόσον οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να ελέγχουν τον πληθωρισμό και τον αποπληθωρισμό, δύνανται να ελέγχουν τους ανθρώπους και τις περιουσίες τους.
Μέχρι που κάποια ημέρα τα παιδιά και οι πατέρες τους θα ξυπνήσουν άστεγοι».
Όσο άδικη ήταν η δολοφονία του George Floyd, με τον θάνατό του να αποτελεί θρυαλλίδα εξελίξεων σε όλη τη χώρα, είναι πανθομολογούμενο πως αυτή η οργή σιγόβραζε για χρόνια, επισημαίνουν οι αναλυτές της ιστοσελίδας RealInvestmentAdvice.com.
Οι ΗΠΑ δεν ήταν έτοιμες να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές συνέπειες που επέφερε η πανδημία.
Οι πολίτες τους είναι θυμωμένοι και απογοητευμένοι.
Μπορεί κανείς να διακρίνει εύκολα τη μήνι τους αποτυπωμένη στο πρόσωπό τους.
Στο στόχαστρό τους, όμως, είναι δύο οργανισμοί:
Η Fed και η Wall Street.
Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά ευδιάκριτοι.
Μετά τη μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, η απόκτηση οικίας έγινε ένα όνειρο απατηλό για τους περισσότερους Αμερικανούς.
Η Wall Street αγόρασε σημαντικό αριθμό οικιών σε πολύ χαμηλές τιμές, με αποτέλεσμα να περιοριστεί η προσφορά και οι τιμές να ανέβουν στα ύψη.
Πολλοί πολίτες στις ΗΠΑ δεν έχουν συνέλθει ακόμη οικονομικά μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Τα χαμηλότερα επιτόκια δεν οδήγησαν σε επενδύσεις.
Η ρευστότητα με την οποία διοχετεύει η Fed την αγορά προωθείται στην επαναγορά μετοχών και άλλων αξιών, και όχι στην πραγματική οικονομία.
Ως εκ τούτου, οι ενέργειες της ομοσπονδιακής τράπεζας απλώς ενέτειναν το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ της χρηματαγοράς και της αγοράς εργασίας.
Με άλλα λόγια, οι παρεμβάσεις που γίνονται σε δημοσιονομικό και νομισματικό επίπεδο δεν οδηγούν σε αυξημένα επίπεδα ευημερίας.
Ειδικά οι παρεμβάσεις της Fed είχαν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο.
Από την 1η Ιανουαρίου 2009 έως το τέλος Μαρτίου το χρηματιστήριο έχει σημειώσει αύξηση κατά 159% - περίπου 14% σε ετήσια βάση.
Με τόσο μεγάλο κέρδος στις χρηματοπιστωτικές αγορές, θα περίμενε κανείς ανάλογο ρυθμό ανάπτυξης στην οικονομία.
Έπειτα από τη διενέργεια τριών προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης, καθώς και πολλών άλλων παρεμβάσεων, ύψους 33 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, η πραγματική οικονομική ανάπτυξη ανήλθε σωρευτικά στο 5,48%.
Ενώ οι νομισματικές παρεμβάσεις υποτίθεται ότι υποστηρίζουν την οικονομική ανάπτυξη μέσω της αύξησης της εμπιστοσύνης των καταναλωτών, το αποτέλεσμα ήταν πολύ διαφορετικό.
Η αύξηση του χρέους, η οποία την τελευταία δεκαετία χρησιμοποιήθηκε κυρίως για να καλύψει το χάσμα μεταξύ των εισοδημάτων και του κόστους ζωής, συνέβαλε στην επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης.
Και ενώ το ποσοστό της αποταμίευσης υποδηλώνει ότι οι Αμερικανοί έχουν χρήμα, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.
Όπως έδειξε πρόσφατη έρευνα της Deutsche Bank, το ποσοστό αποταμίευσης για το 90% των Αμερικανών είναι αρνητικό.
Η έλλειψη οικονομικής βελτίωσης είναι εμφανής σε όλο το πληθυσμιακό φάσμα.
Οι πολιτικές της Fed, από την άλλη, έχουν δημιουργήσει έναν μηχανισμό μεταφοράς πλούτου από τους φτωχούς στους πλούσιους.
Οι συνεχιζόμενες παρεμβάσεις από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ προκάλεσαν υψηλότερες τιμές των περιουσιακών στοιχείων, αλλά δεν υπολόγισαν την πλειονότητα των αμερικανικών οικογενειών.
Το πρόβλημα είναι ότι η Fed έχει παγιδευτεί από τις πολιτικές της.
Και για αυτό κατευθύνεται τώρα από τη Wall Street.
Όταν η χρηματαγορά πέφτει, παρεμβαίνει η Fed.
Όλη η ρευστότητα πηγαίνει στο αμερικανικό χρηματιστήριο, κάτι που διευρύνει το χάσμα πλουσίων και φτωχών.
Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο.
www.bankingnews.gr
Όπως είναι γνωστό, οι ΗΠΑ, μετά τον κορωνοϊό, έχουν να αντιμετωπίσουν και τις ταραχές που εκτυλίσσονται ήδη σε 12 πολιτείες, απειλώντας τη σταθερότητα στη χώρα και το πολιτικό κεφάλαιο του ίδιου του Αμερικανού Προέδρου, Donald Trump.
Και ενώ τα μέσα ενημέρωσης έχουν αναλωθεί στο ξετύλιγμα ενός συνωμοσιολογικού κουβαριού που διατρέχει μια σειρά από τερατώδη αφηγήματα (για τις ταραχές δεν ευθύνεται η δολοφονία του Αφροαμερικανού George Floyd, αλλά οι Ρώσοι, οι Κινέζοι κ.λπ.), η αλήθεια που αναδύεται σιγά σιγά φαίνεται πως κρύβεται πίσω από τα λόγια του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Thomas Jefferson:
«Τα τραπεζικά ιδρύματα είναι ο πιο επικίνδυνος εχθρός για τις ατομικές ελευθερίες.
Εφόσον οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να ελέγχουν τον πληθωρισμό και τον αποπληθωρισμό, δύνανται να ελέγχουν τους ανθρώπους και τις περιουσίες τους.
Μέχρι που κάποια ημέρα τα παιδιά και οι πατέρες τους θα ξυπνήσουν άστεγοι».
Όσο άδικη ήταν η δολοφονία του George Floyd, με τον θάνατό του να αποτελεί θρυαλλίδα εξελίξεων σε όλη τη χώρα, είναι πανθομολογούμενο πως αυτή η οργή σιγόβραζε για χρόνια, επισημαίνουν οι αναλυτές της ιστοσελίδας RealInvestmentAdvice.com.
Οι ΗΠΑ δεν ήταν έτοιμες να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές συνέπειες που επέφερε η πανδημία.
Οι πολίτες τους είναι θυμωμένοι και απογοητευμένοι.
Μπορεί κανείς να διακρίνει εύκολα τη μήνι τους αποτυπωμένη στο πρόσωπό τους.
Στο στόχαστρό τους, όμως, είναι δύο οργανισμοί:
Η Fed και η Wall Street.
Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά ευδιάκριτοι.
Μετά τη μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, η απόκτηση οικίας έγινε ένα όνειρο απατηλό για τους περισσότερους Αμερικανούς.
Η Wall Street αγόρασε σημαντικό αριθμό οικιών σε πολύ χαμηλές τιμές, με αποτέλεσμα να περιοριστεί η προσφορά και οι τιμές να ανέβουν στα ύψη.
Πολλοί πολίτες στις ΗΠΑ δεν έχουν συνέλθει ακόμη οικονομικά μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Τα χαμηλότερα επιτόκια δεν οδήγησαν σε επενδύσεις.
Η ρευστότητα με την οποία διοχετεύει η Fed την αγορά προωθείται στην επαναγορά μετοχών και άλλων αξιών, και όχι στην πραγματική οικονομία.
Ως εκ τούτου, οι ενέργειες της ομοσπονδιακής τράπεζας απλώς ενέτειναν το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ της χρηματαγοράς και της αγοράς εργασίας.
Με άλλα λόγια, οι παρεμβάσεις που γίνονται σε δημοσιονομικό και νομισματικό επίπεδο δεν οδηγούν σε αυξημένα επίπεδα ευημερίας.
Ειδικά οι παρεμβάσεις της Fed είχαν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο.
Από την 1η Ιανουαρίου 2009 έως το τέλος Μαρτίου το χρηματιστήριο έχει σημειώσει αύξηση κατά 159% - περίπου 14% σε ετήσια βάση.
Με τόσο μεγάλο κέρδος στις χρηματοπιστωτικές αγορές, θα περίμενε κανείς ανάλογο ρυθμό ανάπτυξης στην οικονομία.
Έπειτα από τη διενέργεια τριών προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης, καθώς και πολλών άλλων παρεμβάσεων, ύψους 33 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, η πραγματική οικονομική ανάπτυξη ανήλθε σωρευτικά στο 5,48%.
Ενώ οι νομισματικές παρεμβάσεις υποτίθεται ότι υποστηρίζουν την οικονομική ανάπτυξη μέσω της αύξησης της εμπιστοσύνης των καταναλωτών, το αποτέλεσμα ήταν πολύ διαφορετικό.
Η αύξηση του χρέους, η οποία την τελευταία δεκαετία χρησιμοποιήθηκε κυρίως για να καλύψει το χάσμα μεταξύ των εισοδημάτων και του κόστους ζωής, συνέβαλε στην επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης.
Και ενώ το ποσοστό της αποταμίευσης υποδηλώνει ότι οι Αμερικανοί έχουν χρήμα, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.
Όπως έδειξε πρόσφατη έρευνα της Deutsche Bank, το ποσοστό αποταμίευσης για το 90% των Αμερικανών είναι αρνητικό.
Η έλλειψη οικονομικής βελτίωσης είναι εμφανής σε όλο το πληθυσμιακό φάσμα.
Οι πολιτικές της Fed, από την άλλη, έχουν δημιουργήσει έναν μηχανισμό μεταφοράς πλούτου από τους φτωχούς στους πλούσιους.
Οι συνεχιζόμενες παρεμβάσεις από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ προκάλεσαν υψηλότερες τιμές των περιουσιακών στοιχείων, αλλά δεν υπολόγισαν την πλειονότητα των αμερικανικών οικογενειών.
Το πρόβλημα είναι ότι η Fed έχει παγιδευτεί από τις πολιτικές της.
Και για αυτό κατευθύνεται τώρα από τη Wall Street.
Όταν η χρηματαγορά πέφτει, παρεμβαίνει η Fed.
Όλη η ρευστότητα πηγαίνει στο αμερικανικό χρηματιστήριο, κάτι που διευρύνει το χάσμα πλουσίων και φτωχών.
Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών