Το ελληνικό χρέος υποχώρησε το 2019 στο 176,6% του ΑΕΠ, από 181,2% του ΑΕΠ το 2018, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Eurostat
Σε μια πρωτοφανή εκτίμηση προχώρησε η Capital Economics για το ελληνικό χρέος, καθώς βλέπει να φτάνει στο 220% του ΑΕΠ.
Και για να σταθεροποιηθεί αυτό στα επίπεδα του 2019, θα πρέπει η χώρα να έχει φέτος πρωτογενές πλεόνασμα της τάξεως του... 26,9%.
Στη σημερινή, 5 Ιουνίου 2020, ανάλυσή της, με τίτλο "What primary balances are needed to stabilise debt ratios?" (Τι πρωτογενή πλεονάσματα απαιτούνται για τη σταθεροποίηση του χρέους), η Capital Economics προχωρά σε μια εκτίμηση για τους δείκτες χρέους των κυβερνήσεων μετά την κρίση του κορωνοϊού.
Και φυσικά, τα χρέη αναμένεται να αυξηθούν απότομα, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, οι κυβερνήσεις μπορούν να το ανεχθούν.
Αλλά για να διατηρήσουν την εμπιστοσύνη των χρηματοπιστωτικών αγορών, ίσως χρειαστεί να διασφαλίσουν ότι το χρέος βρίσκεται σε σταθερή πορεία.
Για τις περισσότερες χώρες, αυτό δεν είναι πρόβλημα, καθώς τα επιτόκια είναι χαμηλότερα από την αύξηση του ΑΕΠ, ενώ στην πραγματικότητα θα εξακολουθήσουν να μπορούν να παρουσιάσουν μικρά πρωτογενή ελλείμματα.
Αλλά σε ορισμένες χώρες, αυτά τα ελλείμματα θα πρέπει ακόμη να είναι μικρότερα από αυτά που είχαν όταν πέρασαν την τελευταία κρίση.
Επιπλέον, αξιοσημείωτο είναι ότι λίγες χώρες θα χρειαστεί να πραγματοποιήσουν πρωτογενή πλεονάσματα.
Υπενθυμίζεται ότι το ελληνικό χρέος υποχώρησε πέρυσι στο 176,6% του ΑΕΠ, από 181,2% του ΑΕΠ το 2018, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Eurostat.
Επίσης, το πλεόνασμα της ελληνικής κυβέρνησης ανήλθε στο 1,5% του ΑΕΠ από 1% του 2018 και 0,7% το 2017.
Όπως έχει επισημάνει η Capital Economics, τα τελευταία χρόνια, τα επιτόκια του δημόσιου χρέους ήταν κάτω από την αύξηση του ΑΕΠ στις περισσότερες ανεπτυγμένες οικονομίες και σε πολλές αναδυόμενες αγορές.
Όσο αυτό συνεχίζεται, τότε το κόστος των τόκων ως μερίδιο του ΑΕΠ θα μειωθεί.
Αυτό δίνει στις κυβερνήσεις το περιθώριο να εκτελούν μέτρια πρωτογενή ελλείμματα (δηλαδή ελλείμματα εκτός του κόστους των τόκων), αλλά και σταθεροποιούν ή ακόμη και μειώνουν τον δείκτη χρέους του δημόσιου τομέα.
Έτσι, οι περισσότερες από τις σημαντικότερες ανεπτυγμένες οικονομίες θα έχουν ακόμη περιθώριο να αντιμετωπίσουν ένα πρωτογενές έλλειμμα τουλάχιστον 1% του ΑΕΠ, ενώ θα σταθεροποιούν τον δείκτη χρέους τους.
Για παράδειγμα, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να παρουσιάσουν ελλείμματα περίπου 1,5% του ΑΕΠ, η Ιαπωνία 2% και η Κίνα περίπου 3,5%.
Εάν αυτές οι χώρες ήθελαν να σταθεροποιήσουν τις τροχιές του χρέους τους, θα έπρεπε ακόμη να σφίξουν λίγο τη δημοσιονομική πολιτική για να μειώσουν τα κύρια ελλείμματά τους.
Επιπλέον, όσο υψηλότερος είναι ο λόγος χρέους, τόσο μεγαλύτερο θα πρέπει να είναι το πρωτογενές πλεόνασμα ως μερίδιο του ΑΕΠ προκειμένου να διατηρηθεί σταθερός ο λόγος χρέους.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης που θα έχουν ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα χρέους μετά από αυτήν την κρίση, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας (210% έως το 2022), της Ιταλίας (162%) και της Πορτογαλίας (147%).
Βεβαίως, η χρήση του μέσου όρου των δέκα ετών του χάσματος μεταξύ των αποδόσεων των ομολόγων και της αύξησης του ΑΕΠ δίνει πιθανώς μια υπερβολικά απαισιόδοξη εικόνα για ορισμένες από τις περιφερειακές οικονομίες της ευρωζώνης που έχουν αλλάξει τις προοπτικές τους κάπως τα τελευταία τέσσερα ή πέντε χρόνια.
Για τις περισσότερες χώρες, αυτό δεν αλλάζει τη μεγάλη εικόνα.
Ωστόσο, όπως επισημαίνει η Capital Economics, δίνει μια πιο αισιόδοξη εικόνα για την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία.
Σε αυτή τη βάση, η Πορτογαλία και η Ισπανία, που περιλαμβάνονται στο Διάγραμμα 3, φαίνεται να είναι σε θέση να παρουσιάσουν ελλείμματα πρωτογενούς προϋπολογισμού περίπου 2% του ΑΕΠ.
www.bankingnews.gr
Και για να σταθεροποιηθεί αυτό στα επίπεδα του 2019, θα πρέπει η χώρα να έχει φέτος πρωτογενές πλεόνασμα της τάξεως του... 26,9%.
Στη σημερινή, 5 Ιουνίου 2020, ανάλυσή της, με τίτλο "What primary balances are needed to stabilise debt ratios?" (Τι πρωτογενή πλεονάσματα απαιτούνται για τη σταθεροποίηση του χρέους), η Capital Economics προχωρά σε μια εκτίμηση για τους δείκτες χρέους των κυβερνήσεων μετά την κρίση του κορωνοϊού.
Και φυσικά, τα χρέη αναμένεται να αυξηθούν απότομα, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, οι κυβερνήσεις μπορούν να το ανεχθούν.
Αλλά για να διατηρήσουν την εμπιστοσύνη των χρηματοπιστωτικών αγορών, ίσως χρειαστεί να διασφαλίσουν ότι το χρέος βρίσκεται σε σταθερή πορεία.
Για τις περισσότερες χώρες, αυτό δεν είναι πρόβλημα, καθώς τα επιτόκια είναι χαμηλότερα από την αύξηση του ΑΕΠ, ενώ στην πραγματικότητα θα εξακολουθήσουν να μπορούν να παρουσιάσουν μικρά πρωτογενή ελλείμματα.
Αλλά σε ορισμένες χώρες, αυτά τα ελλείμματα θα πρέπει ακόμη να είναι μικρότερα από αυτά που είχαν όταν πέρασαν την τελευταία κρίση.
Επιπλέον, αξιοσημείωτο είναι ότι λίγες χώρες θα χρειαστεί να πραγματοποιήσουν πρωτογενή πλεονάσματα.
Υπενθυμίζεται ότι το ελληνικό χρέος υποχώρησε πέρυσι στο 176,6% του ΑΕΠ, από 181,2% του ΑΕΠ το 2018, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Eurostat.
Επίσης, το πλεόνασμα της ελληνικής κυβέρνησης ανήλθε στο 1,5% του ΑΕΠ από 1% του 2018 και 0,7% το 2017.
Όπως έχει επισημάνει η Capital Economics, τα τελευταία χρόνια, τα επιτόκια του δημόσιου χρέους ήταν κάτω από την αύξηση του ΑΕΠ στις περισσότερες ανεπτυγμένες οικονομίες και σε πολλές αναδυόμενες αγορές.
Όσο αυτό συνεχίζεται, τότε το κόστος των τόκων ως μερίδιο του ΑΕΠ θα μειωθεί.
Αυτό δίνει στις κυβερνήσεις το περιθώριο να εκτελούν μέτρια πρωτογενή ελλείμματα (δηλαδή ελλείμματα εκτός του κόστους των τόκων), αλλά και σταθεροποιούν ή ακόμη και μειώνουν τον δείκτη χρέους του δημόσιου τομέα.
Έτσι, οι περισσότερες από τις σημαντικότερες ανεπτυγμένες οικονομίες θα έχουν ακόμη περιθώριο να αντιμετωπίσουν ένα πρωτογενές έλλειμμα τουλάχιστον 1% του ΑΕΠ, ενώ θα σταθεροποιούν τον δείκτη χρέους τους.
Για παράδειγμα, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να παρουσιάσουν ελλείμματα περίπου 1,5% του ΑΕΠ, η Ιαπωνία 2% και η Κίνα περίπου 3,5%.
Εάν αυτές οι χώρες ήθελαν να σταθεροποιήσουν τις τροχιές του χρέους τους, θα έπρεπε ακόμη να σφίξουν λίγο τη δημοσιονομική πολιτική για να μειώσουν τα κύρια ελλείμματά τους.
Επιπλέον, όσο υψηλότερος είναι ο λόγος χρέους, τόσο μεγαλύτερο θα πρέπει να είναι το πρωτογενές πλεόνασμα ως μερίδιο του ΑΕΠ προκειμένου να διατηρηθεί σταθερός ο λόγος χρέους.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης που θα έχουν ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα χρέους μετά από αυτήν την κρίση, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας (210% έως το 2022), της Ιταλίας (162%) και της Πορτογαλίας (147%).
Βεβαίως, η χρήση του μέσου όρου των δέκα ετών του χάσματος μεταξύ των αποδόσεων των ομολόγων και της αύξησης του ΑΕΠ δίνει πιθανώς μια υπερβολικά απαισιόδοξη εικόνα για ορισμένες από τις περιφερειακές οικονομίες της ευρωζώνης που έχουν αλλάξει τις προοπτικές τους κάπως τα τελευταία τέσσερα ή πέντε χρόνια.
Για τις περισσότερες χώρες, αυτό δεν αλλάζει τη μεγάλη εικόνα.
Ωστόσο, όπως επισημαίνει η Capital Economics, δίνει μια πιο αισιόδοξη εικόνα για την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία.
Σε αυτή τη βάση, η Πορτογαλία και η Ισπανία, που περιλαμβάνονται στο Διάγραμμα 3, φαίνεται να είναι σε θέση να παρουσιάσουν ελλείμματα πρωτογενούς προϋπολογισμού περίπου 2% του ΑΕΠ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών