Γιατί τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα δεν ανέκοψαν την πορεία του Covid -19
Τις πρώτες μέρες της πανδημικής κρίσης, η επιβολή των lockdowns αιτιολογήθηκε ως απαραίτητη προκειμένου να επιβραδυνθεί η εξάπλωση του κορωνοϊού, η βασική ιδέα είναι πως η κοινωνική αποστασιοποίηση βοηθά ώστε τα νοσοκομεία να μην κατακλύζονται από ασθενείς.
Ωστόσο, μέχρι το καλοκαίρι του 2020, είτε σκοπίμως είτε όχι, από πολιτικούς, επιστήμονες και ΜΜΕ αναφέρθηκε πως η κοινωνική αποστασιοποίηση θα μπορούσε να επιπεδώσει μόνιμα την καμπύλη της νόσου ή με κάποιον τρόπο να προκαλέσει δραστική μείωση στους θανάτους από Covid – 19, αναφέρει σε ανάλυσή του το Mises Institute.
Εξάλλου υποστηρίζει, πως η επιβολή τόσο αυστηρών περιοριστικών μέτρων όπως αυτά που επιβλήθηκαν τον Απρίλιο και τον Μάιο 2020 διεθνώς δεν κατόρθωσαν να σταματήσουν την πορεία του ιού.
Η στρατηγική του lockdown μπορεί να σταματήσει εντελώς μια ασθένεια εάν πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις.
Συγκεκριμένα, το lockdown πρέπει να είναι εξαιρετικά αυστηρό και πρέπει να διατηρείται επ 'αόριστον - ίσως για χρόνια - έως ότου διατεθεί ευρέως ένα ασφαλές και αποτελεσματικό εμβόλιο.
Χωρίς αυτή τη βασική προϋπόθεση είναι δεδομένο, πως τα lockdowns που επιβλήθηκαν, προκάλεσαν σωρεία προβλημάτων τόσο σε οικονομικό επίπεδο με αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας, όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο με αυτοκτονίες και χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Σε μία τέτοια περίπτωση, ενός αποτελεσματικού lockdown, θα έπρεπε να μείνουν επιπλέον κλειστά και τα διεθνή σύνορα για να αποτραπεί η είσοδος μολυσμένων πληθυσμών σε μία χώρα.
Δεδομένης της τρέχουσας πραγματικότητας η κοινωνική αποστασιοποίηση και τα lockdowns δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν κανέναν άλλο σκοπό εκτός από την επιβράδυνση της εξάπλωσης του ιού, ώστε να μειωθεί το βάρος για τις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης.
Έτσι, ένας ακόμη γύρος δρακόντειων μέτρων σίγουρα δεν θα «εξαφανίσει» την ασθένεια, απλώς θα μεταθέσει την εξάπλωση της σε μία μελλοντική ημερομηνία.
Επιπλέον, είναι αμφισβητήσιμο το πόσο αποτελεσματικά είναι τα lockdowns για να το επιτύχουν ακόμη και αυτό.
Σε μελέτη του Εθνικού Γραφείου Οικονομικής Έρευνας (NBER), αναφέρεται πως τα ποσοστά μετάδοσης είναι υψηλά στην αρχή αλλά η εξάπλωση της νόσου μειώνεται γρήγορα μετά από 20 έως 30 ημέρες.
Μετά από αυτό το στάδιο, «ο ρυθμός αύξησης των καθημερινών θανάτων σε όλες τις περιοχές κινείται γύρω στο μηδέν ή εμφανώς μειωμένος.»
Αυτή είναι μία εξέλιξη ασχέτως εάν υπάρχουν αυστηροί νόμοι, όπως η χρήση μάσκας.
Έτσι, λίγους μήνες από την αρχική αύξηση των κρουσμάτων, οι ρυθμοί εξάπλωσης αρχίζουν να κινούνται περίπου στο ίδιο επίπεδο.
Στο στάδιο, που βρίσκεται η πανδημική κρίση, περισσότερο επώδυνα για τις κοινωνίες είναι τα lockdowns παρά η ίδια η εξάπλωση του ιού.
Ωστόσο, μέχρι το καλοκαίρι του 2020, είτε σκοπίμως είτε όχι, από πολιτικούς, επιστήμονες και ΜΜΕ αναφέρθηκε πως η κοινωνική αποστασιοποίηση θα μπορούσε να επιπεδώσει μόνιμα την καμπύλη της νόσου ή με κάποιον τρόπο να προκαλέσει δραστική μείωση στους θανάτους από Covid – 19, αναφέρει σε ανάλυσή του το Mises Institute.
Εξάλλου υποστηρίζει, πως η επιβολή τόσο αυστηρών περιοριστικών μέτρων όπως αυτά που επιβλήθηκαν τον Απρίλιο και τον Μάιο 2020 διεθνώς δεν κατόρθωσαν να σταματήσουν την πορεία του ιού.
Η στρατηγική του lockdown μπορεί να σταματήσει εντελώς μια ασθένεια εάν πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις.
Συγκεκριμένα, το lockdown πρέπει να είναι εξαιρετικά αυστηρό και πρέπει να διατηρείται επ 'αόριστον - ίσως για χρόνια - έως ότου διατεθεί ευρέως ένα ασφαλές και αποτελεσματικό εμβόλιο.
Χωρίς αυτή τη βασική προϋπόθεση είναι δεδομένο, πως τα lockdowns που επιβλήθηκαν, προκάλεσαν σωρεία προβλημάτων τόσο σε οικονομικό επίπεδο με αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας, όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο με αυτοκτονίες και χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Σε μία τέτοια περίπτωση, ενός αποτελεσματικού lockdown, θα έπρεπε να μείνουν επιπλέον κλειστά και τα διεθνή σύνορα για να αποτραπεί η είσοδος μολυσμένων πληθυσμών σε μία χώρα.
Δεδομένης της τρέχουσας πραγματικότητας η κοινωνική αποστασιοποίηση και τα lockdowns δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν κανέναν άλλο σκοπό εκτός από την επιβράδυνση της εξάπλωσης του ιού, ώστε να μειωθεί το βάρος για τις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης.
Έτσι, ένας ακόμη γύρος δρακόντειων μέτρων σίγουρα δεν θα «εξαφανίσει» την ασθένεια, απλώς θα μεταθέσει την εξάπλωση της σε μία μελλοντική ημερομηνία.
Επιπλέον, είναι αμφισβητήσιμο το πόσο αποτελεσματικά είναι τα lockdowns για να το επιτύχουν ακόμη και αυτό.
Σε μελέτη του Εθνικού Γραφείου Οικονομικής Έρευνας (NBER), αναφέρεται πως τα ποσοστά μετάδοσης είναι υψηλά στην αρχή αλλά η εξάπλωση της νόσου μειώνεται γρήγορα μετά από 20 έως 30 ημέρες.
Μετά από αυτό το στάδιο, «ο ρυθμός αύξησης των καθημερινών θανάτων σε όλες τις περιοχές κινείται γύρω στο μηδέν ή εμφανώς μειωμένος.»
Αυτή είναι μία εξέλιξη ασχέτως εάν υπάρχουν αυστηροί νόμοι, όπως η χρήση μάσκας.
Έτσι, λίγους μήνες από την αρχική αύξηση των κρουσμάτων, οι ρυθμοί εξάπλωσης αρχίζουν να κινούνται περίπου στο ίδιο επίπεδο.
Στο στάδιο, που βρίσκεται η πανδημική κρίση, περισσότερο επώδυνα για τις κοινωνίες είναι τα lockdowns παρά η ίδια η εξάπλωση του ιού.
Σχόλια αναγνωστών