γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Η κυβέρνηση έχει αρχίσει να ανακτά την πρωτοβουλία των κινήσεων, διαπιστώνει η Alpha Bank, στην εβδομαδιαία ανάλυση της, αναλύοντας τις τέσσερις κινήσεις που επετεύχθη αυτό. Σύμφωνα με την ίδια αυτό κατέστη δυνατό με α) την πλήρη εξειδίκευση των μέτρων περικοπής δαπανών ύψους 11,5 δισ. ευρώ που είχαν θεωρηθεί (από την Τρόικα) αναγκαία για την εκτέλεση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Προσαρμογής 2012-2014, ώστε να εξασφαλισθεί πρωτογενές πλεόνασμα γενικής κυβέρνησης 4,5%. του ΑΕΠ, β) καλύτερη του προβλεπομένου εκτέλεση του Π2012 στο 7μηνο.’12, γ) μεγάλη πρόοδο στην υλοποίηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και στη βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και δ) σαφή προσανατολισμό και αποφασιστικότητα για επιτάχυνση της διαδικασίας ολοκλήρωσης των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και εκτέλεσης του διευρυμένου προγράμματος αποκρατικοποιήσεων.
Από τα μέχρι τώρα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού, διαφαίνεται ήδη ότι η υλοποίηση του Π2012 θα είναι πράγματι καλύτερη από ότι έχει σχεδιαστεί και, αν εισπραχθούν και τα έσοδα του ΠΔΕ όπως έχει προγραμματιστεί, τότε είναι πράγματι εφικτή η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 0,5% του ΑΕΠ ήδη από το 2012. Με το αποτέλεσμα αυτό, θα έχει ήδη συντελεστεί η μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή σε παγκόσμιο επίπεδο έως σήμερα, με την μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος κατά 10,7 π.μ. του ΑΕΠ από το 2009 μέχρι σήμερα, παρά την δραματική πτώση του ΑΕΠ της χώρας κατά -6,9% το 2011 και κατά -6,0% το 2012.
Επιπλέον των ανωτέρω, η Ελλάδα έχει βελτιώσει σημαντικά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της. Έχει επιτύχει σημαντική πραγματική εσωτερική υποτίμηση με βάση το σχετικό κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, η οποία (σύμφωνα και με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής) θα ανέλθει στο 23% στο τέλος του 2012, και στο 26% στο τέλος του 2013, έναντι του 4ου 3μήνου του 2009.
Έτσι, λοιπόν, η Ελλάδα εκπληρώνει πλήρως όλες τις υποχρεώσεις της που προκύπτουν από το 1ο και το 2ο Μνημόνιο Οικονομικής Πολιτικής (1ο και 2ο ΜΟΠ).
Η Ελλάδα μέσα σε 2,5 έτη κατάφερε να μειώσει δραστικά τις μακροοικονομικές της ανισορροπίες, τόσο στο δημόσιο τομέα όσο και στο ισοζύγιο πληρωμών, και να αυξήσει ουσιαστικά την διεθνή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της.
Δημιουργήθηκαν έτσι οι συνθήκες για πλήρη απεξάρτηση της ελληνικής οικονομίας και ιδιαίτερα του ελληνικού δημοσίου από το σκληρό ναρκωτικό του συνεχώς αυξανόμενου δανεισμού από το εξωτερικό. Ο δανεισμός από το εξωτερικό υπήρξε στην Ελλάδα η «εύκολη» (πολιτικά ανώδυνη) πηγή χρημάτων για τη χρηματοδότηση ανεξέλεγκτων παροχών στους πάντες, αντιοικονομικών και αντικοινωνικών καταστάσεων σπατάλης και διαφθοράς στο δημόσιο τομέα και αυξανόμενης φοροδιαφυγής στον ιδιωτικό τομέα.
Αυτή η πραγματικότητα οδηγεί σταδιακά σε σημαντική βελτίωση της θέσης της Ελλάδος διεθνώς. Το μεγάλο πλήθος των διεθνών εμπειρογνωμόνων ενημερώνεται τώρα σταδιακά για τις πραγματικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Ως εκ τούτου, έπαψαν ξαφνικά να βρίσκουν εύκολα επιχειρήματα για διατύπωση αρνητικών σχολίων για τη χώρα μας. Πόσες φορές, για παράδειγμα, μπορεί κανείς να επαναλαμβάνει την άποψη ότι μια χώρα μέλος της Ζώνης του Ευρώ δεν μπορεί να υποτιμήσει την πραγματική ισοτιμία του νομίσματός της, όταν η Ελλάδα έχει ήδη προβεί σε εσωτερική υποτίμηση κατά 23% μέσα σε 3-έτη. Έως πότε μπορεί το οποιοδήποτε διεθνές μέσο ενημέρωσης να διατυμπανίζει καθημερινά ότι η Ελλάδα δεν έχει πραγματοποιήσει καμιά πρόοδο στον τομέα της δημοσιονομικής προσαρμογής, όταν η Ελλάδα έχει εξαλείψει ήδη το πρωτογενές έλλειμμα της ΓΚ.
Τελευταίως, υποστηρίζεται πλέον ότι «η Ελλάδα θα μείνει τελικά στο ευρώ, αλλά για πολιτικούς λόγους», καθώς πολλοί αναλυτές βρίσκονται σε αδυναμία να συγκεράσουν το καλό κλίμα που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται για την Ελλάδα με τις βαθειά ριζωμένες αλλά λανθασμένες απόψεις τους για την έλλειψη προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας. Χαρακτηριστική, εν προκειμένω, είναι και η αναφορά του επικεφαλής του Eurogroup Jean-Claude Juncker στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα, ότι οι Έλληνες έχουν κάνει μεγάλες θυσίες, κάτι που δεν γίνεται αντιληπτό από πολλούς ευρωπαίους πολιτικούς, οι οποίοι θα πρέπει να είναι περισσότερο προσεκτικοί όταν ομιλούν για το ενδεχόμενο η Ελλάδα να εγκαταλείψει το Ευρώ, καθώς τέτοιες απόψεις υπονομεύουν την προσπάθεια προσαρμογής.
Βέβαια, τα ανωτέρω επιτεύχθηκαν, σε μεγάλο βαθμό αναπόφευκτα, με βαρύ κόστος για την οικονομία και την κοινωνία, όπως προκύπτει από την μεγάλη πτώση του ΑΕΠ κατά -6,9% το 2011 και κατά -6,4% στο 1ο 6μηνο του 2012 και από τη διόγκωση της εγγεγραμμένης ανεργίας (στοιχεία ΟΑΕΔ) στις 794,9 χιλ. τον Ιούλ.’12, έναντι 699,7 χιλ. τον Ιούλ.’11 και 569,7 χιλ. τον Ιούλ.΄10. Η μεγάλη πτώση της εγχώριας ζήτησης ήταν αναπόφευκτη, λόγω της αναγκαίας δραστικής μείωσης του δανεισμού της χώρας από το εξωτερικό μετά την μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Επιπλέον, η εγχώρια ζήτηση μειώνεται από την πτώση της εγχώριας οικονομικής δραστηριότητας και του ΑΕΠ και λόγω του καταποντισμού της οικονομικής εμπιστοσύνης των εγχώριων επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Η τελευταία, ωστόσο, προκλήθηκε όχι μόνο από τον δραστικό περιορισμό των εισοδημάτων και από την μεγάλη αύξηση της ανεργίας, αλλά και από λανθασμένες πολιτικές, αλλοπρόσαλλη διαχείριση προσδοκιών και υποτίμηση των προοπτικών της χώρας για έγκαιρη έξοδο από την κρίση, και, γενικά, από άλλους ανεξέλεγκτους παράγοντες που επιβάρυναν δυσανάλογα την Ελλάδα τα τελευταία έτη και διόγκωσαν σημαντικά το κόστος της δημοσιονομικής προσαρμογής και των απολύτως αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Στο ανωτέρω νέο οικονομικό περιβάλλον, η ελληνική κυβέρνηση έχει πλέον να αντιμετωπίσει την πρόκληση της εξάλειψης των παραγόντων που έως σήμερα συμβάλλουν στη διατήρηση της βαθειάς ύφεσης στην Ελληνική οικονομία. Μετά τις μεγάλες προσαρμογές που έχουν πραγματοποιηθεί έως σήμερα, εκείνο που απαιτείται τώρα είναι η έγκαιρη (από το 2013) έξοδος της ελληνικής οικονομίας από την ύφεση. Αυτό θα πρέπει να είναι η κύρια επιδίωξη της οικονομικής πολιτικής που θα πρέπει να εφαρμοστεί σε συνεννόηση της ελληνικής κυβέρνησης με την Τρόικα. Ο περιορισμός του κόστους από τη λήψη επώδυνων μέτρων για την δημιουργία των απολύτως αναγκαίων πρωτογενών πλεονασμάτων μπορεί να γίνει με την πιο έγκαιρη ανάκαμψη της οικονομίας. Η επιμήκυνση της περιόδου προσαρμογής θα έχει αρνητική επίπτωση στην ελληνική οικονομία, χωρίς την λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων για περιορισμό της ύφεσης στην οικονομία στο 2ο 6μηνο.’12 και για πλήρη αποτροπή μιας νέας πτώσης του ΑΕΠ το 2013.
Όταν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έρχεται αντιμέτωπο με μια παρατεταμένη περίοδο λιτότητας χωρίς σαφή προοπτική ανάκαμψης σε ένα όλο και πιο επιδεινούμενο οικονομικό περιβάλλον, όταν οι προοπτικές απασχόλησης για τους νέους είναι μηδαμινές, όταν οι μισθοί μειώνονται και η ανασφάλιστη εργασία γίνεται θεσμός, όταν ένας στους τέσσερεις είναι άνεργος, όταν οι μακροχρόνια άνεργοι χάνουν την ιατροφαρμακευτική τους κάλυψη, όταν οι συντάξεις περικόπτονται, και, όταν, εν γένει, αποσυντίθεται το πλαίσιο κοινωνικής οργάνωσης, αρχίζουν να εμφανίζονται μια σειρά από αποκλίνουσες συμπεριφορές, όπως η αθέτηση υποχρεώσεων πληρωμών (εφορία, τράπεζες, ΔΕΗ κτλ) και, βεβαίως, η έξαρση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς.
Ήδη, η φοροδιαφυγή έχει αρχίσει να εντείνεται επικίνδυνα και να αποκτά διαρθρωτικό χαρακτήρα και έντονα αντικοινωνική διάσταση. Όταν οι φορολογούμενοι συνειδητοποιούν ότι οι προοπτικές μείωσης των ελλειμμάτων μέσω μείωσης των δαπανών δεν μπορούν να συνεχισθούν επί μακρόν και να αποκτήσουν μονιμότερο χαρακτήρα (υπάρχει κάποιο φυσικό όριο στην μείωση των συντάξεων, για παράδειγμα) και, συνεπώς, το κράτος θα στραφεί αργά ή γρήγορα σε μέτρα αύξησης του φορολογικού βάρους, αρχίζουν να φοροδιαφεύγουν όλο και περισσότερο σε μια προσπάθεια εξεύρεσης πόρων για την αντιμετώπιση των μελλοντικών αυξημένων τους υποχρεώσεων.
Προκύπτει, λοιπόν, επιτακτικά, η ανάγκη να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη. Η ανάκαμψη της οικονομίας δεν μπορεί να προέλθει ούτε από την επιμήκυνση της περιόδου προσαρμογής ούτε από την χαλάρωση της προσπάθειας για την μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Η «εξασφάλιση» ευρωπαϊκών πόρων και εγγυήσεων για την χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ή των μεγάλων έργων υποδομής ή του ΕΣΠΑ μπορεί να δράσει επιβοηθητικά. Η μόνη πραγματική ελπίδα, όμως, της χώρας για ανάπτυξη στην σημερινή συγκυρία είναι οι ιδιωτικοποιήσεις. Η έγκαιρη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας προϋποθέτει, βεβαίως, ότι το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας θα προχωρήσει χωρίς καθυστερήσεις και θα είναι επαρκώς εμπλουτισμένο με επενδυτικά χαρτοφυλάκια ικανά να προσελκύσουν ξένα κεφάλαια σημαντικού ύψους.
Η κυβέρνηση πρέπει να πείσει ότι δεν τίθεται θέμα εξόδου της χώρας από το Ευρώ. Και αυτό θα γίνει μόνο με την εφαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και την ολοκλήρωση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Η κυβέρνηση πρέπει, επίσης, να πείσει ότι υπάρχει προοπτική ανάπτυξης. Μόνον έτσι θα αρχίσει να αντιστρέφεται η δεινή κατάσταση στην οποία έχει εγκλωβιστεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που πλήττεται από την ανεργία και την μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος. Διαφορετικά, η οικονομία οδηγείται σε απρόβλεπτες
ατραπούς.
«Η μόνη πραγματική ελπίδα, της χώρας για ανάπτυξη στην σημερινή συγκυρία είναι οι ιδιωτικοποιήσεις. Η έγκαιρη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας προϋποθέτει, βεβαίως, ότι το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας θα προχωρήσει χωρίς καθυστερήσεις και θα είναι επαρκώς εμπλουτισμένο με επενδυτικά χαρτοφυλάκια ικανά να προσελκύσουν ξένα κεφάλαια σημαντικού ύψους».
Τα παραπάνω υποστηρίζει η Alpha Bank σε ανάλυση της. Συμπληρώνει ότι «προκύπτει επιτακτικά, η ανάγκη να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη. Η ανάκαμψη της οικονομίας δεν μπορεί να προέλθει ούτε από την επιμήκυνση της περιόδου προσαρμογής, ούτε από την χαλάρωση της προσπάθειας για την μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Η «εξασφάλιση» ευρωπαϊκών πόρων και εγγυήσεων για την χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ή των μεγάλων έργων υποδομής ή του ΕΣΠΑ μπορεί να δράσει επιβοηθητικά.
www.bankingnews.gr
Επιπλέον των ανωτέρω, η Ελλάδα έχει βελτιώσει σημαντικά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της. Έχει επιτύχει σημαντική πραγματική εσωτερική υποτίμηση με βάση το σχετικό κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, η οποία (σύμφωνα και με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής) θα ανέλθει στο 23% στο τέλος του 2012, και στο 26% στο τέλος του 2013, έναντι του 4ου 3μήνου του 2009.
Έτσι, λοιπόν, η Ελλάδα εκπληρώνει πλήρως όλες τις υποχρεώσεις της που προκύπτουν από το 1ο και το 2ο Μνημόνιο Οικονομικής Πολιτικής (1ο και 2ο ΜΟΠ).
Η Ελλάδα μέσα σε 2,5 έτη κατάφερε να μειώσει δραστικά τις μακροοικονομικές της ανισορροπίες, τόσο στο δημόσιο τομέα όσο και στο ισοζύγιο πληρωμών, και να αυξήσει ουσιαστικά την διεθνή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της.
Δημιουργήθηκαν έτσι οι συνθήκες για πλήρη απεξάρτηση της ελληνικής οικονομίας και ιδιαίτερα του ελληνικού δημοσίου από το σκληρό ναρκωτικό του συνεχώς αυξανόμενου δανεισμού από το εξωτερικό. Ο δανεισμός από το εξωτερικό υπήρξε στην Ελλάδα η «εύκολη» (πολιτικά ανώδυνη) πηγή χρημάτων για τη χρηματοδότηση ανεξέλεγκτων παροχών στους πάντες, αντιοικονομικών και αντικοινωνικών καταστάσεων σπατάλης και διαφθοράς στο δημόσιο τομέα και αυξανόμενης φοροδιαφυγής στον ιδιωτικό τομέα.
Αυτή η πραγματικότητα οδηγεί σταδιακά σε σημαντική βελτίωση της θέσης της Ελλάδος διεθνώς. Το μεγάλο πλήθος των διεθνών εμπειρογνωμόνων ενημερώνεται τώρα σταδιακά για τις πραγματικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Ως εκ τούτου, έπαψαν ξαφνικά να βρίσκουν εύκολα επιχειρήματα για διατύπωση αρνητικών σχολίων για τη χώρα μας. Πόσες φορές, για παράδειγμα, μπορεί κανείς να επαναλαμβάνει την άποψη ότι μια χώρα μέλος της Ζώνης του Ευρώ δεν μπορεί να υποτιμήσει την πραγματική ισοτιμία του νομίσματός της, όταν η Ελλάδα έχει ήδη προβεί σε εσωτερική υποτίμηση κατά 23% μέσα σε 3-έτη. Έως πότε μπορεί το οποιοδήποτε διεθνές μέσο ενημέρωσης να διατυμπανίζει καθημερινά ότι η Ελλάδα δεν έχει πραγματοποιήσει καμιά πρόοδο στον τομέα της δημοσιονομικής προσαρμογής, όταν η Ελλάδα έχει εξαλείψει ήδη το πρωτογενές έλλειμμα της ΓΚ.
Τελευταίως, υποστηρίζεται πλέον ότι «η Ελλάδα θα μείνει τελικά στο ευρώ, αλλά για πολιτικούς λόγους», καθώς πολλοί αναλυτές βρίσκονται σε αδυναμία να συγκεράσουν το καλό κλίμα που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται για την Ελλάδα με τις βαθειά ριζωμένες αλλά λανθασμένες απόψεις τους για την έλλειψη προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας. Χαρακτηριστική, εν προκειμένω, είναι και η αναφορά του επικεφαλής του Eurogroup Jean-Claude Juncker στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα, ότι οι Έλληνες έχουν κάνει μεγάλες θυσίες, κάτι που δεν γίνεται αντιληπτό από πολλούς ευρωπαίους πολιτικούς, οι οποίοι θα πρέπει να είναι περισσότερο προσεκτικοί όταν ομιλούν για το ενδεχόμενο η Ελλάδα να εγκαταλείψει το Ευρώ, καθώς τέτοιες απόψεις υπονομεύουν την προσπάθεια προσαρμογής.
Βέβαια, τα ανωτέρω επιτεύχθηκαν, σε μεγάλο βαθμό αναπόφευκτα, με βαρύ κόστος για την οικονομία και την κοινωνία, όπως προκύπτει από την μεγάλη πτώση του ΑΕΠ κατά -6,9% το 2011 και κατά -6,4% στο 1ο 6μηνο του 2012 και από τη διόγκωση της εγγεγραμμένης ανεργίας (στοιχεία ΟΑΕΔ) στις 794,9 χιλ. τον Ιούλ.’12, έναντι 699,7 χιλ. τον Ιούλ.’11 και 569,7 χιλ. τον Ιούλ.΄10. Η μεγάλη πτώση της εγχώριας ζήτησης ήταν αναπόφευκτη, λόγω της αναγκαίας δραστικής μείωσης του δανεισμού της χώρας από το εξωτερικό μετά την μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Επιπλέον, η εγχώρια ζήτηση μειώνεται από την πτώση της εγχώριας οικονομικής δραστηριότητας και του ΑΕΠ και λόγω του καταποντισμού της οικονομικής εμπιστοσύνης των εγχώριων επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Η τελευταία, ωστόσο, προκλήθηκε όχι μόνο από τον δραστικό περιορισμό των εισοδημάτων και από την μεγάλη αύξηση της ανεργίας, αλλά και από λανθασμένες πολιτικές, αλλοπρόσαλλη διαχείριση προσδοκιών και υποτίμηση των προοπτικών της χώρας για έγκαιρη έξοδο από την κρίση, και, γενικά, από άλλους ανεξέλεγκτους παράγοντες που επιβάρυναν δυσανάλογα την Ελλάδα τα τελευταία έτη και διόγκωσαν σημαντικά το κόστος της δημοσιονομικής προσαρμογής και των απολύτως αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Στο ανωτέρω νέο οικονομικό περιβάλλον, η ελληνική κυβέρνηση έχει πλέον να αντιμετωπίσει την πρόκληση της εξάλειψης των παραγόντων που έως σήμερα συμβάλλουν στη διατήρηση της βαθειάς ύφεσης στην Ελληνική οικονομία. Μετά τις μεγάλες προσαρμογές που έχουν πραγματοποιηθεί έως σήμερα, εκείνο που απαιτείται τώρα είναι η έγκαιρη (από το 2013) έξοδος της ελληνικής οικονομίας από την ύφεση. Αυτό θα πρέπει να είναι η κύρια επιδίωξη της οικονομικής πολιτικής που θα πρέπει να εφαρμοστεί σε συνεννόηση της ελληνικής κυβέρνησης με την Τρόικα. Ο περιορισμός του κόστους από τη λήψη επώδυνων μέτρων για την δημιουργία των απολύτως αναγκαίων πρωτογενών πλεονασμάτων μπορεί να γίνει με την πιο έγκαιρη ανάκαμψη της οικονομίας. Η επιμήκυνση της περιόδου προσαρμογής θα έχει αρνητική επίπτωση στην ελληνική οικονομία, χωρίς την λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων για περιορισμό της ύφεσης στην οικονομία στο 2ο 6μηνο.’12 και για πλήρη αποτροπή μιας νέας πτώσης του ΑΕΠ το 2013.
Όταν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έρχεται αντιμέτωπο με μια παρατεταμένη περίοδο λιτότητας χωρίς σαφή προοπτική ανάκαμψης σε ένα όλο και πιο επιδεινούμενο οικονομικό περιβάλλον, όταν οι προοπτικές απασχόλησης για τους νέους είναι μηδαμινές, όταν οι μισθοί μειώνονται και η ανασφάλιστη εργασία γίνεται θεσμός, όταν ένας στους τέσσερεις είναι άνεργος, όταν οι μακροχρόνια άνεργοι χάνουν την ιατροφαρμακευτική τους κάλυψη, όταν οι συντάξεις περικόπτονται, και, όταν, εν γένει, αποσυντίθεται το πλαίσιο κοινωνικής οργάνωσης, αρχίζουν να εμφανίζονται μια σειρά από αποκλίνουσες συμπεριφορές, όπως η αθέτηση υποχρεώσεων πληρωμών (εφορία, τράπεζες, ΔΕΗ κτλ) και, βεβαίως, η έξαρση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς.
Ήδη, η φοροδιαφυγή έχει αρχίσει να εντείνεται επικίνδυνα και να αποκτά διαρθρωτικό χαρακτήρα και έντονα αντικοινωνική διάσταση. Όταν οι φορολογούμενοι συνειδητοποιούν ότι οι προοπτικές μείωσης των ελλειμμάτων μέσω μείωσης των δαπανών δεν μπορούν να συνεχισθούν επί μακρόν και να αποκτήσουν μονιμότερο χαρακτήρα (υπάρχει κάποιο φυσικό όριο στην μείωση των συντάξεων, για παράδειγμα) και, συνεπώς, το κράτος θα στραφεί αργά ή γρήγορα σε μέτρα αύξησης του φορολογικού βάρους, αρχίζουν να φοροδιαφεύγουν όλο και περισσότερο σε μια προσπάθεια εξεύρεσης πόρων για την αντιμετώπιση των μελλοντικών αυξημένων τους υποχρεώσεων.
Προκύπτει, λοιπόν, επιτακτικά, η ανάγκη να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη. Η ανάκαμψη της οικονομίας δεν μπορεί να προέλθει ούτε από την επιμήκυνση της περιόδου προσαρμογής ούτε από την χαλάρωση της προσπάθειας για την μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Η «εξασφάλιση» ευρωπαϊκών πόρων και εγγυήσεων για την χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ή των μεγάλων έργων υποδομής ή του ΕΣΠΑ μπορεί να δράσει επιβοηθητικά. Η μόνη πραγματική ελπίδα, όμως, της χώρας για ανάπτυξη στην σημερινή συγκυρία είναι οι ιδιωτικοποιήσεις. Η έγκαιρη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας προϋποθέτει, βεβαίως, ότι το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας θα προχωρήσει χωρίς καθυστερήσεις και θα είναι επαρκώς εμπλουτισμένο με επενδυτικά χαρτοφυλάκια ικανά να προσελκύσουν ξένα κεφάλαια σημαντικού ύψους.
Η κυβέρνηση πρέπει να πείσει ότι δεν τίθεται θέμα εξόδου της χώρας από το Ευρώ. Και αυτό θα γίνει μόνο με την εφαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και την ολοκλήρωση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Η κυβέρνηση πρέπει, επίσης, να πείσει ότι υπάρχει προοπτική ανάπτυξης. Μόνον έτσι θα αρχίσει να αντιστρέφεται η δεινή κατάσταση στην οποία έχει εγκλωβιστεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που πλήττεται από την ανεργία και την μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος. Διαφορετικά, η οικονομία οδηγείται σε απρόβλεπτες
ατραπούς.
«Η μόνη πραγματική ελπίδα, της χώρας για ανάπτυξη στην σημερινή συγκυρία είναι οι ιδιωτικοποιήσεις. Η έγκαιρη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας προϋποθέτει, βεβαίως, ότι το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας θα προχωρήσει χωρίς καθυστερήσεις και θα είναι επαρκώς εμπλουτισμένο με επενδυτικά χαρτοφυλάκια ικανά να προσελκύσουν ξένα κεφάλαια σημαντικού ύψους».
Τα παραπάνω υποστηρίζει η Alpha Bank σε ανάλυση της. Συμπληρώνει ότι «προκύπτει επιτακτικά, η ανάγκη να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη. Η ανάκαμψη της οικονομίας δεν μπορεί να προέλθει ούτε από την επιμήκυνση της περιόδου προσαρμογής, ούτε από την χαλάρωση της προσπάθειας για την μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Η «εξασφάλιση» ευρωπαϊκών πόρων και εγγυήσεων για την χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ή των μεγάλων έργων υποδομής ή του ΕΣΠΑ μπορεί να δράσει επιβοηθητικά.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών