Σχετικά Άρθρα
Goldman Sachs: Ο Biden φέρνει νέο δημοσιονομικό πακέτο 4 τρισεκ. δολ. τον Μάιο του 2021
EY: Διάσταση προτεραιοτήτων για την ηθική Τεχνητή Νοημοσύνη
Rabobank: Εάν η Fed παραμείνει άπρακτη, τεράστια κύματα πωλήσεων θα σαρώσουν τις αγορές
Mια αύξηση στο αμερικανικό δεκαετές 2% θα προκαλέσει διόρθωση στον δείκτη Nasdaq -20%.
Αυτό υποστηρίζει με ανάλυσή του ο διακεκριμένος Ισπανός οικονομολόγος Daniel Lacalle.
Πώς είναι δυνατόν μια μικρή αύξηση στις αποδόσεις των ομολόγων να τρομάζει τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής τόσο πολύ;
Γιατί συμβαίνει αυτό;…
Οι κεντρικές τράπεζες καταπίεζαν επί μακρόν τις αποδόσεις των ομολόγων.
Ως αποτέλεσμα μια μικρή αύξηση στις αποδόσεις μπορεί να προκαλέσει μεγάλη βουτιά στην αγορά, μέχρι του σημείου να υπάρξει κάποιο πιστωτικό γεγονός, όπως μια χρηματοοικονομική κρίση, σύμφωνα με τον Ισπανό οικονομολόγο.
Ποσοτική χαλάρωση
Η ποσοτική χαλάρωση παρέχει ρευστότητα σε μια διψασμένη για μετρητά αγορά.
Ως εργαλείο ωφελεί ιδιαίτερα τα περιουσιακά στοιχεία που ενέχουν κίνδυνο, αλλά ιδιαίτερα εκείνα που, σε γενικές γραμμές, θεωρούνται «ασφαλή καταφύγια», όπως τα ομόλογα.
Επίσης, οι κεντρικές τράπεζες περικόπτουν τα επιτόκια και προβαίνουν σε πράξεις ανοιχτής αγοράς αποκτώντας ομόλογα, διευκολύνοντας με αυτό τον τρόπο τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να δανείζουν τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.
Όταν οι χρηματοοικονομικές συνθήκες βελτιώνονται, οι κεντρικές τράπεζες μειώνουν τον ισολογισμό τους και επιστρέφουν στην κανονικότητα.
Αυτό, όμως, δεν έγινε ποτέ.
Οι κεντρικές τράπεζες άρχισαν να αγοράζουν ομόλογα όταν οι αποτιμήσεις ήταν στον… πάτο και συνέχισαν τις αγορές ακόμα και όταν αυτά ήταν εξαιρετικά υπερτιμημένα, ανεξάρτητα από την κατάσταση στην οποία βρισκόταν η οικονομία.
Μάλιστα, τα διακρατούσαν για μεγάλες χρονικές περιόδους.
Αυτό οδήγησε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να αγοράζει ομόλογα ακόμα και όταν το χρέος είχε αρνητική απόδοση.
Τα ομόλογα της Νότιας Ευρώπη τυγχάνουν διαπραγμάτευσης σε ιστορικά υψηλά, παρά τα αυξανόμενα ελλείμματα.
Η Fed έπραξε ακριβώς το ίδιο, προβαίνοντας σε επιθετικές εξαγορές assets.
Τα επιτόκια…
Τι συμβαίνει, όμως, όταν η κεντρική τράπεζα καθιστά ένα περιουσιακό στοιχείο υψηλότερης ποιότητας και χαμηλού κινδύνου εξαιρετικά ακριβό, οδηγώντας τους επενδυτές να αναλάβουν πάρα πολύ κίνδυνο σε μετοχές και ομόλογα, επειδή η κεντρική τράπεζα χειρίζεται το πιο σημαντικό σήμα κινδύνου: τα επιτόκια.
Τα επιτόκια είναι η τιμή του κινδύνου.
Τα επιτόκια είναι που δημιουργούν φούσκες και τις ρίζες της επόμενης κρίσης.
Οι κεντρικές τράπεζες μας λένε ότι τα επιτόκια είναι χαμηλά, επειδή η αγορά τα απαιτεί.
Ωστόσο, δεν θα επιτρέψουν ποτέ να κυμαίνονται ελεύθερα.
Όταν οι αποδόσεις των ομολόγων αυξάνονται λίγο σε σχέση με τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό, οι κεντρικές τράπεζες επεμβαίνουν πάραυτα.
Για παράδειγμα, μια ήπια αύξηση της απόδοσης του αμερικανικού δεκαετούς στο 2%, που είναι κάτι περισσότερο από μια λογική κίνηση, λαμβάνοντας υπόψη τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό και την ανάκαμψη της οικονομίας, μπορεί να προκαλέσει οικονομική κρίση όχι λόγω αυτής της μέτριας αύξησης, αλλά λόγω του κινδύνου που δημιουργήθηκε στην οικονομία από την προηγούμενη τεχνητή συμπίεση των αποδόσεων.
Μια μικρή αναπήδηση των αποδόσεων θα οδηγούσε σε κατάρρευση τα φύλλα της τράπουλας των καρτών κινδύνου που ενσωματώθηκαν στην οικονομία όταν τα επιτόκια χειραγωγούνταν αντί οποιουδήποτε κόστους - αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν «ανατροπή επιτοκίων».
Μια απόδοση 2% στο 10ετές ομόλογο των ΗΠΑ θα δημιουργούσε μια τεράστια εκροή κεφαλαίων από τις αναδυόμενες αγορές, οδηγώντας τις αποδόσεις των ομολόγων τους σε μη βιώσιμα επίπεδα, διότι τα τελευταία χρόνια αυτές οι οικονομίες έχουν συνηθίσει να πιστεύουν ότι τα δίδυμα ελλείμματα και οι τεράστιες ανισορροπίες είναι αποτελεσματικές.
Αυτό δεν θα συμβεί μόνον στις αναδυόμενες αγορές.
Τα πιο ριψοκίνδυνα περιουσιακά στοιχεία, τα ομόλογα υψηλής απόδοσης και οι κυκλικές μετοχές, καθώς και οι τομείς που επωφελήθηκαν περισσότερο από τα χαμηλά ποσοστά και την υψηλή ρευστότητα, την τεχνολογία, θα υποφέρουν.
Σημειώνεται πως οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής βιάζονται να αυστηροποιήσουν το πλαίσιο.
Με άλλα λόγια, υπό κανονικέ συνθήκες, μια αύξηση του επιτοκίου στο 2% δεν ενέχει κίνδυνο.
Ο κίνδυνος μιας οικονομικής κρίσης δεν μπορεί να προέλθει από την αύξηση των αποδόσεων των ομολόγων.
Ο κίνδυνος χρηματοπιστωτικής κρίσης ελλοχεύει από τη μείωση των αποδόσεων των ομολόγων σε μη ρεαλιστικά και αδικαιολόγητα επίπεδα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών