Νέα τάξη πραγμάτων από τη Ρωσία μετά τη νίκη στην Ουκρανία – Η προεδρία σε BRICS, το «χρυσό νόμισμα» και το τέλος του δολαρίου

Το 2024 θα έχουμε επιταχυνόμενους ρυθμούς τις γεωπολιτικές εξελίξεις, με την επιρροή των ΗΠΑ να μειώνεται ενώ αυτή της Κίνας και της Ρωσίας να διευρύνεται – ζούμε ήδη για όποιον δεν το έχει αντιληφθεί σε ένα καινούργιο κόσμο.
Ως χαμένη υπόθεση, ο πόλεμος στην Ουκρανία θα εγκαταλειφθεί από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ τους επόμενους μήνες.
Οι κίνδυνοι στην κατάσταση της Γάζας είναι πιθανό να κλιμακωθούν, με τις ΗΠΑ να υφίστανται πιέσεις από το Ιράν που ενεργεί σε σύμπλευση με τη Ρωσία μέσω των Houthi..
Οι ημέρες του διαίρει και βασίλευε στις χώρες της Μέσης Ανατολής έχουν τελειώσει.
Και αν το Ισραήλ πιστεύει ότι μπορεί απλώς να παρασύρει την Αμερική στην ιστορία τρόμου της Γάζας, έχει κακώς υπολογίσει.
Η Ρωσία ανέλαβε την προεδρία των BRICS και στην πρωτοχρονιάτικη ομιλία του ο Πρόεδρος Vladimir Putin δήλωσε ότι θα προγραμματιστούν περισσότερες από 200 συναντήσεις και εκδηλώσεις.
Η τελική οριστική συνάντηση θα γίνει στο Καζάν τον Οκτώβριο.
Φαίνεται λογικό να υποθέσουμε ότι η Ρωσία θα διασφαλίσει ότι όλα τα σημερινά μέλη θα συναινέσουν σχετικά με τα πλεονεκτήματα της υιοθέτησης ενός διακανονισμού εμπορικού διακανονισμού με χρυσό αντί για το δολάριο.
Το νέο νόμισμα είναι πιθανό να αντικαταστήσει το δολάριο ως το ενδιάμεσο βήμα μεταξύ των συναλλαγών σε νομίσματα εκτός δολαρίου.
Και είναι επίσης επιτακτικά λογικό για τη Ρωσία να θέσει το ρούβλι σε ένα πρότυπο ανταλλαγής χρυσού επίσης, επειδή είναι μια από τις λίγες οικονομίες που δεν ήταν απαιτούμενες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες για να διευκολύνουν τη μετάβαση αυτή
Και καθώς το δολάριο υποχωρεί, η Κίνα πρέπει να ακολουθήσει για να αποτρέψει την πτώση του γιουάν μαζί του.
Και τέλος, το 2024 είναι η χρονιά των προεδρικών εκλογών στην Αμερική.
Και με το όριο χρέους να ισχύει μέχρι τον Ιανουάριο του 2025, είναι προς το συμφέρον και των δύο μερών - Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών -  να μεγιστοποιήσουν τις δαπάνες πριν συμφωνηθεί το νέο ανώτατο όριο δαπανών.

Οι BRICS και η προεδρία της Ρωσίας

Από αυτήν την εβδομάδα, η Ρωσία αναλαμβάνει την προεδρία των BRICS διαδεχόμενη τη Νότια Αφρική και τα μέλη επεκτείνονται από πέντε σε δέκα.
Έπρεπε να είναι έντεκα.
Ωστόσο, έχοντας υποβάλει αίτηση και έλαβε την ένταξη από την 1η Ιανουαρίου, η Αργεντινή απέσυρε την αίτησή της στις 30 Δεκεμβρίου, αφήνοντας συνολικά 10 κράτη στον οργανισμό των οποίων ο συνολικός πληθυσμός υπολογίζεται σε 3,3 δισεκατομμύρια, περίπου το 44% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Και από τα 30 κράτη που εξέφρασαν ενδιαφέρον πέρυσι, άλλες 15 χώρες υπέβαλαν επίσημα αίτηση για ένταξη στους BRICS.
Η Ρωσία ασκώντας την προεδρία του ομίλου πιθανότατα θα εγκρίνει περαιτέρω αιτήσεις ένταξης σε μια προσπάθεια επέκτασης των BRICS και της σφαίρας επιρροής της ίδιας της Ρωσίας.
Το βέβαιο είναι ότι η παραγωγή και η κατανάλωση ορυκτών καυσίμων θα τελούν υπό την επιρροή του Vladimir Putin.

Οι στόχοι του Putin

Ο Πρόεδρος Putin στην πρωτοχρονιάτικη ομιλία του περιέγραψε τους στόχους της Ρωσίας για τους BRICS το επόμενο έτος.
«Γενικά, η Ρωσία θα συνεχίσει να προωθεί όλες τις πτυχές της εταιρικής σχέσης BRICS σε τρεις βασικούς τομείς: πολιτική και ασφάλεια, οικονομία και χρηματοδότηση και πολιτιστικές και ανθρωπιστικές επαφές.
«Φυσικά, θα επικεντρωθούμε στην ενίσχυση του συντονισμού της εξωτερικής πολιτικής μεταξύ των χωρών - μελών και στην από κοινού αναζήτηση αποτελεσματικών απαντήσεων στις προκλήσεις και τις απειλές για τη διεθνή και περιφερειακή ασφάλεια και σταθερότητα.
Θα συμβάλουμε στην πρακτική εφαρμογή της Στρατηγικής για την Οικονομική Συνεργασία BRICS 2025 και του Σχεδίου Δράσης για τη Συνεργασία Καινοτομίας BRICS 2021–2024 για τη διασφάλιση της ενεργειακής και επισιτιστικής ασφάλειας, την ενίσχυση του ρόλου των BRICS στο διεθνές νομισματικό σύστημα, την επέκταση της διατραπεζικής συνεργασίας και την επέκταση τη χρήση των εθνικών νομισμάτων στο αμοιβαίο εμπόριο.
»Οι προτεραιότητές μας περιλαμβάνουν την προώθηση της συνεργασίας στην επιστήμη, την υψηλή τεχνολογία, την υγειονομική περίθαλψη, την προστασία του περιβάλλοντος, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, τις ανταλλαγές νέων και την κοινωνία των πολιτών.
«Συνολικά, πάνω από 200 εκδηλώσεις διαφορετικών επιπέδων και τύπων θα πραγματοποιηθούν σε πολλές ρωσικές πόλεις ως μέρος της προεδρίας. Ενθαρρύνουμε τους εκπροσώπους όλων των χωρών που ενδιαφέρονται να συνεργαστούν με τον οργανισμό μας να λάβουν μέρος σε αυτές.
Η Σύνοδος Κορυφής των BRICS στο Καζάν τον Οκτώβριο θα είναι το αποκορύφωμα της προεδρίας μας».
Με περισσότερες από πέντε εκδηλώσεις προγραμματισμένες κατά μέσο όρο κάθε εβδομάδα, η Ρωσία έχει θέσει σημαντικές προτεραιότητες στην ατζέντα της για τα BRICS οι οποίες θα λειτουργούν παράλληλα με τις στρατιωτικές και ενεργειακές στρατηγικές της.
Σαφώς, ο στόχος πρέπει να είναι η υποστήριξη από όλα τα σημερινά και μελλοντικά μέλη των BRICS για στους στρατηγικούς στόχους της Ρωσίας, οι οποίοι πρέπει να περιλαμβάνουν την απομόνωση του δολαρίου ως μέσου διακανονισμού συναλλάγματος και εμπορίου.

Ένα νόμισμα βασισμένο στο χρυσό – Οι αντιρρήσεις της Ινδίας, οι δισταγμοί της Κίνας

H Ρωσία ήθελε να βάλει στην ατζέντα του Γιοχάνεσμπουργκ ένα νόμισμα διακανονισμού εμπορίου με χρυσό, αλλά δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την απαιτούμενη ομόφωνη υποστήριξη των τότε μελών.
Με το πλεονέκτημα της εκ των υστέρων γνώσης, μπορούμε να δούμε την πρόωρη διαρροή της πρότασής της ως μέσον για να ασκήσει πίεση στους διαφωνούντες.
Αλλά η κεϋνσιανή Ινδία ήταν εναντίον της και η Κίνα είχε χλιαρή στάση.
Αλλά τώρα η Ρωσία θα έχει μια πιο σίγουρη και έγκαιρη ευκαιρία να επιτύχει τους στόχους της για το «χρυσό νόμισμα», και το πρόγραμμα με περισσότερες από 200 εκδηλώσεις είναι πιθανό να παραμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό για την επίτευξη αυτού του στόχου.

Το colpo grosso με το χρυσό

Πέρυσι οι κεντρικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο συσσώρευσαν σημαντικές ποσότητες χρυσού. Υπάρχουν δύο προφανείς λόγοι για αυτή την εξέλιξη.
Το πρώτο είναι η συνειδητοποίηση ότι τα αποθεματικά που διατηρούνται σε κρατικά νομίσματα φέρουν αυξανόμενο πιστωτικό κίνδυνο λόγω των υψηλών αναλογιών του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ και της απειλής αναγκαστικών μέτρων εκ μέρους των διεθνών πιστωτών.
Και το δεύτερο είναι μια διερυνόμενη αξιολόγηση της γεωπολιτικής παρακμής της Αμερικής.
Την ίδια ώρα, τα αποθέματα χρυσού της κεντρικής τράπεζας ανακοινώνονται από το ΔΝΤ και δημοσιοποιούνται ευρύτερα από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Χρυσού.
Τα στατιστικά στοιχεία είναι μόνο ένα μέρος του συνόλου, με τις κυβερνήσεις να τροφοδοτούν με χρυσό σε εθνικά ταμεία και άλλους λογαριασμούς κρυμμένους από τη δημόσια θέα.
Επομένως, τα στατιστικά του ΔΝΤ δεν είναι η συνολική εικόνα.
Αυτό που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε είναι πόσοι κεντρικοί τραπεζίτες κατανοούν πραγματικά τις νομικές διακρίσεις και διαφορές μεταξύ χρήματος και πίστωσης.
Μπορούμε μόνο να συμπεράνουμε ότι αν το έκαναν, το δολάριο θα είχε ήδη απορριφθεί ευρέως σε σχέση με τον χρυσό, επειδή το πρώτο υποστηρίζεται μόνο από την πίστη σε αυτόν, ενώ το δεύτερο έχει αποδειχθεί σταθερό στην ιστορική του πορεία, αντικαθιστώντας τα καθεστώτα των νομισμάτων fiat (που εκδίδουν οι κεντρικές τράπαζες)  κάθε φορά που τελικά αποτυγχάνουν - όπως αναδεικνύει και η ελάχιστη γνώση της νομισματικής ιστορίας.

Η αρχική υποκατάσταση του δολαρίου

Ωστόσο, η συσσώρευση στρατηγικών αποθεμάτων σε χρυσό από τις κεντρικές τράπεζες αυξάνεται αθόρυβα την τελευταία δεκαετία.
Αλλά με την επιμονή των ΗΠΑ ότι το δολάριο είναι αξιόπιστο χρήμα και ο χρυσός έχει τεθεί εκτός νομισματικής κυκλοφορίας, οποιοδήποτε ουδέτερο κράτος που είναι πιθανότατα χρεωμένο σε δολάρια ούτως ή άλλως είναι απίθανο να προκαλέσει τους Αμερικανούς και το ΔΝΤ σε αντίποινα, εάν αγοράσει χρυσό από τα δολαριακά του αποθέματα.
Οι μόνες εξαιρέσεις είναι ισχυροί παίκτες, όπως η Κίνα και οι Σαουδάραβες, ή αυτοί που έχουν ήδη υποστεί κυρώσεις, όπως η Ρωσία και το Ιράν.
Η Κίνα πουλά ομόλογα των ΗΠΑ και αγοράζει χρυσό με τα έσοδα, ενώ η Ρωσία συνεχίζει τη ρητορική της κατά του δολαρίου.
Δεν γνωρίζουμε τι επρόκειτο να προτείνει η Ρωσία σχετικά με τη χρήση χρυσού σε σχέση με τον εμπορικό διακανονισμό στο Γιοχάνεσμπουργκ, αλλά το πιο πιθανό σχέδιο θα ήταν να αντικατασταθεί το δολάριο ως το κοινό μέσο μεταξύ των διακανονισμών συναλλάγματος.
Εκτός από τις διακυβερνητικές συναλλαγές, η συνήθης διαδικασία για τον διακανονισμό συναλλαγών είναι ο εισαγωγέας να πουλά το εθνικό του νόμισμα έναντι δολαρίων και είτε να πληρώσει δολάρια στον εμπορικό αντισυμβαλλόμενο είτε να πουλά τα δολάρια για να αγοράσει το εθνικό νόμισμα του αντισυμβαλλομένου προκειμένου να πιστώσει την τράπεζά του.
Αν υποθέσουμε ότι μια εμπορική συμφωνία δεν διακανονίζεται σε δολάρια αλλά σε εθνικά νομίσματα, το δολάριο εξακολουθεί να εμπλέκεται.
Ανά πάσα στιγμή, οι εκκρεμείς συναλλαγές συναλλάγματος με το δολάριο ανέρχονται σε περίπου 85 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Με έναν διευρυνόμενο οργανισμό BRICS, με μέλη, συνεργάτες και εταίρους διαλόγου του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) μπορούμε να δούμε ότι η πλειονότητα του κόσμου κατά πληθυσμό στον άξονα Ρωσίας/Κίνας συνδέεται μέσω του εμπορίου με το δολάριο λόγω συναλλάγματος σύμφωνα με το επικρατούν καθεστώς των συμβάσεων.
Αυτό δίνει στις ΗΠΑ μια παρουσία στη ρωσική/κινεζική αυλή, κάτι που είναι προφανώς ανεπιθύμητο για τους ασιατικούς ηγεμόνες.
Λογικά, η ουδετερότητα του χρυσού είναι μια ελκυστική αντικατάσταση του δολαρίου σε αυτές τις εμπορικές συναλλαγές, με ένα υποκατάστατο χρυσού πλήρως εξαργυρώσιμο σε χρυσό και πίστωση εμπορικών τραπεζών που δημιουργείται στην ονομαστική του αξία και ενεργεί μεταξύ νομισμάτων.
Χρησιμοποιείται για τον διακανονισμό συναλλαγών, το μεγαλύτερο μέρος της πίστωσης που δημιουργείται στο νέο νόμισμα εξυπηρετείται αυτόματα.
Επιπλέον, ως μέσο συναλλαγής μπορεί να είναι αξιόπιστο - διατηρεί την αξία του σε μεγαλύτερο βαθμό από ένα ασταθές δολάριο fiat.

Η μεγαλύτερη πρόκληση μετά το Bretton Woods

Οποιαδήποτε κίνηση προς μια επίσημη επαναφορά του χρυσού για την αντικατάσταση του δολαρίου είναι βέβαιο ότι θα υπονομεύσει την αξιοπιστία του δολαρίου.
Θα ισοδυναμούσε με τη μεγαλύτερη πρόκληση για το status quo μετά το Bretton Woods.
Όπως είναι λογικό, πρέπει να υπάρχουν σοβαροί ενδοιασμοί ακόμη και εντός του στρατοπέδου των BRICS σχετικά με τις πιθανές συνέπειες ενός τόσο σημαντικού βήματος.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του 2024, η «παγίδα του χρέους» στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα οδηγήσει σχεδόν σίγουρα σε αυξανόμενη αβεβαιότητα σχετικά με τη μελλοντική αξία των αποθεμάτων σε δολάρια και την καταλληλότητα του δολαρίου ως μέσου ανταλλαγής.
Μια περαιτέρω σκέψη, που πιθανόν να ξεδιπλωθεί με την πάροδο του χρόνου, είναι η υποτίμηση του χρέους σε δολάρια που οφείλουν οι αναδυόμενες οικονομίες, εξέλιξη που σίγουρα θα είναι ευπρόσδεκτηα από αυτά, με την προϋπόθεση ότι μπορούν να σταθεροποιήσουν τα δικά τους νομίσματα.
Με άλλα λόγια, κατά τη διάρκεια του 2024 οι συνθήκες για την αντικατάσταση των δολαρίων με χρυσό ως διεθνές μέτρο της αξίας θα βελτιωθούν με την πτώση του δολαρίου.
Ως εκ τούτου, η Ρωσία είναι πιθανό να βελτιώσει τις προτάσεις που απέτυχαν να εγγραφούν στην ατζέντα του Γιοχάνεσμπουργκ προτού τις παρουσιάσει ξανά τον ερχόμενο Οκτώβριο στη συνάντηση που είχε προγραμματιστεί να γίνει στο Καζάν, όπου θα έπρεπε να έχουν καλύτερη υποδοχή.
Θα έχει γίνει προφανές στους αντιπροσώπους σε εκείνη τη συνάντηση ότι με την κυβέρνηση των ΗΠΑ μπλεγμένη σε μια «παγίδα χρέους» θα δυσκολευτεί να βρει αγοραστές για ομόλογα των ΗΠΑ εκτός από βραχυπρόθεσμα έντοκα.
Το τρέχον οικονομικό έτος το δημοσιονομικό έλλειμμα θα μπορούσε να ξεπεράσει τα 3 τρισεκατομμύρια δολάρια, τα μισά από τα οποία θα αφορούν τοκοχρεολύσια.
Και το δολάριο δείχνει ήδη πρώιμα σημάδια παρακμής, που αντικατοπτρίζονται τόσο στον σταθμισμένο εμπορικό του δείκτη όσο και στην τιμή του χρυσού σε δολάρια.

Υιοθέτηση χρυσού από Ρωσία και Κίνα

Εκτός από τα άλλα μέλη των BRICS και του SCO που αναθεωρούν τη σχέση τους με το δολάριο, η Ρωσία και η Κίνα θα πρέπει να εξετάσουν τη σχέση μεταξύ ενός φθίνοντος δολαρίου και των δικών τους νομισμάτων.
Η κεϋνσιανή αντίληψη για τις εμπορικές συναλλαγές είναι ότι οι νομισματικές σχέσεις για τα κράτη που είναι καθαρά εξαγωγείς μεγιστοποιούν τα εμπορικά οφέλη «όταν είναι ανταγωνιστικά».
Είναι ένα επιχείρημα που ευνοεί μια ταχύτερη πτώση της αγοραστικής δύναμης από αυτή του δολαρίου.
Αυτή η συλλογιστική είναι το λιγότερο παράδοξη.
Αναδεικνύει τη λογική των χαμηλότερων τιμών εξαγωγής, προωθεί τις πωλήσεις, ενώ δεν αναδεικνύεται το λιγότερο προφανές: ότι μια ανταγωνιστική νομισματική πολιτική διαβρώνει τον εθνικό πλούτο και αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει τις σχέσεις μεταξύ του εμπορικού ισοζυγίου, των εθνικών λογαριασμών της κυβέρνησης και των αποταμιεύσεων του ιδιωτικού τομέα που στην πραγματικότητα καθορίζουν το εμπορικό ισοζύγιο.
Αναπόφευκτα, πρέπει να έρθει ένα σημείο όπου αυτή η δημοφιλής πρακτική θα εγκαταλειφθεί
. Διαφορετικά, το ρούβλι και το ρενμίνμπι θα πέφτουν καθώς το πλοίο του δολαρίου που θα βυθίζεται.

Ο Stalin και ο Khrushchev 

Τα οφέλη από την τοποθέτηση του ρουβλίου σε χρυσό κανόνα είναι προφανή και αυξάνονται συνεχώς.
Στην πραγματικότητα, στα σοβιετικά της χρόνια, η Ρωσία βρισκόταν σε έναν κανόνα χρυσού, ξεχωριστά από τη Συμφωνία του Bretton Woods (την οποία ο Stalin ενέκρινε αλλά δεν προσχώρησε) μέχρι που ο Nikita Khrushchev την εγκατέλειψε το 1961.
Το μάθημα για τους επικριτές της υποτίμησης του ρουβλίου είναι ότι δεν θεράπευσε τίποτα, με την παρακμή της σοβιετικής οικονομίας να συνεχίζεται, ακόμη και να επιταχύνεται.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτήν την ιστορία, υπάρχει μια εκτίμηση στη Ρωσία στα υψηλότερα επίπεδα των οφελών από τη διασφάλιση της αξίας του ρουβλίου στον χρυσό, που εκφράστηκε εύγλωττα από τον Sergei Glazyev, οικονομικό σύμβουλο του Putin σε ένα άρθρο για το επιχειρηματικό περιοδικό της Μόσχας Vedomosti τον Δεκέμβριο του 2022.

H ρύθμιση των επιτοκίων

Τα οφέλη είναι σαφή: ένας αξιόπιστος κανόνας χρυσού θα επέτρεπε στα επιτόκια να διακανονίζονται πιο κοντά στο φυσικό επιτόκιο του χρυσού, προσαρμοσμένο από την αξιοπιστία της συμφωνίας.
Αντί για το βασικό επιτόκιο της κεντρικής τράπεζας στο 16%, πιθανότατα θα μειωθεί στο 2% ή 3%.
Η επέκταση της πίστωσης της κεντρικής τράπεζας θα συνδεόταν αποκλειστικά με τη λειτουργία της ως εκδότη ρουβλίων σε αντάλλαγμα για χρυσό νόμισμα και χρυσό, ενώ η επέκταση της πίστωσης των εμπορικών τραπεζών καθοδηγείται από την εμπορική ζήτηση, η οποία είναι συνδεδμένη με την αυξηση της οικονομικής παραγωγής και επομένως μη πληθωριστική.
Με τον φόρο εισοδήματος στο 13%–15% (μέγιστο) και το δημόσιο χρέος που εκτιμάται μόνο στο 22% του ΑΕΠ, η υποκείμενη οικονομική δυναμική για τη ρωσική οικονομία δεν αντιμετωπίζει την οδυνηρή αναπροσαρμογή που απαιτείται για να δημιουργηθεί ένα χρυσό πρότυπο.
Ο μόνος αξιόπιστος λόγος για τον οποίο η Ρωσία δεν υιοθέτησε την προφανή πολιτική χρυσού που σκιαγράφησε ο Glazyev είναι ότι η Ρωσία θα έφερνε θανατηφόρο πλήγμα στο δολάριο συγκριτικά, ένα αποτέλεσμα για το οποίο η Κίνα δεν είναι ακόμη προετοιμασμένη.
Αλλά με το πρόβλημα του χρέους του δολαρίου να κλιμακώνεται γρήγορα, η Κίνα θα πρέπει να εγκαταλείψει την πλάνη ότι οι εξαγωγές της εξαρτώνται από την αποδυνάμωση του γιουάν σε σχέση με το δολάριο.
Γνωρίζουμε από τις πολιτικές της έναντι του χρυσού μετά τον διορισμό της Peoples Bank ως αποκλειστικής διαχείρισης του χρυσού της χώρας το 1983, μαζί με τις παγκόσμιες ροές χρυσού στην Κίνα ότι τόσο το κράτος όσο και πολίτες έχουν συσσωρεύσει τα μεγαλύτερα αποθέματα χρυσού στον πλανήτη.
Αυτή η πολιτική δεν θα είχε εφαρμοστεί εάν οι διορατικοί αξιωματούχοι δεν είχαν προβλέψει τις αδυναμίες του νομισματικού συστήματος μετά το Bretton Woods με βάση το δολάριο.
Ο ρόλος του χρυσού ως χρήματος είναι ξεκάθαρα κατανοητός στην Κίνα....

Πριν από το τέλος του 2024…

Ο επιταχυνόμενος ρυθμός των προβλημάτων του δολαρίου υποδηλώνει ότι η μετάβαση του ρουβλίου και του γιουάν στα πρότυπα χρυσού, υπονομεύοντας περαιτέρω την αξιοπιστία του δολαρίου, θα συμβεί νωρίτερα από ό,τι θα περίμενε κανείς - ακόμη και πριν από το τέλος του τρέχοντος έτους.
Όσον αφορά το χρονοδιάγραμμα, υπάρχουν πολλοί μεταβλητοί παράγοντες, όχι μόνο η επιτυχία με την οποία η Ρωσία πείθει την ένταξη των BRICS υπό την προεδρία της να καταργήσει το δολάριο υπέρ του χρυσού, αλλά και την ολοένα και πιο πιθανή επιτυχία της να εκδιώξει το υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ΝΑΤΟ από την Ουκρανία και οι εξελίξεις στη σύγκρουση Ισραήλ - Γάζας στις οποίες εμπλέκεται ενεργά το Ιράν.
Και τότε το 2024 είναι επίσης η χρονιά της πολιτικής αλλαγής στη Δύση, η οποία θα μπορούσε να έχει τεράστια επιρροή στα αποτελέσματα.
Ζούμε ήδη σε έναν καινούργιο κόσμο – απλώς ο παλιός δεν λέει ακόμη να πεθάνει…

www.bankingnews.gr