Η Γαλλία διαθέτει ένα από τα αυστηρότερα φορολογικά συστήματα στον ΟΟΣΑ.
Νεοσταλινικές καρικατούρες χαρακτηρίζει ούτε λίγο ούτε πολύ τους σύγχρονους ηγέτες της Γαλλίας ο γνωστός οικονομολόγος Daniel Lacalle.
Όπως επισημαίνει, μετά τις ευρωπαϊκές εκλογές, τα γαλλικά CDS εκτινάχθηκαν στις 39 μονάδες.
Πολλοί κατηγορούν την άνοδο του Εθνικού Μετώπου για την πρόκληση αναταραχής στην αγορά, με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό και τη διεύρυνση των spreads στη ζώνη του ευρώ.
Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί εάν το χρέος της Γαλλίας ήταν χαμηλό, τα δημόσια οικονομικά της ισχυρά και οι οικονομίες της ζώνης του ευρώ απολάμβαναν υγιή οικονομική ανάπτυξη.
Η Γαλλία είναι παιδί του κρατισμού - o ίδιος κρατισμός που κάποιοι πολιτικοί επιδιώκουν να επιβάλουν στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει καταστρέψει οικονομικά τη Γαλλία, μια υπέροχη χώρα με εκπληκτικό ανθρώπινο κεφάλαιο και εξαιρετικούς επιχειρηματίες.
Η Γαλλία δεν είχε ποτέ λιτότητα. Έχει τη μεγαλύτερη κυβέρνηση στον κόσμο σε σχέση με το μέγεθος της οικονομίας.
Οι κρατικές δαπάνες έναντι του ΑΕΠ ξεπερνούν το 58%, κινούμενες στα υψηλότερα επίπεδα στον κόσμο. Τα συνδικάτα είναι εξαιρετικά ισχυρά.
Η ικανότητά τους να οργανώνουν παραλυτικές απεργίες τούς δίνει οικονομική ισχύ που υπερβαίνει κατά πολύ την πραγματική τους εκπροσώπηση.
«Το κράτος της Γαλλίας είναι τόσο μεγάλο, που ο δημόσιος τομέας απασχολεί 5,3 εκατομμύρια άτομα (21,1% του ενεργού πληθυσμού), μια αναλογία δημοσίων υπαλλήλων προς κατοίκους 70,9/1.000, σύμφωνα με τη Eurostat.
Η Γαλλία διαθέτει ένα από τα αυστηρότερα φορολογικά συστήματα στον ΟΟΣΑ.
Στη χώρα, ο φόρος εισοδήματος και οι εργοδοτικές εισφορές για κοινωνική ασφάλιση αντιπροσωπεύουν το 82% της συνολικής φορολογικής επιβάρυνσης, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ.
Εξαιρετικά υψηλοί είναι και οι συντελεστές εταιρικού φόρου στη Γαλλία, στο 26,5%, με τις εταιρείες με κέρδη άνω των 500.000 ευρώ να πληρώνουν συντελεστή 27,5%.
Οι κανονισμοί της αγοράς εργασίας στη Γαλλία είναι τόσο περιοριστικοί που ο αριθμός των εταιρειών με 49 εργαζομένους είναι 2,4 φορές υψηλότερος από εκείνους με 50, κυρίως λόγω των σημαντικών επιβαρύνσεων που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις όταν φτάσουν το όριο των πενήντα εργαζομένων.
Σύμφωνα με το Bloomberg, μια εταιρεία 50 εργαζομένων πρέπει να δημιουργήσει «τρία συμβούλια εργαζομένων, να εισαγάγει θεσμό κατανομής κερδών και να υποβάλει σχέδια αναδιάρθρωσης στα συμβούλια εάν η εταιρεία αποφασίσει να απολύσει εργαζομένους για οικονομικούς λόγους».
Αν είσαι κεϊνσιανικός κρατιστής, πρέπει να σου τρέχουν τα σάλια, αναφέρει ο Lacalle.
Τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά δείχνουν μια τέλεια σοσιαλιστική κοινωνία, ένα τεράστιο κράτος, εξαιρετικά υψηλούς και προοδευτικούς φόρους και ένα τεράστιο κοινωνικό δίκτυο. Θα πρέπει να είναι η βέλτιστη οικονομία. Ή όχι;» λέει ο Lacalle.
Oικονομική στασιμότητα
Σύμφωνα με τον γνωστό οικονομολόγο, «Λοιπόν όχι. Η Γαλλία βρίσκεται σε οικονομική στασιμότητα εδώ και δεκαετίες.
Δεν είχε ισοσκελισμένο προϋπολογισμό από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και η δυσαρέσκεια είναι πλέον ο κανόνας.
Οι επιχειρήσεις και οι φορολογούμενοι έχουν κουραστεί από την εξάντληση των πόρων τους και το σύστημα επιδοτήσεων έχει δημιουργήσει μια ομάδα εξαρτημένων και οργισμένων πολιτών που αισθάνονται ότι έχουν μείνει πίσω και αγωνίζονται να κατανοήσουν την κατάστασή τους.
Το κοινωνικό κράτος απέτυχε επειδή η τεράστια μηχανή επιδοτήσεων και δαπανών αγνόησε τους οικονομικούς υπολογισμούς, γεγονός που κατέστησε τη χώρα εφιάλτη για τους δημιουργούς εργασίας και πλούτου, καθώς και για όσους αναζητούν ένα κοινωνικό δίκτυο που παρέχει ευκαιρίες.
Η Γαλλία έδειξε ότι η υπόσχεση της σοσιαλιστικής αναδιανομής δημιουργεί μόνο στασιμότητα.
Παρά τους ισχυρισμούς της για εξαιρετικά χαμηλή ανισότητα, με συντελεστή Gini 31,5%, είναι μια από τις ευρωπαϊκές χώρες με το υψηλότερο επίπεδο δυσαρέσκειας, ανασφάλειας και φτωχοποίησης μεταξύ των πολιτών που σαπίζουν στα γκέτο.
Ο σοσιαλισμός αγνοεί πάντα τους οικονομικούς υπολογισμούς και την ανάγκη προώθησης της ανάπτυξης και του πλούτου για να σημειωθεί πρόοδος.
Όταν η διατήρηση ενός φουσκωμένου κράτους και η αναδιανομή γίνονται οι μόνοι στόχοι, η οικονομία μένει στάσιμη και όλοι είναι εξοργισμένοι.
Το πρόβλημα με τη Γαλλία εκτείνεται πέρα από αυτές τις εκλογές.
Οι ψηφοφόροι έχουν την επιλογή να αποφασίσουν μεταξύ κρατισμού, περισσότερο κρατισμού ή καθαρού κομμουνισμού.
Δεκαετίες αγωνιωδών αυξήσεων φόρων και λανθασμένων πολιτικών μετανάστευσης, που έχουν αποξενώσει ακόμη και εκείνους που γίνονται δεκτοί στη χώρα, έχουν εξουθενώσει τους φορολογούμενους και τρομοκρατούν τους νομοταγείς πολίτες.
Η οικονομία βιώνει χαμηλή ή καθόλου ανάπτυξη και φθίνουσα αύξηση της παραγωγικότητας, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της αύξησης των πραγματικών μισθών, ανασφάλεια και δημοσιονομικό εκτροχιασμό.
Τι διαβάζετε στα ΜΜΕ; «Η απειλή είναι η ακροδεξιά». Όχι. Η απειλή είναι ο κρατισμός.
Σύμφωνα με το Bloomberg, καμία από τις τρεις πιθανές εναλλακτικές λύσεις για την κυβέρνηση δεν θα μειώσει το χρέος ή θα περιορίσει το έλλειμμα.
Κανένας από αυτούς δεν θα αντιμετωπίσει το διογκωμένο μέγεθος της κυβέρνησης.
Δύο θέλουν ακόμη περισσότερο κρατικό έλεγχο της οικονομίας, ενώ ο ένας θέλει χαμηλότερους φόρους – η μοναδική εμφανής πολιτική υπέρ της ανάπτυξης.
Ωστόσο, αυτές οι φορολογικές περικοπές είναι απίθανο να προσελκύσουν μεγάλη δραστηριότητα όταν τα διοικητικά και γραφειοκρατικά βάρη συνεχίσουν να επιβαρύνουν την οικονομία.
Η Γαλλία έχει τη δυνατότητα να είναι παγκόσμιος οικονομικός ηγέτης».
Διαθέτει το ταλέντο, το επιχειρηματικό πνεύμα και την επιχειρηματική τεχνογνωσία για να δημιουργήσει παγκόσμιους ηγέτες.
Ωστόσο, το σύστημα απλώς τους διώχνει από τη χώρα.
Πολλοί από τους λαμπρότερους της Γαλλίας έχουν μεταναστεύσει σε άλλα κράτη όπου μπορούν να ευδοκιμήσουν.
Δυστυχώς, η πολιτική ελίτ αισθάνεται εξαιρετικά χαρούμενη κρατώντας τους λεγόμενους κρατικούς πρωταθλητές γεμάτους με πολιτικούς…
Την ίδια στιγμή, μια μικρή ομάδα φιλικών τομέων φοβούνται πολύ να υψώσουν τις φωνές τους εναντίον του φουσκωμένου κράτους, επειδή η κυβέρνηση θα μπορούσε να τους καταστρέψει.
Μια επίλεκτη φυλή διανοουμένων και γενναίων επιχειρηματιών προσπαθούν να αλλάξουν το σύστημα εκ των έσω, αλλά, δυστυχώς, αποτυγχάνουν.
Το μάθημα που μπορούμε να πάρουμε από τη Γαλλία είναι ότι ο σοσιαλισμός δεν λειτουργεί, και όταν τα καταστροφικά αποτελέσματα είναι εμφανή, είναι σχεδόν αδύνατο να διορθωθεί το πρόβλημα.
Η Γαλλία είναι ένα τεράστιο πρόβλημα για την ευρωζώνη και η ΕΚΤ δεν μπορεί να το συγκαλύψει.
Αλλά μην νομίζετε ότι αυτό είναι ένα μοναδικό παράδειγμα. Η Γαλλία είναι πλέον η κορυφή του παγόβουνου.
Το καταστροφικό Ταμείο Ταμείο Ανάκαμψης και μια κωφή Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλύπτουν επί του παρόντος τα πολύ χειρότερα διαρθρωτικά ζητήματα στην Ισπανία και σε άλλα έθνη της ζώνης του ευρώ.
«Η Γαλλία δείχνει γιατί κανείς δεν πρέπει να δοκιμάσει τον σοσιαλισμό.
Η ευρωζώνη καταδεικνύει γιατί κανείς δεν πρέπει να μιμείται το κρατικιστικό μοντέλο που επιβάλλουν οι Γάλλοι πολιτικοί» καταλήγει ο Lacalle.
www.bankingnews.gr
Όπως επισημαίνει, μετά τις ευρωπαϊκές εκλογές, τα γαλλικά CDS εκτινάχθηκαν στις 39 μονάδες.
Πολλοί κατηγορούν την άνοδο του Εθνικού Μετώπου για την πρόκληση αναταραχής στην αγορά, με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό και τη διεύρυνση των spreads στη ζώνη του ευρώ.
Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί εάν το χρέος της Γαλλίας ήταν χαμηλό, τα δημόσια οικονομικά της ισχυρά και οι οικονομίες της ζώνης του ευρώ απολάμβαναν υγιή οικονομική ανάπτυξη.
Η Γαλλία είναι παιδί του κρατισμού - o ίδιος κρατισμός που κάποιοι πολιτικοί επιδιώκουν να επιβάλουν στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει καταστρέψει οικονομικά τη Γαλλία, μια υπέροχη χώρα με εκπληκτικό ανθρώπινο κεφάλαιο και εξαιρετικούς επιχειρηματίες.
Η Γαλλία δεν είχε ποτέ λιτότητα. Έχει τη μεγαλύτερη κυβέρνηση στον κόσμο σε σχέση με το μέγεθος της οικονομίας.
Οι κρατικές δαπάνες έναντι του ΑΕΠ ξεπερνούν το 58%, κινούμενες στα υψηλότερα επίπεδα στον κόσμο. Τα συνδικάτα είναι εξαιρετικά ισχυρά.
Η ικανότητά τους να οργανώνουν παραλυτικές απεργίες τούς δίνει οικονομική ισχύ που υπερβαίνει κατά πολύ την πραγματική τους εκπροσώπηση.
«Το κράτος της Γαλλίας είναι τόσο μεγάλο, που ο δημόσιος τομέας απασχολεί 5,3 εκατομμύρια άτομα (21,1% του ενεργού πληθυσμού), μια αναλογία δημοσίων υπαλλήλων προς κατοίκους 70,9/1.000, σύμφωνα με τη Eurostat.
Η Γαλλία διαθέτει ένα από τα αυστηρότερα φορολογικά συστήματα στον ΟΟΣΑ.
Στη χώρα, ο φόρος εισοδήματος και οι εργοδοτικές εισφορές για κοινωνική ασφάλιση αντιπροσωπεύουν το 82% της συνολικής φορολογικής επιβάρυνσης, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ.
Εξαιρετικά υψηλοί είναι και οι συντελεστές εταιρικού φόρου στη Γαλλία, στο 26,5%, με τις εταιρείες με κέρδη άνω των 500.000 ευρώ να πληρώνουν συντελεστή 27,5%.
Οι κανονισμοί της αγοράς εργασίας στη Γαλλία είναι τόσο περιοριστικοί που ο αριθμός των εταιρειών με 49 εργαζομένους είναι 2,4 φορές υψηλότερος από εκείνους με 50, κυρίως λόγω των σημαντικών επιβαρύνσεων που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις όταν φτάσουν το όριο των πενήντα εργαζομένων.
Σύμφωνα με το Bloomberg, μια εταιρεία 50 εργαζομένων πρέπει να δημιουργήσει «τρία συμβούλια εργαζομένων, να εισαγάγει θεσμό κατανομής κερδών και να υποβάλει σχέδια αναδιάρθρωσης στα συμβούλια εάν η εταιρεία αποφασίσει να απολύσει εργαζομένους για οικονομικούς λόγους».
Αν είσαι κεϊνσιανικός κρατιστής, πρέπει να σου τρέχουν τα σάλια, αναφέρει ο Lacalle.
Τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά δείχνουν μια τέλεια σοσιαλιστική κοινωνία, ένα τεράστιο κράτος, εξαιρετικά υψηλούς και προοδευτικούς φόρους και ένα τεράστιο κοινωνικό δίκτυο. Θα πρέπει να είναι η βέλτιστη οικονομία. Ή όχι;» λέει ο Lacalle.
Oικονομική στασιμότητα
Σύμφωνα με τον γνωστό οικονομολόγο, «Λοιπόν όχι. Η Γαλλία βρίσκεται σε οικονομική στασιμότητα εδώ και δεκαετίες.
Δεν είχε ισοσκελισμένο προϋπολογισμό από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και η δυσαρέσκεια είναι πλέον ο κανόνας.
Οι επιχειρήσεις και οι φορολογούμενοι έχουν κουραστεί από την εξάντληση των πόρων τους και το σύστημα επιδοτήσεων έχει δημιουργήσει μια ομάδα εξαρτημένων και οργισμένων πολιτών που αισθάνονται ότι έχουν μείνει πίσω και αγωνίζονται να κατανοήσουν την κατάστασή τους.
Το κοινωνικό κράτος απέτυχε επειδή η τεράστια μηχανή επιδοτήσεων και δαπανών αγνόησε τους οικονομικούς υπολογισμούς, γεγονός που κατέστησε τη χώρα εφιάλτη για τους δημιουργούς εργασίας και πλούτου, καθώς και για όσους αναζητούν ένα κοινωνικό δίκτυο που παρέχει ευκαιρίες.
Η Γαλλία έδειξε ότι η υπόσχεση της σοσιαλιστικής αναδιανομής δημιουργεί μόνο στασιμότητα.
Παρά τους ισχυρισμούς της για εξαιρετικά χαμηλή ανισότητα, με συντελεστή Gini 31,5%, είναι μια από τις ευρωπαϊκές χώρες με το υψηλότερο επίπεδο δυσαρέσκειας, ανασφάλειας και φτωχοποίησης μεταξύ των πολιτών που σαπίζουν στα γκέτο.
Ο σοσιαλισμός αγνοεί πάντα τους οικονομικούς υπολογισμούς και την ανάγκη προώθησης της ανάπτυξης και του πλούτου για να σημειωθεί πρόοδος.
Όταν η διατήρηση ενός φουσκωμένου κράτους και η αναδιανομή γίνονται οι μόνοι στόχοι, η οικονομία μένει στάσιμη και όλοι είναι εξοργισμένοι.
Το πρόβλημα με τη Γαλλία εκτείνεται πέρα από αυτές τις εκλογές.
Οι ψηφοφόροι έχουν την επιλογή να αποφασίσουν μεταξύ κρατισμού, περισσότερο κρατισμού ή καθαρού κομμουνισμού.
Δεκαετίες αγωνιωδών αυξήσεων φόρων και λανθασμένων πολιτικών μετανάστευσης, που έχουν αποξενώσει ακόμη και εκείνους που γίνονται δεκτοί στη χώρα, έχουν εξουθενώσει τους φορολογούμενους και τρομοκρατούν τους νομοταγείς πολίτες.
Η οικονομία βιώνει χαμηλή ή καθόλου ανάπτυξη και φθίνουσα αύξηση της παραγωγικότητας, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της αύξησης των πραγματικών μισθών, ανασφάλεια και δημοσιονομικό εκτροχιασμό.
Τι διαβάζετε στα ΜΜΕ; «Η απειλή είναι η ακροδεξιά». Όχι. Η απειλή είναι ο κρατισμός.
Σύμφωνα με το Bloomberg, καμία από τις τρεις πιθανές εναλλακτικές λύσεις για την κυβέρνηση δεν θα μειώσει το χρέος ή θα περιορίσει το έλλειμμα.
Κανένας από αυτούς δεν θα αντιμετωπίσει το διογκωμένο μέγεθος της κυβέρνησης.
Δύο θέλουν ακόμη περισσότερο κρατικό έλεγχο της οικονομίας, ενώ ο ένας θέλει χαμηλότερους φόρους – η μοναδική εμφανής πολιτική υπέρ της ανάπτυξης.
Ωστόσο, αυτές οι φορολογικές περικοπές είναι απίθανο να προσελκύσουν μεγάλη δραστηριότητα όταν τα διοικητικά και γραφειοκρατικά βάρη συνεχίσουν να επιβαρύνουν την οικονομία.
Η Γαλλία έχει τη δυνατότητα να είναι παγκόσμιος οικονομικός ηγέτης».
Διαθέτει το ταλέντο, το επιχειρηματικό πνεύμα και την επιχειρηματική τεχνογνωσία για να δημιουργήσει παγκόσμιους ηγέτες.
Ωστόσο, το σύστημα απλώς τους διώχνει από τη χώρα.
Πολλοί από τους λαμπρότερους της Γαλλίας έχουν μεταναστεύσει σε άλλα κράτη όπου μπορούν να ευδοκιμήσουν.
Δυστυχώς, η πολιτική ελίτ αισθάνεται εξαιρετικά χαρούμενη κρατώντας τους λεγόμενους κρατικούς πρωταθλητές γεμάτους με πολιτικούς…
Την ίδια στιγμή, μια μικρή ομάδα φιλικών τομέων φοβούνται πολύ να υψώσουν τις φωνές τους εναντίον του φουσκωμένου κράτους, επειδή η κυβέρνηση θα μπορούσε να τους καταστρέψει.
Μια επίλεκτη φυλή διανοουμένων και γενναίων επιχειρηματιών προσπαθούν να αλλάξουν το σύστημα εκ των έσω, αλλά, δυστυχώς, αποτυγχάνουν.
Το μάθημα που μπορούμε να πάρουμε από τη Γαλλία είναι ότι ο σοσιαλισμός δεν λειτουργεί, και όταν τα καταστροφικά αποτελέσματα είναι εμφανή, είναι σχεδόν αδύνατο να διορθωθεί το πρόβλημα.
Η Γαλλία είναι ένα τεράστιο πρόβλημα για την ευρωζώνη και η ΕΚΤ δεν μπορεί να το συγκαλύψει.
Αλλά μην νομίζετε ότι αυτό είναι ένα μοναδικό παράδειγμα. Η Γαλλία είναι πλέον η κορυφή του παγόβουνου.
Το καταστροφικό Ταμείο Ταμείο Ανάκαμψης και μια κωφή Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλύπτουν επί του παρόντος τα πολύ χειρότερα διαρθρωτικά ζητήματα στην Ισπανία και σε άλλα έθνη της ζώνης του ευρώ.
«Η Γαλλία δείχνει γιατί κανείς δεν πρέπει να δοκιμάσει τον σοσιαλισμό.
Η ευρωζώνη καταδεικνύει γιατί κανείς δεν πρέπει να μιμείται το κρατικιστικό μοντέλο που επιβάλλουν οι Γάλλοι πολιτικοί» καταλήγει ο Lacalle.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών