«Αν δεν αυτοκαταστραφούν αυτή και ο Bardella, θα έρθουν στην εξουσία αργά ή γρήγορα»
Στο αν η Marine Le Pen ρίξει τους τόνους όταν έρθει στην εξουσία, όπως έπραξε η Ιταλίδα πρωθυπουργός Giorgia Meloni, αναφέρεται ο γνωστός οικονομολόγος Nouriel Roubini, εκτιμώντας πως η Γαλλίδα πολιτικός κινείται «πολύ πιο δεξιά».
Σε άρθρο του στο Project Syndicate, σημειώνει ότι ο ίδιος προέβλεψε -σωστά- από το 2022 πως σύντομα θα έρθει η κατάρρευση του προέδρου Emmanuel Macron, ο οποίος τα τελευταία χρόνια «κυβερνούσε σαν να είναι ο Ναπολέοντας», θεσπίζοντας συνετές αλλά αντιδημοφιλείς μεταρρυθμίσεις με διατάγματα, παρά με την εξασφάλιση κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών.
Μετά τη συντριβή του κόμματός του στις ευρωεκλογές τον περασμένο μήνα, ο Macron διέλυσε απερίσκεπτα την Εθνοσυνέλευση και προκήρυξε πρόωρες εκλογές.
Ενόψει του β' γύρου των εθνικών εκλογών την Κυριακή 7/7, το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι η Εθνική Συσπείρωση της Le Pen θα κερδίσει τις εκλογές.
«Εάν η Εθνική Συσπείρωση εξασφάλιζε την απόλυτη πλειοψηφία στον δεύτερο γύρο, θα συνέχιζε το επικίνδυνο ακροδεξιό όραμά της για απερίσκεπτη δημοσιονομική επέκταση και αντι-ΕΕ μονομερείς, βάζοντάς το σε τροχιά σύγκρουσης με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή;
Ή μήπως θα γινόταν πιο ήπια και θα παρουσιαζόταν ως ένα πιο παραδοσιακό κόμμα με τον τρόπο που έκαναν τα Αδέλφια της Ιταλίας ττης Giorgia Meloni;», διερωτάται ο Roubini.
Το «Melonization» (να γίνουν Meloni...) για τη Marine Le Pen, είναι απίθανο για πολλούς λόγους, σύμφωνα με τον οικονομολόγο.
Για αρχή, το προεκλογικό πρόγραμμα της Le Pen και οι δηλωμένες απόψεις είναι πολύ πιο δεξιά από αυτό της Meloni.
Δεύτερον, η δεξιά κυβέρνηση της Ιταλίας «έπαιξε καλά» για να ξεκλειδώσει σχεδόν 200 δισεκ. ευρώ σε κονδύλια της ΕΕ (επιχορηγήσεις και δάνεια χαμηλού κόστους) στο πλαίσιο του Σχεδίου Ανάκαμψης μετά την πανδημία. Η Γαλλία, αντίθετα, συνεισφέρει καθαρά στον προϋπολογισμό της ΕΕ.
Τρίτον, η Meloni ξεκίνησε με λιγότερες αντι-ΕΕ δηλώσεις και μια πιο φιλοΝΑΤΟϊκή κλίση υπέρ της Ουκρανίας, ενώ το κόμμα της Le Pen είναι ιστορικά ευρωσκεπτικιστικό και έχει επωφεληθεί από τη ρωσική χρηματοδότηση στο παρελθόν.
Και ενώ ο πρώην πρωθυπουργός Mario Draghi, ένας ευρέως σεβαστός τεχνοκράτης, παρείχε «γονική καθοδήγηση» σε μια αρχικά αφελή Meloni.
Αντιθέτως, η Le Pen είναι μόνη της.
Ωστόσο, συνεχίζει ο Roubini, υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να πιστεύουμε ότι η Le Pen και ο Jordan Bardella (ως πρωθυπουργός) είναι εν μέρει πιο κοντά σε ένα «Melonization».
Πρώτον, τα περισσότερα κόμματα γίνομται πιο μετριοπαθή όταν βρίσκονται στην εξουσία, απλώς και μόνο επειδή το καθήκον της διακυβέρνησης επιβάλλει απαιτήσεις πάνω και πέρα από αυτό για το οποίο χρειάζεται να ανησυχεί οποιοδήποτε κόμμα της αντιπολίτευσης.
Δεύτερον, εάν η Le Pen θέλει να γίνει πρόεδρος το 2027, πρέπει να αποδείξει ότι η Εθνική Συσπείρωση μπορεί να κυβερνήσει, και αυτό μπορεί να απαιτήσει έναν συνασπισμό με πιο μετριοπαθείς δυνάμεις.
Επιπλέον, τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) μπορούν να επηρεάσουν τις θέσεις της γαλλικής πολιτικής με διάφορα «καρότα και μαστίγια».
Η Γαλλία υπόκειται ήδη σε διαδικασία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που της απαιτεί να μειώσει –και σίγουρα όχι να αυξήσει– το έλλειμμά της, ενώ η ΕΚΤ μπορεί να παρέχει υπό όρους ή και άνευ όρων υποστήριξη σε χώρες με εύλογη καλή συμπεριφορά, των οποίων οι διαφορές στα κρατικά επιτόκια έχουν διευρυνθεί υπερβολικά.
Πράγματι, ορισμένοι έχουν προτείνει ότι εάν η πρόεδρος της ΕΚΤ Christine Lagarde αποδειχθεί ότι συμβιβάζεται με τη Le Pen, θα μπορούσε τελικά να υπάρξει κάποια «γονική καθοδήγηση».
Εάν όλα τα άλλα αποτύχουν, η πειθαρχία των αγορών –με τη μορφή διευρυνόμενου κρατικού spread και απότομη πτώσης της χρηματιστηριακής αγοράς, ή ακόμη και υποβάθμισης της αξιολόγησης– θα μπορούσε να αποτρέψει υπερβολικά απερίσκεπτες δημοσιονομικές πολιτικές ή τουλάχιστον να αναγκάσει την αντιστροφή τέτοιων πολιτικών εκ των υστέρων.
Η επαγρύπνηση στην αγορά ομολόγων παραμένουν ο κύριος δεσμευτικός περιορισμός στην οικονομική απερισκεψία στις περισσότερες χώρες. Αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνηση της Liz Truss στο Ηνωμένο Βασίλειο διήρκεσε μόλις 44 ημέρες.
Εάν η Εθνική Συσπείρωση είναι έξυπνο κόμμα, θα μετριάσει το δημοσιονομικό του πρόγραμμα και θα κατευνάσει τη βάση του, δίνοντας έμφαση στην ασφάλεια, τη νομοθεσία και την τάξη και τους περιορισμούς της μετανάστευσης, αναφέρει ο Roubini.
Εάν υποστεί οποιεσδήποτε οπισθοδρομήσεις στην οικονομική ή κοινωνική πολιτική, το κόμμα θα μπορούσε απλώς να κατηγορήσει τον Macron, την ΕΕ και τους «κακούς» επενδυτές, ενισχύοντας το επιχείρημά του ότι πρέπει να του ανατεθεί και η προεδρία.
Τούτου λεχθέντος, μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία της Εθνικής Συσπείρωσης θα αντιμετώπιζε σοβαρούς κινδύνους και προκλήσεις με τη μορφή πολιτικής ανυπακοής, γραφειοκρατικής αντίστασης, εργατικών απεργιών (που οργανώνονται από τον ακροαριστερό ηγέτη Jean-Luc Mélenchon), διαμαρτυρίες από φοιτητές και των δασκάλων, και ενδεχομένως το είδος της βίας που εξερράγη πέρυσι στα κυρίως μουσουλμανικά προάστια (με χαμηλό εισόδημα) μετά τη δολοφονία νεαρού Γάλλου Μουσουλμάνου από την αστυνομία.
Εάν η Γαλλία, μια χώρα διάσημη για μαζικές διαδηλώσεις και επαναστάσεις –ακόμα και όταν βρίσκονται στην εξουσία πιο μετριοπαθή καθεστώτα– κυβερνάται από ένα ακροδεξιό κόμμα και η δεύτερη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα είναι από την άκρα αριστερά, συνεχείς αναταραχές και δυνητικά βίαιο χάος, θα μπορούσε να γίνει ο κανόνας.
Η πολιτική συμβίωση με τον Macron θα έκανε την κατάσταση πιο περίπλοκη, υπογραμμίζει ο οικονομολόγος.
«Σε κάθε εκλογικό σενάριο, το κατεστημένο θα απαξιωνόταν ακόμη περισσότερο και η Le Pen θα ήταν σε καλή θέση για να βασιστεί στην τρέχουσα υποστήριξή της.
Δεν υπάρχουν προφανείς, χαρισματικοί πολιτικοί που θα μπορούσαν να την αμφισβητήσουν στις προεδρικές εκλογές.
Αν δεν αυτοκαταστραφούν αυτή και ο Bardella, θα έρθουν στην εξουσία αργά ή γρήγορα.
Αλλά όταν το κάνουν, μπορεί να... γίνουν Meloni ώστε να μετριάσουν τους χειρότερους φόβους πολλών παρατηρητών», καταλήγει ο Roubini.
Η Marine Le Pen εκτός γραμμής ΕΕ και ΝΑΤΟ - Δεσμεύεται για μπλόκο της στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία
Η Γαλλία θα μπλοκάρει τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία σε περίπτωση που η Εθνική Συσπείρωση κερδίσει τις εκλογές (στις 7/7 ο β’ γύρος), ξεκαθάρισε η επικεφαλής του κόμματος, Marine Le Pen.
Όπως είπε η μεγάλη νικήτρια του α’ γύρου των εκλογών, ένας πρωθυπουργός από το κόμμα της θα εμπόδιζε το Κίεβο να χρησιμοποιήσει όπλα μεγάλης εμβέλειας που προμήθευσε η Γαλλία για να χτυπήσει εντός ρωσικού εδάφους.
Επίσης, θα μπλόκαρε την πρόταση του προέδρου Emmanuel Macron για αποστολή στρατού σε ουκρανικό έδαφος.
«Αν ο Emmanuel Macron θέλει να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία και ο πρωθυπουργός είναι αντίθετος, τότε δεν θα σταλούν στρατεύματα στην Ουκρανία». «Ο πρωθυπουργός έχει τον τελευταίο λόγο», είπε σε συνέντευξη που παραχώρησε στο CNN -δημοσιοποιήθηκε Παρασκευή 6/7.
Σημειώνεται πως ο Γάλλος πρόεδρος Macron ήταν ένας από τους πρώτους ηγέτες που επέτρεψαν στην Ουκρανία να χτυπήσει στόχους στο εσωτερικό της Ρωσίας με δυτικά όπλα.
www.bankingnews.gr
Σε άρθρο του στο Project Syndicate, σημειώνει ότι ο ίδιος προέβλεψε -σωστά- από το 2022 πως σύντομα θα έρθει η κατάρρευση του προέδρου Emmanuel Macron, ο οποίος τα τελευταία χρόνια «κυβερνούσε σαν να είναι ο Ναπολέοντας», θεσπίζοντας συνετές αλλά αντιδημοφιλείς μεταρρυθμίσεις με διατάγματα, παρά με την εξασφάλιση κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών.
Μετά τη συντριβή του κόμματός του στις ευρωεκλογές τον περασμένο μήνα, ο Macron διέλυσε απερίσκεπτα την Εθνοσυνέλευση και προκήρυξε πρόωρες εκλογές.
Ενόψει του β' γύρου των εθνικών εκλογών την Κυριακή 7/7, το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι η Εθνική Συσπείρωση της Le Pen θα κερδίσει τις εκλογές.
«Εάν η Εθνική Συσπείρωση εξασφάλιζε την απόλυτη πλειοψηφία στον δεύτερο γύρο, θα συνέχιζε το επικίνδυνο ακροδεξιό όραμά της για απερίσκεπτη δημοσιονομική επέκταση και αντι-ΕΕ μονομερείς, βάζοντάς το σε τροχιά σύγκρουσης με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή;
Ή μήπως θα γινόταν πιο ήπια και θα παρουσιαζόταν ως ένα πιο παραδοσιακό κόμμα με τον τρόπο που έκαναν τα Αδέλφια της Ιταλίας ττης Giorgia Meloni;», διερωτάται ο Roubini.
Το «Melonization» (να γίνουν Meloni...) για τη Marine Le Pen, είναι απίθανο για πολλούς λόγους, σύμφωνα με τον οικονομολόγο.
Για αρχή, το προεκλογικό πρόγραμμα της Le Pen και οι δηλωμένες απόψεις είναι πολύ πιο δεξιά από αυτό της Meloni.
Δεύτερον, η δεξιά κυβέρνηση της Ιταλίας «έπαιξε καλά» για να ξεκλειδώσει σχεδόν 200 δισεκ. ευρώ σε κονδύλια της ΕΕ (επιχορηγήσεις και δάνεια χαμηλού κόστους) στο πλαίσιο του Σχεδίου Ανάκαμψης μετά την πανδημία. Η Γαλλία, αντίθετα, συνεισφέρει καθαρά στον προϋπολογισμό της ΕΕ.
Τρίτον, η Meloni ξεκίνησε με λιγότερες αντι-ΕΕ δηλώσεις και μια πιο φιλοΝΑΤΟϊκή κλίση υπέρ της Ουκρανίας, ενώ το κόμμα της Le Pen είναι ιστορικά ευρωσκεπτικιστικό και έχει επωφεληθεί από τη ρωσική χρηματοδότηση στο παρελθόν.
Και ενώ ο πρώην πρωθυπουργός Mario Draghi, ένας ευρέως σεβαστός τεχνοκράτης, παρείχε «γονική καθοδήγηση» σε μια αρχικά αφελή Meloni.
Αντιθέτως, η Le Pen είναι μόνη της.
Ωστόσο, συνεχίζει ο Roubini, υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να πιστεύουμε ότι η Le Pen και ο Jordan Bardella (ως πρωθυπουργός) είναι εν μέρει πιο κοντά σε ένα «Melonization».
Πρώτον, τα περισσότερα κόμματα γίνομται πιο μετριοπαθή όταν βρίσκονται στην εξουσία, απλώς και μόνο επειδή το καθήκον της διακυβέρνησης επιβάλλει απαιτήσεις πάνω και πέρα από αυτό για το οποίο χρειάζεται να ανησυχεί οποιοδήποτε κόμμα της αντιπολίτευσης.
Δεύτερον, εάν η Le Pen θέλει να γίνει πρόεδρος το 2027, πρέπει να αποδείξει ότι η Εθνική Συσπείρωση μπορεί να κυβερνήσει, και αυτό μπορεί να απαιτήσει έναν συνασπισμό με πιο μετριοπαθείς δυνάμεις.
Επιπλέον, τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) μπορούν να επηρεάσουν τις θέσεις της γαλλικής πολιτικής με διάφορα «καρότα και μαστίγια».
Η Γαλλία υπόκειται ήδη σε διαδικασία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που της απαιτεί να μειώσει –και σίγουρα όχι να αυξήσει– το έλλειμμά της, ενώ η ΕΚΤ μπορεί να παρέχει υπό όρους ή και άνευ όρων υποστήριξη σε χώρες με εύλογη καλή συμπεριφορά, των οποίων οι διαφορές στα κρατικά επιτόκια έχουν διευρυνθεί υπερβολικά.
Πράγματι, ορισμένοι έχουν προτείνει ότι εάν η πρόεδρος της ΕΚΤ Christine Lagarde αποδειχθεί ότι συμβιβάζεται με τη Le Pen, θα μπορούσε τελικά να υπάρξει κάποια «γονική καθοδήγηση».
Εάν όλα τα άλλα αποτύχουν, η πειθαρχία των αγορών –με τη μορφή διευρυνόμενου κρατικού spread και απότομη πτώσης της χρηματιστηριακής αγοράς, ή ακόμη και υποβάθμισης της αξιολόγησης– θα μπορούσε να αποτρέψει υπερβολικά απερίσκεπτες δημοσιονομικές πολιτικές ή τουλάχιστον να αναγκάσει την αντιστροφή τέτοιων πολιτικών εκ των υστέρων.
Η επαγρύπνηση στην αγορά ομολόγων παραμένουν ο κύριος δεσμευτικός περιορισμός στην οικονομική απερισκεψία στις περισσότερες χώρες. Αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνηση της Liz Truss στο Ηνωμένο Βασίλειο διήρκεσε μόλις 44 ημέρες.
Εάν η Εθνική Συσπείρωση είναι έξυπνο κόμμα, θα μετριάσει το δημοσιονομικό του πρόγραμμα και θα κατευνάσει τη βάση του, δίνοντας έμφαση στην ασφάλεια, τη νομοθεσία και την τάξη και τους περιορισμούς της μετανάστευσης, αναφέρει ο Roubini.
Εάν υποστεί οποιεσδήποτε οπισθοδρομήσεις στην οικονομική ή κοινωνική πολιτική, το κόμμα θα μπορούσε απλώς να κατηγορήσει τον Macron, την ΕΕ και τους «κακούς» επενδυτές, ενισχύοντας το επιχείρημά του ότι πρέπει να του ανατεθεί και η προεδρία.
Τούτου λεχθέντος, μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία της Εθνικής Συσπείρωσης θα αντιμετώπιζε σοβαρούς κινδύνους και προκλήσεις με τη μορφή πολιτικής ανυπακοής, γραφειοκρατικής αντίστασης, εργατικών απεργιών (που οργανώνονται από τον ακροαριστερό ηγέτη Jean-Luc Mélenchon), διαμαρτυρίες από φοιτητές και των δασκάλων, και ενδεχομένως το είδος της βίας που εξερράγη πέρυσι στα κυρίως μουσουλμανικά προάστια (με χαμηλό εισόδημα) μετά τη δολοφονία νεαρού Γάλλου Μουσουλμάνου από την αστυνομία.
Εάν η Γαλλία, μια χώρα διάσημη για μαζικές διαδηλώσεις και επαναστάσεις –ακόμα και όταν βρίσκονται στην εξουσία πιο μετριοπαθή καθεστώτα– κυβερνάται από ένα ακροδεξιό κόμμα και η δεύτερη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα είναι από την άκρα αριστερά, συνεχείς αναταραχές και δυνητικά βίαιο χάος, θα μπορούσε να γίνει ο κανόνας.
Η πολιτική συμβίωση με τον Macron θα έκανε την κατάσταση πιο περίπλοκη, υπογραμμίζει ο οικονομολόγος.
«Σε κάθε εκλογικό σενάριο, το κατεστημένο θα απαξιωνόταν ακόμη περισσότερο και η Le Pen θα ήταν σε καλή θέση για να βασιστεί στην τρέχουσα υποστήριξή της.
Δεν υπάρχουν προφανείς, χαρισματικοί πολιτικοί που θα μπορούσαν να την αμφισβητήσουν στις προεδρικές εκλογές.
Αν δεν αυτοκαταστραφούν αυτή και ο Bardella, θα έρθουν στην εξουσία αργά ή γρήγορα.
Αλλά όταν το κάνουν, μπορεί να... γίνουν Meloni ώστε να μετριάσουν τους χειρότερους φόβους πολλών παρατηρητών», καταλήγει ο Roubini.
Η Marine Le Pen εκτός γραμμής ΕΕ και ΝΑΤΟ - Δεσμεύεται για μπλόκο της στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία
Η Γαλλία θα μπλοκάρει τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία σε περίπτωση που η Εθνική Συσπείρωση κερδίσει τις εκλογές (στις 7/7 ο β’ γύρος), ξεκαθάρισε η επικεφαλής του κόμματος, Marine Le Pen.
Όπως είπε η μεγάλη νικήτρια του α’ γύρου των εκλογών, ένας πρωθυπουργός από το κόμμα της θα εμπόδιζε το Κίεβο να χρησιμοποιήσει όπλα μεγάλης εμβέλειας που προμήθευσε η Γαλλία για να χτυπήσει εντός ρωσικού εδάφους.
Επίσης, θα μπλόκαρε την πρόταση του προέδρου Emmanuel Macron για αποστολή στρατού σε ουκρανικό έδαφος.
«Αν ο Emmanuel Macron θέλει να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία και ο πρωθυπουργός είναι αντίθετος, τότε δεν θα σταλούν στρατεύματα στην Ουκρανία». «Ο πρωθυπουργός έχει τον τελευταίο λόγο», είπε σε συνέντευξη που παραχώρησε στο CNN -δημοσιοποιήθηκε Παρασκευή 6/7.
Σημειώνεται πως ο Γάλλος πρόεδρος Macron ήταν ένας από τους πρώτους ηγέτες που επέτρεψαν στην Ουκρανία να χτυπήσει στόχους στο εσωτερικό της Ρωσίας με δυτικά όπλα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών