Mises Institute: Η μεγάλη απάτη της «νομισματικής πολιτικής» - Ένα αποτελεσματικό εργαλείο για να κερδίζουν οι ελίτ

Στις περιπτώσεις ανά τις δεκαετίες που εφαρμόστηκε η Σύγχρονη Νομισματική Θεωρία (MMT), ουκ ολίγοι αναλώθηκαν στο να αντιδρούν στις σχετικές πολιτικές κυβερνήσεων και κεντρικών τραπεζών, εστιάζοντας στο μείγμα επιλογών και την αποτελεσματικότητα που αυτές θα επιφέρουν στην οικονομία.
Υπάρχει και μία μειοψηφία, ωστόσο, που έβαλε στο στόχαστρο την ίδια τη νομισματική πολιτική και κατά πόσο, εν τέλει, εξυπηρετεί την εγχώρια/παγκόσμια οικονομία και τους πολίτες.
Όπως αναφέρει σε άρθρο του το Mises Institute, ένα ινστιτούτου με ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες και αιρετικές απόψεις, υπάρχει αρκετή υποκρισία στις μη αυστριακές (π.χ., mainstream, κεϋνσιανές, μονεταριστικές) κριτικές της MMT από μεγάλους οικονομολόγους.

Ο Alan Greenspan, πρώην πρόεδρος της Federal Reserve (1987–2006) και σίγουρα όχι υπέρμαχος της MMT, είπε κάποτε: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να χρεοκοπήσουν επειδή μπορούν πάντα να τυπώνουν χρήματα, οπότε εκεί είναι μηδενική πιθανότητα αθέτησης πληρωμής».
Αν και αυτό είναι κυριολεκτικά αλήθεια, δείχνει ότι το ονομαστικό χρέος και το δολάριο δεν είναι το ζήτημα και παραβλέπει τις στρεβλωτικές συνέπειες αυτής της χειραγώγησης σε ολόκληρο το σύστημα.
Ωστόσο, ένας τέτοιος ισχυρισμός επαναλαμβάνεται συχνά και από τους υποστηρικτές της MMT, σαν να περιέχει κάποιο μαγικό συστατικό που λείπει για να ξεκλειδώσει μεγαλύτερα αποθέματα πλούτου.

Στην πραγματικότητα, η MMT παρέχει μια δικαιολογημένη κριτική σε άλλες σχολές οικονομικής σκέψης που μοιράζονται μια υποκείμενη υπόθεση, ενώ δεν καταλήγουν στα ίδια συμπεράσματα. Αυτή η υπόθεση είναι η λεγόμενη νομισματική πολιτική - ότι οι κυβερνήσεις μέσω ενός μονοπωλίου της κεντρικής τράπεζας πρέπει να είναι η μόνη οντότητα που εκδίδει και ελέγχει το χρήμα ως μέσο πολιτικής.
Οι αμφίβολες δικαιολογίες για αυτό είναι ότι παρέχει μεγαλύτερη οικονομική σταθερότητα και επέκταση του χρήματος και της πίστωσης ανάλογα με τις ανάγκες -και τα δύο αυτά είναι ψευδή, θεωρητικά και εμπειρικά.
Τούτου λεχθέντος, η MMT και οι mainstream οικονομολόγοι συμμερίζονται αυτήν την προϋπόθεση, υποθέτοντας την εγκυρότητα της νομισματικής πολιτικής.
Ως παράδειγμα παρουσίασης της ευρείας επικρατούσας τάσης για τον ορισμό της «νομισματικής πολιτικής», η δημοφιλής χρηματοοικονομική εγκυκλοπαίδεια Investopedia έχει αναφέρει τα εξής:
«Η νομισματική πολιτική είναι ένα σύνολο εργαλείων που διαθέτει η κεντρική τράπεζα ενός έθνους για την προώθηση της βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης ελέγχοντας τη συνολική προσφορά χρήματος που είναι διαθέσιμη στις τράπεζες της χώρας, τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις της. ... Το κύριο όπλο που έχει στη διάθεσή του είναι τα χρήματα του έθνους».

Η περιστασιακή χρήση της λέξης «όπλο» είναι εύστοχη. Στα χέρια ενός κρατικού μονοπωλίου, τα χρήματα μπορούν πράγματι να αποτελέσουν όπλο. Ο πληθωρισμός είναι η τεχνητή επέκταση του χρήματος και της πίστωσης που έχει ως αποτέλεσμα τη μεταφορά πλούτου από όλους τους κατόχους χρημάτων στον ή στους πληθωριστές.
Αυτό μπορεί να γίνει υπό το πρόσχημα της «πολιτικής» - να φαίνεται επίσημο, τακτοποιημένο και νόμιμο - αλλά περιλαμβάνει τις ελίτ στην εξουσία να αναλαμβάνουν ενέργειες που διαφορετικά θα ήταν εγκληματικές (π.χ. απάτη και πλαστογραφία).

Ακόμη και χωρίς την ηθικο-φιλοσοφική συζήτηση για το αν η αλλαγή της προσφοράς χρήματος είναι δόλια, οικονομικά οι συνέπειες παραμένουν. Ο πληθωρισμός του χρήματος προκαλεί οικονομικούς λανθασμένους υπολογισμούς και κύκλους έκρηξης τιμών, στρεβλώνει τη δομή της παραγωγής, ενθαρρύνει την κατανάλωση κεφαλαίου, υπονομεύει τις ενέργειες των ατόμων, αποθαρρύνει την αποταμίευση, μεταφέρει πλούτο από τους πολίτες στην κυβέρνηση και σε αυτούς που συνδέονται πολιτικά, επηρεάζει την αγοραστική δύναμη του χρήματος και έχει ένα σωρό άλλες ανεπιθύμητες συνέπειες. Όλα αυτά, φυσικά, γίνονται υπό τη νομική κάλυψη της «πολιτικής» για την επίτευξη «σταθερής οικονομικής ανάπτυξης», καθώς και της αμφίδρομης διατήρησης της ψευδούς διχογνωμίας μεταξύ πλήρους απασχόλησης και πληθωρισμού.

«Η Federal Reserve είναι υπεύθυνη για τη νομισματική πολιτική στις ΗΠΑ. Η Federal Reserve (Fed) έχει αυτό που συνήθως αναφέρεται ως διπλή εντολή: να επιτύχει τη μέγιστη απασχόληση, διατηρώντας παράλληλα τον πληθωρισμό υπό έλεγχο».
Μία φράση που χρησιμοποιείται από τους αξιωματούχους καθημερινά.

Είτε μέσω της ΜΜΤ είτε με άλλο τρόπο, οι υποστηρικτές της λεγόμενης νομισματικής πολιτικής ουσιαστικά πιστεύουν ότι το χρήμα είναι ένα μέσο πολιτικής (ή όπλο) που πρέπει να χρησιμοποιούν οι κυβερνητικές ελίτ για να αναδιατάξουν τις τιμές, τους πόρους και τη δομή της παραγωγής σε αντίθεση με τις αποδεδειγμένες προτιμήσεις εκατομμυρίων ατόμων.
Ως εκ τούτου, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται κάτω από ένα καθεστώς νομισματικής πολιτικής «σταθεροποιητών» που διαφωνούν για το πώς να εφαρμόσουν μια θεμελιωδώς ελαττωματική «πολιτική» για περισσότερο από έναν αιώνα.
Όποτε αυτό αποτυγχάνει και αποσταθεροποιεί την οικονομία, αντιμετωπίζουμε επικριτές που κατηγορούν την ελεύθερη αγορά και την απορρύθμιση και που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη νομισματική πολιτική για να «τρέξουν την οικονομία» διαφορετικά.
Αντίθετα, υπογραμμίζει το Mises Institute, θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την απάτη της νομισματικής πολιτικής και να λάβουμε υπόψη τα λόγια του F.A. Hayek σχετικά με τα αποτελέσματα της νομισματικής πολιτικής που οδήγησαν στη Μεγάλη Ύφεση της Αμερικής:
«Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα τελευταία έξι ή οκτώ χρόνια [μέχρι το 1932] η νομισματική πολιτική σε όλο τον κόσμο ακολούθησε τις συμβουλές των σταθεροποιητών. Είναι καιρός να ανατραπεί η επιρροή τους, η οποία έχει ήδη κάνει αρκετά κακό».

www.bankingnews.gr