Οι κεντρικές τράπεζες, ιδίως στην Κίνα και την Ινδία, προσπαθούν να μειώσουν την εξάρτησή τους από το δολάριο ή το ευρώ για να διαφοροποιήσουν τα αποθέματά τους προκειμένου να ξεκινήσουν νομισματικό πόέμο
Ιστορικά —όπως κατά τις ημέρες του κανόνα του χρυσού— οι κεντρικές τράπεζες διατηρούσαν αποθέματα από το πολύτιμο μέταλλο για να διευκολύνουν τη μετατροπή των εθνικών νομισμάτων που υποστηρίζονταν από χρυσό.
Αυτή η εποχή έχει περάσει προ πολλά… Σήμερα πολλές κεντρικές τράπεζες συνεχίζουν να κατέχουν χρυσό και αγοράζουν χρυσό ως μέρος των κινήσεών τους στην ανοιχτή αγορά (open market) προκειμένου να αντεπεξέλθουν στον επικείμενο νομισματικό πόλεμο...
Για παράδειγμα, στο άρθρο του την περασμένη εβδομάδα στο Mises Institute —«Οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν χρυσό για να αντισταθμίσουν την καταστροφή των δικών τους χρημάτων» — ο Daniel Lacalle γράφει:
Οι αυξανόμενες αγορές χρυσού από τις κεντρικές τράπεζες αποτελούν ουσιαστικό παράγοντα που δικαιολογεί την πρόσφατη αύξηση της ζήτησης για το πολύτιμο μέταλλο.
Οι κεντρικές τράπεζες, ιδίως στην Κίνα και την Ινδία, προσπαθούν να μειώσουν την εξάρτησή τους από το δολάριο ή το ευρώ για να διαφοροποιήσουν τα αποθέματά τους.
Η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, η Federal Reserve, δεν είναι μεταξύ αυτών των τραπεζών που αγοράζουν χρυσό.
Προφανώς, η Fed δεν ενδιαφέρεται να αγοράσει χρυσό ως μέσο «αποδολαριοποίησης».
Επιπλέον, η Fed επί του παρόντος ενδιαφέρεται να αγοράσει περισσότερο δημόσιο χρέος σε δολάρια για να διατηρήσει τα χαμηλά επιτόκια στα τεράστια ελλείμματα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και να μειώσει τη δημοσιονομική πίεση απο το τεράσιο χρέος.
Αλλά πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι ένας άλλος λόγος που η Fed δεν αγοράζει χρυσό είναι ότι η Fed δεν δραστηριοποιείται στη δραστηριότητα κατοχής χρυσού για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Δηλαδή, η Fed δεν κατέχει χρυσό από το 1934 (!), όταν αντάλλαξε όλο το αποθεματικό της με αντάλλαγμα πιστοποιητικά χρυσού.
Το Συμβούλιο των Διοικητών της Fed συνοψίζει την κατάσταση:
Η Federal Reserve δεν κατέχει χρυσό.
-0001.png)
Ο νόμος για τα αποθεματικά χρυσού του 1934 απαιτούσε από το Federal Reserve System να μεταβιβάσει την κυριότητα του συνόλου του χρυσού του στο Υπουργείο Οικονομικών.
Σε αντάλλαγμα, ο Υπουργός Οικονομικών εξέδωσε πιστοποιητικά χρυσού στη Federal Reserve για το ποσό του χρυσού που μεταφέρθηκε στην τότε ισχύουσα νόμιμη τιμή για τον χρυσό που κατείχε το Υπουργείο Οικονομικών.
Τα πιστοποιητικά χρυσού εκφράζονται σε δολάρια.
Η αξία τους βασίζεται στη νόμιμη τιμή του χρυσού τη στιγμή της έκδοσης των πιστοποιητικών.
Τα πιστοποιητικά χρυσού δεν παρέχουν στην Federal Reserve κανένα δικαίωμα να εξαργυρώσει τα πιστοποιητικά.
Η νόμιμη τιμή του χρυσού ορίζεται από το νόμο.
Δεν κυμαίνεται με την αγοραία τιμή του χρυσού και είναι σταθερή στα 42 δολ. ή 42,2222 δολ., ανά ουγγιά από το 1973.
Η λογιστική αξία του χρυσού που κατέχει το Υπουργείο Οικονομικών καθορίζεται με βάση τη τιμή που ορίζεται διά νόμου.
Ο θεματοφύλακας
Αν και η Federal Reserve δεν κατέχει χρυσό, η Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης ενεργεί ως θεματοφύλακας χρυσού που ανήκει σε κατόχους λογαριασμών όπως η κυβέρνηση των ΗΠΑ, ξένες κυβερνήσεις, άλλες κεντρικές τράπεζες και επίσημοι διεθνείς οργανισμοί.
Κανένα φυσικό πρόσωπο ή οντότητα του ιδιωτικού τομέα δεν επιτρέπεται να αποθηκεύει χρυσό στο θησαυροφυλάκιο της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης ή σε οποιαδήποτε Federal Reserve Bank.
Ένα μικρό μέρος του χρυσού που κατέχει το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ (περίπου 600 εκατομμύρια δολάρια σε λογιστική αξία) - περίπου το 5% - φυλάσσεται για το Υπουργείο Οικονομικών από τις Τράπεζες της Federal Reserve.
Η συντριπτική πλειονότητα αυτού του χρυσού βρίσκεται στο θησαυροφυλάκιο της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης και ένα πολύ μικρό μέρος εκτίθεται σε πολλές τράπεζες Federal Reserve.
Το υπόλοιπο 95 % του χρυσού του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ (10,4 δισεκατομμύρια δολάρια σε λογιστική αξία) φυλάσσεται για το Υπουργείο Οικονομικών στο Νομισματοκοπείο των ΗΠΑ.
Είναι δυνατό να φανταστεί κανείς ότι η Fed θα μπορούσε να αρχίσει να αγοράζει χρυσό, αλλά είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί η Fed θα είχε κίνητρο να το κάνει.
Επιπλέον, δεδομένου ότι τα πιστοποιητικά χρυσού της Fed δεν έχουν ουσιαστικά σχέση με την πραγματική τιμή αγοράς του χρυσού, οι αλλαγές στην τιμή του χρυσού δεν έχουν ουσιαστικά καμία επίδραση στην αξία των περιουσιακών στοιχείων της Fed.
Ο μόνος τρόπος με τον οποίο οι τιμές του χρυσού θα γίνουν σχετικές με το χαρτοφυλάκιο της Fed θα ήταν να αλλάξει το Κογκρέσο τη νόμιμη τιμή του χρυσού από 42,2222 δολάρια.
Εάν η Fed ήθελε πραγματικά να πάρει στην κατοχή της αυτόν τον χρυσό, το Κογκρέσο θα έπρεπε επίσης να εξουσιοδοτήσει τη Fed να εξαργυρώσει τα πιστοποιητικά της σε χρυσό.
Όλα αυτά είναι πολύ απίθανο, εκτός από μια πολύ μεγάλη αλλαγή στο νομισματικό καθεστώτος.
Πράγματι, αν εξαιρέσουμε την εν λόγω αλλαγή, υποψιάζομαι ότι σε μια πραγματική κρίση, η εξαιρετικά αδύναμη αξίωση της Fed να κατέχει το απόθεμα χρυσού της πριν από το 1934 θα ήταν εντελώς άκυρη.
Εάν το Υπουργείο Οικονομικών βρεθεί πραγματικά σε ανάγκη για ρευστότητα, το Κογκρέσο θα έπρεπε μόνο να κηρύξει τα χρυσά πιστοποιητικά της Fed μόνιμα μη εξαργυρώσιμα.
Ή, το Υπουργείο Οικονομικών θα μπορούσε απλώς να αγοράσει πίσω τα πιστοποιητικά χρυσού στην γελοία χαμηλή προβλεπόμενη τιμή.
Τότε δεν θα υπήρχε αμφιβολία σε ποιον ανήκει αυτός ο χρυσός.
Το Υπουργείο Οικονομικών θα μπορούσε απλώς να πουλήσει όλο τον χρυσό στις τράπεζες της Wall Street με αντάλλαγμα δολάρια που θα πήγαιναν σε πολυτελή ξενοδοχεία για παράνομους μετανάστες ή περισσότερες βόμβες για το κράτος του Ισραήλ.
www.bankingnews.gr
Αυτή η εποχή έχει περάσει προ πολλά… Σήμερα πολλές κεντρικές τράπεζες συνεχίζουν να κατέχουν χρυσό και αγοράζουν χρυσό ως μέρος των κινήσεών τους στην ανοιχτή αγορά (open market) προκειμένου να αντεπεξέλθουν στον επικείμενο νομισματικό πόλεμο...
Για παράδειγμα, στο άρθρο του την περασμένη εβδομάδα στο Mises Institute —«Οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν χρυσό για να αντισταθμίσουν την καταστροφή των δικών τους χρημάτων» — ο Daniel Lacalle γράφει:
Οι αυξανόμενες αγορές χρυσού από τις κεντρικές τράπεζες αποτελούν ουσιαστικό παράγοντα που δικαιολογεί την πρόσφατη αύξηση της ζήτησης για το πολύτιμο μέταλλο.
Οι κεντρικές τράπεζες, ιδίως στην Κίνα και την Ινδία, προσπαθούν να μειώσουν την εξάρτησή τους από το δολάριο ή το ευρώ για να διαφοροποιήσουν τα αποθέματά τους.
Η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, η Federal Reserve, δεν είναι μεταξύ αυτών των τραπεζών που αγοράζουν χρυσό.
Προφανώς, η Fed δεν ενδιαφέρεται να αγοράσει χρυσό ως μέσο «αποδολαριοποίησης».
Επιπλέον, η Fed επί του παρόντος ενδιαφέρεται να αγοράσει περισσότερο δημόσιο χρέος σε δολάρια για να διατηρήσει τα χαμηλά επιτόκια στα τεράστια ελλείμματα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και να μειώσει τη δημοσιονομική πίεση απο το τεράσιο χρέος.
Αλλά πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι ένας άλλος λόγος που η Fed δεν αγοράζει χρυσό είναι ότι η Fed δεν δραστηριοποιείται στη δραστηριότητα κατοχής χρυσού για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Δηλαδή, η Fed δεν κατέχει χρυσό από το 1934 (!), όταν αντάλλαξε όλο το αποθεματικό της με αντάλλαγμα πιστοποιητικά χρυσού.
Το Συμβούλιο των Διοικητών της Fed συνοψίζει την κατάσταση:
Η Federal Reserve δεν κατέχει χρυσό.
Ο νόμος για τα αποθεματικά χρυσού του 1934 απαιτούσε από το Federal Reserve System να μεταβιβάσει την κυριότητα του συνόλου του χρυσού του στο Υπουργείο Οικονομικών.
Σε αντάλλαγμα, ο Υπουργός Οικονομικών εξέδωσε πιστοποιητικά χρυσού στη Federal Reserve για το ποσό του χρυσού που μεταφέρθηκε στην τότε ισχύουσα νόμιμη τιμή για τον χρυσό που κατείχε το Υπουργείο Οικονομικών.
Τα πιστοποιητικά χρυσού εκφράζονται σε δολάρια.
Η αξία τους βασίζεται στη νόμιμη τιμή του χρυσού τη στιγμή της έκδοσης των πιστοποιητικών.
Τα πιστοποιητικά χρυσού δεν παρέχουν στην Federal Reserve κανένα δικαίωμα να εξαργυρώσει τα πιστοποιητικά.
Η νόμιμη τιμή του χρυσού ορίζεται από το νόμο.
Δεν κυμαίνεται με την αγοραία τιμή του χρυσού και είναι σταθερή στα 42 δολ. ή 42,2222 δολ., ανά ουγγιά από το 1973.
Η λογιστική αξία του χρυσού που κατέχει το Υπουργείο Οικονομικών καθορίζεται με βάση τη τιμή που ορίζεται διά νόμου.
Ο θεματοφύλακας
Αν και η Federal Reserve δεν κατέχει χρυσό, η Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης ενεργεί ως θεματοφύλακας χρυσού που ανήκει σε κατόχους λογαριασμών όπως η κυβέρνηση των ΗΠΑ, ξένες κυβερνήσεις, άλλες κεντρικές τράπεζες και επίσημοι διεθνείς οργανισμοί.
Κανένα φυσικό πρόσωπο ή οντότητα του ιδιωτικού τομέα δεν επιτρέπεται να αποθηκεύει χρυσό στο θησαυροφυλάκιο της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης ή σε οποιαδήποτε Federal Reserve Bank.
Ένα μικρό μέρος του χρυσού που κατέχει το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ (περίπου 600 εκατομμύρια δολάρια σε λογιστική αξία) - περίπου το 5% - φυλάσσεται για το Υπουργείο Οικονομικών από τις Τράπεζες της Federal Reserve.
Η συντριπτική πλειονότητα αυτού του χρυσού βρίσκεται στο θησαυροφυλάκιο της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης και ένα πολύ μικρό μέρος εκτίθεται σε πολλές τράπεζες Federal Reserve.
Το υπόλοιπο 95 % του χρυσού του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ (10,4 δισεκατομμύρια δολάρια σε λογιστική αξία) φυλάσσεται για το Υπουργείο Οικονομικών στο Νομισματοκοπείο των ΗΠΑ.
Είναι δυνατό να φανταστεί κανείς ότι η Fed θα μπορούσε να αρχίσει να αγοράζει χρυσό, αλλά είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί η Fed θα είχε κίνητρο να το κάνει.
Επιπλέον, δεδομένου ότι τα πιστοποιητικά χρυσού της Fed δεν έχουν ουσιαστικά σχέση με την πραγματική τιμή αγοράς του χρυσού, οι αλλαγές στην τιμή του χρυσού δεν έχουν ουσιαστικά καμία επίδραση στην αξία των περιουσιακών στοιχείων της Fed.
Ο μόνος τρόπος με τον οποίο οι τιμές του χρυσού θα γίνουν σχετικές με το χαρτοφυλάκιο της Fed θα ήταν να αλλάξει το Κογκρέσο τη νόμιμη τιμή του χρυσού από 42,2222 δολάρια.
Εάν η Fed ήθελε πραγματικά να πάρει στην κατοχή της αυτόν τον χρυσό, το Κογκρέσο θα έπρεπε επίσης να εξουσιοδοτήσει τη Fed να εξαργυρώσει τα πιστοποιητικά της σε χρυσό.
Όλα αυτά είναι πολύ απίθανο, εκτός από μια πολύ μεγάλη αλλαγή στο νομισματικό καθεστώτος.
Πράγματι, αν εξαιρέσουμε την εν λόγω αλλαγή, υποψιάζομαι ότι σε μια πραγματική κρίση, η εξαιρετικά αδύναμη αξίωση της Fed να κατέχει το απόθεμα χρυσού της πριν από το 1934 θα ήταν εντελώς άκυρη.
Εάν το Υπουργείο Οικονομικών βρεθεί πραγματικά σε ανάγκη για ρευστότητα, το Κογκρέσο θα έπρεπε μόνο να κηρύξει τα χρυσά πιστοποιητικά της Fed μόνιμα μη εξαργυρώσιμα.
Ή, το Υπουργείο Οικονομικών θα μπορούσε απλώς να αγοράσει πίσω τα πιστοποιητικά χρυσού στην γελοία χαμηλή προβλεπόμενη τιμή.
Τότε δεν θα υπήρχε αμφιβολία σε ποιον ανήκει αυτός ο χρυσός.
Το Υπουργείο Οικονομικών θα μπορούσε απλώς να πουλήσει όλο τον χρυσό στις τράπεζες της Wall Street με αντάλλαγμα δολάρια που θα πήγαιναν σε πολυτελή ξενοδοχεία για παράνομους μετανάστες ή περισσότερες βόμβες για το κράτος του Ισραήλ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών