Η προσέγγιση της Harris θα έχει ως αποτέλεσμα μειωμένες επενδύσεις στη βιομηχανία τροφίμων και ελλείψεις σε βασικά αγαθά...
Η υποψήφια πρόεδρος των ΗΠΑ Kamala Harris αποκάλυψε την οικονομική ατζέντα της, βάσει της οποίας ισχυρίζεται ότι θα μειώσει τα κόστη για τις αμερικανικές οικογένειες και θα τονώσει την οικονομική ανάπτυξη.
Ωστόσο, οι προτάσεις της αποκαλύπτουν βαριά κυβερνητική παρέμβαση που θα βλάψει τους ίδιους τους ανθρώπους που σκοπεύει να βοηθήσει.
Σύμφωνα με το Wharton University, στον πυρήνα της προσέγγισής της βρίσκεται η θεμελιώδης δυσπιστία για τις ελεύθερες αγορές και η πεποίθηση ότι η κυβέρνηση μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα οικονομικά συστήματα της χώρας.
Μία από τις πιο ανησυχητικές προτάσεις της είναι το σχέδιό της να επιβάλει ομοσπονδιακά όρια στις αυξήσεις των τιμών για τους παραγωγούς τροφίμων και τα παντοπωλεία.
Παρότι η αύξηση των τιμών στα τρόφιμα αποτελεί αναμφίβολα βάρος για πολλές οικογένειες, η προσπάθεια ελέγχου των τιμών μέσω κρατικής παρέμβασης είναι συνταγή καταστροφής.
Οι έλεγχοι των τιμών οδηγούν πάντα σε ελλείψεις και μαύρες αγορές.
Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στις απόπειρες να ελεγχθούν οι τιμές σε χώρες όπως η Βενεζουέλα, για να δούμε τις καταστροφικές συνέπειες τέτοιων πολιτικών.
Αντί να επιτρέπει στις δυνάμεις της αγοράς να κατανέμουν αποτελεσματικά τους πόρους και να δίνουν κίνητρα για αυξημένη παραγωγή, η προσέγγιση της Harris θα έχει ως αποτέλεσμα μειωμένες επενδύσεις στη βιομηχανία τροφίμων και ελλείψεις σε βασικά αγαθά.
Οι προτάσεις για τη στέγασης στηρίζονται επίσης σε βαριά κυβερνητική παρέμβαση.
Το σχέδιό της προβλέπει την κατασκευή 3 εκατομμυρίων οικιστικών μονάδων, μαζί με την παροχή επιδόματος 25.000 δολαρίων για όσους αγοράζουν για πρώτη φορά σπίτι.
Η άμεση επιδότηση των κατασκευών από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση σε αυτήν την κλίμακα θα παραγκωνίσει τις ιδιωτικές επενδύσεις, οδηγώντας σε ακρωτηριαστική αναποτελεσματικότητα τον δημόσιο τομέα.
Οι περιοριστικοί νόμοι και εντολές για τη χωροθέτηση είναι οι κύριοι ένοχοι πίσω από την έλλειψη στέγης στην Αμερική.
Σύμφωνα με το Wharton, αν δοθούν κίνητρα στις πολιτείες να βελτιώσουν αυτές τις διαδικασίες, θα προωθούσαμε την ανάπτυξη κατοικιών στον ιδιωτικό τομέα χωρίς να υποστούμε τεράστιες ομοσπονδιακές δαπάνες.
Η λύση είναι λιγότερη κρατική παρέμβαση, όχι περισσότερη.
Οι φορολογικές προτάσεις της Harris αντικατοπτρίζουν επίσης μια λανθασμένη πεποίθηση ότι φορολογούμε για να ευημερήσουμε.
Αυξάνοντας τους φόρους σε εταιρείες και άτομα υψηλού εισοδήματος, στο τέλος το μόνο που θα καταφέρει είναι να μειώσει τις επενδύσεις που απαιτούνται για την αύξηση της παραγωγικότητας και τις αυξήσεις των πραγματικών μισθών.
H αντιπρόεδρος σχεδιάζει επίσης να επεκτείνει διάφορες επιδοτήσεις για στέγαση, φροντίδα παιδιών και άλλα έξοδα.
Ενώ φαίνεται να παρέχουν υποστήριξη στις οικογένειες, αυτές οι πολιτικές αποτυγχάνουν να αντιμετωπίσουν τις βαθύτερες αιτίες των προκλήσεων οικονομικής προσιτότητας και κινδυνεύουν να δημιουργήσουν νέες μορφές κυβερνητικής εξάρτησης.
Προοπτικές
Οι υποστηρικτές του σχεδίου της Harris υποστηρίζουν ότι θα προσφέρει την αναγκαία ανακούφιση στους μαχόμενους Αμερικανούς πολίτες.
Ωστόσο, οι μακροπρόθεσμες συνέπειες αντισταθμίζουν τα πιθανά βραχυπρόθεσμα οφέλη.
Σύμφωνα με το Wharton, οι οικονομικές προτάσεις της θα αυξήσουν τα ομοσπονδιακά ελλείμματα κατά 1,2 τρισεκατομμύριο δολάρια τα επόμενα 10 χρόνια και κατά 2,0 τρισεκατομμύρια δολάρια αν συνυπολογιστούν οι μακροοικονομικές επιπτώσεις.
Αυτή η μαζική αύξηση του δημόσιου χρέους θα παραγκωνίσει τις ιδιωτικές επενδύσεις και θα οδηγήσει σε υψηλότερα επιτόκια προκαλώντας ύφεση.
Επιπλέον, η ανάλυση του Wharton προβλέπει ότι το σχέδιο της Harris θα μειώσει το ΑΕΠ κατά 1,3% έως το 2034 και κατά 4% εντός 30 ετών.
Αυτή η μείωση της οικονομικής παραγωγής θα μεταφραστεί σε χαμηλότερους μισθούς για τους εργαζόμενους σε όλες τις εισοδηματικές ομάδες.
Το μοντέλο εκτιμά ότι οι μισθοί προ φόρων θα μειωθούν κατά σχεδόν 1% την επόμενη δεκαετία και κατά 3,3% έως το 2054.
Τελικά, το οικονομικό όραμα της Harris αντανακλά την πεποίθηση ότι οι πεφωτισμένοι γραφειοκράτες και πολιτικοί στην Ουάσιγκτον μπορούν να σχεδιάσουν και να διαχειριστούν αποτελεσματικά μια οικονομία 25 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Αλλά οι αποτυχίες του κεντρικού σχεδιασμού ιστορικά δείχνουν ότι οι ελεύθερες αγορές παραμένουν η μεγαλύτερη κινητήρια δύναμη για την ευημερία και την ανθρώπινη άνθηση,
Η οικονομική ελευθερία, όχι ο έλεγχος από πάνω προς τα κάτω, είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να οικοδομήσουμε ένα πιο ευημερούν μέλλον για όλους,
καταλήγει το Wharton.
www.bankingnews.gr
Ωστόσο, οι προτάσεις της αποκαλύπτουν βαριά κυβερνητική παρέμβαση που θα βλάψει τους ίδιους τους ανθρώπους που σκοπεύει να βοηθήσει.
Σύμφωνα με το Wharton University, στον πυρήνα της προσέγγισής της βρίσκεται η θεμελιώδης δυσπιστία για τις ελεύθερες αγορές και η πεποίθηση ότι η κυβέρνηση μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα οικονομικά συστήματα της χώρας.
Μία από τις πιο ανησυχητικές προτάσεις της είναι το σχέδιό της να επιβάλει ομοσπονδιακά όρια στις αυξήσεις των τιμών για τους παραγωγούς τροφίμων και τα παντοπωλεία.
Παρότι η αύξηση των τιμών στα τρόφιμα αποτελεί αναμφίβολα βάρος για πολλές οικογένειες, η προσπάθεια ελέγχου των τιμών μέσω κρατικής παρέμβασης είναι συνταγή καταστροφής.
Οι έλεγχοι των τιμών οδηγούν πάντα σε ελλείψεις και μαύρες αγορές.
Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στις απόπειρες να ελεγχθούν οι τιμές σε χώρες όπως η Βενεζουέλα, για να δούμε τις καταστροφικές συνέπειες τέτοιων πολιτικών.
Αντί να επιτρέπει στις δυνάμεις της αγοράς να κατανέμουν αποτελεσματικά τους πόρους και να δίνουν κίνητρα για αυξημένη παραγωγή, η προσέγγιση της Harris θα έχει ως αποτέλεσμα μειωμένες επενδύσεις στη βιομηχανία τροφίμων και ελλείψεις σε βασικά αγαθά.
Οι προτάσεις για τη στέγασης στηρίζονται επίσης σε βαριά κυβερνητική παρέμβαση.
Το σχέδιό της προβλέπει την κατασκευή 3 εκατομμυρίων οικιστικών μονάδων, μαζί με την παροχή επιδόματος 25.000 δολαρίων για όσους αγοράζουν για πρώτη φορά σπίτι.
Η άμεση επιδότηση των κατασκευών από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση σε αυτήν την κλίμακα θα παραγκωνίσει τις ιδιωτικές επενδύσεις, οδηγώντας σε ακρωτηριαστική αναποτελεσματικότητα τον δημόσιο τομέα.
Οι περιοριστικοί νόμοι και εντολές για τη χωροθέτηση είναι οι κύριοι ένοχοι πίσω από την έλλειψη στέγης στην Αμερική.
Σύμφωνα με το Wharton, αν δοθούν κίνητρα στις πολιτείες να βελτιώσουν αυτές τις διαδικασίες, θα προωθούσαμε την ανάπτυξη κατοικιών στον ιδιωτικό τομέα χωρίς να υποστούμε τεράστιες ομοσπονδιακές δαπάνες.
Η λύση είναι λιγότερη κρατική παρέμβαση, όχι περισσότερη.
Οι φορολογικές προτάσεις της Harris αντικατοπτρίζουν επίσης μια λανθασμένη πεποίθηση ότι φορολογούμε για να ευημερήσουμε.
Αυξάνοντας τους φόρους σε εταιρείες και άτομα υψηλού εισοδήματος, στο τέλος το μόνο που θα καταφέρει είναι να μειώσει τις επενδύσεις που απαιτούνται για την αύξηση της παραγωγικότητας και τις αυξήσεις των πραγματικών μισθών.
H αντιπρόεδρος σχεδιάζει επίσης να επεκτείνει διάφορες επιδοτήσεις για στέγαση, φροντίδα παιδιών και άλλα έξοδα.
Ενώ φαίνεται να παρέχουν υποστήριξη στις οικογένειες, αυτές οι πολιτικές αποτυγχάνουν να αντιμετωπίσουν τις βαθύτερες αιτίες των προκλήσεων οικονομικής προσιτότητας και κινδυνεύουν να δημιουργήσουν νέες μορφές κυβερνητικής εξάρτησης.
Προοπτικές
Οι υποστηρικτές του σχεδίου της Harris υποστηρίζουν ότι θα προσφέρει την αναγκαία ανακούφιση στους μαχόμενους Αμερικανούς πολίτες.
Ωστόσο, οι μακροπρόθεσμες συνέπειες αντισταθμίζουν τα πιθανά βραχυπρόθεσμα οφέλη.
Σύμφωνα με το Wharton, οι οικονομικές προτάσεις της θα αυξήσουν τα ομοσπονδιακά ελλείμματα κατά 1,2 τρισεκατομμύριο δολάρια τα επόμενα 10 χρόνια και κατά 2,0 τρισεκατομμύρια δολάρια αν συνυπολογιστούν οι μακροοικονομικές επιπτώσεις.
Αυτή η μαζική αύξηση του δημόσιου χρέους θα παραγκωνίσει τις ιδιωτικές επενδύσεις και θα οδηγήσει σε υψηλότερα επιτόκια προκαλώντας ύφεση.
Επιπλέον, η ανάλυση του Wharton προβλέπει ότι το σχέδιο της Harris θα μειώσει το ΑΕΠ κατά 1,3% έως το 2034 και κατά 4% εντός 30 ετών.
Αυτή η μείωση της οικονομικής παραγωγής θα μεταφραστεί σε χαμηλότερους μισθούς για τους εργαζόμενους σε όλες τις εισοδηματικές ομάδες.
Το μοντέλο εκτιμά ότι οι μισθοί προ φόρων θα μειωθούν κατά σχεδόν 1% την επόμενη δεκαετία και κατά 3,3% έως το 2054.
Τελικά, το οικονομικό όραμα της Harris αντανακλά την πεποίθηση ότι οι πεφωτισμένοι γραφειοκράτες και πολιτικοί στην Ουάσιγκτον μπορούν να σχεδιάσουν και να διαχειριστούν αποτελεσματικά μια οικονομία 25 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Αλλά οι αποτυχίες του κεντρικού σχεδιασμού ιστορικά δείχνουν ότι οι ελεύθερες αγορές παραμένουν η μεγαλύτερη κινητήρια δύναμη για την ευημερία και την ανθρώπινη άνθηση,
Η οικονομική ελευθερία, όχι ο έλεγχος από πάνω προς τα κάτω, είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να οικοδομήσουμε ένα πιο ευημερούν μέλλον για όλους,
καταλήγει το Wharton.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών