Η Γερμανία της Merkel ήθελε να είναι παγκόσμιος πρωταθλητής όχι μόνο στην πολιτική κλίματος, αλλά και στην πολιτική μετανάστευσης και κοινωνικής πολιτικής…
Πολλοί Γερμανοί ήθελαν να βλέπουν τη χώρα τους ως παγκόσμιο ηγέτη στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής.
Παρά το γεγονός ότι η χώρα ευθύνεται μόνο για το 1,5% των ανθρωπογενών εκπομπών CO2 παγκοσμίως, οι υποστηρικτές της κλιματικής δράσης υποστήριξαν ότι θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για άλλες χώρες.
Αυτοί οι αυτοανακηρυγμένοι «σωτήρες του κόσμου» πίστευαν ότι, αν η Γερμανία ηγούνταν, οι άλλοι θα ακολουθούσαν σύντομα.
Αλλά τώρα φαίνεται ότι έχει γίνει περισσότερο αντεστραμμένο πρότυπο παρά παράδειγμα προς μίμηση.
Η οικονομική κατάσταση στη χώρα χειροτερεύει κάθε μήνα. Η ανάπτυξη είναι χαμηλότερη από σχεδόν οποιαδήποτε άλλη χώρα του ΟΟΣΑ.
Η BASF, κάποτε η μεγαλύτερη χημική εταιρεία στον κόσμο, απολύει χιλιάδες εργαζόμενους και κατευθύνει αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ επενδύσεων στην Κίνα.
Ο μεγαλύτερος παραγωγός χάλυβα της Γερμανίας, η ThyssenKrupp, ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα σχέδια για απολύσεις 11.000 εργαζομένων.
Η εταιρεία είχε λάβει δύο δισεκατομμύρια ευρώ σε επιδοτήσεις με την προϋπόθεση να μεταβεί στην παραγωγή «πράσινου χάλυβα» με υδρογόνο, κάτι που είναι απολύτως ασύμφορο.
Η BASF και η ThyssenKrupp επικαλέστηκαν τις εξωφρενικές τιμές ενέργειας και τη γιγαντιαία γραφειοκρατία της Γερμανίας ως λόγους για τις αποφάσεις τους.
Την ίδια στιγμή, έχει σημειωθεί σημαντική αύξηση στον αριθμό των εταιρειών που υποβάλλουν αίτηση για πτώχευση.
Ο τρέχων ρυθμός είναι 66% υψηλότερος από τον μέσο όρο του μήνα Οκτωβρίου κατά τα έτη 2016-2019, πριν από την πανδημία COVID-19.
Σύμφωνα με μελέτη της EY, όλο και λιγότερες ξένες εταιρείες θέλουν να επενδύσουν στη Γερμανία.
Ο αριθμός των ξένων άμεσων επενδύσεων (FDI) σε έργα greenfield και επέκτασης στη Γερμανία έχει μειωθεί κατά 12% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος.
Αυτό σηματοδοτεί την 6η συνεχόμενη πτώση και το χαμηλότερο επίπεδο επενδυτικής δραστηριότητας από το 2013.
Η EY αναγνώρισε την ενεργειακή πολιτική της Γερμανίας ως σημαντικό αποτρεπτικό παράγοντα για επενδύσεις στη βιομηχανία.
Ο συνδυασμός ενός περιβάλλοντος ύφεσης, υψηλών τιμών στην Ενέργεια και αβεβαιοτήτων γύρω από την ενεργειακή τροφοδοσία, μαζί με το υψηλό κόστος εργασίας και τις γραφειοκρατικές περιπλοκές, είναι παράγοντες που αποθαρρύνουν τους ξένους επενδυτές.
Οι εκτιμήσεις για το συνολικό κόστος της κλιματικής μετάβασης της Γερμανίας κυμαίνονται μεταξύ 1,8 τρισεκατομμυρίων ευρώ (Ινστιτούτο ifo) και 6 τρισεκατομμυρίων ευρώ (McKinsey).
Αλλά το έμμεσο κόστος είναι ακόμη υψηλότερο. Ένα βασικό συστατικό της γερμανικής και ευρωπαϊκής κλιματικής πολιτικής είναι η «μετάβαση στη κινητικότητα», η οποία συνεπάγεται την υποχρεωτική μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση.
Η ΕΕ έχει απαγορεύσει την καταχώριση αυτοκινήτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης από το 2035.
Κατά συνέπεια, η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία έχει βυθιστεί σε σοβαρή κρίση.
Η Volkswagen ανακοίνωσε σχέδια για απολύσεις δεκάδων χιλιάδων υπαλλήλων και κλείσιμο πολλών εργοστασίων στη Γερμανία.
Μεγάλοι προμηθευτές αυτοκινήτων όπως η ZF, η Continental και η Bosch ανακοίνωσαν επίσης απολύσεις δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων.
Kάποτε ήταν παγκόσμιος ηγέτης
Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, που κάποτε ήταν παγκόσμιος ηγέτης και την οποία όλος ο κόσμος θαύμαζε, έχει καταρρεύσει.
Η καρδιά της γερμανικής οικονομίας χτυπά με δυσκολία.
Η οικοδομική δραστηριότητα έχει επίσης καταρρεύσει με τρόπο δραματικό.
Από τη μία πλευρά, ο αριθμός των μεταναστών που φτάνουν στη Γερμανία συνεχώς αυξάνεται, ενώ, από την άλλη, χτίζονται όλο και λιγότερα νέα σπίτια.
Υπάρχουν 20.000 κανονισμοί δόμησης που έχουν καταστήσει την οικοδόμηση πιο «κλιματικά φιλική» και υπερβολικά ακριβή.
Η προέλευση των οικονομικών προβλημάτων της Γερμανίας μπορεί να εντοπιστεί στη διοίκηση της Angela Merkel, και όχι στην πρόσφατα καταρρέουσα κυβέρνηση του Olaf Scholz.
Η οικονομική κατάσταση στη Γερμανία ήταν καλή λόγω των πολιτικών της στο παρελθόν.
Ωφελήθηκε από τις μεταρρυθμίσεις της αγοράς και τις μειώσεις φόρων που εισήγαγε ο προκάτοχός της Gerhard Schroeder.
Η Merkel όχι μόνο απέτυχε να εισαγάγει νέες μεταρρυθμίσεις κατά τη διάρκεια της θητείας της, αλλά επιδείνωσε τα υπάρχοντα προβλήματα, ιδιαίτερα στον τομέα της ενεργειακής πολιτικής.
Όπως σημειώθηκε εδώ πριν από πέντε χρόνια, η ενεργειακή πολιτική της Γερμανίας είναι η πιο ανόητη ενεργειακή πολιτική στον κόσμο.
Η μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής αναφέρεται συχνά ως ο αριθμός ένα στόχος της εποχής μας, το πιο σημαντικό θέμα που θα πρέπει να καθοδηγεί όλες τις πολιτικές αποφάσεις.
Ωστόσο, η απόφαση της Γερμανίας να κλείσει τα πυρηνικά της εργοστάσια κατέστησε τη χώρα εξαρτημένη από εισαγόμενη πυρηνική ενέργεια και ηλεκτρικό ρεύμα από σταθμούς παραγωγής ενέργειας που καίνε άνθρακα στο εξωτερικό.
Και παρά την απαγόρευση του fracking εντός της χώρας, η Γερμανία συνεχίζει να εισάγει LNG αέριο που παράγεται μέσω fracking από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μια παράλογη πολιτική γεμάτη αντιφάσεις.
Είναι τουλάχιστον η Γερμανία πρωταθλήτρια στον τομέα της προστασίας του κλίματος;
Όχι, η Γερμανία κατατάσσεται στην αξιοπρεπή τρίτη θέση στον Δείκτη Περιβαλλοντικής Απόδοσης, αλλά στην κατηγορία της προστασίας του κλίματος, για όλα τα πράγματα, έρχεται μόλις στην έβδομη θέση (η Μεγάλη Βρετανία είναι στην πέμπτη θέση).
Η Γερμανία ήθελε να είναι παγκόσμιος πρωταθλητής όχι μόνο στην πολιτική κλίματος, αλλά και στην πολιτική μετανάστευσης και κοινωνικής πολιτικής.
Ωστόσο, ο συνδυασμός γενναίων κοινωνικών ωφελημάτων και ανοιχτών συνόρων δεν λειτούργησε.
Σήμερα, το 64% αυτών που λαμβάνουν κοινωνικές παροχές, γνωστές ως Bürgergeld («εισόδημα πολίτη»), έχουν μεταναστευτικό υπόβαθρο.
Το κοινωνικό σύστημα είναι υπερφορτωμένο, το έγκλημα αυξάνεται δραματικά.
Αντί να είναι πρότυπο για τον υπόλοιπο κόσμο στην πολιτική του κλίματος και της μετανάστευσης, όπως είχαν ελπίσει πολλοί Γερμανοί πολιτικοί, η Γερμανία έχει γίνει τώρα μια προειδοποιητική ιστορία.
Μια φορά ακόμη, το μοντέλο της κεντρικά ελεγχόμενης οικονομίας απέτυχε: Στην οικονομία της αγοράς, οι εταιρείες και τελικά οι καταναλωτές είναι αυτοί που αποφασίζουν τι θα παραχθεί.
Αντίθετα, σε μια κεντρικά ελεγχόμενη οικονομία, οι αποφάσεις λαμβάνονται από πολιτικούς που πιστεύουν ότι γνωρίζουν καλύτερα από εκατομμύρια επιχειρηματίες και καταναλωτές.
Σε αυτόν τον τομέα, ο υπόλοιπος κόσμος μπορεί να μάθει κάτι από τη Γερμανία, δηλαδή ένα μάθημα για το τι δεν πρέπει να κάνουμε.
www.bankingnews.gr
Παρά το γεγονός ότι η χώρα ευθύνεται μόνο για το 1,5% των ανθρωπογενών εκπομπών CO2 παγκοσμίως, οι υποστηρικτές της κλιματικής δράσης υποστήριξαν ότι θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για άλλες χώρες.
Αυτοί οι αυτοανακηρυγμένοι «σωτήρες του κόσμου» πίστευαν ότι, αν η Γερμανία ηγούνταν, οι άλλοι θα ακολουθούσαν σύντομα.
Αλλά τώρα φαίνεται ότι έχει γίνει περισσότερο αντεστραμμένο πρότυπο παρά παράδειγμα προς μίμηση.
Η οικονομική κατάσταση στη χώρα χειροτερεύει κάθε μήνα. Η ανάπτυξη είναι χαμηλότερη από σχεδόν οποιαδήποτε άλλη χώρα του ΟΟΣΑ.
Η BASF, κάποτε η μεγαλύτερη χημική εταιρεία στον κόσμο, απολύει χιλιάδες εργαζόμενους και κατευθύνει αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ επενδύσεων στην Κίνα.
Ο μεγαλύτερος παραγωγός χάλυβα της Γερμανίας, η ThyssenKrupp, ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα σχέδια για απολύσεις 11.000 εργαζομένων.
Η εταιρεία είχε λάβει δύο δισεκατομμύρια ευρώ σε επιδοτήσεις με την προϋπόθεση να μεταβεί στην παραγωγή «πράσινου χάλυβα» με υδρογόνο, κάτι που είναι απολύτως ασύμφορο.
Η BASF και η ThyssenKrupp επικαλέστηκαν τις εξωφρενικές τιμές ενέργειας και τη γιγαντιαία γραφειοκρατία της Γερμανίας ως λόγους για τις αποφάσεις τους.
Την ίδια στιγμή, έχει σημειωθεί σημαντική αύξηση στον αριθμό των εταιρειών που υποβάλλουν αίτηση για πτώχευση.
Ο τρέχων ρυθμός είναι 66% υψηλότερος από τον μέσο όρο του μήνα Οκτωβρίου κατά τα έτη 2016-2019, πριν από την πανδημία COVID-19.
Σύμφωνα με μελέτη της EY, όλο και λιγότερες ξένες εταιρείες θέλουν να επενδύσουν στη Γερμανία.
Ο αριθμός των ξένων άμεσων επενδύσεων (FDI) σε έργα greenfield και επέκτασης στη Γερμανία έχει μειωθεί κατά 12% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος.
Αυτό σηματοδοτεί την 6η συνεχόμενη πτώση και το χαμηλότερο επίπεδο επενδυτικής δραστηριότητας από το 2013.
Η EY αναγνώρισε την ενεργειακή πολιτική της Γερμανίας ως σημαντικό αποτρεπτικό παράγοντα για επενδύσεις στη βιομηχανία.
Ο συνδυασμός ενός περιβάλλοντος ύφεσης, υψηλών τιμών στην Ενέργεια και αβεβαιοτήτων γύρω από την ενεργειακή τροφοδοσία, μαζί με το υψηλό κόστος εργασίας και τις γραφειοκρατικές περιπλοκές, είναι παράγοντες που αποθαρρύνουν τους ξένους επενδυτές.
Οι εκτιμήσεις για το συνολικό κόστος της κλιματικής μετάβασης της Γερμανίας κυμαίνονται μεταξύ 1,8 τρισεκατομμυρίων ευρώ (Ινστιτούτο ifo) και 6 τρισεκατομμυρίων ευρώ (McKinsey).
Αλλά το έμμεσο κόστος είναι ακόμη υψηλότερο. Ένα βασικό συστατικό της γερμανικής και ευρωπαϊκής κλιματικής πολιτικής είναι η «μετάβαση στη κινητικότητα», η οποία συνεπάγεται την υποχρεωτική μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση.
Η ΕΕ έχει απαγορεύσει την καταχώριση αυτοκινήτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης από το 2035.
Κατά συνέπεια, η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία έχει βυθιστεί σε σοβαρή κρίση.
Η Volkswagen ανακοίνωσε σχέδια για απολύσεις δεκάδων χιλιάδων υπαλλήλων και κλείσιμο πολλών εργοστασίων στη Γερμανία.
Μεγάλοι προμηθευτές αυτοκινήτων όπως η ZF, η Continental και η Bosch ανακοίνωσαν επίσης απολύσεις δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων.
Kάποτε ήταν παγκόσμιος ηγέτης
Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, που κάποτε ήταν παγκόσμιος ηγέτης και την οποία όλος ο κόσμος θαύμαζε, έχει καταρρεύσει.
Η καρδιά της γερμανικής οικονομίας χτυπά με δυσκολία.
Η οικοδομική δραστηριότητα έχει επίσης καταρρεύσει με τρόπο δραματικό.
Από τη μία πλευρά, ο αριθμός των μεταναστών που φτάνουν στη Γερμανία συνεχώς αυξάνεται, ενώ, από την άλλη, χτίζονται όλο και λιγότερα νέα σπίτια.
Υπάρχουν 20.000 κανονισμοί δόμησης που έχουν καταστήσει την οικοδόμηση πιο «κλιματικά φιλική» και υπερβολικά ακριβή.
Η προέλευση των οικονομικών προβλημάτων της Γερμανίας μπορεί να εντοπιστεί στη διοίκηση της Angela Merkel, και όχι στην πρόσφατα καταρρέουσα κυβέρνηση του Olaf Scholz.
Η οικονομική κατάσταση στη Γερμανία ήταν καλή λόγω των πολιτικών της στο παρελθόν.
Ωφελήθηκε από τις μεταρρυθμίσεις της αγοράς και τις μειώσεις φόρων που εισήγαγε ο προκάτοχός της Gerhard Schroeder.
Η Merkel όχι μόνο απέτυχε να εισαγάγει νέες μεταρρυθμίσεις κατά τη διάρκεια της θητείας της, αλλά επιδείνωσε τα υπάρχοντα προβλήματα, ιδιαίτερα στον τομέα της ενεργειακής πολιτικής.
Όπως σημειώθηκε εδώ πριν από πέντε χρόνια, η ενεργειακή πολιτική της Γερμανίας είναι η πιο ανόητη ενεργειακή πολιτική στον κόσμο.
Η μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής αναφέρεται συχνά ως ο αριθμός ένα στόχος της εποχής μας, το πιο σημαντικό θέμα που θα πρέπει να καθοδηγεί όλες τις πολιτικές αποφάσεις.
Ωστόσο, η απόφαση της Γερμανίας να κλείσει τα πυρηνικά της εργοστάσια κατέστησε τη χώρα εξαρτημένη από εισαγόμενη πυρηνική ενέργεια και ηλεκτρικό ρεύμα από σταθμούς παραγωγής ενέργειας που καίνε άνθρακα στο εξωτερικό.
Και παρά την απαγόρευση του fracking εντός της χώρας, η Γερμανία συνεχίζει να εισάγει LNG αέριο που παράγεται μέσω fracking από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μια παράλογη πολιτική γεμάτη αντιφάσεις.
Είναι τουλάχιστον η Γερμανία πρωταθλήτρια στον τομέα της προστασίας του κλίματος;
Όχι, η Γερμανία κατατάσσεται στην αξιοπρεπή τρίτη θέση στον Δείκτη Περιβαλλοντικής Απόδοσης, αλλά στην κατηγορία της προστασίας του κλίματος, για όλα τα πράγματα, έρχεται μόλις στην έβδομη θέση (η Μεγάλη Βρετανία είναι στην πέμπτη θέση).
Η Γερμανία ήθελε να είναι παγκόσμιος πρωταθλητής όχι μόνο στην πολιτική κλίματος, αλλά και στην πολιτική μετανάστευσης και κοινωνικής πολιτικής.
Ωστόσο, ο συνδυασμός γενναίων κοινωνικών ωφελημάτων και ανοιχτών συνόρων δεν λειτούργησε.
Σήμερα, το 64% αυτών που λαμβάνουν κοινωνικές παροχές, γνωστές ως Bürgergeld («εισόδημα πολίτη»), έχουν μεταναστευτικό υπόβαθρο.
Το κοινωνικό σύστημα είναι υπερφορτωμένο, το έγκλημα αυξάνεται δραματικά.
Αντί να είναι πρότυπο για τον υπόλοιπο κόσμο στην πολιτική του κλίματος και της μετανάστευσης, όπως είχαν ελπίσει πολλοί Γερμανοί πολιτικοί, η Γερμανία έχει γίνει τώρα μια προειδοποιητική ιστορία.
Μια φορά ακόμη, το μοντέλο της κεντρικά ελεγχόμενης οικονομίας απέτυχε: Στην οικονομία της αγοράς, οι εταιρείες και τελικά οι καταναλωτές είναι αυτοί που αποφασίζουν τι θα παραχθεί.
Αντίθετα, σε μια κεντρικά ελεγχόμενη οικονομία, οι αποφάσεις λαμβάνονται από πολιτικούς που πιστεύουν ότι γνωρίζουν καλύτερα από εκατομμύρια επιχειρηματίες και καταναλωτές.
Σε αυτόν τον τομέα, ο υπόλοιπος κόσμος μπορεί να μάθει κάτι από τη Γερμανία, δηλαδή ένα μάθημα για το τι δεν πρέπει να κάνουμε.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών