Oι προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ τέλειωσαν, με τον κόσμο να βρίσκεται σε κρίση και πολεμικές απειλές να διαφαίνονται σε διάφορα σημεία του πλανήτη
Στο παρά 1’ της κατάρρευσης είναι σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Gold Switzerland οι ΗΠΑ.
Ειδικότερα, όπως επισημαίνει, δεδομένου ότι οι προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ τέλειωσαν, με τον κόσμο να βρίσκεται σε κρίση και πολεμικές απειλές να διαφαίνονται σε διάφορα σημεία του πλανήτη, ήρθε η στιγμή να αναλογιστούμε την πραγματική θέση και ισχύ της Αμερικής.
Στους περισσότερους ήταν ξεκάθαρο πως «ο Trump δεν θα κέρδιζε ποτέ, τελεία και παύλα». Ένα μήνα αργότερα, κέρδισε. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν αρκετά έξυπνοι, οπότε γιατί έκαναν λάθος;
Μέχρι στιγμής, οι χαμένοι δεν μπορούν να κατανοήσουν ούτε τι έρχεται ούτε πώς ο Trump κατάφερε να κερδίσει. Στην καλύτερη περίπτωση τους σοκάρει και στη χειρότερη τους τρομοκρατεί.
Για πολλούς στη δεξιά πτέρυγα, η Αριστερά έχει υποκύψει στο «Σύνδρομο Παράνοιας κατά του Trump», μια «ασθένεια» που πλήττει όσους ποτέ δεν αποδέχτηκαν τον Trump και συγκρίνουν τον «Πορτοκαλί Άνθρωπο» και την ομάδα του με το Τρίτο Ράιχ.
Ωστόσο, υπάρχουν και άλλοι που είναι πιο προσεκτικοί σε ό,τι αφορά αυτές τις επιπόλαιες συγκρίσεις, οι οποίες προσβάλλουν όσους υπέφεραν πραγματικά υπό τον Χίτλερ.
Σημαίνει αυτό ότι ο Trump είναι ένας παρεξηγημένος σωτήρας; Ένας ιδιοφυής ηγέτης που μπορεί με ένα «μαγικό ραβδί» να λύσει τα αναρίθμητα προβλήματα της χώρας του σε μία θητεία; Σημαίνει ότι όσοι αντιτάχθηκαν στην εκστρατεία του είναι ανόητοι, ενώ όσοι την υποστήριξαν είναι διάνοιες; Φυσικά και όχι. Αλλά κέρδισε τις εκλογές του 2024. Γιατί;
Τα γεγονότα υπερισχύουν των συναισθημάτων
Αν οι Αμερικανοί θέλουν να ξεπεράσουν τη διχόνοια που προκαλούν τα μέσα ενημέρωσης και τα κόμματα, ίσως πρέπει να κοιτάξουν πιο προσεκτικά στον καθρέφτη των πραγματικών δεδομένων (οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά) για να κατανοήσουν πώς έφτασαν σε αυτό το σταυροδρόμι.
Τα γεγονότα, άλλωστε, είναι επίμονα πράγματα και, ως τέτοια, τα μέσα ενημέρωσης που τα ελέγχουν έχουν την παράξενη ικανότητα να τα παραλείπουν.
Και τα γεγονότα που ακολουθούν ίσως εκπλήξουν κάποιους, ειδικά όσους δεν μπορούν να φανταστούν μια Αμερική υπό τον Trump.
Η Υπερηφάνεια προηγείται της πτώσης
Πριν από μήνες, η Gold Switzerland αφιέρωσε ένα ολόκληρο άρθρο στο best-seller βιβλίο του Fukuyama, το οποίο εκδόθηκε αμέσως μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.
Όπως υποδήλωνε ο τίτλος του – «Το Τέλος της Ιστορίας» – το θέμα του βιβλίου ήταν η νίκη στη φιλελεύθερη δημοκρατία και τον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς.
Η Αμερική, μας είπε ο συγγραφέας, είχε θριαμβεύσει. Μπορούσαμε όλοι να χαλαρώσουμε.
Δυστυχώς, τα οικονομικά δεδομένα που παρουσιάστηκαν στο άρθρο μου, καθώς και αυτά που αναφέρονται παρακάτω, αποκαλύπτουν ένα πολύ λιγότερο αισιόδοξο αφήγημα για το «τέλος της ιστορίας» και τον υποτιθέμενο «θρίαμβο» της «φιλελεύθερης δημοκρατίας» ή του «καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς» αμερικανικού τύπου, κανένα από τα οποία δεν ισχύει σήμερα...
Είμαστε Σοβιετικοί τώρα;
Σε συναρπαστικό άρθρο του, όπως μεταφέρει ο ελβετικός οίκος, o Niall Ferguson το 2024 παρατήρησε τα δεδομένα που προέρχονταν από την Αμερική.
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτά κατέστησαν τη νίκη του Trump πολύ ορατή σε όσους είχαν τα μάτια τους στραμμένα σε ένα παραμελημένο τμήμα της Αμερικής, που το στρατόπεδο Biden/Harris αγνοούσε σκόπιμα:
Σύμφωνα με την Gold Switzerland, η «ανάπτυξη» των ΗΠΑ τη δεκαετία του 2020 δεν ήταν τίποτα άλλο από μεγέθυνση με βάση το χρέος, καλυμμένη με δημοσιονομικά και νομισματικά «στεροειδή», που το τελικό τους αποτέλεσμα είναι η οικονομική και νομισματική καταστροφή.
Αυτή η καταστροφή, φυσικά, πλήττει τον μέσο Αμερικανό πολύ περισσότερο από το κορυφαίο 10%.
Σύμφωνα με τον Ferguson, οι Ηνωμένες Πολιτείες, με πολλούς τρόπους, μοιάζουν με τη Σοβιετική Ένωση της δεκαετίας του 1980: ένα σύστημα όπου μια μικρή μειονότητα ευημερεί, ενώ η πλειονότητα υποφέρει.
Ο Ferguson συνέκρινε επίσης τη γηρασμένη και αδύναμη πολιτική ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης με τη σωματική και πνευματική φθορά του Biden, κάτι που κανείς, ούτε ένας πιστός Δημοκρατικός, δεν μπορούσε να αρνηθεί.
Η Σοβιετική Ένωση τότε, όπως και η Ουάσινγκτον σήμερα, ήταν γεμάτη από ηλικιωμένους ηγέτες (σκεφτείτε τη Nancy Pelosi, τον Mitch McConnell, τον Bernie Sanders, τον Chuck Grassley κ.λπ.) που κρατούν την εξουσία, αν και είναι αποσυνδεδεμένοι από τις πραγματικότητες του μέσου πολίτη.
Ο Trump, πλαισιωμένος από νεότερα πρόσωπα όπως ο Ramaswamy, ο Musk, ο Kennedy ή η Gabbard, παρουσίασε πιο δυναμικό προφίλ και μιλούσε άμεσα για ζητήματα που ο George Clooney είχε ξεχάσει από τη λίμνη Κόμο.
Όπως γνωρίζει όποιος έχει ζήσει (ή ταξιδέψει) σε σοσιαλιστικό σύστημα, οι κρατικές επιχειρήσεις δεν έχουν καμία πίεση να είναι αποτελεσματικές και καμία συνέπεια για τις αποτυχίες τους.
Προς αυτή την κατεύθυνση, ο Ferguson συνέκρινε τη ΕΣΣΔ με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, η οποία απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τους ανθρώπους της «Κύριας Οδού».
Η απόδειξη αυτής της ανατριχιαστικής απομάκρυνσης από την αποτελεσματικότητα ή τη λογοδοσία βρίσκεται στον ισολογισμό της Αμερικής και στα τρελά επίπεδα χρέους, τα οποία, και πάλι, σχεδόν κανείς στην Ουάσιγκτον ή στους New York Times δεν θέλει να αντιμετωπίσει.
Αυτοκρατορίας σε πτώση
Αυτό μπορεί να ακούγεται σε μερικούς σαν άλλη μια βαρετή στατιστική για το χρέος, αλλά μόλις οι τόκοι εξυπηρέτησης ξεπεράσουν τις αμυντικές δαπάνες τότε οι ΗΠΑ θα μετρούν αντίστροφα – δείτε, π.χ., την Ολλανδική Αυτοκρατορία, την Ισπανία των Αψβούργων, τη Γαλλία των Βουρβόνων, την Οθωμανική Αυτοκρατορία του 19ου αιώνα και τη Βρετανική Αυτοκρατορία του 20ού αιώνα.
Οι πρώτοι που αισθάνονται αυτή την παρακμή, την οποία αγνοούν τα μέσα ενημέρωσης, είναι οι πολίτες που πληρώνουν τον αόρατο φόρο του πληθωρισμού λόγω της υποτίμησης του νομίσματος από τις κυβερνήσεις για τη χρηματοδότηση μιας εγκληματικής υπερβολής χρέους.
Τα τελευταία χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης, σύμφωνα με τον Ferguson, παρατηρούνταν συγκλονιστικά επίπεδα κατανάλωσης αλκοόλ, σε συνδυασμό με αυξανόμενα ποσοστά δυσπιστίας και αδιαφορίας απέναντι στη σοβιετική ηγεσία, μαζί με μια εμπειρικά προφανή απώλεια ελπίδας για το μέλλον.
Στη συνέχεια συνέκρινε τα δεδομένα της Σοβιετικής Ένωσης με τα τρέχοντα δεδομένα δημοσκοπήσεων της WSJ, όπου το δημόσιο ενδιαφέρον για τον πατριωτισμό, τη θρησκεία και ακόμη και την επιθυμία για παιδιά στις ΗΠΑ βρισκόταν σε παρόμοια, ιστορική και σημαντική πτώση.
Εξίσου ανησυχητικό, οι ίδιες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι η εμπιστοσύνη στο Κογκρέσο των ΗΠΑ (το πιο σημαντικό συνταγματικό μας όργανο) είχε πέσει σε μονοψήφια ποσοστά.
Ίσως το πιο τραγικό απ’ όλα, ήταν τα δεδομένα για τη δημόσια υγεία. Συγκεκριμένα, ο Ferguson ανακάλυψε ότι την τελευταία δεκαετία περισσότεροι Αμερικανοί πέθαναν από αυτοκτονίες, υπερβολική δόση ναρκωτικών, αλκοόλ, παυσίπονα-οπιοειδή και άλλους «θανάτους από απελπισία» παρά από την COVID.
Αυτό το «σοβιετικού τύπου» προφίλ απελπισίας, φυσικά, είναι πιο έντονο στις πολιτείες της ζώνης σκουριάς, όπως η Πενσιλβάνια, το Οχάιο, η Δυτική Βιρτζίνια κ.λπ.—δηλαδή, μακριά από τα στούντιο του CNN, του FOX News ή τα δείπνα της Ουάσιγκτον.
Γεγονότα vs. Συναισθήματα & Κομματικός Τύπος
Παρόλο που ο Trump ίσως δεν ήταν «του λαού», ήξερε σίγουρα πώς να μιλήσει στους ανθρώπους (και όπως οι άνθρωποι) καλύτερα από τους αντιπάλους του, κανένας από τους οποίους δεν μπορούσε σχεδόν να μιλήσει καθόλου.
Όσον αφορά την παρακολούθηση των επιτυχιών ή αποτυχιών του Trump στο μέλλον, θα ήταν πιο χρήσιμο να εμπιστευόμαστε τους εαυτούς μας και τα γεγονότα που παρουσιάζονται, παρά τα γεγονότα που παραλείπονται και διαστρεβλώνονται από ένα μονοπωλιακό μέσο ενημέρωσης της αριστεράς, που υποτίμησε το πόσο «εξαιρετικοί» είναι πραγματικά οι «συνηθισμένοι» Αμερικανοί.
«Το 2025, ας αφήσουμε τα γεγονότα να μιλήσουν από μόνα τους. Αυτό είναι πάντα το καλύτερο σημείο εκκίνησης» καταλήγει η Gold Switzerland.
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα, όπως επισημαίνει, δεδομένου ότι οι προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ τέλειωσαν, με τον κόσμο να βρίσκεται σε κρίση και πολεμικές απειλές να διαφαίνονται σε διάφορα σημεία του πλανήτη, ήρθε η στιγμή να αναλογιστούμε την πραγματική θέση και ισχύ της Αμερικής.
Στους περισσότερους ήταν ξεκάθαρο πως «ο Trump δεν θα κέρδιζε ποτέ, τελεία και παύλα». Ένα μήνα αργότερα, κέρδισε. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν αρκετά έξυπνοι, οπότε γιατί έκαναν λάθος;
Μέχρι στιγμής, οι χαμένοι δεν μπορούν να κατανοήσουν ούτε τι έρχεται ούτε πώς ο Trump κατάφερε να κερδίσει. Στην καλύτερη περίπτωση τους σοκάρει και στη χειρότερη τους τρομοκρατεί.
Για πολλούς στη δεξιά πτέρυγα, η Αριστερά έχει υποκύψει στο «Σύνδρομο Παράνοιας κατά του Trump», μια «ασθένεια» που πλήττει όσους ποτέ δεν αποδέχτηκαν τον Trump και συγκρίνουν τον «Πορτοκαλί Άνθρωπο» και την ομάδα του με το Τρίτο Ράιχ.
Ωστόσο, υπάρχουν και άλλοι που είναι πιο προσεκτικοί σε ό,τι αφορά αυτές τις επιπόλαιες συγκρίσεις, οι οποίες προσβάλλουν όσους υπέφεραν πραγματικά υπό τον Χίτλερ.
Σημαίνει αυτό ότι ο Trump είναι ένας παρεξηγημένος σωτήρας; Ένας ιδιοφυής ηγέτης που μπορεί με ένα «μαγικό ραβδί» να λύσει τα αναρίθμητα προβλήματα της χώρας του σε μία θητεία; Σημαίνει ότι όσοι αντιτάχθηκαν στην εκστρατεία του είναι ανόητοι, ενώ όσοι την υποστήριξαν είναι διάνοιες; Φυσικά και όχι. Αλλά κέρδισε τις εκλογές του 2024. Γιατί;
Τα γεγονότα υπερισχύουν των συναισθημάτων
Αν οι Αμερικανοί θέλουν να ξεπεράσουν τη διχόνοια που προκαλούν τα μέσα ενημέρωσης και τα κόμματα, ίσως πρέπει να κοιτάξουν πιο προσεκτικά στον καθρέφτη των πραγματικών δεδομένων (οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά) για να κατανοήσουν πώς έφτασαν σε αυτό το σταυροδρόμι.
Τα γεγονότα, άλλωστε, είναι επίμονα πράγματα και, ως τέτοια, τα μέσα ενημέρωσης που τα ελέγχουν έχουν την παράξενη ικανότητα να τα παραλείπουν.
Και τα γεγονότα που ακολουθούν ίσως εκπλήξουν κάποιους, ειδικά όσους δεν μπορούν να φανταστούν μια Αμερική υπό τον Trump.
Η Υπερηφάνεια προηγείται της πτώσης
Πριν από μήνες, η Gold Switzerland αφιέρωσε ένα ολόκληρο άρθρο στο best-seller βιβλίο του Fukuyama, το οποίο εκδόθηκε αμέσως μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.
Όπως υποδήλωνε ο τίτλος του – «Το Τέλος της Ιστορίας» – το θέμα του βιβλίου ήταν η νίκη στη φιλελεύθερη δημοκρατία και τον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς.
Η Αμερική, μας είπε ο συγγραφέας, είχε θριαμβεύσει. Μπορούσαμε όλοι να χαλαρώσουμε.
Δυστυχώς, τα οικονομικά δεδομένα που παρουσιάστηκαν στο άρθρο μου, καθώς και αυτά που αναφέρονται παρακάτω, αποκαλύπτουν ένα πολύ λιγότερο αισιόδοξο αφήγημα για το «τέλος της ιστορίας» και τον υποτιθέμενο «θρίαμβο» της «φιλελεύθερης δημοκρατίας» ή του «καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς» αμερικανικού τύπου, κανένα από τα οποία δεν ισχύει σήμερα...
Είμαστε Σοβιετικοί τώρα;
Σε συναρπαστικό άρθρο του, όπως μεταφέρει ο ελβετικός οίκος, o Niall Ferguson το 2024 παρατήρησε τα δεδομένα που προέρχονταν από την Αμερική.
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτά κατέστησαν τη νίκη του Trump πολύ ορατή σε όσους είχαν τα μάτια τους στραμμένα σε ένα παραμελημένο τμήμα της Αμερικής, που το στρατόπεδο Biden/Harris αγνοούσε σκόπιμα:
Σύμφωνα με την Gold Switzerland, η «ανάπτυξη» των ΗΠΑ τη δεκαετία του 2020 δεν ήταν τίποτα άλλο από μεγέθυνση με βάση το χρέος, καλυμμένη με δημοσιονομικά και νομισματικά «στεροειδή», που το τελικό τους αποτέλεσμα είναι η οικονομική και νομισματική καταστροφή.
Αυτή η καταστροφή, φυσικά, πλήττει τον μέσο Αμερικανό πολύ περισσότερο από το κορυφαίο 10%.
Σύμφωνα με τον Ferguson, οι Ηνωμένες Πολιτείες, με πολλούς τρόπους, μοιάζουν με τη Σοβιετική Ένωση της δεκαετίας του 1980: ένα σύστημα όπου μια μικρή μειονότητα ευημερεί, ενώ η πλειονότητα υποφέρει.
Ο Ferguson συνέκρινε επίσης τη γηρασμένη και αδύναμη πολιτική ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης με τη σωματική και πνευματική φθορά του Biden, κάτι που κανείς, ούτε ένας πιστός Δημοκρατικός, δεν μπορούσε να αρνηθεί.
Η Σοβιετική Ένωση τότε, όπως και η Ουάσινγκτον σήμερα, ήταν γεμάτη από ηλικιωμένους ηγέτες (σκεφτείτε τη Nancy Pelosi, τον Mitch McConnell, τον Bernie Sanders, τον Chuck Grassley κ.λπ.) που κρατούν την εξουσία, αν και είναι αποσυνδεδεμένοι από τις πραγματικότητες του μέσου πολίτη.
Ο Trump, πλαισιωμένος από νεότερα πρόσωπα όπως ο Ramaswamy, ο Musk, ο Kennedy ή η Gabbard, παρουσίασε πιο δυναμικό προφίλ και μιλούσε άμεσα για ζητήματα που ο George Clooney είχε ξεχάσει από τη λίμνη Κόμο.
Όπως γνωρίζει όποιος έχει ζήσει (ή ταξιδέψει) σε σοσιαλιστικό σύστημα, οι κρατικές επιχειρήσεις δεν έχουν καμία πίεση να είναι αποτελεσματικές και καμία συνέπεια για τις αποτυχίες τους.
Προς αυτή την κατεύθυνση, ο Ferguson συνέκρινε τη ΕΣΣΔ με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, η οποία απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τους ανθρώπους της «Κύριας Οδού».
Η απόδειξη αυτής της ανατριχιαστικής απομάκρυνσης από την αποτελεσματικότητα ή τη λογοδοσία βρίσκεται στον ισολογισμό της Αμερικής και στα τρελά επίπεδα χρέους, τα οποία, και πάλι, σχεδόν κανείς στην Ουάσιγκτον ή στους New York Times δεν θέλει να αντιμετωπίσει.
Αυτοκρατορίας σε πτώση
Αυτό μπορεί να ακούγεται σε μερικούς σαν άλλη μια βαρετή στατιστική για το χρέος, αλλά μόλις οι τόκοι εξυπηρέτησης ξεπεράσουν τις αμυντικές δαπάνες τότε οι ΗΠΑ θα μετρούν αντίστροφα – δείτε, π.χ., την Ολλανδική Αυτοκρατορία, την Ισπανία των Αψβούργων, τη Γαλλία των Βουρβόνων, την Οθωμανική Αυτοκρατορία του 19ου αιώνα και τη Βρετανική Αυτοκρατορία του 20ού αιώνα.
Οι πρώτοι που αισθάνονται αυτή την παρακμή, την οποία αγνοούν τα μέσα ενημέρωσης, είναι οι πολίτες που πληρώνουν τον αόρατο φόρο του πληθωρισμού λόγω της υποτίμησης του νομίσματος από τις κυβερνήσεις για τη χρηματοδότηση μιας εγκληματικής υπερβολής χρέους.
Τα τελευταία χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης, σύμφωνα με τον Ferguson, παρατηρούνταν συγκλονιστικά επίπεδα κατανάλωσης αλκοόλ, σε συνδυασμό με αυξανόμενα ποσοστά δυσπιστίας και αδιαφορίας απέναντι στη σοβιετική ηγεσία, μαζί με μια εμπειρικά προφανή απώλεια ελπίδας για το μέλλον.
Στη συνέχεια συνέκρινε τα δεδομένα της Σοβιετικής Ένωσης με τα τρέχοντα δεδομένα δημοσκοπήσεων της WSJ, όπου το δημόσιο ενδιαφέρον για τον πατριωτισμό, τη θρησκεία και ακόμη και την επιθυμία για παιδιά στις ΗΠΑ βρισκόταν σε παρόμοια, ιστορική και σημαντική πτώση.
Εξίσου ανησυχητικό, οι ίδιες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι η εμπιστοσύνη στο Κογκρέσο των ΗΠΑ (το πιο σημαντικό συνταγματικό μας όργανο) είχε πέσει σε μονοψήφια ποσοστά.
Ίσως το πιο τραγικό απ’ όλα, ήταν τα δεδομένα για τη δημόσια υγεία. Συγκεκριμένα, ο Ferguson ανακάλυψε ότι την τελευταία δεκαετία περισσότεροι Αμερικανοί πέθαναν από αυτοκτονίες, υπερβολική δόση ναρκωτικών, αλκοόλ, παυσίπονα-οπιοειδή και άλλους «θανάτους από απελπισία» παρά από την COVID.
Αυτό το «σοβιετικού τύπου» προφίλ απελπισίας, φυσικά, είναι πιο έντονο στις πολιτείες της ζώνης σκουριάς, όπως η Πενσιλβάνια, το Οχάιο, η Δυτική Βιρτζίνια κ.λπ.—δηλαδή, μακριά από τα στούντιο του CNN, του FOX News ή τα δείπνα της Ουάσιγκτον.
Γεγονότα vs. Συναισθήματα & Κομματικός Τύπος
Παρόλο που ο Trump ίσως δεν ήταν «του λαού», ήξερε σίγουρα πώς να μιλήσει στους ανθρώπους (και όπως οι άνθρωποι) καλύτερα από τους αντιπάλους του, κανένας από τους οποίους δεν μπορούσε σχεδόν να μιλήσει καθόλου.
Όσον αφορά την παρακολούθηση των επιτυχιών ή αποτυχιών του Trump στο μέλλον, θα ήταν πιο χρήσιμο να εμπιστευόμαστε τους εαυτούς μας και τα γεγονότα που παρουσιάζονται, παρά τα γεγονότα που παραλείπονται και διαστρεβλώνονται από ένα μονοπωλιακό μέσο ενημέρωσης της αριστεράς, που υποτίμησε το πόσο «εξαιρετικοί» είναι πραγματικά οι «συνηθισμένοι» Αμερικανοί.
«Το 2025, ας αφήσουμε τα γεγονότα να μιλήσουν από μόνα τους. Αυτό είναι πάντα το καλύτερο σημείο εκκίνησης» καταλήγει η Gold Switzerland.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών