γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
Πολλοί θεωρούν ότι είναι μονόδρομος η έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη, ωστόσο μια τέτοια εξέλιξη θα είχε καταστροφικές συνέπειες στη οικονομία, την κοινωνία, τους επενδυτές , τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις.
Είναι ξεκάθαρο ότι Ελλάδα εμφανίζει σοβαρές διαθρωτικές αδυναμίες και σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα.
Έλλειψη ανταγωνιστικότητας , υψηλά ελλείμματα , υψηλότατος δανεισμός. Η αύξηση των ελλειμμάτων έφερε στην επιφάνεια σωρεία προβλημάτων της οικονομίας προκαλώντας τριγμούς συνολικά στο σύστημα αλλά και στην ευρωζώνη.
Η Ελλάδα σε κάθε περίπτωση πρέπει να παραμείνει στο ευρώ και με την έμμεση στήριξη είτε των εταίρων ή του ΔΝΤ να επιλύσει τα προβλήματα της τα οποία άμεσα πρέπει να διευθετηθούν καθώς υπάρχει κίνδυνος κατακόρυφης αύξησης του συστημικού ρίσκου.
Γιατί όμως η Ελλάδα με κάθε τρόπο πρέπει να μείνει στην ΕΕ και στην ευρωζώνη;
Στην υποθετική περίπτωση που η Ελλάδα εξερχόταν από τους κόλπους της ΕΕ και του ευρώ θα επανερχόταν στην δραχμή ένα ολισθηρό πισωγύρισμα για την οικονομία και την κοινωνία.
Με την εισαγωγή της δραχμής εκ νέου θα υποχρεωνόταν σε μια μεγάλη υποτίμηση καθώς η σχέση 360,75 δραχμές ανά 1 ευρώ δεν μπορεί να ισχύσει.
Θεωρητικά η υποτίμηση θα ήταν της κλίμακας 30%.
Με την υποτίμηση θα αυξανόταν το κόστος των εισαγωγών, ούσα η Ελλάδα οικονομία με ανισοβαρές ισοζύγιο με αποτέλεσμα την επιτάχυνση του πληθωρισμού.
Η δραχμή αυτομάτως θα βρισκόταν πρώτη στην λίστα εκδήλωσης ακραίων κερδοσκοπικών παιχνιδιών ενώ το spread στα ομόλογα θα εκτοξευόταν προς τις 500 μονάδες και τα CDS το ασφάλιστρο έναντι ρίσκου χώρας στις 700 με 800 μονάδες. Ταυτόχρονα το ΧΑ και οι τραπεζικές μετοχές θα κατέρρεαν στην κυριολεξία και θα κινούνταν κάτω από τις ονομαστικές τους τιμές.
Η ΤτΕ δεν θα μπορούσε να ασκήσει νομισματική πολιτική αξιόπιστη.
Ο συνδυασμός όλων αυτών των παραγόντων θα δημιουργούσε ένα εκρηκτικό μείγμα και θα ωθούσε τα επιτόκια στ ύψη.
Το βασικό παρεμβατικό επιτόκιο της Ελλάδος δεν θα ήταν στο 1% δηλαδή το επιτόκιο του ευρώ αλλά θα διαμορφωνόταν στο 5% με 7%.
Αυτομάτως θα αυξανόταν κατακόρυφα τα επιτόκια χορηγήσεων και καταθέσεων.
Τα επιτόκια χορηγήσεων θα αυξάνονταν έως και 5% με 6% ενώ ανάλογη θα ήταν και η αύξηση των καταθέσεων.
Η κερδοφορία του τραπεζικού συστήματος θα κατέρρεε , οι τράπεζες θα εμφάνιζαν τεράστιες ζημίες και προφανώς θα εκδηλώνονταν φαινόμενα συστημικής κρίσης με υπαρκτό ενδεχόμενο χρεοκοπίες ελληνικών τραπεζών.
Για τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις οι συναλλαγές σε ευρώ θα ήταν συναλλαγές σε ξένο νόμισμα με προφανή τεράστια κόστη λόγω διακυμάνσεων στις συναλλαγματικές ισοτιμίες.
Για το κράτος το χρέος σε ευρώ θα μετατρεπόταν σε χρέος σε συνάλλαγμα και προφανώς το χρέος αυτό θα διογκωνόταν σε κάθε υποτίμηση ή εκδήλωση κερδοσκοπικών παιχνιδιών εις βάρος της δραχμής.
Λόγω όλων αυτών των παραμέτρων η Ελλάδα με κάθε τρόπο με κάθε μέσο πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη θα είναι απλά καταστροφική για τον τόπο , την ιστορία του , την κοινωνία, την οικονομία , το τραπεζικό σύστημα.
Πέτρος Λεωτσάκος
petros@bankingnews.gr
Έλλειψη ανταγωνιστικότητας , υψηλά ελλείμματα , υψηλότατος δανεισμός. Η αύξηση των ελλειμμάτων έφερε στην επιφάνεια σωρεία προβλημάτων της οικονομίας προκαλώντας τριγμούς συνολικά στο σύστημα αλλά και στην ευρωζώνη.
Η Ελλάδα σε κάθε περίπτωση πρέπει να παραμείνει στο ευρώ και με την έμμεση στήριξη είτε των εταίρων ή του ΔΝΤ να επιλύσει τα προβλήματα της τα οποία άμεσα πρέπει να διευθετηθούν καθώς υπάρχει κίνδυνος κατακόρυφης αύξησης του συστημικού ρίσκου.
Γιατί όμως η Ελλάδα με κάθε τρόπο πρέπει να μείνει στην ΕΕ και στην ευρωζώνη;
Στην υποθετική περίπτωση που η Ελλάδα εξερχόταν από τους κόλπους της ΕΕ και του ευρώ θα επανερχόταν στην δραχμή ένα ολισθηρό πισωγύρισμα για την οικονομία και την κοινωνία.
Με την εισαγωγή της δραχμής εκ νέου θα υποχρεωνόταν σε μια μεγάλη υποτίμηση καθώς η σχέση 360,75 δραχμές ανά 1 ευρώ δεν μπορεί να ισχύσει.
Θεωρητικά η υποτίμηση θα ήταν της κλίμακας 30%.
Με την υποτίμηση θα αυξανόταν το κόστος των εισαγωγών, ούσα η Ελλάδα οικονομία με ανισοβαρές ισοζύγιο με αποτέλεσμα την επιτάχυνση του πληθωρισμού.
Η δραχμή αυτομάτως θα βρισκόταν πρώτη στην λίστα εκδήλωσης ακραίων κερδοσκοπικών παιχνιδιών ενώ το spread στα ομόλογα θα εκτοξευόταν προς τις 500 μονάδες και τα CDS το ασφάλιστρο έναντι ρίσκου χώρας στις 700 με 800 μονάδες. Ταυτόχρονα το ΧΑ και οι τραπεζικές μετοχές θα κατέρρεαν στην κυριολεξία και θα κινούνταν κάτω από τις ονομαστικές τους τιμές.
Η ΤτΕ δεν θα μπορούσε να ασκήσει νομισματική πολιτική αξιόπιστη.
Ο συνδυασμός όλων αυτών των παραγόντων θα δημιουργούσε ένα εκρηκτικό μείγμα και θα ωθούσε τα επιτόκια στ ύψη.
Το βασικό παρεμβατικό επιτόκιο της Ελλάδος δεν θα ήταν στο 1% δηλαδή το επιτόκιο του ευρώ αλλά θα διαμορφωνόταν στο 5% με 7%.
Αυτομάτως θα αυξανόταν κατακόρυφα τα επιτόκια χορηγήσεων και καταθέσεων.
Τα επιτόκια χορηγήσεων θα αυξάνονταν έως και 5% με 6% ενώ ανάλογη θα ήταν και η αύξηση των καταθέσεων.
Η κερδοφορία του τραπεζικού συστήματος θα κατέρρεε , οι τράπεζες θα εμφάνιζαν τεράστιες ζημίες και προφανώς θα εκδηλώνονταν φαινόμενα συστημικής κρίσης με υπαρκτό ενδεχόμενο χρεοκοπίες ελληνικών τραπεζών.
Για τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις οι συναλλαγές σε ευρώ θα ήταν συναλλαγές σε ξένο νόμισμα με προφανή τεράστια κόστη λόγω διακυμάνσεων στις συναλλαγματικές ισοτιμίες.
Για το κράτος το χρέος σε ευρώ θα μετατρεπόταν σε χρέος σε συνάλλαγμα και προφανώς το χρέος αυτό θα διογκωνόταν σε κάθε υποτίμηση ή εκδήλωση κερδοσκοπικών παιχνιδιών εις βάρος της δραχμής.
Λόγω όλων αυτών των παραμέτρων η Ελλάδα με κάθε τρόπο με κάθε μέσο πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη θα είναι απλά καταστροφική για τον τόπο , την ιστορία του , την κοινωνία, την οικονομία , το τραπεζικό σύστημα.
Πέτρος Λεωτσάκος
petros@bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών