γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
Μια άκρως ενδιαφέρουσα πρόταση, καταθέτει θεσμικός παράγοντας του τραπεζικού συστήματος με στόχο να αντιμετωπιστεί το κεφαλαιώδες ζήτημα των πλειστηριασμών αλλά και των επιπτώσεων που θα προκαλέσει στην αγορά ακινήτων.
Αν έβγαιναν προς πλειστηριασμό 30 χιλιάδες ακίνητα η αγορά ακινήτων θα κατέρρεε λόγω της μεγάλης προσφοράς σε σχέση με την ζήτηση.
Οι τιμές θα υποχωρούσαν και θα επηρέαζαν άκρως αρνητικά τις τράπεζες λόγω των collaterals των υποθηκών.
Ας δούμε τα δεδομένα.
Στην Ελλάδα υπάρχουν 72 δισεκ. ευρώ στεγαστικών δανείων περίπου 17 δισεκ. αντιμετωπίζουν πρόβλημα και αφορούν 170-180 χιλιάδες ακίνητα.
Ο δείκτης που καθορίζει την σχέση του χορηγούμενου δανείου με την εμπορική αξία του ακινήτου που η τράπεζα υποθηκεύει ως εγγύηση είναι το loan to value ή LTV δηλαδή σχέση δανείου προς αξία του ακινήτου.
Έως το 2006 οι ελληνικές τράπεζες είχαν χορηγήσει συνολικά 43-45 δισεκ. ευρώ στεγαστικά δάνεια σε σύνολο 72 δισεκ. ευρώ.
Στα δάνεια αυτά η σχέση δανείων προς αξία δηλαδή loan to value είναι πολύ υψηλή καθώς περιλαμβάνονται και οι αποπληρωμές.
Π.χ. ένας δανειολήπτης που είχε συνάψει δάνειο 200 χιλιάδων ευρώ το 2005 για 20 χρόνια έχει πληρώσει μαζί με τόκους 95-100 χιλιάδες ευρώ σχεδόν το μισό δάνειο.
Από το 2009 και έως σήμερα χορηγήθηκαν συνολικά επιπλέον 15-17 δισεκ φθάνοντας στην κορύφωση τους τον Αύγουστο και Δεκέμβριο του 2010 στα 81 δισεκ για να υποχωρήσουν τον Ιούνιο του 2013 στα 72 δισεκ.
Η μείωση οφείλεται στο γεγονός ότι οι αποπληρωμές ήταν περισσότερες συγκριτικά με τα χορηγούμενα νέα στεγαστικά δάνεια και τα συνολικά υπόλοιπα των στεγαστικών δανείων μειώνονται.
Άρα η διασύνδεση, τράπεζας, δανειολήπτη, ακινήτου είναι πολύ μεγάλη.
Μια πρόταση λοιπόν είναι οι εξής.
Να ελεγχθούν με πολύ αυστηρότητα όλες οι περιπτώσεις των δανειοληπτών που έχουν αθετήσει τις υποχρεώσεις τους δεν πληρώνουν τις δόσεις τους.
Να χωριστούν σε αυτούς που αντικειμενικά δεν έχουν να πληρώσουν και σε αυτούς που προσπαθούν να «ξεγλιστρήσουν» για να μην πληρώσουν.
Στην δεύτερη κατηγορία να συμπεριληφθούν και οι κατέχοντες ακίνητη περιουσία.
Την δεύτερη περίπτωση το κράτος και οι τράπεζες θα πρέπει να τους κυνηγήσουν, όσοι προσπαθούν να ξεγλιστρήσουν χρειάζεται να αντιμετωπιστούν με αυστηρότητα.
Η πρώτη κατηγορία όμως όσων δηλαδή αντικειμενικά δεν μπορούν να πληρώσουν θα πρέπει να συσταθεί ένα Ταμείο το οποίο θα αναλάβει να πληρώνει τους τόκους στα δάνεια των δανειοληπτών.
Ένα τέτοιο Ταμείο τι θα εξυπηρετούσε;
1)Θα έδινε την δυνατότητα στους αντικειμενικά φτωχούς ή αναξιοπαθούντες να μην χάσουν το σπίτι τους.
2)Τα δάνεια θα εξυπηρετούνταν άρα θα υπήρχε δικλείδα ασφαλείας.
Θα υπήρχε ένα χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής των δόσεων από το κράτος π.χ. 3 χρόνια ώστε να βελτιωθεί το οικονομικό προφίλ του δανειολήπτη.
3)Θα αποτελούσε έμμεση ανακεφαλαιοποίηση προς τις τράπεζες.
Αντί να διενεργήσουν πρόσθετες προβλέψεις αντί να καταλήγουν σε πλειστηριασμούς ακινήτων η μέθοδος αυτή διασφαλίζει την ευρυθμία όλου του συστήματος.
4)Τα αντικίνητρα είναι δύο
Α)Ποιος θα χρηματοδοτήσει το Ταμείο και
Β)Υπάρχει κίνδυνος να παρεισφρήσουν και επιτήδειοι χρησιμοποιώντας παράνομους ή πλαστούς τρόπους για να ξεγελάσουν το σύστημα.
Προφανώς μόνο αν δοθεί το πράσινο φως από την Τρόικα θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα Ταμείο το οποίο όμως θα θέτει πολύ αυστηρά κριτήρια τόσο αυστηρά που θα κλείνει σχεδόν όλα τα παράθυρα για να παρεισφρήσουν επιτήδειοι και απατεώνες.
(Πρώτη ενημέρωση: 08:12, 3 Σεπτεμβρίου 2013)
www.bankingnews.gr
Οι τιμές θα υποχωρούσαν και θα επηρέαζαν άκρως αρνητικά τις τράπεζες λόγω των collaterals των υποθηκών.
Ας δούμε τα δεδομένα.
Στην Ελλάδα υπάρχουν 72 δισεκ. ευρώ στεγαστικών δανείων περίπου 17 δισεκ. αντιμετωπίζουν πρόβλημα και αφορούν 170-180 χιλιάδες ακίνητα.
Ο δείκτης που καθορίζει την σχέση του χορηγούμενου δανείου με την εμπορική αξία του ακινήτου που η τράπεζα υποθηκεύει ως εγγύηση είναι το loan to value ή LTV δηλαδή σχέση δανείου προς αξία του ακινήτου.
Έως το 2006 οι ελληνικές τράπεζες είχαν χορηγήσει συνολικά 43-45 δισεκ. ευρώ στεγαστικά δάνεια σε σύνολο 72 δισεκ. ευρώ.
Στα δάνεια αυτά η σχέση δανείων προς αξία δηλαδή loan to value είναι πολύ υψηλή καθώς περιλαμβάνονται και οι αποπληρωμές.
Π.χ. ένας δανειολήπτης που είχε συνάψει δάνειο 200 χιλιάδων ευρώ το 2005 για 20 χρόνια έχει πληρώσει μαζί με τόκους 95-100 χιλιάδες ευρώ σχεδόν το μισό δάνειο.
Από το 2009 και έως σήμερα χορηγήθηκαν συνολικά επιπλέον 15-17 δισεκ φθάνοντας στην κορύφωση τους τον Αύγουστο και Δεκέμβριο του 2010 στα 81 δισεκ για να υποχωρήσουν τον Ιούνιο του 2013 στα 72 δισεκ.
Η μείωση οφείλεται στο γεγονός ότι οι αποπληρωμές ήταν περισσότερες συγκριτικά με τα χορηγούμενα νέα στεγαστικά δάνεια και τα συνολικά υπόλοιπα των στεγαστικών δανείων μειώνονται.
Άρα η διασύνδεση, τράπεζας, δανειολήπτη, ακινήτου είναι πολύ μεγάλη.
Μια πρόταση λοιπόν είναι οι εξής.
Να ελεγχθούν με πολύ αυστηρότητα όλες οι περιπτώσεις των δανειοληπτών που έχουν αθετήσει τις υποχρεώσεις τους δεν πληρώνουν τις δόσεις τους.
Να χωριστούν σε αυτούς που αντικειμενικά δεν έχουν να πληρώσουν και σε αυτούς που προσπαθούν να «ξεγλιστρήσουν» για να μην πληρώσουν.
Στην δεύτερη κατηγορία να συμπεριληφθούν και οι κατέχοντες ακίνητη περιουσία.
Την δεύτερη περίπτωση το κράτος και οι τράπεζες θα πρέπει να τους κυνηγήσουν, όσοι προσπαθούν να ξεγλιστρήσουν χρειάζεται να αντιμετωπιστούν με αυστηρότητα.
Η πρώτη κατηγορία όμως όσων δηλαδή αντικειμενικά δεν μπορούν να πληρώσουν θα πρέπει να συσταθεί ένα Ταμείο το οποίο θα αναλάβει να πληρώνει τους τόκους στα δάνεια των δανειοληπτών.
Ένα τέτοιο Ταμείο τι θα εξυπηρετούσε;
1)Θα έδινε την δυνατότητα στους αντικειμενικά φτωχούς ή αναξιοπαθούντες να μην χάσουν το σπίτι τους.
2)Τα δάνεια θα εξυπηρετούνταν άρα θα υπήρχε δικλείδα ασφαλείας.
Θα υπήρχε ένα χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής των δόσεων από το κράτος π.χ. 3 χρόνια ώστε να βελτιωθεί το οικονομικό προφίλ του δανειολήπτη.
3)Θα αποτελούσε έμμεση ανακεφαλαιοποίηση προς τις τράπεζες.
Αντί να διενεργήσουν πρόσθετες προβλέψεις αντί να καταλήγουν σε πλειστηριασμούς ακινήτων η μέθοδος αυτή διασφαλίζει την ευρυθμία όλου του συστήματος.
4)Τα αντικίνητρα είναι δύο
Α)Ποιος θα χρηματοδοτήσει το Ταμείο και
Β)Υπάρχει κίνδυνος να παρεισφρήσουν και επιτήδειοι χρησιμοποιώντας παράνομους ή πλαστούς τρόπους για να ξεγελάσουν το σύστημα.
Προφανώς μόνο αν δοθεί το πράσινο φως από την Τρόικα θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα Ταμείο το οποίο όμως θα θέτει πολύ αυστηρά κριτήρια τόσο αυστηρά που θα κλείνει σχεδόν όλα τα παράθυρα για να παρεισφρήσουν επιτήδειοι και απατεώνες.
(Πρώτη ενημέρωση: 08:12, 3 Σεπτεμβρίου 2013)
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών