γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
Στην κυριολεξία εγκλωβισμένες στην στασιμότητα είναι οι καταθέσεις στην Ελλάδα.
Με βάση εκτιμήσεις τραπεζικών στελεχών οι καταθέσεις τον Αύγουστο διαμορφώθηκαν στα 162 δισεκ. από 162,386 δισεκ. τον Ιούλιο και 162,657 δισεκ. τον Ιούνιο του 2013.
Με βάση εκτιμήσεις τραπεζικών στελεχών οι καταθέσεις τον Αύγουστο διαμορφώθηκαν στα 162 δισεκ. από 162,386 δισεκ. τον Ιούλιο και 162,657 δισεκ. τον Ιούνιο του 2013.
Οι καταθέσεις των νοικοκυριών διαμορφώθηκαν στα 136,416 δισεκ. ευρώ τον Ιούλιο του 2013 από 136,591 δισεκ. ευρώ τον Ιούνιο του 2013.
Οι προθεσμιακές καταθέσεις των νοικοκυριών μειώθηκαν στα 85,621 δισεκ. ευρώ τον Ιούλιο από 86,389 δισεκ. ευρώ τον Ιούνιο του 2013.
Με βάση όλες τις ενδείξεις οι προοπτικές είναι πτωτικές λόγω της πληρωμής των φόρων στο τελευταίο 4μηνο του 2013.
Γιατί έχουν εγκλωβιστεί οι καταθέσεις;
Η καταθετική βάση των τραπεζών και οι καταθέσεις των ελλήνων πολιτών έχει εγκλωβιστεί στην στασιμότητα.
Δεν είναι μόνο τα στατιστικά στοιχεία που το επιβεβαιώνουν αλλά και ποιοτικοί δείκτες που αποδεικνύουν ότι οι καταθέσεις στην Ελλάδα δεν μπορούν να αυξηθούν αν δεν υπάρξει ανάπτυξη στην οικονομία.
Να ληφθεί υπόψη ότι οι καταθέσεις ήταν στάσιμες πριν ξεκινήσουν οι έλληνες πολίτες να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους προς την εφορία.
Επειδή από τον Σεπτέμβριο θα ενταθεί η διαδικασία πληρωμής των φόρων οι καταθέσεις με βάση το βασικό σενάριο θα μειωθούν όχι δραματικά αλλά θα μειωθούν.
Το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο το οποίο θα πρέπει να μελετηθεί είναι ότι ενώ το ιστορικό υψηλό ήταν 237,5 δισεκ. καταθέσεις τον Ιανουάριο του 2010 για να μειωθούν στα 150,45 δισεκ. τον Ιούνιο του 2012 στο ιστορικό χαμηλό δηλαδή μείωση 87 δισεκ. ευρώ, η αύξηση των καταθέσεων που ξεκίνησε σε διάστημα 14 μηνών αποδεικνύει ότι στο σύστημα έχουν εισρεύσει καθαρές νέες καταθέσεις 12 δισεκ. ευρώ.
Δηλαδή λόγω της ελληνικής κρίσης οι καταθέσεις μειώθηκαν κατά 87 δισεκ. ευρώ και η καθαρή αύξηση ήταν μόλις 12 δισεκ. ευρώ.
Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις που αναφέρουν ότι η καταθετική βάση των τραπεζών και η καταθετική ισχύς των πολιτών δεν μπορεί να αυξηθεί όσο η Ελλάδα βρίσκεται σε ύφεση.
Κατ΄ εκτίμηση οι καταθέσεις που δυνητικά θα μπορούσαν να επιστρέψουν δεν μπορεί να ξεπεράσουν τα 10-12 δισεκ. ευρώ επιπλέον.
Δηλαδή η καταθετική ισχύς της κοινωνίας έχει αποδυναμωθεί και το κυριότερο δεν παράγεται νέος κοινωνικός πλούτος.
Άρα τα 162 δισεκ. ευρώ που είναι η τρέχουσα καταθετική βάση είναι ο πραγματικός κοινωνικός πλούτος ο καταγεγραμμένος.
Εκτιμούμε ότι σε θυρίδες ή εκτός τραπεζών δεν υπάρχουν πάνω από 2-3 δισεκ. ευρώ.
Γιατί δεν βγαίνει η εξίσωση
Η εξίσωση στο ελληνικό banking δεν βγαίνει όσο διατηρείται το χάσμα μεταξύ δανείων προς καταθέσεις κοντά στα 60 δισεκ. ευρώ.
Στο παρελθόν οι ελληνικές τράπεζες εμφάνιζαν ένα εύρος καταθέσεων από 200-237 δισεκ. που ήταν και το ιστορικό υψηλό.
Εκείνη την περίοδο τα αντίστοιχα δάνεια κυμαίνονταν μεταξύ 230-250 δισεκ. ευρώ.
Το χάσμα εκείνης της περιόδου ήταν 20-30 δισεκ. ευρώ το οποίο υπερκαλυπτόταν κυρίως από κοινά ομολογιακά δάνεια και τιτλοποιήσεις δανείων που άγγιξαν επίπεδα ρεκόρ τα προηγούμενα χρόνια.
Οι τράπεζες σήμερα, διαθέτουν δάνεια 222 δισεκ. ευρώ και καταθέσεις 162 δισεκ. ευρώ δηλαδή χάσμα 60 δισεκ. ευρώ.
Αυτό το χρηματοδοτικό χάσμα δανείων προς καταθέσεις το καλύπτει το ευρωσύστημα το οποίο έχει δανείσει τις 5 ελληνικές τράπεζες 74 δισεκ. ευρώ εκ των οποίων η ΤτΕ μέσω του ELA 11,7 δισεκ. ευρώ και η ΕΚΤ 62,43 δισεκ. ευρώ.
Γεγονός είναι επίσης ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, μπορεί να ευνόησε τις τράπεζες καθώς βελτίωσαν τους δείκτες κεφαλαιακής τους επάρκειας και απέκτησαν κεφάλαια, ωστόσο ευνόησε και την ΕΚΤ αλλά και την ΤτΕ.
Πως αποπληρώνεται το ELA;
Προφανώς από τα ομόλογα EFSF που έλαβαν οι τράπεζες καθώς δόθηκαν ομόλογα για να καλυφθούν οι αυξήσεις κεφαλαίου των τραπεζών.
Τα ομόλογα αυτά λόγω της άριστης πιστοληπτικής τους διαβάθμισης μειώνουν το ELA το οποίο είναι αντικειμενικά πανάκριβο κοντά στο 2,5% με 2,75% το κόστος από 0,5% που είναι το κόστος παροχής ρευστότητας από την ΕΚΤ.
Το βασικό ερώτημα όμως παραμένει.
Οι τράπεζες όσο διατηρείται αυτό το χάσμα μεταξύ δανείων και καταθέσεων και όσο καλύπτουν το χάσμα ρευστότητας από το ευρωσύστημα θα είναι σε καθεστώς ομηρίας.
Το συμπέρασμα είναι ότι η εξίσωση για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν βγαίνει καθώς οι δύο πυλώνες του banking δηλαδή κεφάλαια και ρευστότητα είναι ελλιπή.
Στις παραμέτρους αυτές, αν αξιολογηθεί και το γεγονός ότι από τα 30 δισεκ. που έχουν επενδυθεί στο ελληνικό banking μαζί με τις προνομιούχες μετοχές οι ιδιώτες έχουν εισφέρει μόνο 3 δισεκ. καθίσταται κατανοητό ότι οι τράπεζες χρωστούν 74 δισεκ. ρευστότητα στο ευρωσύστημα και 27 δισεκ. στο ΤΧΣ και στο ελληνικό δημόσιο.
Μόνο όταν τα δανεικά μειωθούν το ελληνικό banking θα έχει την αίγλη και την ισχύει που είχε στο παρελθόν.
Πέτρος Λεωτσάκος
www.bankingnews.gr
Οι προθεσμιακές καταθέσεις των νοικοκυριών μειώθηκαν στα 85,621 δισεκ. ευρώ τον Ιούλιο από 86,389 δισεκ. ευρώ τον Ιούνιο του 2013.
Με βάση όλες τις ενδείξεις οι προοπτικές είναι πτωτικές λόγω της πληρωμής των φόρων στο τελευταίο 4μηνο του 2013.
Γιατί έχουν εγκλωβιστεί οι καταθέσεις;
Η καταθετική βάση των τραπεζών και οι καταθέσεις των ελλήνων πολιτών έχει εγκλωβιστεί στην στασιμότητα.
Δεν είναι μόνο τα στατιστικά στοιχεία που το επιβεβαιώνουν αλλά και ποιοτικοί δείκτες που αποδεικνύουν ότι οι καταθέσεις στην Ελλάδα δεν μπορούν να αυξηθούν αν δεν υπάρξει ανάπτυξη στην οικονομία.
Να ληφθεί υπόψη ότι οι καταθέσεις ήταν στάσιμες πριν ξεκινήσουν οι έλληνες πολίτες να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους προς την εφορία.
Επειδή από τον Σεπτέμβριο θα ενταθεί η διαδικασία πληρωμής των φόρων οι καταθέσεις με βάση το βασικό σενάριο θα μειωθούν όχι δραματικά αλλά θα μειωθούν.
Το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο το οποίο θα πρέπει να μελετηθεί είναι ότι ενώ το ιστορικό υψηλό ήταν 237,5 δισεκ. καταθέσεις τον Ιανουάριο του 2010 για να μειωθούν στα 150,45 δισεκ. τον Ιούνιο του 2012 στο ιστορικό χαμηλό δηλαδή μείωση 87 δισεκ. ευρώ, η αύξηση των καταθέσεων που ξεκίνησε σε διάστημα 14 μηνών αποδεικνύει ότι στο σύστημα έχουν εισρεύσει καθαρές νέες καταθέσεις 12 δισεκ. ευρώ.
Δηλαδή λόγω της ελληνικής κρίσης οι καταθέσεις μειώθηκαν κατά 87 δισεκ. ευρώ και η καθαρή αύξηση ήταν μόλις 12 δισεκ. ευρώ.
Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις που αναφέρουν ότι η καταθετική βάση των τραπεζών και η καταθετική ισχύς των πολιτών δεν μπορεί να αυξηθεί όσο η Ελλάδα βρίσκεται σε ύφεση.
Κατ΄ εκτίμηση οι καταθέσεις που δυνητικά θα μπορούσαν να επιστρέψουν δεν μπορεί να ξεπεράσουν τα 10-12 δισεκ. ευρώ επιπλέον.
Δηλαδή η καταθετική ισχύς της κοινωνίας έχει αποδυναμωθεί και το κυριότερο δεν παράγεται νέος κοινωνικός πλούτος.
Άρα τα 162 δισεκ. ευρώ που είναι η τρέχουσα καταθετική βάση είναι ο πραγματικός κοινωνικός πλούτος ο καταγεγραμμένος.
Εκτιμούμε ότι σε θυρίδες ή εκτός τραπεζών δεν υπάρχουν πάνω από 2-3 δισεκ. ευρώ.
Γιατί δεν βγαίνει η εξίσωση
Η εξίσωση στο ελληνικό banking δεν βγαίνει όσο διατηρείται το χάσμα μεταξύ δανείων προς καταθέσεις κοντά στα 60 δισεκ. ευρώ.
Στο παρελθόν οι ελληνικές τράπεζες εμφάνιζαν ένα εύρος καταθέσεων από 200-237 δισεκ. που ήταν και το ιστορικό υψηλό.
Εκείνη την περίοδο τα αντίστοιχα δάνεια κυμαίνονταν μεταξύ 230-250 δισεκ. ευρώ.
Το χάσμα εκείνης της περιόδου ήταν 20-30 δισεκ. ευρώ το οποίο υπερκαλυπτόταν κυρίως από κοινά ομολογιακά δάνεια και τιτλοποιήσεις δανείων που άγγιξαν επίπεδα ρεκόρ τα προηγούμενα χρόνια.
Οι τράπεζες σήμερα, διαθέτουν δάνεια 222 δισεκ. ευρώ και καταθέσεις 162 δισεκ. ευρώ δηλαδή χάσμα 60 δισεκ. ευρώ.
Αυτό το χρηματοδοτικό χάσμα δανείων προς καταθέσεις το καλύπτει το ευρωσύστημα το οποίο έχει δανείσει τις 5 ελληνικές τράπεζες 74 δισεκ. ευρώ εκ των οποίων η ΤτΕ μέσω του ELA 11,7 δισεκ. ευρώ και η ΕΚΤ 62,43 δισεκ. ευρώ.
Γεγονός είναι επίσης ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, μπορεί να ευνόησε τις τράπεζες καθώς βελτίωσαν τους δείκτες κεφαλαιακής τους επάρκειας και απέκτησαν κεφάλαια, ωστόσο ευνόησε και την ΕΚΤ αλλά και την ΤτΕ.
Πως αποπληρώνεται το ELA;
Προφανώς από τα ομόλογα EFSF που έλαβαν οι τράπεζες καθώς δόθηκαν ομόλογα για να καλυφθούν οι αυξήσεις κεφαλαίου των τραπεζών.
Τα ομόλογα αυτά λόγω της άριστης πιστοληπτικής τους διαβάθμισης μειώνουν το ELA το οποίο είναι αντικειμενικά πανάκριβο κοντά στο 2,5% με 2,75% το κόστος από 0,5% που είναι το κόστος παροχής ρευστότητας από την ΕΚΤ.
Το βασικό ερώτημα όμως παραμένει.
Οι τράπεζες όσο διατηρείται αυτό το χάσμα μεταξύ δανείων και καταθέσεων και όσο καλύπτουν το χάσμα ρευστότητας από το ευρωσύστημα θα είναι σε καθεστώς ομηρίας.
Το συμπέρασμα είναι ότι η εξίσωση για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν βγαίνει καθώς οι δύο πυλώνες του banking δηλαδή κεφάλαια και ρευστότητα είναι ελλιπή.
Στις παραμέτρους αυτές, αν αξιολογηθεί και το γεγονός ότι από τα 30 δισεκ. που έχουν επενδυθεί στο ελληνικό banking μαζί με τις προνομιούχες μετοχές οι ιδιώτες έχουν εισφέρει μόνο 3 δισεκ. καθίσταται κατανοητό ότι οι τράπεζες χρωστούν 74 δισεκ. ρευστότητα στο ευρωσύστημα και 27 δισεκ. στο ΤΧΣ και στο ελληνικό δημόσιο.
Μόνο όταν τα δανεικά μειωθούν το ελληνικό banking θα έχει την αίγλη και την ισχύει που είχε στο παρελθόν.
Πέτρος Λεωτσάκος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών