γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
Μια νέα πρόταση που ωστόσο είναι αμφισβητήσιμη, προωθείται από ορισμένα πολιτικά κέντρα και αφορά μεταξύ άλλων και το ελληνικό banking αλλά και ευρύτερα τις τράπεζες της Νοτίου Ευρώπης.
Σε ορισμένους πολιτικούς κύκλους προωθείται η λύση της μετοχικής και επιχειρηματικής διασύνδεσης όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται μεταξύ των ισχυρών τραπεζών του βορρά και των πιο αδύναμων τραπεζών του νότου.
Το σχέδιο έχει ως εξής οι μεγάλες και ισχυρά κεφαλαιακά τράπεζες της Βορείου Ευρώπης μετά την ολοκλήρωση των ευρωπαϊκών stress tests την Άνοιξη του 2014 και εφόσον έχει προωθηθεί και το πλάνο απομόχλευσης των ισολογισμών να αποκτήσουν μετοχικές συμμετοχές στις τράπεζες της Νοτίου Ευρώπης δηλαδή Ελλάδα, Ιταλία , Ισπανία και Πορτογαλία.
Ο στόχος είναι διττός
1)Μέσω μετοχικών συνεργασιών μιλάμε για ποσοστά μειοψηφίας και όχι έλεγχος του 51% ή στρατηγικά ποσοστά, ο ευρωπαϊκός Βορράς θα μπορεί να ελέγχει τις πραγματικές οικονομίες και την ροή ρευστότητας πέραν των δανείων που έχει χορηγήσει, μέσω των τραπεζικών συστημάτων.
2)Σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές τράπεζες του Νότου έχουν εξυγιανθεί.
Π.χ. στην Ελλάδα μετά την ανακεφαλαιοποίηση του κλάδου με 28,5 δισεκ. ευρώ σε πραγματικό κεφάλαιο και περίπου 40 δισεκ. μαζί με τα funding gap ο κλάδος μπορεί να σταθεί στα πόδια του καθώς διαθέτει επαρκείς δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας.
Άρα ο στόχος είναι άπαξ και οι οικονομίες της Νοτίου Ευρώπης σταθεροποιούνται οι ισχυρές χώρες της βορείου Ευρώπης να ελέγξουν μέσω των τραπεζών τις οικονομίες της Νοτίου Ευρώπης.
Στα σχέδια η πρόταση φαίνεται ενδιαφέρουσα όχι συμφέρουσα αλλά ενδιαφέρουσα.
Ωστόσο υπάρχουν ορισμένα δομικά αντικίνητρα που δεν πρέπει να παραβλέπονται.
Α)Οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες κυρίως Γερμανικές και Γαλλικές ωστόσο έχουν πειραματιστεί πάνω στο ελληνικό μοντέλο και απέτυχαν.
Θυμίζουμε ότι η Deutsche bank ήταν στο παρελθόν στρατηγικός μέτοχος σε ποσοστό 10% στην Eurobank ενώ οι Γαλλικές τράπεζες ΒΝP Paribas, Credit Agricole και Societe Generale επένδυσαν συνολικά και υπέστησαν ζημίες συνολικά κοντά στα 15 δισεκ. ευρώ.
Άρα υπάρχει προϊστορία αποτυχίας.
Το επιχείρημα που προβάλλεται είναι ότι οι μεγάλες τράπεζες της Ευρώπης δεν θα αποκτήσουν στρατηγικά ποσοστά αλλά συμμετοχές με την λογική του ελέγχου και όχι της διαχείρισης του management.
Β)Η ΕΚΤ πιέζει για απομόχλευση των μεγάλων τραπεζών που σημαίνει μείωση assets.
Οι επενδύσεις σε τράπεζες του εξωτερικού πρέπει να είναι μικρής κλίμακας ώστε να έχουν παρεμβατικό ρόλο στα ΔΣ π.χ. των τραπεζών και να συναποφασίζουν την στρατηγική.
Θα ήταν άκαιρο επιχειρηματικά να αποκτήσουν στρατηγικά ποσοστά π.χ. στις ελληνικές τράπεζες αλλά μόνο ποσοστά μειοψηφίας.
Αυτή η πρόταση φαίνεται να αποτελεί το plan B της ισχυρής βορείου Ευρώπης στα πλάνα ανασυγκρότησης της Νοτίου Ευρώπης.
Οι τράπεζες ίσως να είναι ο κατάλληλος τρόπος να ελεγχθούν οι πραγματικές οικονομίες της Νοτίου Ευρώπης από την Γερμανία και τις υπόλοιπες ισχυρές χώρες της ευρωζώνης.
Πέτρος Λεωτσάκος
www.bankingnews.gr
Το σχέδιο έχει ως εξής οι μεγάλες και ισχυρά κεφαλαιακά τράπεζες της Βορείου Ευρώπης μετά την ολοκλήρωση των ευρωπαϊκών stress tests την Άνοιξη του 2014 και εφόσον έχει προωθηθεί και το πλάνο απομόχλευσης των ισολογισμών να αποκτήσουν μετοχικές συμμετοχές στις τράπεζες της Νοτίου Ευρώπης δηλαδή Ελλάδα, Ιταλία , Ισπανία και Πορτογαλία.
Ο στόχος είναι διττός
1)Μέσω μετοχικών συνεργασιών μιλάμε για ποσοστά μειοψηφίας και όχι έλεγχος του 51% ή στρατηγικά ποσοστά, ο ευρωπαϊκός Βορράς θα μπορεί να ελέγχει τις πραγματικές οικονομίες και την ροή ρευστότητας πέραν των δανείων που έχει χορηγήσει, μέσω των τραπεζικών συστημάτων.
2)Σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές τράπεζες του Νότου έχουν εξυγιανθεί.
Π.χ. στην Ελλάδα μετά την ανακεφαλαιοποίηση του κλάδου με 28,5 δισεκ. ευρώ σε πραγματικό κεφάλαιο και περίπου 40 δισεκ. μαζί με τα funding gap ο κλάδος μπορεί να σταθεί στα πόδια του καθώς διαθέτει επαρκείς δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας.
Άρα ο στόχος είναι άπαξ και οι οικονομίες της Νοτίου Ευρώπης σταθεροποιούνται οι ισχυρές χώρες της βορείου Ευρώπης να ελέγξουν μέσω των τραπεζών τις οικονομίες της Νοτίου Ευρώπης.
Στα σχέδια η πρόταση φαίνεται ενδιαφέρουσα όχι συμφέρουσα αλλά ενδιαφέρουσα.
Ωστόσο υπάρχουν ορισμένα δομικά αντικίνητρα που δεν πρέπει να παραβλέπονται.
Α)Οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες κυρίως Γερμανικές και Γαλλικές ωστόσο έχουν πειραματιστεί πάνω στο ελληνικό μοντέλο και απέτυχαν.
Θυμίζουμε ότι η Deutsche bank ήταν στο παρελθόν στρατηγικός μέτοχος σε ποσοστό 10% στην Eurobank ενώ οι Γαλλικές τράπεζες ΒΝP Paribas, Credit Agricole και Societe Generale επένδυσαν συνολικά και υπέστησαν ζημίες συνολικά κοντά στα 15 δισεκ. ευρώ.
Άρα υπάρχει προϊστορία αποτυχίας.
Το επιχείρημα που προβάλλεται είναι ότι οι μεγάλες τράπεζες της Ευρώπης δεν θα αποκτήσουν στρατηγικά ποσοστά αλλά συμμετοχές με την λογική του ελέγχου και όχι της διαχείρισης του management.
Β)Η ΕΚΤ πιέζει για απομόχλευση των μεγάλων τραπεζών που σημαίνει μείωση assets.
Οι επενδύσεις σε τράπεζες του εξωτερικού πρέπει να είναι μικρής κλίμακας ώστε να έχουν παρεμβατικό ρόλο στα ΔΣ π.χ. των τραπεζών και να συναποφασίζουν την στρατηγική.
Θα ήταν άκαιρο επιχειρηματικά να αποκτήσουν στρατηγικά ποσοστά π.χ. στις ελληνικές τράπεζες αλλά μόνο ποσοστά μειοψηφίας.
Αυτή η πρόταση φαίνεται να αποτελεί το plan B της ισχυρής βορείου Ευρώπης στα πλάνα ανασυγκρότησης της Νοτίου Ευρώπης.
Οι τράπεζες ίσως να είναι ο κατάλληλος τρόπος να ελεγχθούν οι πραγματικές οικονομίες της Νοτίου Ευρώπης από την Γερμανία και τις υπόλοιπες ισχυρές χώρες της ευρωζώνης.
Πέτρος Λεωτσάκος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών