γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Μπορεί το κυβερνητικό επιτελείο να διαρρέει ότι ο Αντώνης Σαμαράς θέτει πλέον κόκκινες γραμμές στην Τρόικα και τις απαιτήσεις της, παρουσιάζοντας μάλιστα την εναλλακτική των εκλογών ως ένα εξαιρετικά πιθανό σενάριο, ωστόσο η πραγματικότητα δεν είναι και τόσο υπέρ του πρωθυπουργού.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται οριακά υψηλότερα από το ΣΥΡΙΖΑ, με το προβάδισμα μάλιστα να είναι στα όρια του στατιστικού λάθους.
Από την άλλη, στην "παράσταση νίκης", ήτοι ποιο κόμμα πιστεύουν οι πολίτες ότι θα κέρδιζε τις εκλογές αν αυτές γίνονταν αύριο, η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σταθερά μπροστά.
Η "παράσταση νίκης" δεν διαψεύδεται ποτέ.
Παράλληλα, ο εταίρος που έχει εναγκαλιστεί με την εξουσία, το ΠΑΣΟΚ, εμφανίζεται ολοένα και πιο αποδεκατισμένος, με την εκλογική του δύναμη να πέφτει περίπου στο μισό του ποσοστού που έλαβε στις προηγούμενες εκλογές.
Η πορεία προς την ένταξη του ΠΑΣΟΚ στην κατηγορία των ησσόνων πολιτικών δυνάμεων είναι προδιαγεγραμμένη.
Ο Σαμαράς, με άλλα λόγια, γνωρίζει ότι δεν μπορεί να στηριχθεί στο ΠΑΣΟΚ για να επιτύχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία σε περίπτωση που η κάλπη δεν του δώσει αυτοδυναμία, αποτέλεσμα που είναι περισσότερο πιθανό.
Με τη μισή, ίσως και μικρότερη, κοινοβουλευτική δύναμη του ΠΑΣΟΚ, και με τη ΔΗΜΑΡ σχεδόν ανύπαρκτη, οι εναλλακτικές συνεργασίας που έχει ο Σαμαράς, είναι απλά «απούσες».
Ο Σαμαράς, για να μπορέσει να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, και να ανανεώσει τη λαϊκή εντολή θα πρέπει να προχωρήσει σε δύο καίριες κινήσεις: Να προσπαθήσει να απεμπλακεί από την παρακμή της πολιτικής και των προσώπων που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, και να σταματήσει να κυνηγάει «φαντάσματα» στη Χρυσή Αυγή.
Όσον αφορά στην πρώτη κίνηση, η παραδοσιακή Δεξιά, δεν θα «τιμήσει» τον Σαμαρά όσο αυτός συνεχίζει να «προστατεύει» στους κόλπους του τους μηχανισμούς του παλαιού ΠΑΣΟΚ.
Όσο δηλαδή έχει «μαζέψει» στο Μαξίμου τους ανθρώπους που η κοινωνία έχει καταδικάσει πολιτικά (από το 42% στο δημοσκοπικό 4,5%).
Στο δεύτερο ζήτημα, ο Σαμαράς αντιλήφθηκε ότι οι βεβιασμένες κινήσεις των Υπουργών του για τη Χρυσή Αυγή λίγο έλλειψε να αποβούν μοιραίες για τη σταθερότητα του συστήματος.
Δεν μπορούσε να τους εκθέσει και να άρει την εμπιστοσύνη του σ’ αυτούς, αλλά και πάλι έριξε τους τόνους, ώστε να μπορέσει να απεμπλακεί από το φιάσκο.
Έτσι, οι «απειλές» προσφυγής στην κάλπη δεν έχουν και δεν θα πρέπει να έχουν καίρια θέση στην πρωθυπουργική ατζέντα. Ιδιαίτερα μάλιστα αν αυτές τείνουν να προηγηθούν των ευρωεκλογών και των δημοτικών, που παραδοσιακά λειτουργούν ως διέξοδο «διαμαρτυρίας» των πολιτών.
www.bankingnews.gr
Από την άλλη, στην "παράσταση νίκης", ήτοι ποιο κόμμα πιστεύουν οι πολίτες ότι θα κέρδιζε τις εκλογές αν αυτές γίνονταν αύριο, η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σταθερά μπροστά.
Η "παράσταση νίκης" δεν διαψεύδεται ποτέ.
Παράλληλα, ο εταίρος που έχει εναγκαλιστεί με την εξουσία, το ΠΑΣΟΚ, εμφανίζεται ολοένα και πιο αποδεκατισμένος, με την εκλογική του δύναμη να πέφτει περίπου στο μισό του ποσοστού που έλαβε στις προηγούμενες εκλογές.
Η πορεία προς την ένταξη του ΠΑΣΟΚ στην κατηγορία των ησσόνων πολιτικών δυνάμεων είναι προδιαγεγραμμένη.
Ο Σαμαράς, με άλλα λόγια, γνωρίζει ότι δεν μπορεί να στηριχθεί στο ΠΑΣΟΚ για να επιτύχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία σε περίπτωση που η κάλπη δεν του δώσει αυτοδυναμία, αποτέλεσμα που είναι περισσότερο πιθανό.
Με τη μισή, ίσως και μικρότερη, κοινοβουλευτική δύναμη του ΠΑΣΟΚ, και με τη ΔΗΜΑΡ σχεδόν ανύπαρκτη, οι εναλλακτικές συνεργασίας που έχει ο Σαμαράς, είναι απλά «απούσες».
Ο Σαμαράς, για να μπορέσει να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, και να ανανεώσει τη λαϊκή εντολή θα πρέπει να προχωρήσει σε δύο καίριες κινήσεις: Να προσπαθήσει να απεμπλακεί από την παρακμή της πολιτικής και των προσώπων που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, και να σταματήσει να κυνηγάει «φαντάσματα» στη Χρυσή Αυγή.
Όσον αφορά στην πρώτη κίνηση, η παραδοσιακή Δεξιά, δεν θα «τιμήσει» τον Σαμαρά όσο αυτός συνεχίζει να «προστατεύει» στους κόλπους του τους μηχανισμούς του παλαιού ΠΑΣΟΚ.
Όσο δηλαδή έχει «μαζέψει» στο Μαξίμου τους ανθρώπους που η κοινωνία έχει καταδικάσει πολιτικά (από το 42% στο δημοσκοπικό 4,5%).
Στο δεύτερο ζήτημα, ο Σαμαράς αντιλήφθηκε ότι οι βεβιασμένες κινήσεις των Υπουργών του για τη Χρυσή Αυγή λίγο έλλειψε να αποβούν μοιραίες για τη σταθερότητα του συστήματος.
Δεν μπορούσε να τους εκθέσει και να άρει την εμπιστοσύνη του σ’ αυτούς, αλλά και πάλι έριξε τους τόνους, ώστε να μπορέσει να απεμπλακεί από το φιάσκο.
Έτσι, οι «απειλές» προσφυγής στην κάλπη δεν έχουν και δεν θα πρέπει να έχουν καίρια θέση στην πρωθυπουργική ατζέντα. Ιδιαίτερα μάλιστα αν αυτές τείνουν να προηγηθούν των ευρωεκλογών και των δημοτικών, που παραδοσιακά λειτουργούν ως διέξοδο «διαμαρτυρίας» των πολιτών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών