γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Μια κυβέρνηση που αγνοεί βασικές σταθερές της σύγχρονης οικονομικής πραγματικότητας και ένας οργισμένος λαός, με θολωμένη κρίση
Παιχνίδια με το… διάβολο κάνει τελευταία η κυβέρνηση, σε ένα πρωτοφανές κρεσέντο εναλλαγών, διφορούμενων δηλώσεων, δοξασιών και επικίνδυνης εμμονής στη ματαίωση του έως τώρα προγράμματος σύμβασης με τους δανειστές, χωρίς να υπάρχει άλλη – σοβαρή – εναλλακτική λύση!
Αποκορύφωμα, η χθεσινή ευθεία και απροκάλυπτη σύγκρουση στο Eurogroup. Η κυβέρνηση δείχνει να επενδύει στο… ρίσκο, στο μεγάλο ρίσκο, σε μια προσπάθεια να προξενήσει μεγάλο… ρήγμα, αν τυχόν και υπάρξει ατύχημα στην Ευρωζώνη.
Αν υπάρξει τελική σύγκρουση την Παρασκευή, θα παρουσιαστεί ως αποτέλεσμα ακραίας, ανένδοτης και πεισματικής άρνησης των ξένων να κάνουν έστω και ελάχιστα πίσω.
Όμως, η ουσία είναι αλλού. Η ουσία είναι στην (εντελώς) διαφορετική… ανάγνωση των γεγονότων και των τεκταινομένων.
Οι αριθμοί, είναι… διεθνής «γλώσσα», λένε την ίδια… αλήθεια παντού, οι κανόνες της Ε.Ε. είναι εγκαθιδρυμένοι χρόνια τώρα και δεν αλλάζουν ανάλογα με την αλλαγή μιας κυβέρνησης σε μια εκ των 27 χωρών.
Κάποιοι (θέλουν να) πιστεύουν ότι όλη η Ευρώπη κάνει λάθος. Κάποιοι αγαπούν να πιστεύουν ότι όλη η Ευρώπη, σοσιαλιστική, δεξιά, κεντρώα, φυγόκεντρη, ακραία, βόρια, νότια κάνει λάθος και υποστηρίζει τους υπάρχοντες θεσμούς της Ε.Ε..
Κάποιοι θεωρούν ότι όλοι οι θεσμοί της Ευρώπης (Eurogroup, Κομισιόν κ.λπ.) αλλά και ευρύτερα όπως το Δ.Ν.Τ. κάνουν... εμμονικά λάθος, ή εμμένουν στο... λάθος, σε μια προσπάθεια να αποδομήσουν πλήρως τα επιχειρήματα της ελληνικής πλευράς!
Προσέγγιση ασφαλώς κάθε άλλο παρά ρεαλιστική.
Και είναι απορίας άξιο πως μια κυβέρνηση χώρας που έχει δεχτεί πλέον των 500 δισ. ευρώ από το '81 και εντεύθεν από την ΕΟΚ ή την Ε.Ε. είτε υπό μορφή επιδοτήσεων, είτε υπό μορφή δανεισμού με χαμηλά επιτόκια, εντρυφά αβίαστα και εύκολα σε τέτοιες - καθόλου εποικοδομητικές - προσεγγίσεις για την ευρωπαϊκή κοινότητα.
Οι ανεδαφικές δοξασίες της κυβέρνησης
Και στην Ελλάδα τι έχουμε;
Μια κυβέρνηση που θέλει, έχει πολύ καλά κίνητρα αλλά δεν ξέρει, αγνοεί βασικές αρχές της οικονομίας και της πραγματικότητας και «λατρεύει»… τσιτάτα της 10ετίας του ’80! Μια κυβέρνηση που πιστεύει ότι ευρωπαϊκή αλληλεγγύη σημαίνει «τυφλή» χρηματοδότηση για τη διατήρηση του τέρατος του δημοσίου που ανέθρεψαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., χρηματοδότηση για διατήρηση μισθών σε ΔΕΚΟ έως και 3.000 ή 4.000 ευρώ, τεράστια εφάπαξ και συντάξεις στα 48 ή 52 ενίοτε…
Μια κυβέρνηση που αυτιστικά αγνοεί ότι εμείς ζητάμε δανεικά και όχι οι ξένοι, οπότε δεν γίνεται να πάμε τον κατώτερο μισθό στα 751 ευρώ, τη στιγμή που αρκετές χώρες της Ευρωζώνης (που συμμετέχουν στο πρόγραμμα) έχουν σχεδόν το ήμισυ αυτού του μισθού ως πλαφόν!
Μια κυβέρνηση που έχει «βαφτίσει» ως μέτρο αποκατάστασης της ανθρωπιστικής κρίσης την (προφορική και... θεωρητική) αύξηση του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, τη στιγμή που μεγάλο τμήμα των χωρών της Ε.Ε. έχει χαμηλότερο πλαφόν και τη στιγμή που η ανεργία είναι η κύρια μάστιγα και όχι οι χαμηλοί μισθοί.
Γιατί το κύριο «χτύπημα» στην ανθρωπιστική κρίση είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας, η έλκυση επενδύσεων, η μείωση της φορολογίας που θα πολλαπλασιάσουν τις απαιτήσεις για εργατικά – στελεχιακά χέρια.
Μια κυβέρνηση που αρνείται να καταλάβει ότι δεν υπάρχει η οικονομία, η παραγωγή, οι επιχειρήσεις και το… πλεόνασμα για να συνεχιστεί το «πρόγραμμα» με τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και μάλιστα 10 και 15 χρόνια νωρίτερα απ’ ότι συνταξιοδοτούν οι περισσότερες εκ των χωρών που μας δανείζουν.
Ένας οργισμένος λαός, με θολωμένη κρίση, άγεται και φέρεται
Ένας λαός οργισμένος, με θολωμένη κρίση, που χειραγωγείται πρωτίστως όχι από τα… media, αλλά από τη δική του οργή, το θυμικό, το συναίσθημα, την ανωριμότητα, το φόβο. Κλάματα, πάθος, υποσχέσεις, ίντριγκες… ο ψηφοφόρος λειτουργεί ως ξεμυαλισμένο κοριτσόπουλο.
Ένας λαός χρεοκοπημένος από πλευράς παιδείας, που «αναθρέφεται» τα τελευταία 25 χρόνια από την ιδιωτική τηλεόραση, εντρυφώντας σε μια ιδιότυπη… δημοκρατία φαντασιώσεων, λαϊκισμού, ψευδών δοξασιών, ιδεοληψιών, ένας λαός εγκλωβισμένος μέσα στην αυταπάτη.
Ένας λαός που δεν θεωρεί ως Εθνική ταπείνωση… την εκπόρνευση της ψήφου του, για μια… θεσούλα, ένα… δίπλωμα, μια χορηγία, μια επιδότηση, σε μια οικονομία κατεστραμμένη, που (πλην θέσεων στο δημόσιο) δεν παράγει τίποτα! Αντιθέτως, χαρακτηρίζει Εθνική… ταπείνωση, την άρνηση των διεθνών εταίρων να συνεχίσουν να συνδράμουν στη… χοάνη, θέτοντας τοποτηρητές για τα νέα δάνεια! Ένας λαός που τάσσεται κατά των… ξένων θεωρώντας ότι επιβάλλουν σκληρά μέτρα λιτότητας, όντας εξαπατημένος από το εγχώριο πολιτικό προσωπικό που του απέκρυψε – επί δεκαετίες – την αλήθεια.
Ο λαός ζητά «ανάσα αξιοπρέπειας» αγνοώντας ότι σε μια χρεοκοπημένη χώρα, μισθοί, συντάξεις, δικαιώματα επιδομάτων και πολλά άλλα διαταράσσονται νομοτελειακά, ως «φόρος» για την πληρωμή της εξυγίανσης. Ένας λαός που βλέπει παντού μπαμπούλες, που επιβουλεύονται την κυριαρχία και τα εδάφη του. Μοιραία, φτάσαμε στην οριακή κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, με τους ξένους. Διαταράσσοντας την κύρια κατάκτηση της χώρας τα τελευταία 35 χρόνια, που είναι η «σχέση» της με την Ευρώπη, έστω και μέσα από διάφορες δυσχέρειες.
Η Ε.Ε. είναι μια ένωση ασφαλώς ατελής, όντως με κάποιες, ίσως πολλές, αδικίες ή ανορθογραφίες, όμως η Ευρώπη - ως σύνολο - είναι μακράν η περιοχή με τα καλύτερα πολιτεύματα, την περισσότερη κατά το δυνατόν δημοκρατία, τα καλύτερα νοσοκομεία, τη μεγαλύτερη αποδοχή της διαφορετικότητας κ.ο.κ. Η Ελλάδα πρέπει να φτιάξει τα του οίκου της. Οι εχθροί είναι εντός των τειχών... Οτιδήποτε άλλο, θα είναι αυτοκτονία.
www.bankingnews.gr
Αποκορύφωμα, η χθεσινή ευθεία και απροκάλυπτη σύγκρουση στο Eurogroup. Η κυβέρνηση δείχνει να επενδύει στο… ρίσκο, στο μεγάλο ρίσκο, σε μια προσπάθεια να προξενήσει μεγάλο… ρήγμα, αν τυχόν και υπάρξει ατύχημα στην Ευρωζώνη.
Αν υπάρξει τελική σύγκρουση την Παρασκευή, θα παρουσιαστεί ως αποτέλεσμα ακραίας, ανένδοτης και πεισματικής άρνησης των ξένων να κάνουν έστω και ελάχιστα πίσω.
Όμως, η ουσία είναι αλλού. Η ουσία είναι στην (εντελώς) διαφορετική… ανάγνωση των γεγονότων και των τεκταινομένων.
Οι αριθμοί, είναι… διεθνής «γλώσσα», λένε την ίδια… αλήθεια παντού, οι κανόνες της Ε.Ε. είναι εγκαθιδρυμένοι χρόνια τώρα και δεν αλλάζουν ανάλογα με την αλλαγή μιας κυβέρνησης σε μια εκ των 27 χωρών.
Κάποιοι (θέλουν να) πιστεύουν ότι όλη η Ευρώπη κάνει λάθος. Κάποιοι αγαπούν να πιστεύουν ότι όλη η Ευρώπη, σοσιαλιστική, δεξιά, κεντρώα, φυγόκεντρη, ακραία, βόρια, νότια κάνει λάθος και υποστηρίζει τους υπάρχοντες θεσμούς της Ε.Ε..
Κάποιοι θεωρούν ότι όλοι οι θεσμοί της Ευρώπης (Eurogroup, Κομισιόν κ.λπ.) αλλά και ευρύτερα όπως το Δ.Ν.Τ. κάνουν... εμμονικά λάθος, ή εμμένουν στο... λάθος, σε μια προσπάθεια να αποδομήσουν πλήρως τα επιχειρήματα της ελληνικής πλευράς!
Προσέγγιση ασφαλώς κάθε άλλο παρά ρεαλιστική.
Και είναι απορίας άξιο πως μια κυβέρνηση χώρας που έχει δεχτεί πλέον των 500 δισ. ευρώ από το '81 και εντεύθεν από την ΕΟΚ ή την Ε.Ε. είτε υπό μορφή επιδοτήσεων, είτε υπό μορφή δανεισμού με χαμηλά επιτόκια, εντρυφά αβίαστα και εύκολα σε τέτοιες - καθόλου εποικοδομητικές - προσεγγίσεις για την ευρωπαϊκή κοινότητα.
Οι ανεδαφικές δοξασίες της κυβέρνησης
Και στην Ελλάδα τι έχουμε;
Μια κυβέρνηση που θέλει, έχει πολύ καλά κίνητρα αλλά δεν ξέρει, αγνοεί βασικές αρχές της οικονομίας και της πραγματικότητας και «λατρεύει»… τσιτάτα της 10ετίας του ’80! Μια κυβέρνηση που πιστεύει ότι ευρωπαϊκή αλληλεγγύη σημαίνει «τυφλή» χρηματοδότηση για τη διατήρηση του τέρατος του δημοσίου που ανέθρεψαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., χρηματοδότηση για διατήρηση μισθών σε ΔΕΚΟ έως και 3.000 ή 4.000 ευρώ, τεράστια εφάπαξ και συντάξεις στα 48 ή 52 ενίοτε…
Μια κυβέρνηση που αυτιστικά αγνοεί ότι εμείς ζητάμε δανεικά και όχι οι ξένοι, οπότε δεν γίνεται να πάμε τον κατώτερο μισθό στα 751 ευρώ, τη στιγμή που αρκετές χώρες της Ευρωζώνης (που συμμετέχουν στο πρόγραμμα) έχουν σχεδόν το ήμισυ αυτού του μισθού ως πλαφόν!
Μια κυβέρνηση που έχει «βαφτίσει» ως μέτρο αποκατάστασης της ανθρωπιστικής κρίσης την (προφορική και... θεωρητική) αύξηση του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, τη στιγμή που μεγάλο τμήμα των χωρών της Ε.Ε. έχει χαμηλότερο πλαφόν και τη στιγμή που η ανεργία είναι η κύρια μάστιγα και όχι οι χαμηλοί μισθοί.
Γιατί το κύριο «χτύπημα» στην ανθρωπιστική κρίση είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας, η έλκυση επενδύσεων, η μείωση της φορολογίας που θα πολλαπλασιάσουν τις απαιτήσεις για εργατικά – στελεχιακά χέρια.
Μια κυβέρνηση που αρνείται να καταλάβει ότι δεν υπάρχει η οικονομία, η παραγωγή, οι επιχειρήσεις και το… πλεόνασμα για να συνεχιστεί το «πρόγραμμα» με τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και μάλιστα 10 και 15 χρόνια νωρίτερα απ’ ότι συνταξιοδοτούν οι περισσότερες εκ των χωρών που μας δανείζουν.
Ένας οργισμένος λαός, με θολωμένη κρίση, άγεται και φέρεται
Ένας λαός οργισμένος, με θολωμένη κρίση, που χειραγωγείται πρωτίστως όχι από τα… media, αλλά από τη δική του οργή, το θυμικό, το συναίσθημα, την ανωριμότητα, το φόβο. Κλάματα, πάθος, υποσχέσεις, ίντριγκες… ο ψηφοφόρος λειτουργεί ως ξεμυαλισμένο κοριτσόπουλο.
Ένας λαός χρεοκοπημένος από πλευράς παιδείας, που «αναθρέφεται» τα τελευταία 25 χρόνια από την ιδιωτική τηλεόραση, εντρυφώντας σε μια ιδιότυπη… δημοκρατία φαντασιώσεων, λαϊκισμού, ψευδών δοξασιών, ιδεοληψιών, ένας λαός εγκλωβισμένος μέσα στην αυταπάτη.
Ένας λαός που δεν θεωρεί ως Εθνική ταπείνωση… την εκπόρνευση της ψήφου του, για μια… θεσούλα, ένα… δίπλωμα, μια χορηγία, μια επιδότηση, σε μια οικονομία κατεστραμμένη, που (πλην θέσεων στο δημόσιο) δεν παράγει τίποτα! Αντιθέτως, χαρακτηρίζει Εθνική… ταπείνωση, την άρνηση των διεθνών εταίρων να συνεχίσουν να συνδράμουν στη… χοάνη, θέτοντας τοποτηρητές για τα νέα δάνεια! Ένας λαός που τάσσεται κατά των… ξένων θεωρώντας ότι επιβάλλουν σκληρά μέτρα λιτότητας, όντας εξαπατημένος από το εγχώριο πολιτικό προσωπικό που του απέκρυψε – επί δεκαετίες – την αλήθεια.
Ο λαός ζητά «ανάσα αξιοπρέπειας» αγνοώντας ότι σε μια χρεοκοπημένη χώρα, μισθοί, συντάξεις, δικαιώματα επιδομάτων και πολλά άλλα διαταράσσονται νομοτελειακά, ως «φόρος» για την πληρωμή της εξυγίανσης. Ένας λαός που βλέπει παντού μπαμπούλες, που επιβουλεύονται την κυριαρχία και τα εδάφη του. Μοιραία, φτάσαμε στην οριακή κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, με τους ξένους. Διαταράσσοντας την κύρια κατάκτηση της χώρας τα τελευταία 35 χρόνια, που είναι η «σχέση» της με την Ευρώπη, έστω και μέσα από διάφορες δυσχέρειες.
Η Ε.Ε. είναι μια ένωση ασφαλώς ατελής, όντως με κάποιες, ίσως πολλές, αδικίες ή ανορθογραφίες, όμως η Ευρώπη - ως σύνολο - είναι μακράν η περιοχή με τα καλύτερα πολιτεύματα, την περισσότερη κατά το δυνατόν δημοκρατία, τα καλύτερα νοσοκομεία, τη μεγαλύτερη αποδοχή της διαφορετικότητας κ.ο.κ. Η Ελλάδα πρέπει να φτιάξει τα του οίκου της. Οι εχθροί είναι εντός των τειχών... Οτιδήποτε άλλο, θα είναι αυτοκτονία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών