Ως κομμουνιστής o Παναγιώτης Λαφαζάνης ξέρει καλά ποιος είναι ο αντίπαλος και πως θα αναμετρηθεί μαζί του
Ταραχή προκάλεσαν οι δηλώσεις του Παναγιώτη Λαφαζάνη αναφορικά με το τι πρέπει να γίνει με τις διαπραγματεύσεις και ποιες είναι οι «κόκκινες γραμμές» που πρέπει να βάλει η Αριστερά και κατ' επέκταση η κυβέρνηση.
Το πολιτικό καθήκον απέναντι σε αυτά που πιστεύει και υποστηρίζει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης δεν τελειώνει με αυτή τη διαπραγμάτευση ούτε και με την επόμενη.
Ως κομμουνιστής ξέρει καλά ποιος είναι ο αντίπαλος και πως θα αναμετρηθεί μαζί του.
Ένας τέτοιος αντίπαλος άλλωστε δεν τελειώνει σε μία μάχη αλλά θα χρειαστούν κι άλλες ποιο σημαντικές.
Ο υπουργός Παναγιώτης Λαφαζάνης Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας δίνει μάχες και στο εσωτερικό μέτωπο.
Οι πρώτες αποφάσεις που έλαβε ως υπουργός, σε οδηγούν σχετικά εύκολα σε τι δεν θέλει να κάνει.
Δεν θέλει τους αεριτζήδες και κάθε λογής… αρπακτικά που έμαθαν να ζουν παίρνοντας τις δουλειές από το κράτος έχοντας στις αποσκευές του μόνο δυνατές γνωριμίες και με προτέρημα ότι δεν ξεχνούν τους ευεργέτες τους.
Έτσι φτιάχτηκαν τα μεγάλα τζάκια της χώρας.
Τι θέλει; Η βιομηχανία και η παραγωγική διαδικασία να λάβουν τη θέση που τους αξίζει στην ελληνική οικονομία.
Με επενδύσεις από τους ίδιους τους επιχειρηματίες και όχι με το μοντέλο των προηγούμενων δεκαετιών που ήθελε το τραπεζικό σύστημα αγκαζέ με την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία, που από κοινού χρηματοδοτούσαν φίλους και κολλητούς.
Ο κομμουνιστής Παναγιώτης Λαφαζάνης κατανόησε καλύτερα από τους φιλελεύθερους ότι η Βιομηχανία πρέπει να γίνει ο βασικός μοχλός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Η μείωση του ενεργειακού κόστους είναι το άλφα και το ωμέγα.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης σήμερα είναι υπουργός διότι οι προηγούμενοι έκαναν λάθη, συσσωρεύτηκαν και σχηματίστηκε το «βουνό» της δημοκρατικής λαϊκής αντίδρασης που έφερε το Σύριζα στην κυβέρνηση.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ως κομμουνιστής, ως αριστερός και ως υπουργός έχουν έναν κοινό παρανομαστή.
Δεν φυγομαχούν στην ώρα της μάχης.
Ο ρόλος του υπουργού θα του δώσει το χρόνο για να μη ξεχάσει ότι είναι κομμουνιστής και αριστερός. Είναι ο μόνος τρόπος για να κάνει αυτά που πρέπει ως αριστερός και ως κομμουνιστής.
Η στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο ποιος σίγουρος δρόμος για τη νίκη.
Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική είναι ο θόρυβος πριν την ήττα.
Κινέζος στρατηγός Σουν Τζού.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@ bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Το πολιτικό καθήκον απέναντι σε αυτά που πιστεύει και υποστηρίζει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης δεν τελειώνει με αυτή τη διαπραγμάτευση ούτε και με την επόμενη.
Ως κομμουνιστής ξέρει καλά ποιος είναι ο αντίπαλος και πως θα αναμετρηθεί μαζί του.
Ένας τέτοιος αντίπαλος άλλωστε δεν τελειώνει σε μία μάχη αλλά θα χρειαστούν κι άλλες ποιο σημαντικές.
Ο υπουργός Παναγιώτης Λαφαζάνης Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας δίνει μάχες και στο εσωτερικό μέτωπο.
Οι πρώτες αποφάσεις που έλαβε ως υπουργός, σε οδηγούν σχετικά εύκολα σε τι δεν θέλει να κάνει.
Δεν θέλει τους αεριτζήδες και κάθε λογής… αρπακτικά που έμαθαν να ζουν παίρνοντας τις δουλειές από το κράτος έχοντας στις αποσκευές του μόνο δυνατές γνωριμίες και με προτέρημα ότι δεν ξεχνούν τους ευεργέτες τους.
Έτσι φτιάχτηκαν τα μεγάλα τζάκια της χώρας.
Τι θέλει; Η βιομηχανία και η παραγωγική διαδικασία να λάβουν τη θέση που τους αξίζει στην ελληνική οικονομία.
Με επενδύσεις από τους ίδιους τους επιχειρηματίες και όχι με το μοντέλο των προηγούμενων δεκαετιών που ήθελε το τραπεζικό σύστημα αγκαζέ με την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία, που από κοινού χρηματοδοτούσαν φίλους και κολλητούς.
Ο κομμουνιστής Παναγιώτης Λαφαζάνης κατανόησε καλύτερα από τους φιλελεύθερους ότι η Βιομηχανία πρέπει να γίνει ο βασικός μοχλός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Η μείωση του ενεργειακού κόστους είναι το άλφα και το ωμέγα.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης σήμερα είναι υπουργός διότι οι προηγούμενοι έκαναν λάθη, συσσωρεύτηκαν και σχηματίστηκε το «βουνό» της δημοκρατικής λαϊκής αντίδρασης που έφερε το Σύριζα στην κυβέρνηση.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ως κομμουνιστής, ως αριστερός και ως υπουργός έχουν έναν κοινό παρανομαστή.
Δεν φυγομαχούν στην ώρα της μάχης.
Ο ρόλος του υπουργού θα του δώσει το χρόνο για να μη ξεχάσει ότι είναι κομμουνιστής και αριστερός. Είναι ο μόνος τρόπος για να κάνει αυτά που πρέπει ως αριστερός και ως κομμουνιστής.
Η στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο ποιος σίγουρος δρόμος για τη νίκη.
Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική είναι ο θόρυβος πριν την ήττα.
Κινέζος στρατηγός Σουν Τζού.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@ bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών