γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Ο Αλ. Τσίπρας είναι άφθαρτος πολιτικός, χωρίς εμπλοκή στα χρεοκοπημένα πολιτικά τεκταινόμενα της μεταπολίτευσης - Μεγάλο στοίχημα είναι να «σκοτώσει» τις συνιστώσες και να γίνει πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων
Όσα λάθη κι αν έχει κάνει κατά την προεκλογική περίοδο, με όλες τις υπερβολές υποσχέσεων και τις ακροβασίες, αλλά και τα λάθη επιλογών (παλινωδίες, καθυστερήσεις, επιλογές προσώπων) μετά τις εκλογές θα... συγχωρεθούν στον Αλέξη Τσίπρα, αν μπορέσει και βάλει (λέμε αν) τη χώρα σε μια τροχιά ανασυγκρότησης.
Μια τροχιά ανασύνταξης, έστω και χωρίς ένα σημαντικό μέρος της «ιδεολογίας» που ευαγγελιζόταν πρότερα, έστω και χωρίς το μισό ή περισσότερο από το «σώμα» του κόμματός του. Ο κ. Τσίπρας έχει την ευκαιρία (ακόμη) να κάνει την υπέρβαση, πρωτίστως κατά των δικών του ιδεοληψιών, αλλά και της «θρησκείας» που υπηρετούσε, με μια στροφή στον ρεαλισμό και την πραγματικότητα. Έστω και αναγκαστική…
Όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο, όσο κι αν δεν το πιστεύουν αρκετοί, ο κ. Τσίπρας έχει ένα πολιτικό… κεφάλαιο που άλλοι, προκάτοχοί του, δεν το είχαν.
Ασχέτως με την εικόνα που έχει «φορτωθεί» –και δικαίως– ως κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, που από το 4% πήγε στο 36% με την «προσθήκη» του μεγαλύτερου τμήματος από το πελατολόγιο του ΠΑΣΟΚ, με ό,τι κακό ή συστημικό συνεπάγεται αυτό, ο κ. Τσίπρας θεωρείται «καθαρός» και αμέτοχος στα τεκταινόμενα της μεταπολίτευσης.
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας… άφθαρτος νέος πολιτικός, χωρίς εμπλοκή στα χρεοκοπημένα πολιτικά τεκταινόμενα της μεταπολίτευσης.
Είναι άνθρωπος χωρίς μεγάλες εμμονές, χωρίς «κολλήματα» και πολιτικές «αρρώστιες» του παρελθόντος, ενώ δεν προέρχεται από πολιτική οικογένεια. Ανεξάρτητα από την επαγγελματική του διαδρομή και εργασιακή του υπόσταση που ευλόγως δεν είναι πλούσια, τουλάχιστον πολιτικά είναι… αυτοδημιούργητος, όσο μπορεί να θεωρηθεί έτσι ένας άνθρωπος που περνά μέσα από τα γρανάζια και την… ιεραρχία (ελληνικού) κόμματος.
Όμως, δεν προέρχεται από πολιτική οικογένεια, δεν ανήκει σε πολιτική «κάστα» όπως σχεδόν όλοι οι (άλλοι) πολιτικοί αρχηγοί αλλά και ένα μεγάλο τμήμα των βουλευτών.
Από εκεί και πέρα, η κοινή αίσθηση βεβαίως είναι ότι είναι… άγουρος για εξουσία και αυτό έχει φανεί τους πρώτους τέσσερις μήνες που κυβερνά.
Χρυσή ευκαιρία, χωρίς αντιπολίτευση
Ο Αλ. Τσίπρας έχει την ευκαιρία να κάνει την ιστορική στροφή, να λειτουργήσει θεσμικά, να αγκαλιάσει την επιχειρηματικότητα και να προβεί σε ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις, έχοντας τη στήριξη και των άλλων κομμάτων! Ουσιαστικά, η όποια αντιπολίτευση του κ. Τσίπρα έρχεται πρωτίστως μέσα από το κόμμα του και εξ αριστερών. Όμως, η χώρα δεν έχει ούτε χρόνο ούτε όρεξη να ασχοληθεί με τις εμμονές ή τις ιδεοληψίες του κάθε –τίμιου ή όχι– Λαφαζάνη. Η χώρα «πνίγεται» κυριολεκτικά από την απουσία ρευστότητας και τις ακραίες - εγκληματικές καθυστερήσεις της κυβέρνησης, που με το πρόσχημα της (ανύπαρκτης) διαπραγμάτευσης, ουσιαστικά εδώ και τέσσερις μήνες δεν κυβερνάει.
Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, έχει το εξαιρετικά σπάνιο αν όχι πρωτοφανές «προνόμιο» στη μεταπολίτευση, όπου τα κόμματα που βρίσκονται στην αντιπολίτευση εκλιπαρούν σχεδόν για μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στο κράτος, υποσχόμενα να ψηφίσουν και να στηρίξουν τις περισσότερες επιλογές!
Δεν θα έχει αντιπολίτευση, αν… εντρυφήσει στα προγράμματα μεταρρυθμίσεων του λεγόμενου μεσαίου προοδευτικού χώρου.
Καθαρός από διορισμούς και διαπλοκή ο κ. Τσίπρας (τουλάχιστον από το παρελθόν γιατί τελευταία υπάρχουν συμπτώματα άκρως ανησυχητικά), καθώς ουδέποτε ήταν στο σύστημα, μπορεί να πάρει ρηξικέλευθες αποφάσεις.
Ποτέ άλλοτε στη μεταπολίτευση κόμματα που βρίσκονταν εκτός κυβέρνησης δεν ήταν τόσο υπέρ των μεταρρυθμίσεων, ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε τέτοια ευκαιρία για «συμφωνία» μεταρρυθμίσεων και στήριξης αλλαγών, έστω και αρκετά δύσκολων.
Η… τελευταία ευκαιρία, αλλά και το μεγάλο στοίχημα για τον κ. Τσίπρα είναι να «σκοτώσει» τις διάφορες πλατφόρμες και συνιστώσες και να γίνει πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων. Άλλωστε, «εχθρός» της κυβέρνησης είναι ο (ιδεοληπτικός) εαυτός της και οι διάφορες πλατφόρμες που αντιδρούν σε κάθε μεταρρύθμιση!
Μονόδρομος για τον κ. Τσίπρα η Ευρώπη
Τα περιθώρια ιδεοληπτικών... ελιγμών για τον κ. Τσίπρα είναι μικρά, τουλάχιστον στα κεντρικά ζητήματα της ευρωπαϊκής πολιτικής. Ό,τι έχει επιτύχει ο ελληνικός λαός με αίμα τις τελευταίες 10ετίες απαγορεύεται να θυσιαστεί, κανένας –είτε λόγω άγνοιας κινδύνου, είτε λόγω επιλογής– δεν δικαιούται να «παίξει» με κατακτήσεις ετών. Στην ουσία, ο δρόμος που έχει να ακολουθήσει ο κ. Τσίπρας –αν θέλει να μη φύγει… νύχτα– είναι… μονόδρομος και είναι η αμετάκλητη ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και ο εκσυγχρονισμός του κράτους.
Μια χώρα που θα παραμείνει στην Ε.Ε. με τα bonus της ΕΚΤ, με νέες καλές σεζόν στον τουρισμό και με σωστές πολιτικές, μπορεί να πάει καλύτερα.
Όλα αυτά πάντα υπό την προϋπόθεση ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι μια... κανονική κυβέρνηση, χωρίς ακτιβισμούς άλλων εποχών, που σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν πεθάνει και μάλιστα με… βροντή και έμφαση!
Αν ο κ. Τσίπρας αποφασίσει να κινηθεί αμετάκλητα φιλοευρωπαϊκά και απόλυτα θεσμικά, εντός των κανόνων της μεγάλης συνομοσπονδίας της Ε.Ε., τότε ίσως αυτό αποτελέσει και την ευκαιρία για τη χώρα. Το γεγονός ότι χαίρει ισχυρής –ακόμη– αποδοχής στις δημοσκοπήσεις, είναι ένα ατού που δεν πρέπει να «καεί», αλλά αντιθέτως να αξιοποιηθεί δημιουργικά.
Αν κάνει λοιπόν αυτή την «αλλαγή» ο κ. Τσίπρας, ασφαλώς και θα απολέσει σημαντικό τμήμα από το ακροατήριό του αλλά και απ’ όσους τον στήριξαν με πελατειακές λογικές του παρελθόντος. Όμως, θα έχει την ευκαιρία να… αλώσει το μεσαίο χώρο σε σημαντικό βαθμό.
Γιατί, ποιος πολίτης από το μεγάλο – έστω και κατακερματισμένο κεντρώο προοδευτικής κατεύθυνσης χώρο - δε θα αγκάλιαζε ωφέλιμες μεταρρυθμίσεις που θα απελευθέρωναν τις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας;
Ιδού η… Ρόδος λοιπόν για τον Αλ. Τσίπρα, ιδού και το… πραγματικό και ιστορικό «πήδημα» προς την πραγματικότητα και το ρεαλισμό.
Το ερώτημα όμως είναι ένα. Και μένει να απαντηθεί. Έχει την προσωπικότητα, το μυαλό και τα… γκατς ο συγκεκριμένος άνθρωπος να κάνει αυτή την υπέρβαση; Αν και αμφιβάλλουμε, θα το ευχόμασταν ολόψυχα.
www.bankingnews.gr
Μια τροχιά ανασύνταξης, έστω και χωρίς ένα σημαντικό μέρος της «ιδεολογίας» που ευαγγελιζόταν πρότερα, έστω και χωρίς το μισό ή περισσότερο από το «σώμα» του κόμματός του. Ο κ. Τσίπρας έχει την ευκαιρία (ακόμη) να κάνει την υπέρβαση, πρωτίστως κατά των δικών του ιδεοληψιών, αλλά και της «θρησκείας» που υπηρετούσε, με μια στροφή στον ρεαλισμό και την πραγματικότητα. Έστω και αναγκαστική…
Όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο, όσο κι αν δεν το πιστεύουν αρκετοί, ο κ. Τσίπρας έχει ένα πολιτικό… κεφάλαιο που άλλοι, προκάτοχοί του, δεν το είχαν.
Ασχέτως με την εικόνα που έχει «φορτωθεί» –και δικαίως– ως κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, που από το 4% πήγε στο 36% με την «προσθήκη» του μεγαλύτερου τμήματος από το πελατολόγιο του ΠΑΣΟΚ, με ό,τι κακό ή συστημικό συνεπάγεται αυτό, ο κ. Τσίπρας θεωρείται «καθαρός» και αμέτοχος στα τεκταινόμενα της μεταπολίτευσης.
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας… άφθαρτος νέος πολιτικός, χωρίς εμπλοκή στα χρεοκοπημένα πολιτικά τεκταινόμενα της μεταπολίτευσης.
Είναι άνθρωπος χωρίς μεγάλες εμμονές, χωρίς «κολλήματα» και πολιτικές «αρρώστιες» του παρελθόντος, ενώ δεν προέρχεται από πολιτική οικογένεια. Ανεξάρτητα από την επαγγελματική του διαδρομή και εργασιακή του υπόσταση που ευλόγως δεν είναι πλούσια, τουλάχιστον πολιτικά είναι… αυτοδημιούργητος, όσο μπορεί να θεωρηθεί έτσι ένας άνθρωπος που περνά μέσα από τα γρανάζια και την… ιεραρχία (ελληνικού) κόμματος.
Όμως, δεν προέρχεται από πολιτική οικογένεια, δεν ανήκει σε πολιτική «κάστα» όπως σχεδόν όλοι οι (άλλοι) πολιτικοί αρχηγοί αλλά και ένα μεγάλο τμήμα των βουλευτών.
Από εκεί και πέρα, η κοινή αίσθηση βεβαίως είναι ότι είναι… άγουρος για εξουσία και αυτό έχει φανεί τους πρώτους τέσσερις μήνες που κυβερνά.
Χρυσή ευκαιρία, χωρίς αντιπολίτευση
Ο Αλ. Τσίπρας έχει την ευκαιρία να κάνει την ιστορική στροφή, να λειτουργήσει θεσμικά, να αγκαλιάσει την επιχειρηματικότητα και να προβεί σε ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις, έχοντας τη στήριξη και των άλλων κομμάτων! Ουσιαστικά, η όποια αντιπολίτευση του κ. Τσίπρα έρχεται πρωτίστως μέσα από το κόμμα του και εξ αριστερών. Όμως, η χώρα δεν έχει ούτε χρόνο ούτε όρεξη να ασχοληθεί με τις εμμονές ή τις ιδεοληψίες του κάθε –τίμιου ή όχι– Λαφαζάνη. Η χώρα «πνίγεται» κυριολεκτικά από την απουσία ρευστότητας και τις ακραίες - εγκληματικές καθυστερήσεις της κυβέρνησης, που με το πρόσχημα της (ανύπαρκτης) διαπραγμάτευσης, ουσιαστικά εδώ και τέσσερις μήνες δεν κυβερνάει.
Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, έχει το εξαιρετικά σπάνιο αν όχι πρωτοφανές «προνόμιο» στη μεταπολίτευση, όπου τα κόμματα που βρίσκονται στην αντιπολίτευση εκλιπαρούν σχεδόν για μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στο κράτος, υποσχόμενα να ψηφίσουν και να στηρίξουν τις περισσότερες επιλογές!
Δεν θα έχει αντιπολίτευση, αν… εντρυφήσει στα προγράμματα μεταρρυθμίσεων του λεγόμενου μεσαίου προοδευτικού χώρου.
Καθαρός από διορισμούς και διαπλοκή ο κ. Τσίπρας (τουλάχιστον από το παρελθόν γιατί τελευταία υπάρχουν συμπτώματα άκρως ανησυχητικά), καθώς ουδέποτε ήταν στο σύστημα, μπορεί να πάρει ρηξικέλευθες αποφάσεις.
Ποτέ άλλοτε στη μεταπολίτευση κόμματα που βρίσκονταν εκτός κυβέρνησης δεν ήταν τόσο υπέρ των μεταρρυθμίσεων, ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε τέτοια ευκαιρία για «συμφωνία» μεταρρυθμίσεων και στήριξης αλλαγών, έστω και αρκετά δύσκολων.
Η… τελευταία ευκαιρία, αλλά και το μεγάλο στοίχημα για τον κ. Τσίπρα είναι να «σκοτώσει» τις διάφορες πλατφόρμες και συνιστώσες και να γίνει πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων. Άλλωστε, «εχθρός» της κυβέρνησης είναι ο (ιδεοληπτικός) εαυτός της και οι διάφορες πλατφόρμες που αντιδρούν σε κάθε μεταρρύθμιση!
Μονόδρομος για τον κ. Τσίπρα η Ευρώπη
Τα περιθώρια ιδεοληπτικών... ελιγμών για τον κ. Τσίπρα είναι μικρά, τουλάχιστον στα κεντρικά ζητήματα της ευρωπαϊκής πολιτικής. Ό,τι έχει επιτύχει ο ελληνικός λαός με αίμα τις τελευταίες 10ετίες απαγορεύεται να θυσιαστεί, κανένας –είτε λόγω άγνοιας κινδύνου, είτε λόγω επιλογής– δεν δικαιούται να «παίξει» με κατακτήσεις ετών. Στην ουσία, ο δρόμος που έχει να ακολουθήσει ο κ. Τσίπρας –αν θέλει να μη φύγει… νύχτα– είναι… μονόδρομος και είναι η αμετάκλητη ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και ο εκσυγχρονισμός του κράτους.
Μια χώρα που θα παραμείνει στην Ε.Ε. με τα bonus της ΕΚΤ, με νέες καλές σεζόν στον τουρισμό και με σωστές πολιτικές, μπορεί να πάει καλύτερα.
Όλα αυτά πάντα υπό την προϋπόθεση ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι μια... κανονική κυβέρνηση, χωρίς ακτιβισμούς άλλων εποχών, που σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν πεθάνει και μάλιστα με… βροντή και έμφαση!
Αν ο κ. Τσίπρας αποφασίσει να κινηθεί αμετάκλητα φιλοευρωπαϊκά και απόλυτα θεσμικά, εντός των κανόνων της μεγάλης συνομοσπονδίας της Ε.Ε., τότε ίσως αυτό αποτελέσει και την ευκαιρία για τη χώρα. Το γεγονός ότι χαίρει ισχυρής –ακόμη– αποδοχής στις δημοσκοπήσεις, είναι ένα ατού που δεν πρέπει να «καεί», αλλά αντιθέτως να αξιοποιηθεί δημιουργικά.
Αν κάνει λοιπόν αυτή την «αλλαγή» ο κ. Τσίπρας, ασφαλώς και θα απολέσει σημαντικό τμήμα από το ακροατήριό του αλλά και απ’ όσους τον στήριξαν με πελατειακές λογικές του παρελθόντος. Όμως, θα έχει την ευκαιρία να… αλώσει το μεσαίο χώρο σε σημαντικό βαθμό.
Γιατί, ποιος πολίτης από το μεγάλο – έστω και κατακερματισμένο κεντρώο προοδευτικής κατεύθυνσης χώρο - δε θα αγκάλιαζε ωφέλιμες μεταρρυθμίσεις που θα απελευθέρωναν τις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας;
Ιδού η… Ρόδος λοιπόν για τον Αλ. Τσίπρα, ιδού και το… πραγματικό και ιστορικό «πήδημα» προς την πραγματικότητα και το ρεαλισμό.
Το ερώτημα όμως είναι ένα. Και μένει να απαντηθεί. Έχει την προσωπικότητα, το μυαλό και τα… γκατς ο συγκεκριμένος άνθρωπος να κάνει αυτή την υπέρβαση; Αν και αμφιβάλλουμε, θα το ευχόμασταν ολόψυχα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών